Stelling: opvoeden is een taak van de ouders

Wie voedt 'onze' kinderen op?
Zijn ouders te veeleisend? Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel? Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.

Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat vinden jullie?

De ouders in de eerste plaats. Maar ook de omgeving is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en het aanleren van gedragingen en opvattingen (opvoeding).

Familie
Vrienden
Leraren
TV
Internet
Ouders van vriendjes op school
Politie ook in sommige gevallen

We worden niet alleen maar wie we zijn door onze ouders.

Gewoon jezelf eens inlezen over sociale psychologie en dan kom je een heel end.

Beide. Op het moment dat mijn zoon thuis is dan ben ik de opvoeder. Op het moment dat mijn zoon op school zal zijn, dan is de leraar de opvoeder.

Vergeleken met vroeger vind ik tegenwoordig het respect naar een leraar toe ver te zoeken. Dat komt naar mijn idee doordat kinderen nu veel te vrij worden gelaten.

Smikkell schreef:Wie voedt 'onze' kinderen op?
Zijn ouders te veeleisend? Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel? Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.

Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat vinden jullie?

Als je het mij vraagt vind ik dat (de meeste) ouders te veeleisend zijn wat betreft het onderwijs/opvoeding aan hun kinderen. Enerzijds vind ik dit een goede ontwikkeling: je mag als ouder immers wel kritisch zijn over hetgeen jouw kind aangeleerd wordt. Echter vind ik dat dit tot op zekere hoogte moet zijn. Een ouder die op een nette en onderbouwde manier óf een ouder die schreeuwend verhaal komt halen na (of in) schooltijd, dat zijn er twee.
Helaas heb ik het al te vaak mee gemaakt dat een ouder schreeuwend de school in komt en voor geen enkele rede vatbaar is.
Ik ben dan ook van mening dat er (weer) meer ontzag voor de leerkracht moet komen. Iedere dag heb je te maken met de 'prinsjes en prinsesjes' van de belabberde opvoeding van ouders.
Ik zeg heus niet dat alle ouders zo zijn, maar diegene die het belabberd doen, verpesten het wel voor degene die eigenlijk een pluim zouden moeten verdienen.

Conclusie: ouders moeten hun kinderen opvoeden, niet de leerkracht. Ze horen zich maar te gedragen tegen mij in de klas.

Schaapke schreef:

Smikkell schreef:Wie voedt 'onze' kinderen op?
Zijn ouders te veeleisend? Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel? Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.

Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat vinden jullie?

Als je het mij vraagt vind ik dat (de meeste) ouders te veeleisend zijn wat betreft het onderwijs/opvoeding aan hun kinderen. Enerzijds vind ik dit een goede ontwikkeling: je mag als ouder immers wel kritisch zijn over hetgeen jouw kind aangeleerd wordt. Echter vind ik dat dit tot op zekere hoogte moet zijn. Een ouder die op een nette en onderbouwde manier óf een ouder die schreeuwend verhaal komt halen na (of in) schooltijd, dat zijn er twee.
Helaas heb ik het al te vaak mee gemaakt dat een ouder schreeuwend de school in komt en voor geen enkele rede vatbaar is.
Ik ben dan ook van mening dat er (weer) meer ontzag voor de leerkracht moet komen. Iedere dag heb je te maken met de 'prinsjes en prinsesjes' van de belabberde opvoeding van ouders.
Ik zeg heus niet dat alle ouders zo zijn, maar diegene die het belabberd doen, verpesten het wel voor degene die eigenlijk een pluim zouden moeten verdienen.

Conclusie: ouders moeten hun kinderen opvoeden, niet de leerkracht. Ze horen zich maar te gedragen tegen mij in de klas.

Maar jij als leerkracht brengt een kind toch ook normen en waarden bij dus dan ben je toch ook bezig met opvoeden ?
Natuurlijk ligt de hoofdtaak bij de ouders maar op het moment dat mijn zoon b.v. op school zal zijn dan heeft de leerkracht de regie in handen. En als hij zich dan niet gedraagt daar heeft de leerkracht alle recht om hem te corrigeren op dat moment. Dus ook een vorm van opvoeden.

