Geloof jij in ware liefde?

Rush schreef:

Lady4 schreef:

Ik geloof ook dat er meerdere ware liefdes kunnen bestaan. Het zou, in mijn ogen, vreemd zijn wanneer er voor iedereen maar een persoon op aarde is met wie je volmaakt gelukkig kunt worden.

Helemaal mee eens.

+2 Dan maar.

Ja, daar geloof ik in. Ware liefde betekent mijn inziens ook dat er periodes zijn dat je elkaar de hersens wel in kan slaan. Maar toch weer gewoon bij elkaar komt/blijft

2CKC2 schreef:

Feline schreef:Laat mij dan maar lekker in die waan :-)

Ik merk het in mijn relatie. We houden echt zielsveel van elkaar, but sometimes wil ik hem echt voor een bus duwen.

Hahahaha. Het is misschien ook maar goed dat je niet alles van je ouders weet.

Zo vertelde mijn moeder laatst dat m`n vader overspannen was rond de tijd dat ik geboren ben. Toen liepen de gemoederen ook erg hoog op. Ik heb dat nooit geweten en natuurlijk ook niet gemerkt omdat ik zo klein was. Maar mijn (veel) oudere broers wisten het ook niet echt.

2CKC2 schreef:

Feline schreef:Laat mij dan maar lekker in die waan :-)

Ik merk het in mijn relatie. We houden echt zielsveel van elkaar, but sometimes wil ik hem echt voor een bus duwen.

En er dan zelf overheen rijden. 3x.

Eucalypta schreef:

2CKC2 schreef:

Feline schreef:Laat mij dan maar lekker in die waan :-)

Ik merk het in mijn relatie. We houden echt zielsveel van elkaar, but sometimes wil ik hem echt voor een bus duwen.

En er dan zelf overheen rijden. 3x.

Als dat ware liefde is, geloof ik er wel in.

En toch kan dat, een langdurige relatie zonder kenmerkend slechtere periodes. Natuurlijk wel ruzies, en tegenslagen, maar nooit twijfels over de relatie hebben. Ik geloofde het ook niet, maar heb mijn ouders er stevig over ondervraagd, en ze konden zich niet herinneren dat het ooit een periode slecht is gegaan met hun relatie.

Ik geloof wel in echte liefde, maar ik zie het niet zo romantisch voor me als in de film.

Nee ik geloof niet in ware liefde, wel dat je gelukkig kunt zijn met een persoon, maar dat is ook vergankelijk en situatie gebonden.

Ja daar geloof ik in. Wel dat het met meerdere mensen op deze wereld kan. Zou wel heel toevallig zijn als mijn ware liefde in dezelfde plaats woont als waar ik opgegroeid ben.

Het voelt tussen mijn vriend en ik als ware liefde, elke dag meer. Voel me zo erg met hem verbonden, ik voel liefde, vertrouwdheid, hij voelt als mijn familie, als mijn partner for life. Dit heb ik oprecht nooit gevoeld voor een andere man, niet op deze manier.

Dat wil niet zeggen dat wij ook soms wel moeilijke periodes hebben gehad. Mijn vriend zegt weleens, soms heb ik zo'n hekel aan je, maar toch op dat moment hou ik ook van je.

Nee ik geloof er ook niet in.

Ik kan niet geloven, net als wat Lady zegt, dat er maar 1 iemand op de wereld bestaat die voor jou je ware liefde is.
Wat ik wel geloof is dat je ontzettend veel van een persoon kunt houden, waar je veel liefde voor voelt, waarvoor je door het vuur gaat enz. Maar of dit echte ware liefde is ???

Ik had zo'n persoon en toch is het stuk gelopen naar heel wat jaren en ik geloof oprecht dat ik echt wel weer een nieuwe liefde zal tegenkomen. En ook voor die liefde net zoveel kan houden als wat ik voor liefde 1 heb gedaan.

Ik geloof trouwens ook niet in liefde op het 1e gezicht. Tenminste bij mijzelf niet. Ik moet iemand echt keren kennen, vrienden mee zijn voor ik daar gevoelens voor kan krijgen.

Ik geloof in ware liefde, liefde die goed is. Maar ik geloof niet in één ware.

