Re: Geloof jij in ware liefde?

Gast do 23 feb 2012 - 3:13

nijntje4 schreef:Ik geloof in meerdere wares denk ik

Wat ik mij altijd afvraag is, als sommige mensen wel dat gevoel hebben bij iemand dat het de ware is, en andere geloven daar niet in, zijn die dat dan nog niet tegengekomen of is het iets anders?

Ik denk eigenlijk dat de meeste nieuwe verliefdheden voelen als 'de ware' omdat je hormonen er nou eenmaal voor zorgen dat je denkt dat niemand je ooit zo goed begrepen heeft, niemand ooit zo leuk, lief en grappig was, enzovoorts. Je leest toch vaak genoeg verhalen van mensen die zeggen 'het voelt zó goed, vanaf het begin al, we blijven eeuwig samen' en dan binnen een jaar een bruiloft en een kind en 2 jaar later zijn ze uit elkaar.

Dat je van elkaar houdt wil trouwens ook niet altijd zeggen dat je samen kunt leven, denk ik. Ik denk dat er ook best wat mensen uit elkaar gaan die heus wel van elkaar houden, maar die samen geen manier kunnen vinden om hun leven in te richten.

Ik herken dat gevoel wel, ik word niet zo heel snel verliefd, maar als het raak is is het ook vanaf moment 1 raak (ik geloof dus wel in 'liefde' op het eerste gezicht, al vermoed ik dat dat stiekem meer lust of verliefdheid op het eerste gezicht is, liefde moet groeien, dat bestaat niet op het eerste gezicht) en gaat het eigenlijk ook niet meer over.

Gast do 23 feb 2012 - 3:45

тыквашка schreef:

Ik ben er mijn hele jeugd van overtuigd geweest dat mijn ouders gingen scheiden. Ze vochten elkaar de tent uit (verbaal) en voor mijn moeder was nooit iets goed genoeg wat mijn vader deed. Mijn vader ging doodleuk in de negeer-stand... echt helemaal niet gezellig. Er heerste een voortdurend gespannen sfeer en er was altijd ruzie. Ik heb als kind geleerd ruzie te maken en ik ben er nog steeds erg goed in. Ik heb echt moeten afleren in mijn relatie om niet overal ruzie over te maken!

Bij ons vroeger hetzelfde verhaal en mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik een puber was. Ze hadden dat veel eerder moeten doen. Maar goed.
De relatie die ik nu heb gaat heel goed, ook al hebben wij ook wel onze downs gehad, maar ook ik moet heel erg opletten dat ik niet te snel zeur over dingen. Ik haat het van mezelf en lijk dan net mijn moeder. Dus ik moet het echt nog wel een beetje leren om het anders te doen.

Gast do 23 feb 2012 - 3:51

Ja, daar geloof ik in.

Gast do 23 feb 2012 - 3:55

kruimelje schreef:
Twellie schreef:Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Maar dat is denk ik een ander soort liefde, en niet de liefde die hier bedoeld word. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn zoon.

Als ik de beginpost lees, mag ik zelf invulling geven aan wat het voor mij is smile

. En dat is voor mij ware liefde, al zullen andere mensen er andere dingen onder verstaan.

Pompoen do 23 feb 2012 - 4:39

Elodie schreef:
тыквашка schreef:

Ik ben er mijn hele jeugd van overtuigd geweest dat mijn ouders gingen scheiden. Ze vochten elkaar de tent uit (verbaal) en voor mijn moeder was nooit iets goed genoeg wat mijn vader deed. Mijn vader ging doodleuk in de negeer-stand... echt helemaal niet gezellig. Er heerste een voortdurend gespannen sfeer en er was altijd ruzie. Ik heb als kind geleerd ruzie te maken en ik ben er nog steeds erg goed in. Ik heb echt moeten afleren in mijn relatie om niet overal ruzie over te maken!

