Hoe voelde jij je na je bevalling?

Ik ging zo op ma rond 23.30 slapen en ik werd om 3.00 wakker met buikpijn. Daarna niet meer geslapen, en om 15.27 is B. geboren. Tijdens de bevalling was ik helemaal in mezelf gekeerd en echt werkelijk dood op, maar dat veranderde gelijk toen ze geboren was.
Ik heb de rest van de middag strak van de adrenaline gelegen en was klaar wakker. Ik ging dan ook pas tegen 01.00 die nacht weer slapen!

Hoe voelde jij je?
Moe? Klaar wakker? Hongerig, of juist nergens trek in?

verschrikkelijk en moe

Moe, maar wel klaarwakker. Bij allebei geen oog dichtgedaan de dag van de geboorte en 's nachts, hoewel ze om 8u en 4u 's ochtends geboren zijn. Na de oudste had ik geen honger, maar toen lag ik ook in het ziekenhuis en kreeg ik ziekenhuiseten wat ik niet lekker vond. Na de jongste kan ik me eigenlijk niet herinneren hoe dat was.

Verschrikkelijk moe, wilde dolgraag slapen maar de adrenaline hield het tegen. Daarnaast had ik enorme dorst, een zere keel en vond ik het zo ellendig liggen op mijn rug met dat kraamverband en die scheuten bloed die je verliest als je wat gaat verliggen. En daarnaast voelde ik me trots!

Ik weet het gewoon echt niet meer

Darius schreef:Verschrikkelijk moe, wilde dolgraag slapen maar de adrenaline hield het tegen. Daarnaast had ik enorme dorst, een zere keel en vond ik het zo ellendig liggen op mijn rug met dat kraamverband en die scheuten bloed die je verliest als je wat gaat verliggen. En daarnaast voelde ik me trots!

Oh dat was ik even vergeten, al dat bloed... met dat kraamverband wat op een gegeven moment een beetje gaat plakken. Bah. Vind het zo gek dat ik over een paar weken weer ga bevallen en het allemaal nog eens ga meemaken.

Heel goed, ik was bevallen en voelde me meteen helemaal goed. Ik ben alleen gaan douchen en hobbelde een paar uur na de bevalling alweer vrolijk rond, liggen is niet mijn favoriete bezigheid namelijk....

Ik heb in mijn kraamtijd ook geen enkele dag in bed gelegen maar was meteen weer 'gewoon' alles aan het doen. 3 dagen na de bevalling heb ik zelf de grote boodschappen alweer gehaald. Ik kan er totaal niet tegen om 'opgesloten' te zitten in huis.

Ik ben uiteindelijk om 23.02 uur dmv een keizersnede bevallen. Daarvoor ben ik 30 uur bezig geweest. Dus je zou denken dat ik kapot zou zijn, maar ik was klaarwakker . Ik lag wel onwijs te trillen van de hele bevalling en dat duurde echt nog heel lang, was zelfs bang dat het niet goed voor mijn zoontje zou zijn (die in mijn armen lag) dat ik zo lag te trillen. Verder heb ik de halve nacht naar hem liggen kijken en die meiden om me heen voor gek verklaard dat ze tv op de kamer hadden (ik had wel iets beters om naar te kijken haha).

Ohh jaaa dat kraamverband. Gelukkig had de verpleging me gewaarschuwd wat er allemaal uit zou kunnen komen, anders had ik werkelijk gedacht dat ik doodging haha

ik sliep altijd laat toen ik op het "laatst" liep, om 1 uur begonnen de weeen en toen lag ik in bed een film te kijken.
om 4.47 was D. er al en toen was ik zo trots en zo gelukkig dat ik niet meer heb geslapen tot in de avond.

Ik voelde me verschrikkelijk. Y. is om 18.29 uur geboren en ik heb de gehele avond en nacht last gehad van naweeen en dus bijna niet geslapen. De volgende dag bleek dmv een echo dat er nog 2 stukken weefsel (groot! ) achter waren gebleven en dus heb ik zaterdagmiddag een curretage gehad zonder verdoving terwijl ik net bevallen was en van onder 58 hechtingen had (in- en uitwendig) Ik heb het hele ziekenhuis bij elkaar liggen krijsen van de pijn.

Ondanks dat ik een paar nachten daarvoor amper had geslapen en die dag heel vroeg op was, was ik echt heel erg hyper/blij. Kon ook echt niet gaan slapen die nacht en heb alleen maar liggen kijken naar dat kleine wonder naast me. Ik vond de naweeën tussendoor wel heftig trouwens.

Ehm ik had dat ok, allebij de bevallingen waren hier snachts. Was kapot maar zodra ze er waren had ik weer energie voor 10. Heb die dag ook niet meer kunnen slapen.

Ik was erg moe en ik had me een honger!! In mijn ziekenhuiskoffertje zaten een soort granen/fruitrepen en zodra ik gewassen was heb ik me daarop gestort En daarna beschuit met muisjes gegeten. En 's avonds pas erg laat in slaap gekomen, ondanks dat ik er een aardige tijd zonder slaap op had zitten ondertussen (weeën waren de nacht ervoor begonnen, dus minstens 24 uur zonder slaap als het niet meer was).

Verder voelde ik me vanonderen overreden door een vrachtwagen Ondanks dat er geen noemenswaardige schade was down-under, deed het verdomd zeer! En het bloed bleef maar stromen naar mijn idee. Was in het begin wel even schrikken, aangezien het de eerste was en ik alleen mijn vrij milde menstruaties als vergelijkingsmateriaal had.

