Re: Stoornis/aandoening vs karakter?

Gast zo 11 maa 2012 - 2:05

Dank voor de (toch nog) verhelderende antwoorden. smile

Ik wilde al eerder reageren, maar wilde de vraag eigenlijk laten wegzakken, omdat ik soms zelf het idee heb gek te zijn.

Afgelopen donderdag hebben de bewuste vriend en ik afgesproken en ik moet zeggen dat ik in de persoonlijke omgang, dus het contact tussen hem en mij niets tot zeer weinig merk van zijn stoornis. Als ik hem moet vergelijken met de persoon die hij een aantal jaren was en nu dat het gediagnoticeerd is, moet ik zeggen dat hij in positieve zin is veranderd. Wellicht komt dit ook, omdat we in de afgelopen maanden veelvuldig hebben gesproken over zijn stoornis. Dat wat hij wel en dat wat hij niet kan. Ik kan weleens heel erg blij en hyper zijn en dingen zeggen, waarbij hij zoiets heeft van:"Bedoelt ze dit letterlijk? Of toch niet?" We hebben dan ook afgesproken dat als hij het vreemd vindt, hij mij daar gewoon op aanspreekt. Andersom mag ik dit ook doen. Dus dat lijkt me niet meer dan biddelijk.

Ook is hij opeens heel erg begaan met mij. Vraagt me hoe het gaat. Luistert, geeft tips, helpt. En in combinatie met de stoornis, vind ik dat weer vreemd, omdat het eerder toch alleen om hem draaide (kon zijn hoofd er niet goed bijhouden, gaf hij later aan). En als ik zijn gedrag ten opzichte van mij vergelijk met de verhalen die hij verteld over zijn werk en over andere vrienden/kennisen, dan vind ik het moeilijk om dat gedrag onder zijn stoornis te schuiven. Al weet ik natuurlijk ook niet exact hoe zijn werkgever/andere vrienden hem benaderen.

Laatst had hij een probleem op zijn werk en ik ben, zonder hem te veroordelen, met hem gaan zitten om te kijken hoe het anders zou gaan. Ik heb kennelijk de clue gemist, maar op het eind wilde hij het gesprek uitprinten, om zo zijn werkgever en coach te laten weten hoe hij werkte. Ik daarentegen vond het gewoon een goed gesprek.

Tja, heel verhaal. Maar ik vind het dus moeilijk om te zien waar welk gedrag betrekking op heeft. Puur en alleen omdat hij mij anders behandeld. Maar wellicht behandel ik hem ook anders, waardoor ik positief gedrag 'veroorzaak'?

Gast zo 11 maa 2012 - 2:14

Susan schreef:Nee, vind ik niet, alleen als je het gevoel hebt dat je tegen dingen aanloopt of als het op de een of andere manier echt relevant is voor de functie om het te melden, bijvoorbeeld als het gevaarlijk zou zijn als je je concentratie zou verliezen (maar dan denk ik ook niet dat je zo snel in zo'n baan terecht komt). Als niemand er iets van merkt op je werk dan vind ik het eigenlijk gewoon privé, ik vind niet dat je het overal aan de grote klok hoeft te hangen.

Eens, je stoornis hoef je niet als excuus te gebruiken. Ik heb zelf ook ADHD. Ik heb nu gesolliciteerd voor een MBO 3/4 opleiding. Ik heb een cognitieve/capaciteiten test moeten doen en een portfolio moeten invullen. Heb wel op mijn portfolio ingevuld dat ik ADHD heb vanwege de concentratie problemen omdat ik een leren/werken opleiding ga doen. Maar ik heb wel geprobeerd er een positieve draai eraan te geven omdat ADHD ook zijn goede kanten heeft. Ik mag misschien wel traag van begrip zijn en een eerste klas chaoot maar ik weet echt wat wat ik kan en welke compententie/kwaliteiten ik beschik. Maar ik zal nooit zeggen dat kan ik niet want ik heb...

En als mensen er niks van merken en je kan er zelf goed mee omgaan waarom zou het aan iedereen vertellen? De reden waarom ik het vertel is omdat ik liever eerlijk en open ben en omdat ik weet dat ik daar tegen op ga oplopen (leren/concentreren) dan dat ik op een later tijdstip bij mindere resultaten dit moet gaan vertellen.

Susan zo 11 maa 2012 - 2:16

Maar ik vind het op zich niet ONeerlijk als je het niet vertelt.

Filoria zo 11 maa 2012 - 2:23

Maura, begrijp ik goed dat je je afvraagt of die vriend wel PDD-NOS kan hebben omdat hij laatst heel geïnteresseerd was plotseling?