Ik geloof ook niet in 1 ware liefde.
In alles is liefde zit een mooie quote die voor mij wel redelijk omschrijft wat voor mij echte liefde is en waar ik dus in geloof; ""Ik geloof dat dat bestaat.Dat je ineens een toekomst met elkaar ziet,
dat je weet dat iemand ook nog van je houd als je met lekkende
melktieten en ontploft haar naast iemand op de bank zit. Dat het klopt
dat het zin heeft"'

Oehh, alles is liefde Ik hou van die film!

Hmmmmm, dacht altijd van wel. Maar na mijn ex toch echt van die roze wolk afgestapt en een stuk nuchter geworden. Ik geloof niet meer in de ware, wel in liefde die zo ver reikt dat het gevoel wat je daarbij hebt als ware liefde wordt beschouwd. Dat klinkt het zelfde, maar nuchter gezien kan het ook helemaal mis lopen ook al denk je iemand gevonden te hebben waarvan je denk 'JA'

Net zoals in het begin van een relatie veel mensen roepen....ja maar het voelt zo goed, laten we snel gaan samenwonen of trouwen. Maar wanneer voelt nu iets goed? De roze kijk laat alles toch goed voelen? Dan zie je nare eigenschappen niet. Ja dan snap ik dat veel mensen denken..ja dit is ware liefde.

Lejow schreef:Oehh, alles is liefde Ik hou van die film!

Heb ik dinsdag nog samen met mn vriend gekeken

Maar ik geloof dat er meerdere 'waren' voor iemand zijn.

Ik had meteen vanaf het eerste moment dat ik mijn vriend zag, het gevoel dat hij de ware is, en dat gevoel is nooit meer weggegaan.
Dus ja, ik geloof in ware liefde.

Ik geloof in ware liefde, en heb de mijne gevonden

Steeds minder, ik neem het zelf ook niet meer serieus.

Lejow schreef:Oehh, alles is liefde Ik hou van die film!

Ik ook! Kijk die het hele jaar door.

Die andere quote vind ik ook leuk, iets van;
'Wat ben je aan het doen?' 'Ik wacht op de ware.'
'Maar de vraag is, wat doen we in de tussentijd?'

Zoiets. Ah ja, 'lekker belangrijk'.

Ja op zich geloof ik daar wel in, maar ik geloof ook dat je 2 ware liefdes zou kunnen hebben of dat je gelukkig kunt zijn met iemand die niet de ware liefde is.

Ik ben van mening dat geen énkele liefde perfect kan zijn, dat er niet zoiets is al een potje met een dekseltje. Iedereen, jij en ik, maar ook onze partners hebben leuk en minder leuke eigenschappen waar je met elkaar mee om moet zien te gaan en je weg daarin zult moeten vinden. Daarmee is ook geen enkele relatie perfect, want altijd zullen er aanpassingen maar ook ergernissen zijn. Al is het maar omdat hij 's ochtends zijn bord niet opruimt of omdat hij je 's nachts wakker houd met je gesnurk.

Ware liefde is volgens mij liefde die sterk genoeg is om al deze obstakels te overwinnen en een klein beetje meer. Het gevoel van: met deze man/vrouw wil ik oud worden, de rest van mijn leven delen en ik wil hem nooit meer kwijt.

Ik geloof dus misschien niet zo in het cliché van ware liefde, maar ik ben nu samen met een man (al 10 jaar en ook al 3 jaar getrouwd) waarvan ik zeg dat hij mijn ware liefde is. Dat gevoel kwam over mij al heel in het begin, alle voorgaande verliefdheden verbleekten bij wat ik voor hem voelde en ik wist: met deze man wil ik verder. Daarvoor hebben we gigantische obstakels moeten overwinnen maar hier zijn we, we houden zielsveel van elkaar en houden het al 10 jaar met elkaar uit.

Eucalypta schreef:

ellibre schreef:Als met ware liefde bedoeld wordt dat je echt veel van iemand houdt, diegene ook van jou, en daarom een leven lang samen (gelukkig) blijft, dan geloof ik daar wel in. En dat je dus niet samen blijft omdat je nu eenmaal getrouwd bent, kinderen hebt, je het leven samen gewend bent, en samen blijven makkelijker is dan uit elkaar gaan.

.

Maar bij het eerste (je leven lang samen (gelukkig) blijven ) zullen toch ook best periodes zitten van het tweede, dat je bij elkaar blijft omdat dat nou eenmaal zo is en het zoveel gedoe geeft om uit elkaar te gaan?

