Date-topic 2

Waar word je precies gek van? Het vrijgezel zijn of het gegeven dat je er zoveel mee bezig bent om een relatie te krijgen en een gezinnetje te stichten?

Je bent nu 1,5 jaar vrijgezel, maar lieve Sweety; ik durf er bijna m'n handen voor in het vuur te steken, dat je dat ook nog minimaal 1,5 jaar blijft als je zo wanhopig opzoek bent naar de vader van je kinderen, om het maar even heel simplistisch te formuleren. Op deze manier gaat het 'm echt niet worden.

Neem tijd voor jezelf en hang je eigenwaarde niet op aan mannen in je leven die nu lijken te komen en te gaan, want dan geef je dus alle macht over jezelf weg. Ze kunnen je dan letterlijk maken en breken, wat me geen goede situatie voor jezelf lijkt.

Even heel concreet: wat heb je eraan gedaan om te accepteren dat je nog geen nieuwe relatie hebt, niet op jonge leeftijd moeder bent geworden (terwijl ik je overigens nog steeds jong vind) en het kunnen leven met jezelf (dus echt zonder man)?

Ik wordt eigenlijk gek van allebei, het single zijn en het wanhopig op zoek zijn naar een relatie met een leuke jongen. Eigenlijk heb ik er niks aan gedaan om te accepteren dat ik nog geen relatie heb en nog geen moeder ben. Ik weet wel dat ik single ben en ik voel het ook wel echt zo, maar ik vind het gewoon lastig dat ik nu weer alleen op de bank zit.

Nour schreef:

Je bent nu 1,5 jaar vrijgezel, maar lieve Sweety; ik durf er bijna m'n handen voor in het vuur te steken, dat je dat ook nog minimaal 1,5 jaar blijft als je zo wanhopig opzoek bent naar de vader van je kinderen, om het maar even heel simplistisch te formuleren. Op deze manier gaat het 'm echt niet worden.

Lees deze van Nour nog eens, Sweety. Wat vind je van wat ze zegt?

Dat ze wel gelijk erin heeft. De kans dat ik dan nog steeds vrijgezel is ook wel heel groot. Het dringt wel tot me door, maar de woorden worden ook weer tegengehouden. Klinkt heel raar, weet ik.

Raar voorbeeld:maar hij is nu online op de chat, mijn (ex) date, eigenlijk ben ik in staat om op zijn profiel te kijken of om te sturen waarom hij niet reageert. Maar ik weet dat ik dat niet moet doen, komt nog wanhopiger over en hij heeft zijn punt wel duidelijk gemaakt denk ik zo. Maar het eerste overheerst in mijn hoofd, terwijl ik weet dat ik het niet moet doen. Ik vind het moeilijk om dat soort dingen, zoals het sturen naar hem, los te laten en betere dingen te laten overheersen.

Heel eerlijk gezegd vind ik het ook overkomen alsof je er ergens wel vrede mee hebt dat je doet zoals je doet op dit moment, snap je wat ik bedoel? Je lijkt je erin te hebben geschikt dat je nou eenmaal zo bezig bent met mannen en ik kan bijna niet anders concluderen dan op een obsessieve manier. Misschien komt dit heel hard aan, maar is er een antwoord voor jou van die man die online is, waar je echt vrede mee zal hebben? Zal ieder antwoord niet nieuwe vragen oproepen en is het ook niet een beetje vragen naar de bekende weg? Ik kan zelf niet op iets anders uitkomen namelijk dan dat de interesse er toch bij nader inzien van zijn kant niet (meer) is en dat bewijst deze radiostilte ook, toch? Wat zou je dan graag van hem willen horen, wat nu nog niet duidelijk voor je is? Naar mijn mening is het antwoord wat hij zal geven (als hij dat al doet en dat trek ik sterk in twijfel) in alle gevallen kwetsend voor je om te horen. Of zou het voor jou bijvoorbeeld wel beter landen dat je te wanhopig overkomt, als je het eens van een date zou horen?