Misschien heeft hij geleerd dat hij dat moet doen? Je bewust geïnteresseerd gedragen? Daarmee maak en houd je vrienden. Wie weet heeft hij het zichzelf daarom aangeleerd om zich socialer te gedragen.
Ik denk (zeg het maar als ik het fout heb) dat sociaal gepast gedrag voor mensen met een autismespectrumstoornis vaak meer aangeleerd is, ze hebben maniertjes gevonden om mee te draaien in de 'gewone wereld'. Mensen zonder zo'n stoornis kunnen zich gevoelsmatig al op de juiste manier gedragen in sociale situaties.

Eigenlijk is het van die vriend dan extra knap als hij zich voor jouw gevoel heel geïnteresseerd gedraagt: dan heeft hij daar waarschijnlijk hard zijn best voor gedaan. Terwijl iemand zonder stoornis op de automatische piloot met vrienden kan praten.

En verder is iemand met een stoornis als PDD-NOS natuurlijk nooit compleet a-sociaal. Hij kan ook van het ene kenmerk wat meer last hebben dan van het andere, en dat kan ook weer per dag verschillen.
Dat merk ik ook met mijn ADHD: de ene dag kan ik iemand amper laten uitpraten, de andere dag kan ik heel lang en geïnteresseerd naar iemand luisteren. Maar het zou niet terecht zijn als diegene dan zou zeggen: zie je! Ze kan zich wel concentreren, dus ze heeft geen ADHD.

Wat je zegt over elkaar erop aanspreken als je elkaars gedrag even niet volgt lijkt me goed. Dat zouden sowieso meer mensen moeten doen Stoornis/aandoening vs karakter? - Pagina 2 561177

Stoornis/aandoening vs karakter? - Pagina 2 561177

Gast zo 11 maa 2012 - 2:26

Ik twijfel weleens aan de diagnose, omdat ik soms het idee krijg dat hij de stoornis wel erg makkelijk vindt 'omdat hij niet anders kan'. Waarbij ik dan weleens zoiets heb van; Als je het bij mij kan, doe dan ook je best om het bij een ander te doen'. Maar ik merk al dat ik daarin veel te makkelijk denk. Embarassed

Gast zo 11 maa 2012 - 2:27

Susan schreef:Maar ik vind het op zich niet ONeerlijk als je het niet vertelt.

Begrijp je! Daarom maakt het mij 'soms' ook onzeker omdat ik toch bang ben dat ze me hierop zullen afwijzen. Maar denk en hoop dat ze open en eerlijk meer zullen waarderen.

Gast zo 11 maa 2012 - 2:30

Maura schreef:Ik twijfel weleens aan de diagnose, omdat ik soms het idee krijg dat hij de stoornis wel erg makkelijk vindt 'omdat hij niet anders kan'. Waarbij ik dan weleens zoiets heb van; Als je het bij mij kan, doe dan ook je best om het bij een ander te doen'. Maar ik merk al dat ik daarin veel te makkelijk denk.

Waarom ga je niet eens een boek lezen over Autisme? Misschien kun je dingen herkennen en je beter verplaatsen. Doordat jij geen beeld hebt van wat autisme inhoud ga je deze bovenstaande dingen denken. Mensen denken snel iets vooral omdat veel mensen denken ergens iets vanaf te weten. Autisme kent veel voorbeelden net zoals ADHD.

Gast zo 11 maa 2012 - 2:37

Cimic schreef:
Maura schreef:Ik twijfel weleens aan de diagnose, omdat ik soms het idee krijg dat hij de stoornis wel erg makkelijk vindt 'omdat hij niet anders kan'. Waarbij ik dan weleens zoiets heb van; Als je het bij mij kan, doe dan ook je best om het bij een ander te doen'. Maar ik merk al dat ik daarin veel te makkelijk denk.

Waarom ga je niet eens een boek lezen over Autisme? Misschien kun je dingen herkennen en je beter verplaatsen. Doordat jij geen beeld hebt van wat autisme inhoud ga je deze bovenstaande dingen denken. Mensen denken snel iets vooral omdat veel mensen denken ergens iets vanaf te weten. Autisme kent veel voorbeelden net zoals ADHD.

Ik heb me destijds ingelezen over PDD-Nos, maar dat is eigenlijk ook alweer een aantal jaren geleden, omdat ik vermoedde dat mijn toenmalige vriend dit had. Hij vertoonde alle tekenen, voor mij op dit moment. Maar dat bleek ADHD te zijn, achteraf. Een andere toenmalige vriend was op jonge leeftijd al gediagnoticeerd met ADHD, maar was heel anders. Er zijn zoveel mogelijke signalen en ik merk dat ik niemand op een stoornis wil afrekenen. Ik wil luisteren, wil meevoelen, maar soms heb ik mijn bedenkingen bij bepaald gedrag.