Een huwelijk is toch op veel meer gebasseerd dan liefde alleen?

Ik geloof oprecht niet dat er stellen zijn die 60 jaar samen zijn en die nóóit een periode hebben gehad dat ze elkaar niet meer leuk vinden. Of je daar doorheen komt of niet, dat is veel belangrijker.

Ja hier ben ik het wel mee eens, een huwelijk is zeker op meer gebaseerd dan liefde alleen...En niet alleen een huwelijk maar ook een relatie. Ik denk dat dieptepunten ook bij een relatie horen. Die momenten dat je denk: we leven langs elkaar heen, wat doen we hier nog. Of die momenten dat je denkt: wil ik écht met deze man oud worden. Ik denk dat het door de liefde komt dat je ook die momenten doorkomt, dat je besluit ermee door te gaan en dat dat gevoel weer terug komt dat je echt met iemand samen oud wil worden. En als dat gevoel niet terugkomt...dan is het duidelijk...

Edit: Wat overigens niet betekend dat ik vind dat je dan uit elkaar moet gaan...

Ik weet niet of ik er wel in geloof.

_MamaRosa_ schreef:

Eucalypta schreef:

Feline schreef:Ja. Eigenlijk wel Eucalypta.. Heb 21 jaar thuis gewoond en alleen maar een gelukkige jeugd gekend met 2 ouders die ontzettend veel van elkaar houden. Kan echt geen moment bedenken dat t minder ging. We zijn denk ik ook wel redelijk hecht thuis doordat ik op mn 8e redelijk ernstig ziek werd.

Kan hoor, dan zijn je ouders gezegende mensen. Maar ik heb ook 19 jaar thuis gewoond en nooit ergens enig besef van gehad. Pas nu ik zelf een huwelijk heb met kinderen komen er af en toe wat dingen voorbij waarvan ik denk 'oh, wacht even..... dat zal niet makkelijk geweest zijn voor ze, toen'.

Het kan idd heel goed dat er toch dingen binnen de relatie van je ouders zijn gebeurd/gebeuren, waarvan je als kind absoluut geen weet hebt. Zo op het 1e oog leek het voor mij ook allemaal heel perfect, maar ik heb pas een gesprek met mijn pa gehad dat er ook wel eens een echt hele mindere periode is geweest tussen mijn ouders, waarvan wij als kinderen nooit iets gemerkt hebben.

Kan me voorstellen dat je zulke dingen niet altijd aan je kinderen kwijt wilt/kunt. Soms spelen er nu eenmaal dingen tussen ouders waarvan kinderen niks hoeven te weten.

Ik ben er mijn hele jeugd van overtuigd geweest dat mijn ouders gingen scheiden. Ze vochten elkaar de tent uit (verbaal) en voor mijn moeder was nooit iets goed genoeg wat mijn vader deed. Mijn vader ging doodleuk in de negeer-stand... echt helemaal niet gezellig. Er heerste een voortdurend gespannen sfeer en er was altijd ruzie. Ik heb als kind geleerd ruzie te maken en ik ben er nog steeds erg goed in. Ik heb echt moeten afleren in mijn relatie om niet overal ruzie over te maken!

En toch hé...toch zijn die nu 35 jaar getrouwd en nu ik wat ouder ben zie ik ook dat ze niet met elkaar kunnen, maar ook niet zonder elkaar. Soms maken ze elkaar écht ongelukkig, maar toch zijn ze gek op elkaar. En sinds mijn zusje en ik allebei het huis uit zijn gaat het stukken beter! Wel een beetje jammer dat mijn moeder het nodig vond om mij dat te vertellen, want het steekt om te horen dat wij de stoorzenders waren. Maar 't geeft wel aan dat je dingen als kinderen toch ook anders ziet.

Ik geloof in meerdere wares denk ik

Wat ik mij altijd afvraag is, als sommige mensen wel dat gevoel hebben bij iemand dat het de ware is, en andere geloven daar niet in, zijn die dat dan nog niet tegengekomen of is het iets anders?

Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Twellie schreef:Ja het bestaat en het is wat ik voor mijn kinderen voel.

Maar dat is denk ik een ander soort liefde, en niet de liefde die hier bedoeld word. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn zoon.