Verder was ik vooral blij, gelukkig, trots en ga zo maar door. Eindelijk was A. er dan

Kiplekker! Stond na een uurtje onder mijn eigen douche...

ik stond ook binnen een uur onder mijn eigen douche. Ik weet nog zo goed dat de kraamhulp aan mijn man vroeg of hij wou helpen maar hij wist helemaal niet wat hij moest doen en ik stond heel verwonderd naar al het bloed te kijken wat ik allemaal verloor, achter af zou het er vast heel grappig hebben uitgezien en man die niet wist wat hij moest doen, nog helemaal in de ban van de bevalling en zijn dochter en een vrouw die heel verwonderd naar al het bloed loopt te staren.

Moe en suf. En ik besefte niet goed wat er nu eigenlijk gebeurd was. Ik was ook enorm huilerig en had de armen van mijn vriend nodig. Ik verloor blijkbaar ook vrijveel bloed nadien. De eerste anderhalve dag kon ik niet op mijn benen staan. De eerste nacht had Louise al last van krampjes. De verpleegsters hebben haar toen ingebakerd en ze moest bij mij op bed liggen en telkens als ze last had moest ik over haar rugje wrijven. Gevolg; ik heb toen geen oog dichtgedaan. En de nacht voor de bevalling heb ik een 3tal uurtjes geslapen.

De eerste keer was ik moe en een beetje van de wereld. J. lag op neonatalogie en ik op de kraamafdeling en hoewel ik hem geweldig lief vond en het echt mijn kindje was, had ik niet echt het besef dat ik moeder was geworden. Ik moest plassen maar dat lukte niet en de verpleekundigen kregen de katheter er niet in, geen pretje als je net flink gehecht bent. Ik had veel pijn, was moe en wilde gewoon slapen. Pas de volgende ochtend bedacht ik dat ik bij hem wilde zijn en hem wilde knuffelen. 'Snachts heb ik nog wel om eten gevraagd want ik had toen al ruim 24 uur niet gegeten.

De tweede keer voelde ik me lichamelijk een beetje moe maar vooral gelukkig dat alles veel beter was gegaan dan de eerste keer. Hoewel ik al een paar dagen voorweeen had, was ik nog wel een beetje overrompeld door hoe snel alles was gegaan. Om 1.30 naar het ziekenhuis en 5.00 weer thuis met baby. Ik heb de hele tijd naar haar liggen kijken omdat ik haar zo mooi vond en ben pas 'savonds weer gaan slapen omdat ik nog klaarwakker was.

Belabberd Moe ook, maar ook geen rust om te slapen. Heb 2 nachten voor de bevalling niet geslapen. Het kraamverband en bloedverlies vond ik weer niet zo erg, die broekjes juist. Was blij dat ik mocht douchen de ochtend na de bevalling, vrijdagochtend bevallen en zaterdagochtend douchen dus. Wel na de bevalling meteen even afgespoeld dat wel.

Na de eerste: doodmoe en heel erg gelukkig.

Na de tweede: stoned van alle pethidine / morfine / andere pijnstillers. Ik heb na die tijd mijn familie, vriendinnen en werkgever gebeld om te vertellen dat ik was bevallen. Ik kan me die gesprekken niet eens meer herinneren, de 24 uur na mijn bevalling is bijna helemaal 'weg'. Geen idee dus hoe ik me voelde eigenlijk.

L is om 17 uur geboren. Na het hechten (ruim een uur) en wassen, kwamen de oma''s en opa, en daarna de ooms en tantes. Daarna iedereen gebeld en gesmst tot 2 uur ''s nachts. Mijn vriend is denk ik om 12 uur weg gegaan uit het zkh.

Ik heb de hele nacht niet geslapen van de adrenaline. Had erg veel pijn van onder, en kon wel flauw vallen bij het idee dat ik ooit weer moest plassen (heb een katheter gehad) of erger: weer moest poepen . Daarnaast had ik uitvalsverschijnselen in mijn been, en kon ik niet zelfstandig uit bed komen. Erg lastig dat ik constant afhankelijk was van de verpleging, ook voor het oppakken/aanleggen van L.

De tweede nacht in het zkh heb ik ook niet geslapen. Toen was ik zooo verdrietig. in de loop van de avond werden 3 pasbevallen mama's en hun kinderen binnen gebracht. Heb zo'n vermoeden dat ze de bevallingen Werd er verdrietig van om te zien dat zij al van alles zelf konden en lichamelijk ok leken, terwijl ik echt in de lappenmand lag met mijn klachten. Kon niet meer ophouden met huilen die nacht.

Pas toen ik thuis kwam kon ik weer een beetje slapen, maar dat bleef minimaal. Kon s middags bijvoorbeeld ook echt niet slapen. Toch voelde ik me niet moe, alleen veel pijn.

J. is 's avonds om 18.02 uur geboren. De eerste uren heb ik in een roes beleefd, had een behoorlijke klap van haar zware en onzekere start. Ik weet niet meer of ik een douche genomen heb of gewassen ben. Nog voor ik mijn schone pyama aan had, hadden we al familie gebeld (volgens mij was ik nog niet eens gehecht). Ik voelde me vreselijk alleen en leeg. Ik had amper het besef dat ik een kindje had, want J. lag binnen een half uur in de couveuse.

Dat gevoel heb ik de hele avond en nacht gehouden. Het was hartstikke druk op de afdeling, dus ik lag op een kamer met een vrouw met haar kindje naast haar bed. Die geluidjes, op dat moment vond ik het vreselijk. Ik had alleen een foto. Maar man, wat voelde ik me ellendig. Heb flink liggen huilen toen.

Lejow schreef:Ohh jaaa dat kraamverband. Gelukkig had de verpleging me gewaarschuwd wat er allemaal uit zou kunnen komen, anders had ik werkelijk gedacht dat ik doodging haha

+1. Ik was wel gewaarschuwd, maar formaatje pingpongbal had ik toch niet verwacht.