De bewuste vriend waarover ik nu praat vindt het doodnormaal om compleet uit zijn slof te schieten tegenover een baas, vervolgens zich verbazen dat dit consequenties heeft voor een contractsverlening en vervolgens in een slachtofferrol te kruipen en niet te kunnen begrijpen dat mensen hem op het werk niet zo aardig vinden. Maar als hij iets dergelijks doet t.o.v. mij, dus uit zijn slof schieten, en ik zeg dat ik daar niet van gediend ben, dan heb ik binnen tien minuten een excuses te pakken en dan begrijpt hij het wel. En dat is nu net wat ik zo vreemd vind.

Maar ik snap van Filoria dat bepaalde dingen per gebeurtenis kunnen verschillen. En in dat opzicht snap ik ook dat ik eens er goed voor moet gaan zitten, om me in te lezen. Want nu begrijp ik er de kloten van en reken ik hem af op zijn karakter m.b.t. zijn werk, omdat hij zich wel heel goed kan inleven als het om mij gaat.

Susan zo 11 maa 2012 - 2:40

Filoria zo 11 maa 2012 - 2:41

Susan schreef:Maar ik vind het op zich niet ONeerlijk als je het niet vertelt.

Eens.

Ik denk dat ik wel ga aangeven dat ik prioriteiten stellen soms lastig vind. Dat is op mijn werk nu het ADHD-kenmerk dat me het meest in de weg zit. Ik kan dan aan mijn leidinggevende vragen om het aan te geven als ze ziet dat ik onbelangrijk werk eerst doe. Het is zowel voor haar als voor mij fijn als ik dan alsnog het belangrijke werk voorrang geef.
Maar daar hoef ik het woord ADHD op zich niet bij te noemen. Verbeterpunten heeft iedereen toch?

Verder weet ik zelf precies van welke ADHD-gerelateerde klachten ik last heb, en van welke niet. Maar als je tegen een leek het woord ADHD zegt, denkt die meteen: 'ooh nee, dat is zo'n hyperactief chaotisch typetje'. Je krijgt dan misschien onterecht een etiket op geplakt dat helemaal niet bij jou past, en mensen gaan je dan toch op die manier bekijken.

Cimic: hoe sta jij daar tegenover? Wel je zwakke punten aangeven, maar dan zonder het woord ADHD te noemen?

Maura: heb je dit al eens aan hem gevraagd? Waarom hij zich bij jou wel kan aanpassen, maar in andere situaties veel meer last van zijn stoornis lijkt te hebben? Misschien moet bij hem het kwartje ook nog wel vallen: wat hij met jou kan, kan hij met anderen ook.
En: losers hebben een excuus, winnaars hebben een plan. Het is een cliché, maar o zo waar. Misschien dat die gedachte hem helpt. Het heeft mij enorm geholpen. Als ik te laat ben op mijn werk zeg ik: de volgende keer neem ik een trein eerder. Daar heeft een werkgever veel meer aan dan 'ik kan er niks aan doen, de trein had vertraging'.

Gast zo 11 maa 2012 - 2:42

Dank voor de tip, Susan. Ik heb hem opgeslagen. Als ik er weer wat ruimer bijzit, zal ik hem zeker gaan bestellen/kopen in de winkel.

TukTuk zo 11 maa 2012 - 2:55

Maura schreef:Ik twijfel weleens aan de diagnose, omdat ik soms het idee krijg dat hij de stoornis wel erg makkelijk vindt 'omdat hij niet anders kan'. Waarbij ik dan weleens zoiets heb van; Als je het bij mij kan, doe dan ook je best om het bij een ander te doen'. Maar ik merk al dat ik daarin veel te makkelijk denk.

Voor jou klinkt zo iets logisch, maar je hebt grote kans dat het hem heel veel energie kost om dit gedrag bij jou te vertonen, juist omdat hij er zo bewust mee bezig moet zijn.
Ik herken dat zelf ook heel erg met ADHD, en heb zelf ook trekken van PDD-NOS, ik weet mijn zwakke punten en waar ik op moet letten, en bij sommige lukt dat ook, omdat ik het bij die personen ook belangrijk vind om mijn gedrag te veranderen, maar dat kost me zoveel energie omdat ik er zo bewust op moet letten, ik heb echt de energie niet om er constant op te letten zeg maar, hoe graag ik ook zou willen.