Ik probeer je te begrijpen, maar eigenlijk doe ik dat niet zo goed. Sorry. Je bent nu 1,5 jaar verder na je laatste serieuze relatie en hebt er dus feitelijk niets aan gedaan om je huidige situatie te accepteren zoals 'ie is. Tja, wat verwacht je dan precies van anderen? Wat je nu dus onbewust aan het doen bent, is eigenlijk gewoon jouw 'eenzaamheid' neerleggen bij een willekeurige man (zo zie ik het, als je zo vaak aan het daten bent als jij dat doet). Vrije vertaling: "Ik wil niet meer vrijgezel zijn; ik ken je amper, maar fix het voor me." En nogmaals, dit klinkt heel lullig, denk ik... Maar je blijft je maar op de buitenwereld richten en je vasthouden aan anderen (mannen). Ga met jezelf aan de slag, kom met jezelf in het reine en dan pas tel je volwaardig mee. Ik weet niet hoe ik het anders moet formuleren en begrijp dat deze laatste zin wellicht heel confronterend voor je kan zijn.

En zolang je zo door blijft daten hou je dit gedrag en gevoel van je in stand. Je vult het gat dat de ene man achterlaat op met een andere man, die hetzelfde opmerkt en er ook vandoor gaat. En elke daaropvolgende man krijgt net iets meer druk en hogere verwachtingen van jou toebedeeld, want je kinderwens dringt aan en het feit dat dit goed MOET gaan van jou maakt dat je voor je geluk afhankelijk bent van een reeks vrij onbekende kerels. Niet het meest stabiele uitgangspunt voor een poging weer goed in je vel te komen, meisje... Ik hoop niet dat je het rot opvat, maar je maakt het jezelf zo enorm moeilijk.

Ongeveer wat Nour zei, dus

RYW schreef:Ongeveer wat Nour zei, dus

Maar dan heeeeel wat minder bot geformuleerd. ;-)

Als eerste bedankt dat jullie zo inhoudelijk erop reageren. De een wat harder dan de ander Maar ik waardeer het zeer. En het is ook begrijpelijk dat je me niet snapt hoor Nour, ik snap mezelf al niet, dus hoe kan ik verwachten dat een ander mij snapt.En ik vat het niet verkeerd op, ik probeer juist door de woorden die jullie zeggen het goed bij me door te laten dringen dat het eigenlijk zo hoort te zijn. Niet dat jullie wil wet is bedoel ik, maar wel dat ik aan mezelf moet werken en het moet accepteren dat ik alleen ben.

Wat ik denk ik zou willen horen is waarom hij de interesse is verloren, terwijl hij hier vrijdag op de bank zit en voordat hij nog weg gaat zegt dat hij het zo gezellig vond met me. Iets wat ik dan dus niet kan snappen waarom nu die radiostilte er is.

Eens met mijn voorgangsters hier... Sweety allereerst wil ik zeggen dat ik je echt wel voor een deel begrijp, en dat ik hoop dat dit niet te hard overkomt. Ik bedoel het ieder geval goed.
Weet je wel dat je jezelf een zware last op legt door te zeggen dat het op liefdesgebied goed MOET gaan? Doordat je jezelf zo'n druk op legt werkt het alleen maar averechts omdat je er dan al snel te geforceerd mee bezig bent. Zoals mijn voorgangsters al schreven, mannen merken dat en gaan er alleen maar voor weg lopen. Grote kans dat ze niet aan jouw 'druk' kunnen voldoen want als de relatie er is komt daarna het punt kinderen die jij misschien het liefst zo snel mogelijk hebt en waarmee de man het liefst nog wacht. Onthoud dat een relatie een aanvulling op je leven is en niet een invulling. Bij jou komt het over alsof je enige doel in het leven een man vinden en een gezin stichten is Tuurlijk snap ik dat je dit heel graag wilt, maar er is toch nog zoveel meer in het leven dan dat? Krijg je eigen leven op de rails, zoek een baan waar je je goed bij voelt, doe leuke dingen met vrienden, werk aan jezelf, wees tevreden met wat je hebt, en laat het perfecte plaatje in je hoofd los. Als je tevreden bent met wat je hebt straal je dat uit en zal je ook weer aantrekkelijker zijn voor een man. Haal de liefde die je nu zoekt bij een ander uit jezelf, een man zal het voelen als hij niet van alles voor jou bij jou op hoeft te vullen, ook dat maakt aantrekkelijker.
Misschien kan je beginnen om die last van jezelf te halen dat het op liefdesgebied goed moet gaan. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf "het zou heel fijn en mooi zijn als ik ooit een man tegen mag komen met wie ik kinderen kan krijgen, maar tot die tijd heb ik er geen invloed in en ben ik blij met mezelf". Het zijn hele moeilijke dingen om aan te werken omdat jij zo'n perfect plaatje in je hoofd gecreeerd hebt, maar ik denk dat je diep in je hart ook wel weet dat het op deze manier niet werkt, alleen ga je ermee door omdat het makkelijk is om aan vast te houden en moeilijker is om een patroon te doorbreken.
Heel veel sterkte en succes!

