Vertellen?

Herfstblaadjes schreef:

Caro schreef:En wie zegt dat zij dat recht wil hebben? Niet om het een of het ander, maar je kunt niet voor haar invullen of zij daar 'recht' op heeft of niet. Misschien wil ze het niet weten, misschien wil ze liever haar hoofd in het zand steken. Je projecteert nu je eigen wensen op haar.. en niet iedereen zit zo natuurlijk in elkaar als jijzelf.

Dus nee... ik zou het nog steeds niet vertellen..

Ze kan altijd nog haar kop in het zand steken en het niet geloven.

Ik zou het trouwens misschien meer voor mezelf vertellen. Ik zou een naar gevoel erbij hebben dat ik dat weet en zij niet als ik een praatje met haar maak.

Dus dan ga je vanwege je eigen gevoel, iemand anders zijn leven wellicht ruïneren? Dat is toch hartstikke oneerlijk?

Nouja dat is wel een beetje overdreven, ik ben niet de gene die dan haar leven ruïneerd, dat doet haar vriend.

Overigens snap ik jouw punt wel Caro, ik denk zelf ook: waarom onrust zaaien in een relatie die zo misschien prima functioneerd? Maar iets in me zegt dat het niet eerlijk is, dat ik iets weet over háár relatie dat zij zelf niet weet en misschien wel wil weten.

Een goede vriendin van haar is ook een vriendin van mij, misschien kan ik daar mee praten/advies bij vragen. Maar dan zadel ik haar weer op met dit probleem.

Toet schreef:Overigens snap ik jouw punt wel Caro, ik denk zelf ook: waarom onrust zaaien in een relatie die zo misschien prima functioneerd? Maar iets in me zegt dat het niet eerlijk is, dat ik iets weet over háár relatie dat zij zelf niet weet en misschien wel wil weten.

Een goede vriendin van haar is ook een vriendin van mij, misschien kan ik daar mee praten/advies bij vragen. Maar dan zadel ik haar weer op met dit probleem.

Klopt. Haar vriend is degene die de acties uithaalt. Maar ik vind niet dat omdat jíj ermee zou zitten, je een ander daarom maar de waarheid moet vertellen. Dan handel je teveel vanuit je eigen perspectief en niet omdat je het beste zou willen voor haar. En ik denk dat ik daar de nuance in zou zoeken. Als ze bij jou aan zou komen met haar twijfels en je houdt het dan achter, tja, dat vind ik niet terecht. Maar zomaar uit het niets haar hiermee opzadelen omdat jij dan van je schuldgevoel afkomt: dat vind ik niet kunnen..

Het gaat me ook niet om mijn schuldgevoel (dat er trouwens ook niet is). Het gaat mij er om dat ik vind dat zij het recht heeft het te weten, omdat het om haar relatie gaat.

Caro schreef:

Herfstblaadjes schreef:

Caro schreef:En wie zegt dat zij dat recht wil hebben? Niet om het een of het ander, maar je kunt niet voor haar invullen of zij daar 'recht' op heeft of niet. Misschien wil ze het niet weten, misschien wil ze liever haar hoofd in het zand steken. Je projecteert nu je eigen wensen op haar.. en niet iedereen zit zo natuurlijk in elkaar als jijzelf.

Dus nee... ik zou het nog steeds niet vertellen..

Ze kan altijd nog haar kop in het zand steken en het niet geloven.

Ik zou het trouwens misschien meer voor mezelf vertellen. Ik zou een naar gevoel erbij hebben dat ik dat weet en zij niet als ik een praatje met haar maak.

Dus dan ga je vanwege je eigen gevoel, iemand anders zijn leven wellicht ruïneren? Dat is toch hartstikke oneerlijk?

Als ik zou weten dat het haar leven zou ruineren, alleen maar door het te vertellen zou ik dat niet doen. Maar in geval van twijfel zou ik toch uitgaan van mijn eigen gevoel. Geen schuldgevoel, want ik heb niks gedaan, maar ik zou me er niet goed bij voelen. Ik zou het zelf ook willen weten namelijk, dus waarom zou ik dan niets zeggen? Niets zeggen vind ik oneerlijker (wel makkelijker). Zij kan zelf nog kiezen wat ze ermee wil, misschien redt het hun relatie wel,...dat kan toch ook?

Nee ik zou dat niet vertellen.

Ze heeft niet het recht om het te weten, want dat zou dan betekenen dat ik niet het recht zou hebben om me erbuiten te houden en dat is natuurlijk niet zo.

Ik zou ook niks zeggen.

