Ik zou het wel willen, maar durf niet goed (rapley)

Mijn dochter in nu bijna vier maanden dus het duurt nog twee maanden voordat ze bijvoeding gaat krijgen maar wil me alvast gaan verdiepen.

Ik zou dus wel graag rapley willen doen, maar durf niet goed.. Vind kokhalzen dus dood eng en ben erg bang voor verslikken en verstikken...
Herkenbaar voor iemand?

Misschien helpt het als ik zeg dat het kokhalsreflex bij baby's heel erg voorin de mond zit (als 'beveiliging' tegen stikken) en dat het daarom bij baby's eigenlijk maar héél zelden gebeurt dat ze zich verslikken. Als ze gaan kokhalzen dan zit het eten vaak nog dusdanig voorin de mond dat je het eruit kunt vissen met je vingers, of in het ergste geval, door je kindje even over de knie te leggen. Maar in 9 van de 10 gevallen redden ze zichzelf daarin en is jouw hulp helemaal niet nodig

Die angst is niet herkenbaar, maar ik kan 'ter geruststelling' melden dat ons zoontje zich zowel bij gepureerd eten als Rapley zich wel eens verslikt/kokhalst. Het is hoe dan ook een hele overgang van fles of borst naar vaste voeding, daar heeft Rapley niet zoveel mee te maken.

Ik had precies hetzelfde, heb het daarom ook niet gedaan. Yrsa is wel heel snel met de pot mee gaan eten, dus toch niet lang gepureerd/potjes gehad. Ik kookte dan wel een klein beetje aangepast. Knoflook vond ik bijvoorbeeld nog te heftig, dus gebruikte ik bieslook, dat is wat milder, en als ik bijvoorbeeld lasagne maakte of een ander gerecht waar melk of room doorheen moest, dan kocht ik zo'n pakje kant-en-klare opvolgmelk van Nutrilon, omdat ze nog geen koemelk mocht. Op die manier kon ze heel veel gerechten eten, maar toen was ze dus al wel een maand of negen.

Ik had hier totaal geen last van, die angst. Ik had me goed ingelezen en had hierdoor voldoende vertrouwen in het lichaam (de reflexen) van T. Ik heb me destijds goed ingelezen, helaas kan ik het stuk niet terug vinden, het stond behoorlijk uitgebreid op kindjeopkomst maar volgens mij is het verdwenen...

Ik denk wel dat het belangrijk is om er zelf ontspannen bij te zitten, een kindje voelt het heel makkelijk aan als je er geen vertrouwen in hebt of als je het eng vindt.

Ik herken de angst ook niet. Mijn kinderen hebben in het begin vaak gekokhalsd, maar het kokhalsreflex zit nog vrij vooraan in de mond, dat is juist om te zorgen dat ze de stukken er makkelijk zelf weer uit kunnen werken. Dat is bij mijn kinderen altijd goed gegaan.
Het allerbelangrijkst bij het geven van stukken is dat je kind goed rechtop moet zitten, dus niet in een wipstoel want dan schiet het eten sneller achterin de keel en is de kans op verslikken veel groter. En geef grote stukken (vuistgroot) want dan kunnen ze er zelf stukken afhappen.
Mijn ervaring is ook dat mijn kinderen zich veel sneller verslikken in vloeibaar voedsel dan in stukken.

Hier ook geen angst en het ging prima, m eet nu met de pot mee.

Ik vind het niet eng, maar vind het er wel naar uitzien. Vanmiddag nam hij een iets te grote hap broccoli. Het kokhalzen en hoesten ziet er gewoon heel vervelend uit. Maar hij kreeg het wel heel makkelijk uit zijn mondje. Als je het filmpje wil zien, wil ik hem wel heel even hier plakken?
Anders zou je eventueel een cursus kinder EHBO kunnen doen? Om je zekerder te voelen, mocht ze zich echt verslikken?

En trouwens, als je het echt héél eng vind zou ik er niet aan beginnen. Ook met het introduceren van prakjes leren kinderen met de pot mee eten.

Aimee schreef:Ik vind het niet eng, maar vind het er wel naar uitzien. Vanmiddag nam hij een iets te grote hap broccoli. Het kokhalzen en hoesten ziet er gewoon heel vervelend uit. Maar hij kreeg het wel heel makkelijk uit zijn mondje. Als je het filmpje wil zien, wil ik hem wel heel even hier plakken?
Anders zou je eventueel een cursus kinder EHBO kunnen doen? Om je zekerder te voelen, mocht ze zich echt verslikken?

En trouwens, als je het echt héél eng vind zou ik er niet aan beginnen. Ook met het introduceren van prakjes leren kinderen met de pot mee eten.

Daar ben ik het wel mee eens.

Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken, de hele rapley-methode. Ik vind het er ook wat eng maar ook raar uitzien, zo klein kind met zo;n groot stuk groente/fruit. Ik denk dat deze methode ook weer echt van deze tijd is maar goed ider zijn ding natuurlijk.

Ik lees even mee, want ik vind dit toch ook wel een beetje eng. Mijn vriend staat helemaal achter Rapley, dat vind ik wel leuk. En het lijkt mij ook enorm handig, maar dus ook spannend. Ik denk dat het een kwestie van paar keer doen is en dat je ziet dat het goed gaat dan wel dat je kindje het ook weer goed kan uitspugen. Tenminste, dat hoop ik.

Ik vind het ook heel makkelijk, je zet een bord eten voor de neus van je kind en kan zelf ondertussen ook gewoon eten want je kind eet zelf. (al is het natuurlijk niet echt makkelijker want na het eten moet je elke keer alles in de omgeving van je kind schoonmaken).

Ik vind het vooral heel fijn dat hij eten leert kennen zoals eten is. Niet helemaal gladgemalen, of gemengd met verschillende anderen smaken. Hij leert echt de smaak van broccoli kennen, en niet de smaak van broccoli-aardappel-kip prutje
Ook vind ik het fijn dat hij zelf de controle heeft over wat hij eet en hoeveel hij eet.'
Voor mij voelt dit gewoon als de natuurlijkste manier van vast voedsel introduceren, net als dat borstvoeding voor mij voelt als de meest natuurlijke voeding. En dat zal best iets van deze tijd zijn, maar daarom wordt er ook constant onderzoek gedaan, om steeds nieuwe methodes en dergelijke te kunnen ontwikkelen.

Ik heb ook nog even de tijd om me in te lezen en goed te bedenken wat ik ga doen..

Mijn zoontje kreeg gelijk gepureerd.. Hij kreeg later wel eens wat in de hand (bijv een koekje of broodkorst) maar hij kon dit nooit "normaal" opeten, sabbelen.. Hij propte altijd dat hele ding naar binnen om het dan zo snel mogelijk weg te krijgen... Hierdoor is mijn angst ook wel een beetje door ontstaan.. En hoe jammer ook heb ik dit ook een beetje op hem over gebracht.. Hij is nu twee jaar en soms als hij te snel wilt eten en zich dus verslikt raakt hij gelijk een klein beetje in paniek.. Dus ik wil natuurlijk ook niet dat ik deze angst ook weer over breng op mijn dochtertje..

Aimee ik ben wel benieuwd naar je filmpje..

Liadan schreef:Ik vind het ook heel makkelijk, je zet een bord eten voor de neus van je kind en kan zelf ondertussen ook gewoon eten want je kind eet zelf. (al is het natuurlijk niet echt makkelijker want na het eten moet je elke keer alles in de omgeving van je kind schoonmaken).

Dat schoonmaken is geen probleem, dat hadden we met pureren ook nog en nu met onze zoon ook!

Wat ik nu vooral het fijnste vind aan rapley is dat we gewoon echt nog nooit strijd hebben gehad aan tafel. Ik kom voor mijn werk veel bij mensen thuis en ben er ook wel eens als kun kindjes moeten eten...oh mijn god, wat een dráma bij sommige! 'Een hapje voor mama, een hapje voor .....'. En boos worden en het er maar in proberen te duwen. Kinderen die al beginnen te huilen als ze de geur van eten ruiken...verschrikkelijk!

Wat misschien een optie is, als je het echt eng blijft vinden, is het eten wel pureren (maar zou wel de groenten en aardappelen ed gescheiden houden zodat de smaakbeleving hetzelfde blijft als bij rapley) en het gepureerd voor schotelen. Dan kunnen ze toch op hun eigen tempo de smaken ontdekken. Het nadeel hiervan tov 'het echte rapley' is dat ze de structuur van het eten minder leren kunnen en dat het kauwen en dus de mondmotoriek minder geoefend wordt.

Oké, maar ik krijg het geluid er niet onder vandaan, dus let niet teveel op het commentaar van mij en mijn vriend. Schaam me dood, haha

*filmpje verwijderd, hoop dat je hem gezien hebt

Ik heb het idee dat kinderen beter leren kauwen als ze groenten en fruit volgens rapley krijgen, wat het eten van brood en crackers/kaakjes/rijstwafels straks ook makkelijker maakt, of niet?

Ik heb het toen half om half gedaan. Hij kreeg altijd een deel zelf en de rest pureerde ik grof met een staafmixer maar nooit zo fijn al potjes. Hij kreeg bij mij bijna altijd vers.
Vond het zo een prima combi.
Bij dochter ga ik ook weer met replay beginnen en anders half om half doen.