Ik kom ook weer even inbreken Sweety...

Ik heb je al eerder gezegd dat ik je zo verschrikkelijk begrijp, dat ik me af begin te vragen of we niet gewoon zusjes zijn. Zonder dat jij je gevoelens en angsten uit kan leggen, weet ik precies wat je bedoelt en hoe je je voelt. Ik weet nl zeker dat die van jou en mijn hetzelfde zijn geweest. Ik wil heel graag zeggen dat ik het compleet eens ben met alles wat hierboven al geadviseert word. Anderzijds weet ik dat het niet veel zin heeft. En ook ik bedoel dat niet rot. Het zijn bepaalde gevoelens en gedachten die alleen jij uit je hoofd kan krijgen. Er moet gewoon een dag komen waarop je het allemaal anders ziet, waarop je gaat beseffen dat het leven niet mooier is met een man. Waarop je meer zekerder word van jezelf, en dat je gaat denken: ze nemen me maar zoals je ik ben. En willen ze me niet, prima, next....Geloof me, er komt echt iemand, of je nu nog geen 30 bent, of als je 33 bent. En als je hem onmoet, dan weet je het..En dan ga je beseffen dat al die onzekerheden die je toen had, voorkwamen uit het gevoel dat je verstand je op dat moment al gaf: namelijk dat je van tevoren al weet dat iemand het niet is of kan worden, maar dat je het zo graag hebt gewild, dat je er toch mee door ging.
Het punt van Carrie vind ik wel een goede. Even het daten voor een bepaalde periode in de koelkast zetten. En proberen met andere dingen bezig te zijn dan mannen, rammelende eierstokken en alles wat daar bij hoort. Zodat je zelf nog meer in gaat zien hoe bijzonder, speciaal en uniek je bent. En ik weet zeker dat je hem dan tegen gaat komen. (op het moment dat je er dus niet mee bezig bent)

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Voor nu even een hele dikke

Sweety schreef:Als eerste bedankt dat jullie zo inhoudelijk erop reageren. De een wat harder dan de ander Maar ik waardeer het zeer. En het is ook begrijpelijk dat je me niet snapt hoor Nour, ik snap mezelf al niet, dus hoe kan ik verwachten dat een ander mij snapt.En ik vat het niet verkeerd op, ik probeer juist door de woorden die jullie zeggen het goed bij me door te laten dringen dat het eigenlijk zo hoort te zijn. Niet dat jullie wil wet is bedoel ik, maar wel dat ik aan mezelf moet werken en het moet accepteren dat ik alleen ben.

Wat ik denk ik zou willen horen is waarom hij de interesse is verloren, terwijl hij hier vrijdag op de bank zit en voordat hij nog weg gaat zegt dat hij het zo gezellig vond met me. Iets wat ik dan dus niet kan snappen waarom nu die radiostilte er is.

Mag ik vragen hoe je dan aan jezelf wilt gaan werken? Is Carrie bijvoorbeeld echt de eerste tot dusver geweest die je heeft geadviseerd om eens een date-loze periode te hebben? Dat vind ik namelijk moeilijk voor te stellen, aangezien je toch ook familie en vrienden hebt in je omgeving die zien wat wij hier door een beeldscherm heen zelfs kunnen zien? Terwijl wij hier maar een glimp opvangen van je verdriet, angst en onzekerheid over je vrijgezellenleventje...

Het kan ook echt zo zijn natuurlijk dat deze man het echt heel gezellig vond met je, maar dat hij zich naderhand, om welke reden dan ook, heeft bedacht en daardoor er niet meer verder in wil investeren. In zo'n pril stadium, zou je daar niet zo door van de kaart mogen zijn en al helemaal niet als hij de zoveelste in het rijtje is met wie je aan het daten bent, lijkt me.