Stella_ schreef:

Schaapke schreef:

Smikkell schreef:Wie voedt 'onze' kinderen op?
Zijn ouders te veeleisend? Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel? Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.

Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat vinden jullie?

Als je het mij vraagt vind ik dat (de meeste) ouders te veeleisend zijn wat betreft het onderwijs/opvoeding aan hun kinderen. Enerzijds vind ik dit een goede ontwikkeling: je mag als ouder immers wel kritisch zijn over hetgeen jouw kind aangeleerd wordt. Echter vind ik dat dit tot op zekere hoogte moet zijn. Een ouder die op een nette en onderbouwde manier óf een ouder die schreeuwend verhaal komt halen na (of in) schooltijd, dat zijn er twee.
Helaas heb ik het al te vaak mee gemaakt dat een ouder schreeuwend de school in komt en voor geen enkele rede vatbaar is.
Ik ben dan ook van mening dat er (weer) meer ontzag voor de leerkracht moet komen. Iedere dag heb je te maken met de 'prinsjes en prinsesjes' van de belabberde opvoeding van ouders.
Ik zeg heus niet dat alle ouders zo zijn, maar diegene die het belabberd doen, verpesten het wel voor degene die eigenlijk een pluim zouden moeten verdienen.

Conclusie: ouders moeten hun kinderen opvoeden, niet de leerkracht. Ze horen zich maar te gedragen tegen mij in de klas.

Maar jij als leerkracht brengt een kind toch ook normen en waarden bij dus dan ben je toch ook bezig met opvoeden ?
Natuurlijk ligt de hoofdtaak bij de ouders maar op het moment dat mijn zoon b.v. op school zal zijn dan heeft de leerkracht de regie in handen. En als hij zich dan niet gedraagt daar heeft de leerkracht alle recht om hem te corrigeren op dat moment. Dus ook een vorm van opvoeden.

Ik ben het met je eens dat de hoofdtaak bij de ouders ligt en een deel ook bij de leerkracht zoals je in je laatste zinnen omschrijft. Wel vind ik dat er een bepaalde basis moet zijn die de ouders hebben meegegeven aan hun kinderen. Een kind dat zich thuis nooit aan regels hoeft te houden zal dat ook niet spontaan op school doen omdat een leerkracht dat zegt. Daardoor vind ik dat er een bepaalde basis gelegd moet worden als het ware door de ouders.

De hoofdtaak ligt bij de ouders maar ik vind dat ik als leerkracht ook veel bezig ben met 'opvoeding'. Net als eigenlijk de hele omgeving van een kind daar mee bezig is. Denk bijvoorbeeld ook aan sportclubs e.d. Ik denk dat je het meest bereikt door elkaar als partners te zien. Samen met de ouders probeer ik de kinderen zo goed mogelijk voor te bereiden op de maatschappij.

Stella_ schreef:
Maar jij als leerkracht brengt een kind toch ook normen en waarden bij dus dan ben je toch ook bezig met opvoeden ?
Natuurlijk ligt de hoofdtaak bij de ouders maar op het moment dat mijn zoon b.v. op school zal zijn dan heeft de leerkracht de regie in handen. En als hij zich dan niet gedraagt daar heeft de leerkracht alle recht om hem te corrigeren op dat moment. Dus ook een vorm van opvoeden.

Ja, ik breng het kind normen en waarden bij, maar de basis, de essentie van het opvoeden, ligt bij de ouders.
Zij kiezen ervoor of hun kind 'u' of 'jij' tegen andere mensen zegt. Zij geven kun kind de normen en waarden van de samenleving mee (in welke vorm dan ook). Zij kiezen welke omgangsvorm normaal is in hun huis/ tegenover andere mensen.
Op school kan ik hier wel regels voor opstellen, zoals: Ruzie maken is niet fijn, we willen allemaal vriendjes zijn.
Dit is allemaal heel leuk en aardig, maar is het niet zo dat dit er gewoon 'in geramt' moet zitten, door de opvoeding die ze van thuis uit meekrijgen?

