Mannen vinden mij niet aantrekkelijk

Een goede vriend van mij, echt aardige gozer, niet lelijk, heeft nooit vriendin gehad. Bij hem is er ook echt 0 spanning of aantrekkingskracht,hij kleedt zich verder goed ook.
Hij heeft niks mysterieus ofzo, als ik met hem praat is het gelijk zo vertrouwd, flirtsignalen zou hij niet opvallen en verder zou hij overal in meegaan met praten waar ik het over heb. De onderwerpen die hij ook aansnijdt, van die totaal niet interessante onderwerpen als je interesse in elkaar hebt.
Ik ben van mening dat het niet in het uiterlijk zit, ik ken zoveel lelijke mensen die continue vriendjes/vriendinnen hebben. Denk dat het ook aan zelfvertrouwen ligt
Misschien een idee om eens een boek over lichaamstaal te kopen?

Soms kan je op het eerste gezicht gewoon iets hebben wat mensen op afstand houd, het kan je onzekerheid zijn die je uitstraalt, maar soms ook een gesloten houding of juist een bepaalde lompheid door bijv opmerkingen. Dat laatste merk ik heel erg duidelijk bij een vriend van mijn vriend. Hele aardige jongen, maar omg zo direct en zo lomp op het eerste gezicht. Die moet je echt beter leren kennen voordat je denkt, aardige gozer. Zit m echt in de uitstraling. Kan me voorstellen dat iemand die net iets minder 'expressief' op het eerste gezicht is, juist heel erg veel sjans kan krijgen.

Overigens heb ik van mezelf het idee dat ik totaal geen flirtobject ben, maar mijn flirtradar staat ook echt compleet op 0 sinds ik mn vriend ken, heb er totaal geen behoefte aan. Daarvoor was ik ook beter in internetdaten dan gewoon daten (hoewel ik ook genoeg vriendjes irl heb opgepikt).

Hoe dans je eigenlijk? Ben je je heel erg bewust van je omgeving? Of heb je juist zoiets van schijt ik maak lekker lol. Want juist als je lekker lol hebt en niet de hele tijd denkt oooh hoe dans ik ziet het er wel uit, ziet het er vaak beter uit!

Cursus dansen misschien een idee? Bijv salsa of souk? Om wat fysieker te worden met mannen ook?

Volgens mij ben ik ook niet bepaald aantrekkelijk voor mannen..
Toch zegt mijn vriend nog steeds dat de eerste keer dat hij mij zag, hij mij gelijk leuk vond en me nog steeds echt aantrekkelijk en knap vind.
Vind dat soms trouwens maar gek, dat iemand mij knap vind.. Maar het kan dus wel!
Dat die mannen met wie je nu hebt afgesproken toevallig niet gelijk hoteldebotel zijn, betekend natuurlijk niet dat dat nooit zal gebeuren. Op het moment dat je het minst verwacht, sta je in de kroeg en boem! daar staat hij..

Heb het topic snel doorgelezen en zie veel dingen voorbij komen. Waar ik zelf veel mee in aanraking ben geweest zijn mannen die net zo over mij dachten als over jou, lieve Antibes. Het lag er niet aan hoe sexy ik was of hoeveel sex appeal ik uitstraal(de). Mannen voelden zich bij mij niet mannelijk meer, omdat ze werden 'overruled' in vele opzichten. Iedere man wil zogenaamd een vrouw met een sterke eigen mening, etc etc., maar niet als vriendin in een partnerrelatie. Dan ontnam ik ze hun gevoel van mannelijkheid en daar liep het bij al deze mannen dus uiteindelijk op mis. Zelf zie ik het overigens geheel niet zo dat ik zo ontzettend intelligent zou zijn, of iets in die trant. Ik heb wel de mogelijkheid gehad dit te vragen en dit was het antwoord en los van deze mannen, opperde mijn vader dit ook eens (hij is een man en spreekt dezelfde taal ). Ik ben nu 30 en nu pas heb ik een man ontmoet die mij waardeert (in alle opzichten) om wie ik ben en het ook niet ervaart als bedreiging.

Ik weet dat jij jezelf maar als selectief intelligent ziet, maar ik ken je alleen door een beeldscherm heen en zie dat jij bovengemiddeld intelligent bent. Dit is dus compleet een andere huis-tuin-en-keuken-psychologie dan wat hier reeds is genoemd, maar voor mij ging het op, zonder daarbij arrogant over te willen komen; dat meen ik oprecht. Nogmaals, ik zie mezelf geheel niet zo.

Dankjewel voor je reactie Nour.