Begrijp me niet verkeerd; ik vind zijn aanpak niet goed te praten, maar kan wel met een aantal logische verklaringen invullen waarom hij niets meer laat horen: 1) hij was ook met meerdere vrouwen aan het daten en vond een ander toch interessanter, 2) hij is er bij nader inzien niet aan toe om zich in het circuit van daten te begeven en kwam daar naderhand achter, 3) hij merkte je onzekerheid en het te beschikbaar zijn van jouw kant, wat hem afschrok, 4) hij vond je domweg echt niet zo leuk als hij had gehoopt op de manier zoals jij hem al zo snel de moeite waard vond, et cetera etcetera. Laten we eerlijk zijn, al deze verklaringen zullen bij jou nieuwe vragen opwerpen en zijn allemaal niet in jouw voordeel. Wil je dat dan echt uit zijn mond/toetsenbord horen?

Wat ik me vanochtend nog bedacht is het volgende: jij kan niet wachten tot het aangaan van een relatie en het stichten van een gezinnetje. Om heel eerlijk te zijn vind ik dat nogal ondoordacht van je, gezien de situatie waarin je nu zit. Je hebt geen baan en geen enkele zekerheid in dat opzicht. Dat lijkt me toch wel een vereiste als je serieus na wilt denken over een gezinnetje stichten. Natuurlijk begrijp ik dat er genoeg stellen zijn, waarbij één van beiden geen inkomen genereert, maar dit is vaak niet de basis waarmee ze bewust zijn gestart en jij lijkt alles 'gerechtvaardigd' te vinden om jouw kinderwens te laten prevaleren. Ik hoor je niet over je huidige situatie op die manier, zoals ik het nu omschrijf.

Je begint er dan over dat je ooit alles had met je ex en nu dus gevoelsmatig niets meer. Lieve Sweety, dat was toen en inmiddels leef je in het hier en nu. Ik had tot aan juni 2010 ook 'alles' (ook al vermoed ik dat we daar beiden een andere definitie van hebben), maar ik woonde iig ook samen, stond op het punt te promoveren, kon een geweldig huisje kopen hartje centrum in een te schattig monumentaal pandje. Ik voelde me echt heel 'rijk' in dat opzicht, maar mijn toenmalige vriend besloot met een andere vrouw een avontuurtje aan te gaan en de hele droom was uiteengespat. Het was heel naar, ik had veel verdriet, maar ik heb me serieus nog nooit langer dan 2 uur afgevraagd of ik alleen over zou blijven of tot op de dag van vandaag maar teruggegrepen op die schijnveiligheid van destijds. Besef namelijk wel dat het een schijnveiligheid was wat je toen had, Sweety. Als het namelijk echt was geweest, was de relatie tussen jou en je inmiddels exvriend ook niet kapot gegaan. Grijp het verleden niet aan als excuus, om nu niet constructief met jezelf aan de slag te gaan. Echt waar meisje, er komt een dag dat mensen je niet meer serieus nemen over je zoveelste verdriet om een mislukte date, hoe zeer het voor jou wel echt als oprecht verdriet voelt. Echte gevoelens voor iemand moeten groeien en je kunt naar mijn mening binnen een jaar tijd (bij wijze van spreken) geen echte gevoelens voor minimaal 6 mannen hebben gehad, snap je wat ik bedoel?

Je bent absoluut niet verplicht te antwoorden hoor, maar ik ben ergens wel oprecht benieuwd wat je hiermee gaat doen. Lees je het, denk je er vandaag even over na om vervolgens volgende week weer verder te gaan met de leefwijze die je t.a.v. mannen nu op nahoudt, of vind je zelf ook dat je hier zelf een groot aandeel in hebt en er vanuit jezelf echt dingen moeten veranderen om niet telkens in dezelfde situatie te belanden? Ergens heb ik namelijk het gevoel tegen een muur te praten, omdat je m.i. net iets te makkelijk zegt dat je jezelf ook niet begrijpt et cetera et cetera. Lieve Sweety, jij moet met jezelf leven, dat is geen keuze. Een eventuele man kan er wel voor kiezen om dat met jou te willen doen en klaarblijkelijk willen ze dat niet op de manier waarop jij nu in het leven staat. Ik kan er niets mooiers van maken, ook al wil ik je echt niet kwetsen. Like I said, ik heb niet het gevoel tot je door te dringen...