Een paar huizen verder woont een stel. We groeten elkaar en maken een praatje als we elkaar tegenkomen en mijn man gaat vrij goed met de man des huizes om. Vorige week toen ik voor dag en dauw mijn huis uit ging naar mijn werk en een andere route liep omdat de verrekte ganzen me bang maken, liep ik langs hun voordeur, per toeval ging de deur daar open.. Ik realiseerde me dat er een HELE andere man hun huis uit ging dan de man des huizes. De vrouw keek geschrokken. Ik schrok ook want ze waren aan het zoenen.. Nog voor ik op werk kwam had ze me een FB berichtje gestuurd, geheim.. of ik alsjeblieft niets tegen mijn man wilde zeggen *to late, had ik al direct gedaan* omdat ze bang was dat haar vent het dan van mijn man te horen zou krijgen. Tuurlijk zal mijn man niets vertellen, die zei direct: 'Het is niet aan mij..' wat dat betreft is mijn man erg discreet. Maar ze is wel doodsbang de buuf.. ik heb namelijk niet gereageerd op haar bericht, wat had ik moeten zeggen? Geeft niets buuf, ik doe wel alsof ik niets zag terwijl ik als ik je vriend zie alleen maar medelijden voel.. ik hoop maar dat ze zelf dan dit tegen dr vent verteld uit angst dat hij het anders van ons hoort. Wij zullen niets zeggen.

Ik zou het wel zeggen. Meer omdat ik het gevoel heb dat ik het geheim van een ander ongevraagd moet meedragen. Ik heb daar geen zin in.

Wat zij verder met die informatie doet is aan haar.

Haha CKC jij maakt inderdaad echt van alles mee.

Ik zou niets zeggen. Eventueel als ik hem tegen kom laten weten dat ik het weet en dat ik vind dat hij het moet zeggen. Maar verder zijn het mijn zaken niet.

2CKC2 schreef:Een paar huizen verder woont een stel. We groeten elkaar en maken een praatje als we elkaar tegenkomen en mijn man gaat vrij goed met de man des huizes om. Vorige week toen ik voor dag en dauw mijn huis uit ging naar mijn werk en een andere route liep omdat de verrekte ganzen me bang maken, liep ik langs hun voordeur, per toeval ging de deur daar open.. Ik realiseerde me dat er een HELE andere man hun huis uit ging dan de man des huizes. De vrouw keek geschrokken. Ik schrok ook want ze waren aan het zoenen.. Nog voor ik op werk kwam had ze me een FB berichtje gestuurd, geheim.. of ik alsjeblieft niets tegen mijn man wilde zeggen *to late, had ik al direct gedaan* omdat ze bang was dat haar vent het dan van mijn man te horen zou krijgen. Tuurlijk zal mijn man niets vertellen, die zei direct: 'Het is niet aan mij..' wat dat betreft is mijn man erg discreet. Maar ze is wel doodsbang de buuf.. ik heb namelijk niet gereageerd op haar bericht, wat had ik moeten zeggen? Geeft niets buuf, ik doe wel alsof ik niets zag terwijl ik als ik je vriend zie alleen maar medelijden voel.. ik hoop maar dat ze zelf dan dit tegen dr vent verteld uit angst dat hij het anders van ons hoort. Wij zullen niets zeggen.

In mijn ogen.. Gevalletje van eigen schuld dikke bult.


Maar ik ben dan ook een kreng


Edit: Ik zou de vrouw in kwestie trouwens niet opzoeken. Maar als ik haar tegenkom en we zouden aan de praat raken ga ik er niet moeilijk omheen zitten draaien.

Punk'd schreef:Ik zou het wel zeggen. Meer omdat ik het gevoel heb dat ik het geheim van een ander ongevraagd moet meedragen. Ik heb daar geen zin in.

Wat zij verder met die informatie doet is aan haar.

Maar moet jij dat geheim met je meedragen? Het is toch niet zo dat je tegen haar moet liegen? Als zij er naar vraagt vind ik het wat anders maar verder zou ik niet het gevoel hebben dat ik een last met me meedraag. Ik lig er echt niet wakker van wat de kennis op de hoek allemaal uitvreet!

Powerbabe schreef:

Punk'd schreef:Ik zou het wel zeggen. Meer omdat ik het gevoel heb dat ik het geheim van een ander ongevraagd moet meedragen. Ik heb daar geen zin in.

Wat zij verder met die informatie doet is aan haar.

Maar moet jij dat geheim met je meedragen? Het is toch niet zo dat je tegen haar moet liegen? Als zij er naar vraagt vind ik het wat anders maar verder zou ik niet het gevoel hebben dat ik een last met me meedraag. Ik lig er echt niet wakker van wat de kennis op de hoek allemaal uitvreet!

Het ligt er wel aan wat voor een kennis het is. Mijn buren onderburen ken ik bijv. niet. Daar zou ik mij verder niet mee bemoeien. Maar een kennis waar ik wel vaker mee omga of eens ga kletsen/op de koffie (maar nog geen vriendin) zou ik het wel vertellen.

Maar dus alleen als de situatie er naar is. Ik ga die mensen niet opzoeken en met mijn vingertje wijzen

Powerbabe schreef:Haha CKC jij maakt inderdaad echt van alles mee.