Het zou zoiets ook wel kunnen zijn, het is niet voor niets dat ik sociaal eigenlijk ook pas NU mijn draai gevonden heb tussen mensen waarbij ik gewoon mezelf kan zijn. En nog zijn er wel mensen waar het niet mee werkt. Ik heb dat lang aan mezelf geweten, was ik te opvallend of betweterig? Inmiddels zie ik dat ik zonder te veranderen, toch genoeg mensen heb leren kennen die het gewoon aan me waarderen en me totaal geen betweter vinden. Maar dat heeft tijd nodig gehad en een selectie van mensen.

Wellicht heef het qua liefdesgebied ook nog wat tijd nodig wat dat betreft? Komt ook wel overeen met wat anderen hier zeggen dat het wellicht gewoon een kwestie is van de juiste niet tegenkomen.

Mijn ouders (en zus en ook enkele vriendinnen) roepen dat ook al jaren. Dat ik het behoorlijk moeilijk ga hebben om een vriend te vinden die even slim of slimmer is dan ik. Ik denk persoonlijk dat ik vooral iemand uit een ander vakgebied moet hebben en we dan van elkaar kunnen leren, maar met bepaalde sociale dingen qua gesprek/discussie/mening merk je het gewoon als je niet op hetzelfde level zit. En om heel eerlijk te zijn, heb ik dát nog nooit gehad.

Maar jammer vind ik dat wel. Want ik heb al de hele tienerliefde periode gemist, ga ik ook de twintiger-liefde periode missen? Ga ik op mijn dertigste mijn eerste vriend krijgen voor de rest van mijn leven?!

You're welcome. Ik heb getwijfeld of ik het hier zou posten, omdat ik (vermoedelijk) voor sommige forummers al een arrogant stuk vreten ben en ik met een dergelijke post mezelf alleen maar meer profileer, snap je?

Ik heb geen glazen bol en kan niet inschatten wanneer jij een vriend krijgt, maar ik weet wel dat het niet erg is als dit nog een tijdje duurt. Zelf heb ik wel een aantal (serieuze?) relaties gehad, maar achteraf gezien waren ze gedoemd te mislukken. De basisvoorwaarden kunnen veel mannen aan voldoen: lief, aantrekkelijk, grappig, etc etc., maar er zijn er maar heel weinig voor mij die ook kunnen voldoen aan mijn eis dat ik van ze kan leren, ze stabiel zijn, hoogopgeleid en een goede baan hebben. Vooral van iemand kunnen leren is voor mij doorslaggevend, anders verveel ik me al heel erg snel. De man met wie ik het nu probeer, heeft al die aspecten en nu ben ik een keer degene die achterblijft, zegmaar. Daardoor blijft hij me fascineren, ik leer van hem en dan blijf ik geboeid. Als ik zo dus ook niet meer reageer, weet je alvast dat het is doordat hij me zo even zou bellen en we altijd uren kletsen.

Tjah, ik denk dat het uiteindelijk niet aan profileren ligt, maar aan de mensen in je omgeving en hoe die op je reageren. Of die je waarderen, of zich bedreigd en soms zelfs aangevallen voelen. En dat komt vast arrogant over, maar ik ben inmiddels een beetje dat stadium voorbij, ik ben niet arrogant en mensen die me een kans geven zien dat ook gewoon. Natuurlijk niet zo zwart wit, kan ook gewoon dat mensen geen aansluiting bij je vinden, dat kan ook en is geen probleem. Ik ben nu ook zo enorm blij dat ik dat los heb kunnen laten, het me dommer voordoen door mijn mond dicht te houden. Op mijn opleiding en ook bij mijn vereniging is het zo heerlijk dat ik gewoon mezelf mag zijn met (soms te) snelle conclusies bijvoorbeeld. Ik heb me daar zo vaak zo rot over gevoeld, maar nu doe ik dat niet meer. Het hoeft ook bijna nooit meer, mensen vinden me gewoon leuk en dat is iets waar ik me oprecht nog regelmatig over verbaas. En hier op het forum zal het me eigenlijk helemaal een worst wezen als dat me aangerekend wordt.

Wat jij zoekt qua hoogopgeleid, stabiel en iets van hem kunnen leren. Dat zoek ik zelf ook. En dat is zo ontzettend lastig. Het is heel stom, maar zelfs het gros van de WO mannen in mijn omgeving lijken gevoelsmatig soms verstandelijk tjah, traag? Dan heb ik alsnóg enorm de neiging om sneller conclusies te trekken of zinnen af te maken (wat ik dus niet doe, maar het frustreert me soms wel). Sowieso heb ik meestal pas wat meer het gevoel aan mannen gewaagd te zijn van rond de dertig, maar in de kroeg spreken die me bijna nooit aan. Maar het is tegelijkertijd zéker niet zo dat ik ze bij bosjes afwijs, dus qua interesse van mannen in mij zit ook ergens een knakje.

