nav zou jij dit vertellen

Naar aanleidin van dat topic werd ik toch wel benieuwd wat jullie zouden doen in mijn situatie. Hopelijk heeft iemand zin om het te lezen en mee te denken.

Ik ben inmiddels acht jaar samen met mijn vriend. We hebben in die jaren veel meegemaakt en zijn er wel altijd goed uitgekomen samen. Afgelopen voorjaar ben ik echter iemand tegen gekomn op wie ik echt ontzettend stapelverliefd ben geworden. En hij ook op mij. Dat hebben we dus uitgesproken naar elkaar toe, en vervolgns gezegd dat we er niks mee wilden doen (hij ook in een relatie). Daardoor heb ik eerst niks tegen mijn vriend gezegd. De gevoelns voor de ander hebben me echter wel aan het denken gezet over mijn eigen relatie en daarmee ben ik tot de conclusie gekomen dat dat niet hlemaal loop zoals ik het graag zou willen in een relatie. Ik vind dat de hartstocht ontbreekt bij ons. Ik ben me er uiteraard van bewust dat je na 8.5 jaar niet meer zo verliefd bent als in het begin, maar nu leven we toch meer als vrienden of broer en zus ofzo. Heb hier ook over gepraat met hem, en hij was/is het hier wel mee eens, hoewel hij het zelf niet zo bedacht zou hbben. We proberen daar nu aan te werken door tijd voor elkaar te maken en leuke dingen te doen. Maar toch, als ik eerlijk ben twijfel ik niet minder. Daar baal ik heel erg van want ik wil het wel graag weer voelen voor hem.

Die ander verdwijnt ook niet uit mijn gedachten. Ik zie hem af en toe via een cursus en die gevoelens worden eerder sterker dan minder. Ik weet inmiddels ook dat zijn relatie niet goed loopt en dat zij waarschijnlijk niet bij elkaar gaan blijven.

Wat nu? Ik vind t zo moeilijk, in hoeverre ga je door met je relatie en werk je eraan... Hoeveel tijd heeft dat nodig? En wanneer is het 'gewoon' op?
Het is voor mij nu niet direct aan de orde, maar als je dan zo verliefd wordt, hoe weet je dan of je dat maar gwoon moet afsluiten of dat je daar wel wat mee zou willen doen (en dan als je al in zo'n lange relatie zit bedoel ik).

Nou volgens mij is het wat onduidelijk allemaal, maar wie weet heeft iemand hier iets op te zeggn waar ik wat aan heb Ik worstel er nogal mee de laatste tijd.

Als je het idee hebt dat er niks veranderd dan is het op een gegeven moment wel op. En het termijn ja ligt denk ik aan jezelf. Hoe lang kan jij er zo nog mee leven?

bedenk je inderdaad dat je nog jaren doorgaat met elkaar, en bedenk dan of je dat zo wilt? of je de toekomst samen ziet.
Denk dat ik daarop de beslissing zou maken, en die gaat vast niet over 1 nacht ijs.

Theedoosje schreef:Als je het idee hebt dat er niks veranderd dan is het op een gegeven moment wel op. En het termijn ja ligt denk ik aan jezelf. Hoe lang kan jij er zo nog mee leven?

+ 1.

Ja, dat vind ik dus juist zo lastig. De toekomst heb ik altijd met hem voor me gezien, dus op een rare manier zie ik die wel samen, maar ik weet niet of ik daar zo heel gelukkig van wordt als ik daar aan denk. Misschien meer uit 'gewoonte'. Voor nu weet ik het echt niet, dus denk dat er nog wel wat meer tijd voor nodig is.

En hoe we met elkaar zijn, ik vind t zo moeilijk om daar een 'realtistisch' beeld van te hebben. Wat is 'normaal' na zo'n lange tijd bij elkaar. Ik hoef niet elke dag dolblij te zijn dat hij thuis komt voor t eten zeg maar, maar heb t idee dat ik nu wel heel weinig behoefte heb om samen te zijn met hem. Maar dat kan ook weer door mijn twijfels komen natuurlijk.

En als je een tijdje ergens anders gaat wonen...even los van hem...misschien kom je er dan achter? Vind dit zo lastig. En ja wat is normaal, normaal is waar jij je goed bij voelt.
De ene is al blij met een simpele relatie en bij de andere moet het meer vlammen...normaal is voor iedereen anders denk ik.