Smikkell schreef:Wie voedt 'onze' kinderen op?


Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat mij betreft de ouders. Ik geef les op de middelbare school dus dat is anders denk ik maar ik kan me niet voorstellen dat je in een klas met 30 (jonge) kinderen echt kunt gaan opvoeden. De basisregels moeten toch van huis uit komen.

Ik bedoel idd als hoofdtaak "Normen en waarden" "Respect" "Luisteren" enz. Dat alles is een taak van de ouders om dat hun kind bij te brengen/ te leren. De leraar is in dit geval misschien beter omschreven als "aanvulling op de opvoeding"

Schaapke schreef:

Smikkell schreef:Wie voedt 'onze' kinderen op?
Zijn ouders te veeleisend? Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel? Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.

Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar

Wat vinden jullie?

Als je het mij vraagt vind ik dat (de meeste) ouders te veeleisend zijn wat betreft het onderwijs/opvoeding aan hun kinderen. Enerzijds vind ik dit een goede ontwikkeling: je mag als ouder immers wel kritisch zijn over hetgeen jouw kind aangeleerd wordt. Echter vind ik dat dit tot op zekere hoogte moet zijn. Een ouder die op een nette en onderbouwde manier óf een ouder die schreeuwend verhaal komt halen na (of in) schooltijd, dat zijn er twee.
Helaas heb ik het al te vaak mee gemaakt dat een ouder schreeuwend de school in komt en voor geen enkele rede vatbaar is.
Ik ben dan ook van mening dat er (weer) meer ontzag voor de leerkracht moet komen. Iedere dag heb je te maken met de 'prinsjes en prinsesjes' van de belabberde opvoeding van ouders.
Ik zeg heus niet dat alle ouders zo zijn, maar diegene die het belabberd doen, verpesten het wel voor degene die eigenlijk een pluim zouden moeten verdienen.

Conclusie: ouders moeten hun kinderen opvoeden, niet de leerkracht. Ze horen zich maar te gedragen tegen mij in de klas.

Absoluut mee eens. Soms zou ik willen dat we weer terug konden naar 'De Gelukkige Klas' waarin je als leerkracht puur bezig bent met kennis overdragen. Natuurlijk was dat ook niet alles maar het huidige onderwijsklimaat en dan vooral het gedoe met ouders breekt mij op. Ik ga dit jaar het onderwijs dan ook uit. Natuurlijk ben je als leerkracht ook bezig met normen en waarden, maar de hoofdzaken zou rekenen, taal etc. moeten zijn. En dat is wat mijn betreft teveel aan het verschuiven.

Stella_ schreef:Ik bedoel idd als hoofdtaak "Normen en waarden" "Respect" "Luisteren" enz. Dat alles is een taak van de ouders om dat hun kind bij te brengen/ te leren. De leraar is in dit geval misschien beter omschreven als "aanvulling op de opvoeding"

Dat lijkt mij inderdaad een automatisch gevolg als een kind op school zit. Hij krijgt daar goede dingen mee als aanvulling op wat hij als weet. Soms heb ik wel eens het idee dat mensen hun kids op school dumpen om daar te worden opgevoed. Ja, zo werkt het natuurlijk niet.

Lorna mercedez schreef:

Stella_ schreef:Ik bedoel idd als hoofdtaak "Normen en waarden" "Respect" "Luisteren" enz. Dat alles is een taak van de ouders om dat hun kind bij te brengen/ te leren. De leraar is in dit geval misschien beter omschreven als "aanvulling op de opvoeding"

Dat lijkt mij inderdaad een automatisch gevolg als een kind op school zit. Hij krijgt daar goede dingen mee als aanvulling op wat hij als weet. Soms heb ik wel eens het idee dat mensen hun kids op school dumpen om daar te worden opgevoed. Ja, zo werkt het natuurlijk niet.