Gast zo 11 maa 2012 - 3:13

Filoria schreef:
Susan schreef:Maar ik vind het op zich niet ONeerlijk als je het niet vertelt.
Eens.

Ik denk dat ik wel ga aangeven dat ik prioriteiten stellen soms lastig vind. Dat is op mijn werk nu het ADHD-kenmerk dat me het meest in de weg zit. Ik kan dan aan mijn leidinggevende vragen om het aan te geven als ze ziet dat ik onbelangrijk werk eerst doe. Het is zowel voor haar als voor mij fijn als ik dan alsnog het belangrijke werk voorrang geef.
Maar daar hoef ik het woord ADHD op zich niet bij te noemen. Verbeterpunten heeft iedereen toch?

Verder weet ik zelf precies van welke ADHD-gerelateerde klachten ik last heb, en van welke niet. Maar als je tegen een leek het woord ADHD zegt, denkt die meteen: 'ooh nee, dat is zo'n hyperactief chaotisch typetje'. Je krijgt dan misschien onterecht een etiket op geplakt dat helemaal niet bij jou past, en mensen gaan je dan toch op die manier bekijken.

Cimic: hoe sta jij daar tegenover? Wel je zwakke punten aangeven, maar dan zonder het woord ADHD te noemen? Door de zwakke punten op een positieve manier te benaderen. Door zelf met ideeen en oplossingen te komen laat je zien dat jij van je zwakke punt iets positiefs probeert/kan maken. Ik ben nu een boek aan het lezen over volwassen met ADHD en nu besef ik pas wat het allemaal met je kan doen en waar ik al die tijd tegen aan ben gelopen, waarom ik bepaalde schakels later of niet kan maken. Toen ik op mijn werk aangaf dat ik medicijnen ga slikken voor ADHD keken collega's mij raar aan. "maar Cimic jij bent toch helemaal niet druk" Het word niets voor niets Alle Dagen Heel Druk genoemd. Het beestje heeft voor mij nu een naam, nu voor mij de kunst op het niet als een negatief iets te zien maar positief. Hopelijk kan ik zo ook mijn onzekerheid over mijn kunnen/kennen de baas worden, want ik heb serieus heel lang gedacht dat ik een dom meisje was dat niet met de menigte mee kon meekomen, kreeg het ook vaak te horen. Maar weet inmiddels wel beter, dan maar meer moeite! Ik weet wat ik kan en op hetgene wat ik bereikt en geleerd heb ben ik best trots!

Maura: heb je dit al eens aan hem gevraagd? Waarom hij zich bij jou wel kan aanpassen, maar in andere situaties veel meer last van zijn stoornis lijkt te hebben? Misschien moet bij hem het kwartje ook nog wel vallen: wat hij met jou kan, kan hij met anderen ook.
En: losers hebben een excuus, winnaars hebben een plan. Het is een cliché, maar o zo waar. Misschien dat die gedachte hem helpt. Het heeft mij enorm geholpen. Als ik te laat ben op mijn werk zeg ik: de volgende keer neem ik een trein eerder. Daar heeft een werkgever veel meer aan dan 'ik kan er niks aan doen, de trein had vertraging'.

Gast zo 11 maa 2012 - 3:19

AngelNyn schreef:
Maura schreef:Ik twijfel weleens aan de diagnose, omdat ik soms het idee krijg dat hij de stoornis wel erg makkelijk vindt 'omdat hij niet anders kan'. Waarbij ik dan weleens zoiets heb van; Als je het bij mij kan, doe dan ook je best om het bij een ander te doen'. Maar ik merk al dat ik daarin veel te makkelijk denk.

Voor jou klinkt zo iets logisch, maar je hebt grote kans dat het hem heel veel energie kost om dit gedrag bij jou te vertonen, juist omdat hij er zo bewust mee bezig moet zijn.
Ik herken dat zelf ook heel erg met ADHD, en heb zelf ook trekken van PDD-NOS, ik weet mijn zwakke punten en waar ik op moet letten, en bij sommige lukt dat ook, omdat ik het bij die personen ook belangrijk vind om mijn gedrag te veranderen, maar dat kost me zoveel energie omdat ik er zo bewust op moet letten, ik heb echt de energie niet om er constant op te letten zeg maar, hoe graag ik ook zou willen.

Dit is erg herkenbaar! Ik heb precies hetzelfde en voor mij kost dit ook heel veel energie. Het maakt mij veel te onzeker en dat wil ik niet meer. Ik zal nooit helemaal kunnen veranderen maar ik kan mij er wel bij neerleggen en dat is een ding waar ik hard aan het werken ben.

Gesponsorde inhoud