Weer top vacature gevonden.. maar durf ik?

Doen! Dat is het enige wat ik erop kan zeggen.

Gewoon doen. Je moet wel een beetje in jezelf geloven hoor, anders kun je altijd wel redenen verzinnen om het niet te doen.

Oké, je gaat het dus gewoon doen, daar moet ook geen twijfel over mogelijk zijn. Dat je onzeker bent geworden is heel vervelend, maar misschien moet je proberen om het positief te bekijken; je hebt meer geleerd over jezelf in die moeilijke periode, en je staat nu met beide benen op de grond. Het gevoel dat je onverslaanbaar bent is misschien wel weggevaagd, maar als je er nu gewoon voor gaat dan laat je jezelf daardoor niet tegenhouden, en dat is ook veel waard. Zo zie ik het, althans.

Ik zeg ook absoluut doen!!!

.

Je PM al gelezen Muurvlindertje? Of je de locatie weg wilt halen? Dank u!

Ik sluit me volledig aan bij wat Susan zegt! Doen dus.

Zoals de rest ook al zegt: gewoon doen. Het is goed dat je er goed over nadenkt en het analyseert enzo maar je weet niet hoe de toekomst gaat lopen dus aan de "wat als" dingen heb je niks. Wat als je fulltime toch niet aan kan? Dat zie je dan wel weer toch, dan heb je het wel geprobeerd. Buig het om en denk "wat als het fulltime werken me toch wel goed af gaat". Er over nadenken en doemdenken ben ik zelf ook heel goed in hoor dus ik snap je helemaal. Maar dat is verleden en in de toekomst ga je het anders doen. Laat je niet teveel leiden door wat volgens jou niet goed genoeg zou zijn maar ga ervoor als dit echt is wat je wilt. Het is maar een brief en je werkt er nog niet. Nogmaals ik snap je heel goed want ik ben zelf ook zo maar het is wel een keer leuk dat de wijze raad die ik dan krijg ook een keer op een ander over kan brengen

Owja, wat betreft die ene persoon bellen: dat zou ik alleen doen als je daadwerkelijk nog gericht iets wil vragen over de vacature. Als het alleen gaat om te mededelen dat je gaat solliciteren zou ik het laten zitten, die sollicitatiebrief zien ze dan vanzelf wel verschijnen toch.

Gisteren heb ik een gesprek gehad bij een bedrijf waar ik niet echt paste. Dat had ik vooraf gezien, maar ben alsnog gegaan (speelde ook wel mee dat zij mij benaderd hebben). Maar iemand die mensen aanneemt is wel professioneel genoeg om je te beoordelen op het gebrek aan raakvlakken of in dit geval ervaring. Na het gesprek heeft hij wel zeer zinnige feedback gegeven over hoe hij het gesprek vond verlopen en hoe ik dit een volgende keer beter zou kunnen doen. Zo reageren veel mensen die die gesprekken afnemen, gisteren was niet mijn eerste onsuccesvolle sollicitatiegesprek. Ze zullen je niet af gaan kraken op de man af.

Gewoon ervoor gaan dus, als het niks wordt heb je er weer van geleerd en kun je ook kijken hoe je het een volgende keer anders doet.

Marin schreef:Dank je voor je reactie Dyingbride! (De rest trouwens ook hoor)

dyingbride schreef:

Ik denk zeker dat het een baan is die goed bij jou zal passen, maar misschien komt het te vroeg, ook omdat je wilt verhuizen/samenwonen.

Die snap ik niet helemaal, of misschien had jij niet helemaal begrepen dat het juist in de regio is (stad naast de woonplaats van m'n vriend). Qua planning zou dat juist goed uitkomen. M'n baantje nu is gewoon van huis uit, dus dat kan ik overal doen, maar verder ben ik aan het kijken naar banen in Amsterdam regio. Daar valt dit dus precies onder. Of bedoel je dat het qua tijd niet helemaal uitkomt omdat ik ook met verhuizing enzo zit? Want ik denk dat ik me daar niet door moet laten leiden, bovendien verhuis ik in de zomer (waarschijnlijk begin), en eind zomer zou deze baan beginnen (begin academisch jaar). Dus op zich zou het qua tijd wel goed uitkomen.