Precies!!

Smikkel lekker bezig met al die discussie topics

Wie voedt 'onze' kinderen op?
Ouders en alle andere mensen die een (tijdelijke) verantwoordelijkheid hebben voor het kind.
Zijn ouders te veeleisend? Die zitten er wel tussen ja, maar zeker niet alle ouders.
Leraren die helpen opvoeden, maar dan wel naar de wensen en richtlijnen van de ouders. Is dat reëel?
Nee, dat vind ik niet reëel. De leraar heeft meerdere kinderen in de klas en kan niet volledig vraaggericht werken zoals de ouders wellicht graag zouden zien. Als ouder heb je over het algemeen de keuze om een kdv of school te kiezen, dan is het aan de ouders om hun kind te doen op één die een visie heeft die hen aanspreekt en aansluit bij hun opvoedingsstijl.
Of moeten docenten meer middelen en vrijheid krijgen om die opvoedende taken op zich te kunnen nemen? Terug naar oude tijden waarin tucht heerste en iedereen ontzag had voor de meester.
Hier heb ik niet echt een weloverwogen mening over, ik heb geen zicht op hoe het er nu op basisscholen aan toe gaan.
Moeten ouders meer betrokkenheid tonen op scholen of moeten leraren juist de ouders meer ontzien in de opvoeding? Bij wie ligt de opvoeding: de ouders of leraar
De opvoeding ligt als basis bij de ouders en de leraar heeft hier een grote rol in, het is dus niet of of.

ouders zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor de opvoeding, maar onze maatschappij is er zo op ingericht dat het niet mogelijk is om de opvoeding 100% de verantwoordelijkheid van de ouders te laten zijn. Kinderen zijn bijvoorbeeld leerplichtig, dit betekent dat een kind zo'n 30 uur per week op school zit en in die tijd moet er lijkt me ook opgevoed worden.

Op zich zou ik het goed vinden als ouders meer betrokken zijn bij school en andere zaken van hun kinderen (sport, muziek etc), maar aan de andere kant wordt ook verwacht dat zowel vader als moeder werkt, hoe kun je dan nog verwachten dat ouders ook tijd hebben om betrokken te zijn bij school.

Rejoy. schreef:ouders zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor de opvoeding, maar onze maatschappij is er zo op ingericht dat het niet mogelijk is om de opvoeding 100% de verantwoordelijkheid van de ouders te laten zijn. Kinderen zijn bijvoorbeeld leerplichtig, dit betekent dat een kind zo'n 30 uur per week op school zit en in die tijd moet er lijkt me ook opgevoed worden.

Op zich zou ik het goed vinden als ouders meer betrokken zijn bij school en andere zaken van hun kinderen (sport, muziek etc), maar aan de andere kant wordt ook verwacht dat zowel vader als moeder werkt, hoe kun je dan nog verwachten dat ouders ook tijd hebben om betrokken te zijn bij school.

Betrokken zijn bij school is niet zo heel moeilijk lijkt mij. Aanwezig bij ouderavonden, informatieavonden en de tienminutengesprekken is al heel wat! Op heel veel scholen komen ouders daar al niet eens meer op af. De interesse neemt bij heel veel ouders gewoon af en het lijkt niet eens meer belangrijk voor ze.
Maar als er commentaar gegeven kan worden staan ouders vaak weer vooraan. Klein voorbeeldje van een collega over een moederdagcadeautje. Een paar jaar terug had ze er echt geen tijd voor om nog iets te maken. Vakanties vielen raar en er waren allerlei andere activiteiten. Dus helaas dat jaar even niet. Toen kwamen er ineens een heleboel ouders melden dat het toch wel kaal was, niet leuk etc. De jaren later weer netjes cadeautjes gemaakt maar geen ouders in de klas voor een bedankje hoor! En de ouders die kwamen mopperen waren juist de ouders die je normaal niet of nauwelijks op school zag. Het lijkt soms echt dat sommige ouders het gewoon makkelijk vinden dat kinderen zoveel op school zitten maar er iets voor terug doen is toch moeilijk.