Statler schreef:Ik heb het idee dat kinderen beter leren kauwen als ze groenten en fruit volgens rapley krijgen, wat het eten van brood en crackers/kaakjes/rijstwafels straks ook makkelijker maakt, of niet?

Ik denk het wel, mijn zoon eet op het dagverblijf het snelst zijn brood op, ook sneller dan oudere kindjes, ik weet niet of er rapley kindjes bijzitten.

Ook de verjaardagstaart van zaterdag, ik heb het in stukjes gesneden en M heeft het helemaal opgegeten met zijn handjes ipv de taart te pletten en er niks mee te doen.

Stikken zal vanwege het kokhalsreflex echt niet gauw gebeuren. Google maar eens op kokhalsreflex bij babies, dan kan je een hoop info lezen wat je misschien iets zekerder maakt. Bij veel angst zou ik er ook niet snel aan beginnen. Een kind voelt jouw angst ook, dat is niet goed.
Ik heb trouwens, voor de zekerheid, op YouTube opgezocht hoe de heimlich bij babies moet. Gelukkig nog nooit nodig gehad.
De kans dat je overigens in iets gepureerd verslikt is trouwens groter. Kijk maar naar jezelf. In drinken verslik je je sneller dan in voedsel.

Ik vond rapley altijd heel makkelijk, net zoals wat teddyaapje vertelde. Er is hier nooit een strijd geweest, ik heb haar altijd lekker laten rommelen en ontdekken.
Hoe ze al die texturen leerde kennen, zo mooi om te zien.
En dat je zelf gewoon mee kon eten vond ik ook heel fijn. Zien eten doet eten. We eten altijd met elkaar, ze eet nooit alleen. Het is hier altijd een feestje aan tafel (tegenwoordig dan iets minder aangezien ze het gauw zat is aan tafel. In het begin zaten we rustig een uur aan tafel).

Linda schreef:
Ik heb trouwens, voor de zekerheid, op YouTube opgezocht hoe de heimlich bij babies moet. Gelukkig nog nooit nodig gehad.

Mij is altijd geleerd (kinder-EHBO) dat heimlich bij baby's nooit mag. Altijd over de knie/arm, hoofdje lager dan de rest van het lijfje, en dan kloppen op de rug, met een 'naar boven' kloppende beweging, dus dat je het in de richting van de mond klopt. Kan het moeilijk uitleggen, dat zou ik echt voor moeten doen. Maar in elk geval nooit heimlich.

Statler schreef:

Linda schreef:
Ik heb trouwens, voor de zekerheid, op YouTube opgezocht hoe de heimlich bij babies moet. Gelukkig nog nooit nodig gehad.

Mij is altijd geleerd (kinder-EHBO) dat heimlich bij baby's nooit mag. Altijd over de knie/arm, hoofdje lager dan de rest van het lijfje, en dan kloppen op de rug, met een 'naar boven' kloppende beweging, dus dat je het in de richting van de mond klopt. Kan het moeilijk uitleggen, dat zou ik echt voor moeten doen. Maar in elk geval nooit heimlich.

Ja, dat bedoelde ik ook. Dat wat je beschrijft is de heimlich-handgreep.
De heimlich zoals bij volwassen mag je inderdaad nooit bij een baby doen.

Linda schreef:

Statler schreef:

Linda schreef:
Ik heb trouwens, voor de zekerheid, op YouTube opgezocht hoe de heimlich bij babies moet. Gelukkig nog nooit nodig gehad.

Mij is altijd geleerd (kinder-EHBO) dat heimlich bij baby's nooit mag. Altijd over de knie/arm, hoofdje lager dan de rest van het lijfje, en dan kloppen op de rug, met een 'naar boven' kloppende beweging, dus dat je het in de richting van de mond klopt. Kan het moeilijk uitleggen, dat zou ik echt voor moeten doen. Maar in elk geval nooit heimlich.

Ja, dat bedoelde ik ook. Dat wat je beschrijft is de heimlich-handgreep.
De heimlich zoals bij volwassen mag je inderdaad nooit bij een baby doen.

Oh, volgens mijn EHBO-instructeur heet de handeling die je bij baby's doet, géén Heimlich, ook om verwarring te voorkomen over welke handelingen je moet doen bij stikkende baby's. Heimlich is puur en alleen met de armen onder de oksels door en dan een stotende beweging maken, en niks anders dan dat. Althans, zo is het mij geleerd tijdens m'n cursussen.

Maargoed, da's een ander onderwerp.

Oké, dat wist ik niet. Opzich snap ik dat van die verwarring wel ja.
Als je op YouTube zoekt op heimlich baby dan krijg je filmpjes te zien die de handelingen laten zien die jij ook beschrijft, en die bedoelde ik.

Ik heb overigens nooit kinder EHBO gedaan, zou ik het trouwens wel nog eens willen volgen.