Ik ben zelf inderdaad heel bang voor full time werken, maar ze zoeken meerdere mensen dus, wellicht valt het nog te regelen ook dat er minder uren gemaakt hoeven te worden.

Maar je snapt m'n twijfels gelukkig heel goed, en dat vind ik fijn. Straks is het wél te veel, en zit ik daar weer mee. Maar misschien kan ik het ook wel aan, en dat weet je alleen door te proberen. Dat vind ik een moeilijke overweging. Ik kan me altijd wel blijven verschuilen achter de periode die mis is gegaan, maar ik kan ook proberen er over heen te stappen. Maar misschien kan ik ook voor mezelf toegeven dat full time niets voor mij is. Of misschien moet ik het toch gewoon nog eens proberen. Nou ja, je snapt m'n dilemma.

Ik bedoel meer dat je straks een nieuwe fase in gaat, verhuizen, samenwonen, dan moet je vaak ook weer wennen, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet mee te spelen.

Geen idee hoe het bij jou werkt en het is ook niet van belang voor jou om te weten hoe het bij mij werkt, maar ik herken een stuk enthousiasme met daarnaast ook het gevoel van stel je voor dat het mij niet lukt. Er is niets mis met het gewoon uitproberen van deze nieuwe kans, alleen is het misschien de vraag waard of je het nu al moet doen, straks heb je misschien meer je nieuwe plekje gevonden en kun je met meer overtuiging en zelfvertrouwen aan de slag, eerst nog wat andere dingen voor de ervaring uitproberen. Het risico is natuurlijk dat er straks niet meer zo'n mooie kans komt, lastig hoor. Wanneer het je droombaan is wil je denk ik met volle overtuiging en vertrouwen dit avontuur aan gaan, dus als je voelt van binnen dat je het gewoon moet doen, ga er dan voor!

Wat ik (met heel veel andere studenten) altijd vind van docenten op HBO-opleidingen is dat ze op het HBO lesgeven en veel commentaar hebben op (de lessen van) studenten, omdat ze zelf gewoon mislukt zijn in het lesgeven an sich, niet met jongeren kunnen omgaan en daarom maar op het HBO werken, omdat ze middelbare scholen e.d. niet aankunnen en wellicht weggepest zijn, overspannen zijn geraakt en dus alle vrijheid van het HBO genieten.
Die docenten hadden dan commentaar op studenten terwijl je gewoon zeker weet dat als ze een bepaalde klas die je zelf les moet geven, zelf les zouden moeten geven, ze jankend en gillend weg zouden rennen, omdat ze afgemaakt worden.

Vraag me ook af waarom je daar les wil geven, terwijl het hele onderwijs je niet aantrekt en je er overspannen weg bent gegaan. Dit is geen aanval, maar ik vraag het me puur af. Je hebt namelijk heel weinig onderwijservaring en dan wil je lesgeven op zo'n opleiding Acht de kans klein dat ze zo'n iemand zoeken...

Niet geschoten, altijd mis. Het ergste wat je kan overkomen is dat je niet wordt aangenomen. Nja, kan je weer verder solliciteren.

Muurvlindertje schreef:Wat ik (met heel veel andere studenten) altijd vind van docenten op HBO-leraaropleidingen is dat ze op het HBO lesgeven en veel commentaar hebben op (de lessen van) studenten, omdat ze zelf gewoon mislukt zijn in het lesgeven an sich, niet met jongeren kunnen omgaan en daarom maar op het HBO werken, omdat ze middelbare scholen e.d. niet aankunnen en wellicht weggepest zijn, overspannen zijn geraakt en dus alle vrijheid van het HBO genieten.