Ohhh Tsjip! Zoooo herkenbaar!!!
Ik vraag me soms echt af waarom we dingen nog doen. Informatieavonden aan het begin van het jaar, projectavonden, helpen in en om de school.. Er komt geen hond meer op af, en degene die er op afkomen zijn altijd dezelfde.
Je mag van een kind dat binnenkomt bij de kleuters toch wel verwachten dat het bepaalde dingen beheerst en zich gedraagt volgens bepaalde normen en waarden. Nou helaas is dat ook ver te zoeken, kon je vroeger bij 0 beginnen bij het lesgeven aan een kind, starten we nu helaas al op -10...

Maar wel haantje de voorste zijn als iets eens anders loopt dan verwacht, met de grootste muil (veel anders kan ik er niet van maken). En het dan nog raar vinden dat hun prinsjes en prinsesjes schelden en vechten in de klas, want hee 'van mij hebt ze t nie hoor!!!!'

Tsjip schreef:

Rejoy. schreef:ouders zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor de opvoeding, maar onze maatschappij is er zo op ingericht dat het niet mogelijk is om de opvoeding 100% de verantwoordelijkheid van de ouders te laten zijn. Kinderen zijn bijvoorbeeld leerplichtig, dit betekent dat een kind zo'n 30 uur per week op school zit en in die tijd moet er lijkt me ook opgevoed worden.

Op zich zou ik het goed vinden als ouders meer betrokken zijn bij school en andere zaken van hun kinderen (sport, muziek etc), maar aan de andere kant wordt ook verwacht dat zowel vader als moeder werkt, hoe kun je dan nog verwachten dat ouders ook tijd hebben om betrokken te zijn bij school.

Betrokken zijn bij school is niet zo heel moeilijk lijkt mij. Aanwezig bij ouderavonden, informatieavonden en de tienminutengesprekken is al heel wat! Op heel veel scholen komen ouders daar al niet eens meer op af. De interesse neemt bij heel veel ouders gewoon af en het lijkt niet eens meer belangrijk voor ze.
Maar als er commentaar gegeven kan worden staan ouders vaak weer vooraan. Klein voorbeeldje van een collega over een moederdagcadeautje. Een paar jaar terug had ze er echt geen tijd voor om nog iets te maken. Vakanties vielen raar en er waren allerlei andere activiteiten. Dus helaas dat jaar even niet. Toen kwamen er ineens een heleboel ouders melden dat het toch wel kaal was, niet leuk etc. De jaren later weer netjes cadeautjes gemaakt maar geen ouders in de klas voor een bedankje hoor! En de ouders die kwamen mopperen waren juist de ouders die je normaal niet of nauwelijks op school zag. Het lijkt soms echt dat sommige ouders het gewoon makkelijk vinden dat kinderen zoveel op school zitten maar er iets voor terug doen is toch moeilijk.

bestaan die ouders serieus? oké, heel naïef, maar ik dacht echt dat dit echt uitzonderingen waren. Betrokken zijn op deze manier vind ik eerlijk gezegd niet meer dan normaal.

Rejoy, kom eens een dagje langs op mijn werk

In eerste instantie de ouders. Maar als ze bij ons op het dagverblijf zijn bijvoorbeeld, dan moeten ze zich aan de regels houden die daar gelden en daarbij brengen wij ze dan ook bepaalde waarden en normen bij.

De basis van de opvoeding hoort bij de ouders te liggen.

De ouders zijn de hoofdopvoeders, maar als je kind ergens structureel een aantal dagen per week verblijft kun je er niet onderuit dat het kind ook daar wordt opgevoed, of dat nou het kinderdagverblijf, de gastouder, opa of oma of school is.