Ja, is ook echt lastig vind ik. Tot voordat ik verliefd werd was het ook wel goed gaan allemaal. Ik heb niet t idee dat er perse heel veel veranderd is tussen ons, maar misschien meer dat ik me er meer van bewust ben hoe het gaat, en dat ik door die verliefdheid op die ander inzie dat ik wat mis in onze relatie. Daardoor weet ik ook niet meer of het voor mij goed voelt tussen ons twee.

En weet je ook wat je mist in je relatie nu? De vlam zeg maar? en hoe denk je die terug te krijgen....en denk je dat het met een ander straks ook niet op een gegeven moment zo zou gebeuren?

Doordat jullie zolang samen zijn heb je misschien ook het idee dat je bij hem hoort? Dat het vanzelfsprekend is dat jullie bij elkaar blijven en dat je zo ook jullie samen ziet in de toekomst?
Zonder die verliefdheid op die andere jongen zou je waarschijnlijk die twijfels niet of veel minder hebben.
Ik zou het dus nog even aan kijken en tijd geven. Probeer wel samen aan je relatie te werken en wie weet werkt het wel en wordt de verliefdheid op die andere jongen stukken minder.
Speelt die verliefdheid trouwens al lang? Het kan namelijk zijn dat het ook gewoon minder wordt na een tijdje.

het is niet erg dat je door je verliefdheid over je relatie bent gaan nadenken en hierover hebt gepraat met je vriend. hartstikke goed dat je er nu samen aan gaat werken!
maar ik proef eigenlijk een beetje aan je verhaal, dat je vriend nu degene is die gaat werken, en jij eigenlijk al niet meer open staat om eraan te werken, omdat je nu al zo'n gevoel hebt.
dus tja, of je probeert er nu echt open in te staan en er samen aan te werken (zonder met je gedachten bij die ander te zijn) want geloof me, als je samen tijd maakt voor elkaar na zo'n dip kan het echt goedkomen. en tja anders, niet teveel tijd er meer in stoppen en eerlijk zijn tegen je vriend. maar bedenk ook dat de verliefdheid die je nu voor die andere jongen hebt ook weer minder wordt als je een relatie met hem krijgt (zoals dat nu ook in je huidige relatie is)

Lastige situatie, Alleen jijzelf weet wat je echt wil.
Ik heb een relatie van 6,5 jaar en soms is de spanning ook weg. Het "nieuwe" is er natuurlijk van af, en de verliefdheid en vlinders hebben plaats gemaakt voor iets wat veel dieper zit, en daar moeten wij soms ook weer even naar "zoeken".
In een relatie moet je energie steken, het gaat niet allemaal vanzelf.
En ik heb ook wel eens gedacht hoe zal het zijn met iemand anders? Maar het gras bij de buren is altijd groener maar dat wordt op den duur ook minder groen. En ik weet nu wat ik heb en daar ben ik blij mee.
Jij moet voor jezelf kijken jij ook blij bent met wat je hebt..

Het is ook vaak als je een ander tegenkomt de spanning om diegene te krijgen.. Bedenk je goed of het nu alleen de spanning is dat je die andere man leuk vind of dat je echt met hem een toekomst ziet..

Bedankt voor alle reacties!
Goed om eens wat andere gedachten te lezen.

Ik heb voor nu het gevoel dat ik idd de 'vlam' mis ja. Maar vraag me ook af in hoeverre die er uberhaupt nog kan zijn na zo'n lange tijd en idd of dat met een eventuele ander niet ook zo zou lopen. Aan de andere kant mis ik het wel, en dat vind ik niet zo'n goed teken. Dus ik vind t lastig om te zeggen of ik er echt blij mee ben hoe het nu gaat. Mijn vriend is daar wel wat makkelijker in, hij ervaart het niet zo en is wel sneller tevreden met hoe het gaat.

We werken er trouwens wel aan, alletwee, maar ik merk dat ik er zelf ook gewoon veel mee bezig ben en twijfel. Wat ik ook niet keer op keer naar hem uitspreek trouwens (wel eerder gedaan) omdat ik niet denk dat dat veel goed doet. Ik denk wel dat ik het nog wat meer tijd moet geven allemaal, zeker omdat ik zo onzeker ben over alles.

Ik ben het wel rens met Raindrop sanne-84 en Happy.
En ik zou liever iets te lang in een relatie zitten en dan beslissen dat je ermee stopt, dan te snel die beslissing te maken en misschien achteraf spijt te krijgen.

Doen jullie nog wel echt dingen samen? Een fijne wandeling? Weekendje weg? Gewoon ergens wat drinken etc?

Theedoosje schreef:Doen jullie nog wel echt dingen samen? Een fijne wandeling? Weekendje weg? Gewoon ergens wat drinken etc?