Vraag me ook af waarom je daar les wil geven, terwijl het hele onderwijs je niet aantrekt en je er overspannen weg bent gegaan. Dit is geen aanval, maar ik vraag het me puur af. Je hebt namelijk heel weinig onderwijservaring en dan wil je lesgeven op zo'n opleiding Acht de kans klein dat ze zo'n iemand zoeken...

Nou, zo klinkt het anders wel. Waarom kom je zo gefrustreerd over? En waarom denk je dat jij weet wat voor iemand ze zoeken? Dit is ook geen aanval, maar ik vraag het me gewoon af.

@ Polly: hoe kan iets klinken? Het is internet....

Muurvlindertje schreef:@ Polly: hoe kan iets klinken? Het is internet....

Oh sorry Muurvlindertje, ik bedoel uiteraard: ZO KOMT HET OVER. Begrijp je het zo wel?

Ach ik weet wie het zegt, Polly, Muurvlindertje is zelf waarschijnlijk ook zo'n gefrustreerde docent. Ze heeft op dezelfde hogeschool gezeten als ik, dus ik weet welke oud forummer ze is. Trek me daarom niet echt iets van die aanval aan.
En ik ben het ook totaal niet met haar eens. Misschien zijn de docenten bij haar opleiding zo, op mijn opleiding was dat absoluut niet het geval.
Dat ik twijfels heb over ik er verstandig aan doe het onderwijs weer in te gaan, lijkt me wel duidelijk, maar vind het zelf allang goed dat ik t overweeg. En wellicht dat een andere setting, met andere soort studenten en andere lesstof wel heel goed past.

Uhmzz nee, maar ik weet op welke school je hebt gezeten, heb je hier weleens verteld, dus lijkt me logisch op welke vacature je wilt reageren....

Hoe kun je nou iets doceren en een voorbeeld zijn voor studenten, terwijl je zelf geen affiniteit, interesse en ervaring hebt in het vakgebied waar de studenten uiteindelijk voor opgeleid worden? Denk je dat je serieus genomen gaat worden?

Smikkell schreef:

Marin schreef:

Smikkell schreef:Weet je wat me bij jou opvalt. Dat jij zelf situaties zo kan draaien zoals ze jou goed uitkomen. Als er wordt gezegd dat je auteursbaantje een opdracht is en geen baan, dan zeg je dat er meer aankomt en schiet je meteen in de verdediging. Wanneer je dan iets anders vindt, dan is het auteursbaantje maar tot Juni en verdient het niet goed

Huh? Waar komt dat nou weer vandaan?

Het is ook een baan (werk er hard genoeg voor), maar het verdient niet fantastisch nee.

Ik vind je soms wat onrealistisch en als je graag wat wilt, dan ben je goed in argumenten verzinnen en situaties zo buigen dat het ook allemaal beter is. Dan is het oude opeens toch allemaal niet zo perfect, waar dat eerder nog fantastisch was.

+ 1. Eerst was postbode worden belachelijk en toen ze het eenmaal deed was het heerlijk om buiten te zijn...

Eh wat betreft dat laatste: dat heet ervaring op doen en positief in het leven staan? Ik neem aan dat je wel begrijpt dat het als hoogopgeleide een kutbaantje is om aan te nemen maar je in zo'n geval het beste er van maakt? Zou je sieren als je dat snapt.

En verder als je me zou kennen zou je weten dat mijn studie mijn allergrootste passie is/was, dus dat ik lesstof over tweede taalverwerving enzo vol passie zou kunnen overbrengen. Ik schrijf daar nu ook lesstof over en vind het geweldig. De present simple aan 12 jarigen die potloden in m'n bh gooiden vond ik iets minder leuk ja. Neem aan dat je ook dát wel snapt.