Natuurlijk voeden scholen ook op. Ze hebben toch te maken met kinderen en ze leren ze onder andere ook hoe je met elkaar omgaat? Ik kan de basis thuis leggen, en ze van alles vertellen, maar als ze op school zijn ben ik er niet bij en kan ik niet ingrijpen, dus kan ik ze daar ook niet opvoeden. Als ze daar iets doen wat niet kan/mag dan is het aan de juf om daar iets mee te doen. En zoals laatst maakte ik mij ergens zorgen over, en dat heb ik met de juf besproken, en zij gaf aan dat ze het met de hele klas zou oppakken. Ook een opvoedkundig dingetje. Ging over verliefd zijn en kussen, dat was nogal een item en ik maakte me wat zorgen over verhalen die ik hoorde, het werd wel érg klef tussen de kleuters onderling en ook met jongetjes uit oudere klassen, heel onschuldig en natuurlijk heb ik het daar thuis over gehad met haar, maar ik besprak het ook met de juf. En die gaf aan het onderwerp in de klas te gaan bespreken, wanneer het nog wel leuk is als iemand je een kus geeft en wanneer niet, en wat je dan kunt doen. Opvoedkundig dus. Moet ik dat dan maar alleen thuis doen omdat het op school niet mag?

Scholen leren kinderen toch niet alleen rekenen en schrijven maar toch ook hoe je met elkaar omgaat, hoe je met je juf omgaat, ze leren ze toch ook functioneren in de maatschappij? Dat is toch allemaal opvoeden? Dat doe je in mijn ogen samen. Ik doe wat ik thuis kan doen, school doet wat ze daar kunnen doen, daar heb je het af en toe samen over en dan loopt het wel.

Lejow, op wat voor school werk jij? Want dat soort ouders herken ik niet op die van mij. Op de tokkieschool in mijn buurt zal het vast ook zo gaan, maar op de school van mijn kinderen écht niet.

Oh en ik ga de juf toch zeker niet bedanken voor een moederdagkadootje? Zij bedankt mij toch ook niet dat ik de kinderen elke dag aangekleed, gewassen en gevoederd op school aflever? Zij doet haar werk, ik het mijne. En af en toe zeg ik dankjewel omdat ze haar werk goed doet, maar ik ga niet extra naar juf toe voor zoiets. Zal ook niet klagen als ik niets krijg hoor, dat dan ook weer niet.

Ouderavonden zijn bij ons op school altijd drukbezocht eigenlijk. Elke 6 weken is er een viering van de kinderen, dan mag je kijken als ouders en daar is altijd plek tekort, zo druk is het. Vorige week was er een feest, op vrijdagmiddag, ook superdruk, stampvol met ouders. En er zijn er vast die ik nooit zie, maar volgens mij zijn vrijwel alle ouders heel betrokken op onze school.

Daar kun je namelijk je school op uitzoeken lijkt me, en dat heb ik ook gedaan, op het soort ouders, het soort kinderen, het soort leraren dat er rondloopt. Ik had ze ook in de buurt op school kunnen doen, maar dan werd het óf een zwarte/tokkieschool, en daar had ik geen zin in (want dan wil ik van 80% van de kinderen niet dat ze er over de vloer komen) of een heel streng christelijke school, en dat zijn wij niet, dus dat schiet niet op. Of een paar scholen waar je niets goeds en niets slechts over kon zeggen en dat wilde ik ook niet.

Nu hebben we een kleine school, wel verder van huis, maar ik ben er zó blij mee. Want de leraren zijn betrokken, de ouders zijn betrokken en de kinderen kennen elkaar allemaal (loopt er zo'n groep 8-er langs die vrolijk hoi tegen mijn kleuters zegt en ze bij naam kent, dat vind ik echt heel leuk). En dit soort issues spelen daar zelden vermoed ik. En ik vermoed dat alle leraren ook vinden dat ze een groot aandeel in de opvoeding leveren. Ik zou geen leraren willen die zeggen 'ja, wij geven les en verder niets'. Dat geeft voor mij wel weer dat je te weinig betrokken bent bij je werk.

