Hoe voelt / voelde het bij jou? (2e kindje willen)

Een paar weken terug stond ik te wachten voor het stoplicht (in de auto). Voor mij staken een paar stelletjes over, waarvan twee met een kinderwagen. Ineens kreeg ik een giga kriebel in m'n buik en vloog er door mijn hoofd: ik zou wel graag nog een kindje willen..

Dat gevoel zit er nog steeds.. Gewoon zo'n gevoel dat de kop op steekt, iedere keer als ik naar N. kijk en dan komt 't hoor! Huppa, grote glimlach: wat nou als... 't zou toch mooi zijn als...
Ik zou wel weer...

Hoe voelt / voelde dat bij jullie? Wanneer besefte je dat je voor de tweede wil(de) gaan?

Wij hebben besloten nog wel even te wachten hoor N. is pas 8.5 maand en een broertje of zusje gaat er (als het lukt) hopelijk nog wel komen...

Groetjes,

SE

Bij mij stegen de kriebels omdat er om mij heen babys werden geboren en meiden zwanger werden.
En het is een sterk gevoel van binnen. Ook altijd als ik ergens ben met mijn zoontje krijg ik ook van die gedachten. 'wat leuk als hij er een broertje of zusje bij heeft' Als ik de kindjes van mijn gastouder zie dan spelen ze veel met elkaar. En dan vind ik J zo alleen Maar als we gaan zwemmen dan vraag ik mij af hoe ik dat in mijn uppie zou moeten doen. Aangezien ik niet 2 kinderen vast kan houden. Vlak daarna besef ik wel weer dat als de 2e er is mijn zoontje al 3 is. Dus ook weer een stukje zelfstandiger.

Ik loop zeker al wel een half jaar met het gevoel dat ik een 2e wil.. De ene keer wat heftiger dan de andere keer.. heb ook al heel veel op internet gekeken welk kinderkamertje ik wil

Ik had dat gevoel na ong. 1,5 jaar. Toen ineens was dat gevoel weer weg (kwam vast omdat ik zelf een beetje in de put zat) en sinds januari van dit jaar is dat gevoel weer in zijn volle hevigheid terug. Ik heb het vooral als ik Luka zie met zijn neefje. Hoe hij daarmee omgaat, is echt te schattig! Zijn neefje is echt alles voor hem (scheelt 1,5 jaar). En sinds juli is ook Pat om en zijn we dus bezig.

Bij mij stak het gevoel op als ik op mijn werk iemand met een dikke buik zag lopen, of met de maxi cosi naar buiten.
Eigenlijk stak het gevoel als heel snel op maar denk dat het meer het gemis naar de zwangerschap was.

Nu wil ik wel graag een tweede kindje, dat is duidelijk voor mij maar toch wil ik eerst mijn opleiding af hebben, dan heb ik toch wat minder stress en wat meer tijd hopelijk. Gelukkig hoef ik niet meer heel veel. Maar ja dan moet mijn man natuurlijk ook nog willen. We hebben het er wel eens over, maar hij heeft moeite met snachts opstaan, dus als nora veel wakker is, dan vraagt hij zich af of het wel verstandig is een tweede.

.

Bij mij begon het te kriebelen toen Yara 1,5 jaar was. Ik wilde sowieso wachten tot ze zou lopen met weer zwanger worden en toen ze eenmaal liep (met 18 maanden) begon het ook meteen weer te kriebelen. Daarvoor had ik die kriebels echt nog helemaal niet.

Bij mij waren de kriebels er na 4/5 maand alweer. Mijn zoon is nu 1,5 en we zijn druk bezig met IVF. Vinden jullie de wens voor een 2e net zo sterk als bij de 1e? Ik wel namelijk en af en toe baal ik daar van.

@Liva: Ik merk wel dat ik er nu minder mee bezig ben, dan toen we de beslissing hadden genomen om voor Luka te gaan. Toen was ik iedere keer toch wel hevig teleurgesteld als ik weer ongesteld werd, maar nu is die teleurstelling een stuk minder en leef ik meer met de gedachte: ach als het deze maand niet lukt, dan proberen we het volgende maand wel.

Misschien dat het ook wel anders voelt als je het op de normale manier doet idd. Bij mij zit er druk achter en dat vind ik zo naar.

Dat snap ik wel. Het is nu bij jullie niet bepaald het vrijblijvende van we proberen het volgende maand wel weer. Je krijgt natuurlijk maar een aantal IVF behandelingen en als die niet aanslaan, tja wat dan?

@Liva,

Het valt wel mee, met vlagen is de wens heel sterk.. maar doordat het bij ons even duurde voor ik zwanger werd, werd het gevoel toen steeds sterker. Nu heb ik me neergelegd bij het feit dat we er nog niet helemaal voor gaan, (al zijn we er bijna uit dat het toch echt iets eerder gaat gebeuren dan gepland..) dus op het moment is het gevoel er wel, maar niet extreem of zo..

Maar ik kan me voorstellen dat het, zeker als je met IVF bezig bent, toch steeds sterker wordt!

Sterkte en hopelijk krijg je snel een positieve test!

SE

Mijn zoon is nu 14 maanden en het begint ook weer te kriebelen, terwijl ik altijd zei geen tweede meer te willen (bevalling is een traumatische ervaring).

Gevoel zegt ja, verstand zegt néé. Sowieso wint het verstand het van het gevoel, want we willen eerst een eengezinswoning hebben en financiële zekerheid voor we überhaupt aan een tweedje kindje beginnen.

Bij mij is de wens voor een tweede net zo groot als voor de eerste. Ik had nooit gedacht dat ik weer zo naar een kindje zou kunnen verlangen, maar het kan dus toch . Ik wilde al graag voor de tweede gaan toen D. een maand of zes was, maar dat bleek niet van een leien dakje te gaan. Ik bleek PCO te hebben en nu lopen we daarvoor bij de gyneacoloog. Ondertussen heb ik ook een miskraam gehad en door al deze dingen ben ik af en toe echt teveel bezig met zwanger worden. Maar op het moment voel ik me wel prima!

Ik heb dat gevoel tot nu toe nog helemaal niet gehad!

Ik had al heel snel de kriebels weer.
Mijn dochter was niet gepland, des te meer gewenst, maar we moesten zoveel.
Huis zoeken, verbouwen, verhuizen. Ik had 2 maand 'over' om alleen maar zwanger te zijn.
Dat maakte wel dat ik met een tweede alles heel bewust wilde doen.
Toen de jongste 9 maanden was, was ik in 1 ronde weer zwanger.
Mijn kindjes schelen 1.5 jaar!
Een derde zouden we ook nog wel eens willen, maar de eerste paar jaar niet.
Je lichaam heeft het wat te herstellen na 2 zwangerschappen!