Maar nou heb ik geen zin meer in het forum, heb tot kwart over 11 zonet gewerkt en ben doodmoe dus ik lig in bed en ga slapen. Morgen meer, dan kan ik makkelijker serieus op het onderwerp in gaan.

Marin schreef:Eh wat betreft dat laatste: dat heet ervaring op doen en positief in het leven staan? Ik neem aan dat je wel begrijpt dat het als hoogopgeleide een kutbaantje is om aan te nemen maar je in zo'n geval het beste er van maakt? Zou je sieren als je dat snapt.

En verder als je me zou kennen zou je weten dat mijn studie mijn allergrootste passie is/was, dus dat ik lesstof over tweede taalverwerving enzo vol passie zou kunnen overbrengen. Ik schrijf daar nu ook lesstof over en vind het geweldig. De present simple aan 12 jarigen die potloden in m'n bh gooiden vond ik iets minder leuk ja. Neem aan dat je ook dát wel snapt.

Maar nou heb ik geen zin meer in het forum, heb tot kwart over 11 zonet gewerkt en ben doodmoe dus ik lig in bed en ga slapen. Morgen meer, dan kan ik makkelijker serieus op het onderwerp in gaan.

Nee ff serieus: ik vind het sneu dat je dat niet gelukt is, om met die doelgroep om te kunnen gaan.....

Anderzijds ben ik nog steeds van mening dat je toch echt wel aan moet komen met ervaring in en affiniteit met het onderwijs... Anders vind ik je echt zo'n type van "goh, ik ben weggepest op de middelbare school en kom nu studentjes, die toch wel luisteren en geen potloden in m'n bh gooien, eventjes vertellen hoe het allemaal moet". Daarvan barst het er namelijk van! Daarom wordt het hele HBO aan banden gelegd......

Weltrusten en please, zie het niet als een aanval.... Come on!

Ja lach er maar om.. Alhoewel, wel goed gemikt van die jongens ;-)

Maar idd ik ga slapen, heb 14.000 woorden geschreven vandaag dus het duizelt en kan niet meer helder nadenken dus morgen kom ik er wel even serieus op terug. Want vind het wel interessant. Alleen ben ik het voor een deel niet met je eens. Maar dat mag ;-)

Ja als je puur E.ngels gaat geven (en dan geen didactiek, want ik vind dat je daar nog te weinig ervaring in hebt) en geen praktijkbegeleider wordt, dan vind ik het al een ander verhaal.

Maar als je echt lesbezoeken van studenten gaat doen, dan vind ik het weer een beetje awkward. Snap je?

Ik bedoel het niet slecht of lullig trouwens, echt niet. Snap gewoon niet dat je weg bent gegaan uit het onderwijs en dan op zo'n manier eigenlijk weer terugkomt op een opleiding die mensen opleidt om het o.nderwijs in te gaan. Snappie?

Ik neem aan dat het niet om didactische vakken gaat, maar juist om vakinhoudelijke. (Ik kan me namelijk niet voorstellen dat iemand enthousiast kan worden van didactiek )

Net zoals op het basisonderwijs docenten een voorkeur kunnen hebben voor de kleuters of groep 8 is dat natuurlijk ook in andere onderwijsvormen zo. Sommigen houden van VMBO basis/kader, anderen weer meer van bovenbouw VWO of zelfs HBO, niks mis mee toch!
Succes met de sollicitatie!

Gewoon proberen! Iedere sollicitatie is er weer 1, en hoevaak komt er zo'n vacature voorbij? En als tijdens het gesprek blijkt dat het toch niet helemaal is wat je zoekt, of tijdens je proefperiode dan weet je dat in ieder geval! Anders zal je je hele leven hier tegen aan blijven hikken en ik denk dat hoe langer je hiermee blijft lopen, hoe "angstiger" je wordt voor het onderwijs, terwijl dat misschien nergens voor nodig is.