Nou we proberen dat nu dus weer vaker te doen, maar ik heb wel t gevoel dat dit vaak vauit mij moet komen. Dat heb ik ook gezegd en ik merk wel dat hij het probeert, maar hij heeft zelf gewoon minder behoefte aan dingn ondernemen, dus komt er ook niet zo vaak op. Of als ik bijvoorbeeld iets voorstel om een dagje naar een stad te gaan, dan moet ik dat zelf ook helemaal gaan plannen (ok is niet zoveel werk om een datum te zoeken enzo maar toch) ook al vind hij het dan wel leuk. Als we er dan zijn is het vaak wel gezellig trouwens.

Ik vind dat twijfelen er gewoon bij hoort. We twijfelen allemaal weleens aan onbelangrijke en belangrijke zaken, waarom zou je dan niet ook aan je relatie kunnen twijfelen? Ik denk dat het heel gezond is om ook (om de zoveel jaar misschien wel) ook die balans op te maken.
Is hij nog wat je wilt met je leven? Is dit leven dat je nu hebt wel wat je wil? Ik denk dat dat geen rare vragen zijn, je bent al zo lang samen.

Wat is het vuur dat je precies mist? Is dat wat je voelt door die verliefdheid? Het nieuwe? Het ontdekken? De spanning?
Ik denk dat als je echt aan die verliefdheid refereert, je dat sowieso nooit meer terug zult krijgen, althans niet in die vorm. Natuurlijk kijk ik na 9 jaar nog wel eens naar mijn man en overvalt me een gelukzalig gevoel. Ik heb dan ook echt even de vlinders in mn buik als ie iets heel liefs doet of zegt, maar dan wel met het vertrouwen, de band en het houden van dat ik voor hem voel, en niet de spanning en het onbekende zoals ik dat jaren geleden had. En ook bij de man bij wie je de verliefdheid voelt krijg je dat (als je een relatie met hem hebt van 8 jaar) niet meer terug zoals het nu voelt.

Misschien als je er voor jezelf achter kunt komen wat die 'vlam' is, want je zegt ook dat je als broer en zus leeft dus misschien zit het ook wel een beetje in de spanning in bed bijvoorbeeld, dat je concreter kunt kijken wat jij nu zoekt in je relatie. Als je weet wat dat is, dan kun je eraan werken en dan kun je er later voor kiezen alsnog akkoord te gaan met wat er dan is, of toch te besluiten dat 'op gewoon op' is.

Jeetje, je zou zo mij kunnen zijn.. Bij mij spelen precies dezelfde problemen en ook wij zijn 8 jaar bij elkaar.. Ik zit er ook heel erg mee en ben nu voor mezelf aan het uitzoeken wat ik precies wil, maar dat is echt super moeilijk.. Ik heb altijd gedacht oud te willen worden met mijn vriend, maar sinds die andere jongen in mijn leven is verschenen, weet ik niks meer zeker. Vandaag heeft hij verteld ook verliefd op mij te zijn (hij heeft ook een vriendin) en nu voel ik me zoo ontzettend rot! Als je wilt, mag je een pm sturen.. Ik wil liever niet teveel hier zeggen.

Wat vervelend allemaal zeg! Maar ik vraag me af, in hoeverre is het gewoon de beginspanning die je mist in je huidige relatie? Ik denk dat iedereen die lang samen is weleens denkt van: had ik die kriebels nog maar zoals in het begin, die spanning en ook seksuele spanning.

Na 8 jaar is het logisch dat het een "gewoonte" is om samen te zijn. Je kent elkaar, je weet van elkaar hoe je bent, wat je aan elkaar hebt etc. En met iemand anders is het nieuw, spannend, je krijgt als het ware weer een soort adrenaline kick. Maar daarbij moet ik wel zeggen dat je niet zomaar verliefd kan worden op een ander als je je wel nog fijn voelt in je relatie. Je hebt een band opgebouwd nu met een andere man die jou een heel ander gevoel geeft omdat het "nieuw" is.

Misschien moet je je afvragen of je, als jullie apart zouden wonen, nog steeds zoveel moeite zou doen om het te laten slagen. Zo niet dan denk ik dat je het voor jezelf misschien onbewust al weet welke kant je op wilt. En dat is niet met hem dan wellicht. Laat je alleen niet verblinden door een andere man, misschien zijn het wel echt puur de nieuwe spanningen die je voelt en niet meer in je eigen relatie hebt.