Eucalypta schreef:Natuurlijk voeden scholen ook op. Ze hebben toch te maken met kinderen en ze leren ze onder andere ook hoe je met elkaar omgaat? Ik kan de basis thuis leggen, en ze van alles vertellen, maar als ze op school zijn ben ik er niet bij en kan ik niet ingrijpen, dus kan ik ze daar ook niet opvoeden. Als ze daar iets doen wat niet kan/mag dan is het aan de juf om daar iets mee te doen. En zoals laatst maakte ik mij ergens zorgen over, en dat heb ik met de juf besproken, en zij gaf aan dat ze het met de hele klas zou oppakken. Ook een opvoedkundig dingetje. Ging over verliefd zijn en kussen, dat was nogal een item en ik maakte me wat zorgen over verhalen die ik hoorde, het werd wel érg klef tussen de kleuters onderling en ook met jongetjes uit oudere klassen, heel onschuldig en natuurlijk heb ik het daar thuis over gehad met haar, maar ik besprak het ook met de juf. En die gaf aan het onderwerp in de klas te gaan bespreken, wanneer het nog wel leuk is als iemand je een kus geeft en wanneer niet, en wat je dan kunt doen. Opvoedkundig dus. Moet ik dat dan maar alleen thuis doen omdat het op school niet mag?

Scholen leren kinderen toch niet alleen rekenen en schrijven maar toch ook hoe je met elkaar omgaat, hoe je met je juf omgaat, ze leren ze toch ook functioneren in de maatschappij? Dat is toch allemaal opvoeden? Dat doe je in mijn ogen samen. Ik doe wat ik thuis kan doen, school doet wat ze daar kunnen doen, daar heb je het af en toe samen over en dan loopt het wel.

Lejow, op wat voor school werk jij? Want dat soort ouders herken ik niet op die van mij. Op de tokkieschool in mijn buurt zal het vast ook zo gaan, maar op de school van mijn kinderen écht niet.

Geloof mij, op élke school heb je zulke ouders. Er zit zeker wel verschil in gemeentes (dorpsscholen, stadsscholen etc.) en het zou goed kunnen dat het bij jullie ontzettend meevalt, maar er zitten altijd 'moeilijke' ouders tussen.

Overigens beweert hier niemand dat scholen niks met opvoeding te maken (moeten) hebben. Het gaat erom dat ouders soms zelf de opvoeding maar laten zitten en deze compleet aan school over laten. En dat de verwachtingen zo hoog zijn, maar de waardering zo laag. Zie het voorbeeld van het moederdagcadeau.

Mijn eigen frustratie:
Je ziet vaak dat ouders van alles eisen van een school en zijn leerkrachten en als ze niet tevreden zijn dan naar een anders school gaan. Een soort marktwerking. Nou is daar niets mis mee, maar als ze dan vervolgens hun kinderen van nog twee scholen afhalen omdat het daar ook allemaal niet goed genoeg is dan moet er misschien nagedacht gaan worden of ze niet teveel eisen. Leerkrachten zijn ook maar mensen. Professionele mensen, dat wel, dus vertrouw nu eens op die professionaliteit en geloof het wanneer ze als aangeven dat er een grens bereikt is. Er mag tegenwoordig maar alles gezegd worden tegen leerkrachten lijkt het, en die tendens ben ik beu. Ik ga tegen hen toch ook niet roepen dat ze hun werk niet goed doen?

Overigens zou ik als leerkracht heel blij zijn wanneer jij als ouder zo'n onderwerp komt aangeven waar je je zorgen over maakt. Bij ons wordt dat dan 'gezellig' met alle ouders aan het hek besproken en horen wij het als het al veel te ver uit de hand is gelopen en we allerlei klachten krijgen. Dat eeuwige geroddel (van beide kanten hoor, eerlijk is eerlijk) is ook zo jammer van het onderwijs.