Natuurlijk mag je dat vragen. Ik wil morgen de dokter op gaan bellen en vragen of ik een verwijsbrief kan krijgen om met iemand te praten, dit heb ik wel al vaker gezegd maar dat was voor wat anders. Eerlijk gezegd zal het ook wel 'moeilijk' voor me zijn om dan echt de stap te zetten om met iemand te praten. Omdat ik altijd heb 'geleerd' ( vanuit mijn pa ): je moet het zelf doen, als het niet lukt dan lukt het niet, maar je hoeft niet altijd iemands hulp. Mijn vader kan nogal een binnenvetter zijn en dan heb ik ook tot op zekere hoogte, als andere met problemen zitten vind ik het normaal dat ze hulp gaan zoeken en eventueel met iemand gaan praten. Maar ik vind mijn problemen gewoon eigenlijk niet noemenswaardig om met iemand te praten. Terwijl er helemaal niks fout is aan het zoeken van hulp, zo kan je verder met jezelf en laat iemand de 'spiegel' zien aan je.

Nee hoor, Carrie is zeker niet de eerste. Er zijn wel meer meiden hier die het weleens hebben gezegd. In mijn omgeving zien ze wel hoe moeilijk ik het vind om single te zijn, maar ze zeggen niet dat ik het rustig aan moet doen of even moet stoppen. Mijn moeder zegt bv: dat er wel iemand komt, ze wilt eventueel ook wel een maand lidmaatschap betalen voor me voor een datingsite, dat ik maar snel met een andere jongen moet afspreken. Mijn nichtje zegt dat mijn date van nu een sukkel is en niet weet wat hij mist, dat er nu echt wel een leuke jongen op mijn pad komt. Een vriend van me zegt dat ik er wel op uit moet blijven gaan om mannen te ontmoeten en een relatie te krijgen en een vriendin van me vind het leuk dat ik op 'mannenjacht' ben. Ze vinden het rot voor me dat het niet gebeurd maar ze stimuleren me wel in het zoeken ernaar.

Ik schets wel inderdaad het plaatje van huisje, boompje, beestje. Weet wel dat het in mijn situatie ook zeker niet handig zou zijn om nu aan kinderen te beginnen, maar het is meer dat ik graag iemand wil hebben die dit ook allemaal wilt. Niet dat ik binnen een jaar dan gelijk aan kinderen wil beginnen hoor. Maar iemand die ook het vooruitzicht heeft van samenwonen en kinderen.

Heb net mijn moeder aan de lijn gehad en gezegd dat ik morgen de dokter wil gaan bellen om een verwijsbriefje te vragen.

Wow, wat goed van je dat je morgen contact opneemt met de huisarts om een verwijzing te vragen voor een professional. Ik snap dat als je bent opgegroeid met het idee dat je zelfstandig je problemen moet oplossen, dat dit een grote stap voor je is. Feitelijk gezien ben je natuurlijk niet zelfstandig in je gedachten, omdat je je afhankelijk maakt van mannen en dus lijkt me het erg goed voor je dat je anders gaat leren denken (middels een vorm van cognitieve gedragstherapie wellicht...?) Probeer iig te onthouden dat je altijd op jezelf moet passen, je hebt nu zelf ontdekt dat niemand anders het voor je doet. In die zin geloof ik best wel in het idee van: 'people create their own world' en waar je mee geconfronteerd wordt, kun je lang niet altijd zelf iets aan doen, maar de wijze hoe je ermee omgaat ben je wel zelf verantwoordelijk voor.

Inhoudelijk wil ik liever niet teveel ingaan op wat je omschreef over hoe jij in je directe omgeving wordt gestimuleerd om te blijven zoeken naar die ene ware, zegmaar. Ik kan me er een beetje pissig over maken namelijk dat er niet wordt gezien dat jij geheel niet geholpen bent met een man in je leven op dit moment en dat het daten alleen maar ten koste gaat van je eigenwaarde en zelfrespect.

Ik wil je morgen heel veel succes wensen en vind het erg knap van je dat je nu concrete stappen gaat ondernemen!

Ik sluit me helemaal bij Nour aan. Als jij met jezelf niet gelukkig bent, kun je een ander niet gelukkig maken.