Als je er echt met je vriend uit wilt komen dan zou ik er alles aan doen om die persoon niet meer tegen te komen en ook helemaal geen contact meer hebben met die persoon...
Ik hoop dat je eruit komt, en anders zou ik het hem eerlijk opbiechten dat er gevoelens voor een ander zijn want anders is het oneerlijk als hij ook hard zijn best doet terwijl jij met je hoofd bij iemand anders zit

Gras lijkt wat groener bij de buurman misschien maar vergis je niet. Ook met deze jongen kun je na 8,5 jaar mss wel zo leven als je nu doet. Ik zou die andere jongen uitschakelen, zo min mogelijk spreken en zien en mijn tijd in mijn relatie stoppen. En waarom denk je er aan dat zijn relatie ook slecht loopt? Als het uit zou gaan ga je naar hem? Want dan ben je echt fout bezig. Een beetje niet lekker zitten schoenen aanhouden tot je die nieuwe kunt proberen. Besef goed dat die nieuwe misschien wel helemaal niet zo lekker zitten als dat je denkt. Misschien krijg je er zelfs wel blaren van...

Ik zou het niet zeggen tegen mijn vriend maar ik zou er wel alles aan doen om mijn focus weer op mijn relatie te krijgen.

Zusje schreef:Gras lijkt wat groener bij de buurman misschien maar vergis je niet. Ook met deze jongen kun je na 8,5 jaar mss wel zo leven als je nu doet. Ik zou die andere jongen uitschakelen, zo min mogelijk spreken en zien en mijn tijd in mijn relatie stoppen. En waarom denk je er aan dat zijn relatie ook slecht loopt? Als het uit zou gaan ga je naar hem? Want dan ben je echt fout bezig. Een beetje niet lekker zitten schoenen aanhouden tot je die nieuwe kunt proberen. Besef goed dat die nieuwe misschien wel helemaal niet zo lekker zitten als dat je denkt. Misschien krijg je er zelfs wel blaren van...

Ik zou het niet zeggen tegen mijn vriend maar ik zou er wel alles aan doen om mijn focus weer op mijn relatie te krijgen.

Hier ben ik het mee-eens. Daarbij zou ik mezelf afvragen of je naast die vlam iets mist. Zijn jullie uitelkaar gegroeid? ligt jullie toekomstbeeld nog op 1 lijn? Communiceer je goed met elkaar? Kan je jezelf ontwikkelen in deze relatie? Is er nog aantrekkingskracht? Ik zou mezelf dit soort essentiele vragen stellen om te bepalen of ik naast die vlam iets mis. Wanneer ik dit soort vragen negatief zou beantwoorden dan zou ik nadenken over beeindigen van de relatie en niet als het slechts de vlam is. Die vlam zal namelijk altijd (min of meer) doven, ook met die andere jongen. Het zijn juist die essentiele punten die er voor zorgen dat je daadwerkelijk je leven met iemand kunt delen en niet de vlam alleen.

Zusje schreef:Gras lijkt wat groener bij de buurman misschien maar vergis je niet. Ook met deze jongen kun je na 8,5 jaar mss wel zo leven als je nu doet. Ik zou die andere jongen uitschakelen, zo min mogelijk spreken en zien en mijn tijd in mijn relatie stoppen. En waarom denk je er aan dat zijn relatie ook slecht loopt? Als het uit zou gaan ga je naar hem? Want dan ben je echt fout bezig. Een beetje niet lekker zitten schoenen aanhouden tot je die nieuwe kunt proberen. Besef goed dat die nieuwe misschien wel helemaal niet zo lekker zitten als dat je denkt. Misschien krijg je er zelfs wel blaren van...

Ik zou het niet zeggen tegen mijn vriend maar ik zou er wel alles aan doen om mijn focus weer op mijn relatie te krijgen.

Helemaal mee eens. Die verliefde gevoelens zorgen er alleen maar voor dat je je nog minder prettig gaat voelen in je relatie. Voor de rest gewoon helemaal mee eens.

En zoals al eerder is gezegt, beter langer twijfelen dan in de toekomst spijt krijgen. Het leven is lang genoeg, wat maken een paar maanden extra nadenken nu uit als je dan een belissing kunt maken waar je voor (bijna) 100% achterstaat.

Succes.

Zit jij niet te veel met die andere jongen in je hoofd? Als dat het geval is kun je nu natuurlijk niet aan jouw relatie werken en zie je de moeite die je vriend doet misschien niet. Het lijkt mij verstandig om die andere uit je hoofd te zetten (hoe moeilijk ook) en je volledig te concentreren op je vriend en daar energie in te steken.