En ja, natuurlijk zei je een paar maanden geleden dat je het onderwijs niks vond, maar er is zo'n groot verschil tussen middelbaar onderwijs en HBO.
Vind het zo apart dat muurvlindertje het maar over doet komen als "je hebt gefaalt, en nu ga je op een 2de rangs baan solliciteren"
Dat slaat toch nergens op? Denk dat het totaal niet te vergelijken is. Je gaat iemand die het geweldig vind om aan kleuters les te geven, toch ook niet ineens voor groep 8 neer zetten?
Alsof het een ramp is dat je een groep van 12 jarigen "niet aan kon".. Nou sorry maar volgens mij is de jeugd tegenwoordig zo verpest dat een groot gedeelte gillend wegrent bij die kinderen.
Kan me best voorstellen dat het enorm slopend is om aan kinderen les te geven die totáál niet gemotiveerd zijn.
Op het HBO heb je dat ook nog wel, maar blijven over het algemeen naarmate het jaar vordert de studenten die niet gemotiveerd zijn, toch wel weg uit de les.

Ik vind het juist enorm dapper als je toch die sollicitatie doet, en die sprong waagt. Je kan je ook altijd achter die ene negatieve ervaring die je nu gehad hebt blijven verschuilen.

En dan die onzin over je andere baantjes.. Ja ik was ook wel eens verbaasd dat je laag/ongeschoold werk zo afkraakte en het eerst niet eens wilde proberen, maar uiteindelijk ben je het wel gaan doen, en ipv iedere dag hier te klagen over hoe kut het werk is, vind ik het ook goed dat je ondanks de negatieve kanten van het werk, ook de positieve kanten kan bekijken en daar ook voor uit durft te komen.
En dan zeker als zo iets uit de mond van Smikkel komt.. Bedoel, zij werkt zelf niet eens toch?

Overigs ben ik het met je vriend eens, ik zou niet vragen of het een goed idee is, maar gewoon heel enthousiast laten blijken dat je gaat solliciteren. Want als je het vraagt kan er ook nog wel eens een rare spanning tussen jullie beide komen, zeker straks met een sollicitatie gesprek, want als die persoon aan jou aangeeft dat het best een goed idee is, en jij wordt misschien uiteindelijk niet aangenomen, omdat er betere kandidaten zijn, dan voelt die persoon zich misschien ook rot.
Wees niet te onzeker, en ja, misschien is dit nog net een stap te ver, maar dan weet je dat ook! Als je straks je gesprek hebt gehad, en je bent het niet geworden, kan je altijd achteraf nog aan haar vragen wat jouw verbeterpunten moeten zijn, zonder dat het overkomt van "shit, waarom heb je me niet aangenomen?" en dan heb je toch er van kunnen leren.

Heel veel succes er mee!

Ik ben het eens met Angelnyn. Behalve dan de opmerking richting Smikkell, want die zal er best een goede reden voor hebben dat ze niet werkt, ik weet niet precies wat er aan de hand is. Vind niet dat nu ze niet werkt, ze niet mag reageren. Ik kan me best voorstellen dat ze vind dat Marin soms wispelturig overkomt. Maar nu vind ik dat Marin wel een goed verhaal heeft.

Ik denk eerlijk gezegd dat het onverstandiger was om je voor een klas met 12 jarigen te zetten zonder echte werkervaring (stage dus uitgezonderd). Voor die doelgroep heb je gewoon ervaring nodig of je moet er van nature zo'n feeling voor hebben dat je dat (aan)kan. Voor het werken met die doelgroep moet je gewoon ontzettend sterk in je schoenen staan en dan nog is het niet gemakkelijk, lijkt me. Werk zelf ook met een vergelijkbare doelgroep maar dan in een andere setting.

Juist op vakinhoudelijk gebied kom je op het HBO veel meer aan je trekken lijkt me. Voor de didactische aanpak heb je ervaring nodig. Maar hoe kom je aan die ervaring als je niet gaat solliciteren?