Ik zou niets zeggen. Eventueel als ik hem tegen kom laten weten dat ik het weet en dat ik vind dat hij het moet zeggen. Maar verder zijn het mijn zaken niet.

Nou echt! Mijn man zei wel dat hij wel eens dacht dat hij haar had gezien in een kroeg in onze woonplaats en ze gedroeg zich niet echt als een vrouw die een vriend heeft zeg maar. Raar hoor.

Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

Punk'd schreef:Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

ja, ze zegt ook in dr facebookmailtje dat het niet goed gaat tussen ze en dat ze proberen eruit te komen.. Enige wat er uitkomt is denk ik haar bedrog..

Punk'd schreef:Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

Ja, diep vernederd door mijn man, dat hij niet op z'n minst het respect heeft om discreet met zijn scharrel om te gaan. Niet vernederd door de buren.

Susan schreef:

Punk'd schreef:Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

Ja, diep vernederd door mijn man, dat hij niet op z'n minst het respect heeft om discreet met zijn scharrel om te gaan. Niet vernederd door de buren.

Maar dat gevoel zou bij mij zeker aangesterkt worden door het feit dat de bakker op de hoek het wel al die tijd geweten heeft. En dat ik aangekeken wordt door mensen "Oh, dat is de vrouw van....".

Als het 'discreet' opgelost kan worden zonder dat de hele buurt ervan kan meegenieten en vervolgens niet aangekeken wordt als dat zielige vrouwtje dan weet ik welke optie ik liever meemaak. (nouja geen van beide natuurlijk )

Punk'd schreef:

Susan schreef:

Punk'd schreef:Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

Ja, diep vernederd door mijn man, dat hij niet op z'n minst het respect heeft om discreet met zijn scharrel om te gaan. Niet vernederd door de buren.

Maar dat gevoel zou bij mij zeker aangesterkt worden door het feit dat de bakker op de hoek het wel al die tijd geweten heeft. En dat ik aangekeken wordt door mensen "Oh, dat is de vrouw van....".

Als het 'discreet' opgelost kan worden zonder dat de hele buurt ervan kan meegenieten en vervolgens niet aangekeken wordt als dat zielige vrouwtje dan weet ik welke optie ik liever meemaak. (nouja geen van beide natuurlijk )

+1

Als ik mijn buurman met een ander zien zou ik niet voortaan mijn buurvrouw zien als 'dat zielige vrouwtje'. Ik zou misschien een keer denken: wat lullig voor haar, maar verder zou ik er niet de hele tijd aan denken als ik haar zie.

Susan schreef:

Punk'd schreef:Ik zou mijzelf trouwens echt diep vernederd voelen als de hele straat het wist behalve ik.

Ja, diep vernederd door mijn man, dat hij niet op z'n minst het respect heeft om discreet met zijn scharrel om te gaan. Niet vernederd door de buren.

Eens. Enige wat ik vind is dat hij het niet verdiend en ik vind het sneu wat hij lijkt me een lieve man en haar vind ik een lellebel.. maar van ons zal hij het niet horen.

Susan schreef:Als ik mijn buurman met een ander zien zou ik niet voortaan mijn buurvrouw zien als 'dat zielige vrouwtje'. Ik zou misschien een keer denken: wat lullig voor haar, maar verder zou ik er niet de hele tijd aan denken als ik haar zie.

Ik wel.. Ik kan zoiets niet uit mijn hoofd krijgen. Ik zou het zo vreselijk klote voor haar vinden. Hoe kan iemand zijn eigen vrouw nou voorliegen of een een relatie/sexscharrel verzwijgen.

In het verleden ben ik zelf 10 maanden voorgelogen (en verzwegen) door iemand (wel een ander onderwerp) en al die tijd wisten een aantal vage kennissen om mij heen er ook van. Ik heb het zelfs eens aan hun gevraagd maar die zijn er niet op ingegaan. Ik kijk ze er verder niet op aan, maar wat had ik het graag eerder willen weten zonder er zelf op de meest lullige manier achter te komen.

Ik zou het niet vertellen. Waarom zou je? Je weet niet hoe hun relatie eruit ziet.



Dat van die buren is wel naar. Mijn grootste angst ook, moet ik zeggen. Mijn auto valt nogal op, en als die voor de deur van vriendje staat vind ik dat ook niet heel prettig. Hij daarentegen maakt zich daar dan weer totaal niet druk om. Zijn zaken, vind ik dan, niet die van mij.

Overigens, ik zou het níet willen weten als mijn man vreemdgaat. Hij moet dan wel verdomd goed liegen, maar ik vind niet dat 'de waarheid' boven alles gaat. Heel eerlijk gezegd denk ik dat er zat mensen zijn die liever gewoon niets weten en doorgaan met hun leven dan dat ze het wél weten en alles op z'n kop staat.



Het wordt wat anders als je zélf niet meer genoeg aandacht krijgt thuis en je merkt dat er wat is. Maar zolang dat niet het geval is zou ik het absoluut niet willen weten.