Ik heb net de dokter gebeld en ik kan morgenochtend om 8.40 terecht bij haar. ( heb een vervanger gekregen normaal gesproken heb ik een mannelijke dokter ) Misschien kan ze me nog mensen aanbevelen, we zullen het allemaal zien morgen. Heb het er gister nog even met mijn ouders over gehad en beide staan ze er helemaal achter dat ik bel en dat ik er wat aan ga doen. Ze vinden het erg goed van me en hopen dan ook dat dit me zal helpen. Ik hoop eerlijk gezegd dat ik snel met iemand kan praten, ik ken mezelf, ik zit nu in de flow dat ik er wat aan wil gaan doen en hulp wil hebben daarbij, maar dat kan ook zo weg zijn omdat ik dan weer vind dat ik het zelf moet kunnen en dat ik 'zwak' ben dat ik het niet zelf kan. Hoe dan ook ben ik wel blij dat ik heb gebeld, nu nog wachten op morgen.

Wat ontzettend goed van je, Sweety! Ik ben het eens met de andere dames en het kan nooit kwaad om jezelf zo af en toe eens flink onder handen te nemen. Veel succes!

Wat goed van je Sweety dat je er iets aan wilt doen, knap van je dat je het meteen aanpakt!

Dank jullie wel. Heb net een heel gesprek gehad met een vriendin waarvan ik dacht dat ze het wel leuk vond dat ik op mannenjacht ben/was. Best wel zwaar gesprek maar er is in ieder geval uitgekomen dat ze het klote vind voor me, dat ze begreep dat ik wel aan het zoeken was maar dat ze niet wist hoe ze me advies kon geven om dat niet te doen. Tijdens dit gesprek zijn er veel dingen boven gekomen die overeenkomsten hebben met de dingen die hier zijn gezegd. Ik kan dan ook alleen maar zeggen dat ik toch blij ben dat ze zo eerlijk tegen me is geweest en dat ik zo iemand in mijn directe omgeving heb.

Knap van je Sweety dat je de huisarts hebt gebeld! Paar jaar geleden was ik ook zo ontzettend onzeker (nog nooit een relatie gehad ook toen) en voelde me er zo klote over, heb toen ook met een psych gepraat. Heeft erg geholpen
Heb daarna nog jaren geen relatie gehad hoor, alleen een scharrel, maar ik heb heel erg aan mezelf gewerkt. Leuke baan, leuke vriendinnen, super leuk huisje gekocht enz. Ik kon ook makkelijk zonder man! En toen ontmoette ik mijn vriend En ja, hij is een aanvulling op mijn leven, maar als mn relatie over zou zijn zou dat niet het einde van de wereld zijn.. Ik heb altijd mezelf nog en ik weet dat ik mezelf zeer goed kan redden

wat goed van je sweety! Ik ben het ook eens met de karakters en je lijkt wel flink op zoek te zijn naar een wederhelft, alsof je dan pas compleet ben of gelukkig kan zijn.

En ik ben er denk ik achter waarom ik maar niet date. Blijkbaar ligt het niet zozeer aan de mannen, maar aan 1 specifieke man waar ik gewoon op zit te wachten en ik voel me zo dom. Maar de eerste stap is ervoor uit komen. Ik ben verslaafd!

Knap van je sweety dat je toch meteen stappen hebt ondernomen, goed bezig! Ik hoop voor je dat je snel terecht kan en dat je tevreden bent met de hulp die ze kunnen bieden

Tabbert schreef:wat goed van je sweety! Ik ben het ook eens met de karakters en je lijkt wel flink op zoek te zijn naar een wederhelft, alsof je dan pas compleet ben of gelukkig kan zijn.

En ik ben er denk ik achter waarom ik maar niet date. Blijkbaar ligt het niet zozeer aan de mannen, maar aan 1 specifieke man waar ik gewoon op zit te wachten en ik voel me zo dom. Maar de eerste stap is ervoor uit komen. Ik ben verslaafd!

Waarom wacht je op hem en waar hoop je op? Waarom laat hij je wachten en waarom zou je nog wachten?

Ik zie hem gewoon amper en als ik hem zie... dan krijg ik gevoelens die ik niet wil hebben. Aangezien hij een bezette man is

Waarom ik nog zou wachten. Niet natuurlijk, maar gevoelens zijn lastig uit te schakelen.