Bij ons vroeger hetzelfde verhaal en mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik een puber was. Ze hadden dat veel eerder moeten doen. Maar goed.
De relatie die ik nu heb gaat heel goed, ook al hebben wij ook wel onze downs gehad, maar ook ik moet heel erg opletten dat ik niet te snel zeur over dingen. Ik haat het van mezelf en lijk dan net mijn moeder. Dus ik moet het echt nog wel een beetje leren om het anders te doen.

Ja Ai!! Dat heb ik ook, ik doe ook echt precies zoals mijn moeder soms, dan hóór ik het haar soms gewoon bijna zeggen. Vreselijk vind ik dat zo wil ik helemaal niet omgaan met mijn man!

Gast do 23 feb 2012 - 6:03

Twellie schreef:
kruimelje schreef:
Twellie schreef:Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Maar dat is denk ik een ander soort liefde, en niet de liefde die hier bedoeld word. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn zoon.

Als ik de beginpost lees, mag ik zelf invulling geven aan wat het voor mij is . En dat is voor mij ware liefde, al zullen andere mensen er andere dingen onder verstaan.

Ik denk dat het voor mij meer een verschil is tussen ware liefde en onvoorwaardelijke liefde. De liefde voor je kinderen is onvoorwaardelijk en ik denk dat je liefde voor de 'ware' dat niet hoeft te zijn.

Gast do 23 feb 2012 - 6:05

kruimelje schreef:
Twellie schreef:Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Maar dat is denk ik een ander soort liefde, en niet de liefde die hier bedoeld word. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn zoon.

Eens. Ik denk persoonlijk dat de liefde die je voelt anders is dan de liefde die je voelt voor je partner.

mezzoforte do 23 feb 2012 - 12:54

тыквашка schreef:Ja op zich geloof ik daar wel in, maar ik geloof ook dat je 2 ware liefdes zou kunnen hebben of dat je gelukkig kunt zijn met iemand die niet de ware liefde is.

Ik ben van mening dat geen énkele liefde perfect kan zijn, dat er niet zoiets is al een potje met een dekseltje. Iedereen, jij en ik, maar ook onze partners hebben leuk en minder leuke eigenschappen waar je met elkaar mee om moet zien te gaan en je weg daarin zult moeten vinden. Daarmee is ook geen enkele relatie perfect, want altijd zullen er aanpassingen maar ook ergernissen zijn. Al is het maar omdat hij 's ochtends zijn bord niet opruimt of omdat hij je 's nachts wakker houd met je gesnurk.

Ware liefde is volgens mij liefde die sterk genoeg is om al deze obstakels te overwinnen en een klein beetje meer. Het gevoel van: met deze man/vrouw wil ik oud worden, de rest van mijn leven delen en ik wil hem nooit meer kwijt.

Ik geloof dus misschien niet zo in het cliché van ware liefde, maar ik ben nu samen met een man (al 10 jaar en ook al 3 jaar getrouwd) waarvan ik zeg dat hij mijn ware liefde is. Dat gevoel kwam over mij al heel in het begin, alle voorgaande verliefdheden verbleekten bij wat ik voor hem voelde en ik wist: met deze man wil ik verder. Daarvoor hebben we gigantische obstakels moeten overwinnen maar hier zijn we, we houden zielsveel van elkaar en houden het al 10 jaar met elkaar uit.

+1.

Ik vind dat je het mooi beschreven hebt, dit is eigenlijk ook hoe ik ware liefde zie.

Bolleke do 23 feb 2012 - 21:22

Zelda schreef:
kruimelje schreef:
Twellie schreef:Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Maar dat is denk ik een ander soort liefde, en niet de liefde die hier bedoeld word. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn zoon.
Eens. Ik denk persoonlijk dat de liefde die je voelt anders is dan de liefde die je voelt voor je partner.

Precies, liefde voor je kind is onvoorwaardelijk, je blijft er van houden wat hij of zij ook zal gaan doen in de toekomst. Dat maakt het anders dan die "ware" liefde.

Gesponsorde inhoud