Het is ook met uitgaan echt niet zo dat ik een muurtje optrek of ontoegankelijk ben, ik heb wel aanspraak en vaak ook best leuke gesprekken. Maar geen wil-je-nog-eens-wat-met-me-drinken of mag-ik-je-nummer..

Al met al denk ik dat het twee opties kunnen zijn. Of dat wat jij noemt, dat ik wellicht in zo'n gesprek al te intimiderend overkom. Of het niet fysiek/sex appeal genoeg zijn/hebben. Wellicht toch maar een salsa cursus en afwachten dan!

En ik hoop dat jij nu vooral heel lang aan het bellen bent en geen tijd meer hebt voor een reactie..

Ik had trouwens nooit verwacht dat dit zo'n groot topic zou worden. Ik waardeer al jullie reacties en hulp en tips echt enorm meiden!

Ik denk dat Nour op zich wel een punt heeft, maar toch raakt het niet helemaal de kern volgens mij. Want jij zegt ook dat mannen niet op je af komen. Dan weten ze nog niet dat jij een intelligente vrouw met een sterke eigen mening bent, dus in die gevallen gaat het niet op. Wel in de gevallen dat je een date hebt, misschien. En daar zou ik eigenlijk niets aan willen veranderen als ik jou was, want dan zou je jezelf niet meer zijn zoals je zelf al aangeeft. Dus mannen moeten naar je toekomen en dan zit er vanzelf wel 1 (of meer) tussen die niet bang voor je is .

Antibes, ik heb geen oplossing voor je, maar herken vooral erg veel in je verhaal! Eigenlijk heb ik hetzelfde. Volgens mij heb ik ook een soort muur om me heen als ik bijv. uitga, ik heb meestal ook weinig aanspraak. Ik vind het goed van je dat je het nu zo aan het analyseren bent en zelfs ex-dates vraagt naar het hoe & waarom; dat zou ik zelf nooit durven! Veel te bang voor een negatief antwoord. Daarbij ben ik zelf ook überkritisch en vind ik bijna nooit iemand leuk, wat ook niet bepaald bijdraagt aan een druk liefdesleven natuurlijk.

Nu ben ik dan eindelijk weer eens serieus aan t daten en kan ik het denk ik wel bijna een relatie noemen, maar ik ben verdomme ook 28, dus dan mag het een keer zeg! Ik hoop dat jij vroeg of laat ook die ene man tegenkomt die jouw muur weet af te breken en de ware Antibes ziet. Veel succes en ik blijf nog ff meelezen hier!

Ik vind jouw juist een hele mooie meid antibes dus ik denk echt dat het daar niet aan ligt maar eerder in je uitstraling naar mannen toe.

Ik heb verder weinig aan te vullen, naar ik snap er ook niks van hoor. Je bent een mooie meid, en ook nog intelligent. Perfecte combi van beauty en brains zou je juist denken.

Antibes schreef:

En ik hoop dat jij nu vooral heel lang aan het bellen bent en geen tijd meer hebt voor een reactie..

Het was een gesprek van 5 uur en we hebben er een punt achter gezet.

Wat jammer Nour! En je was nog zo positief in je post over hem. Hoe is dat zo gekomen?

In de basis klikte het prima, maar door zijn persoonlijke leefsituatie waren er diepliggender 'issues'. Ik moest teveel inspanningen verrichten en die twijfel was van mijn kant te groot en daardoor zaten we over bepaalde onderwerpen niet op dezelfde golflengte. Hij zei a en ik b, en uiteindelijk concludeer je dan dat je te verschillend bent. Dat had ik al een keer eerder geconcludeerd en toen is het contact toch na een paar maanden weer hersteld, maar nu zitten we op hetzelfde punt. Hij liep heel hard van stapel en door een bepaalde discussie is hij van die wolk gedonderd en pas echt gaan nadenken, waarbij de praktische kant opeens ook wel zwaar ging wegen. Zo'n instabiele situatie maakt mij enorm onzeker en het leek soms wel alsof we gisteravond aan de telefoon beiden een andere taal spraken.

Aimy schreef:Ik vind jouw juist een hele mooie meid antibes dus ik denk echt dat het daar niet aan ligt maar eerder in je uitstraling naar mannen toe.

Mee eens. Misschien geef je wel sneren of kom je over alsof je alles beter weet. Daar houden mannen niet zo van.

Muurvlindertje schreef:

Aimy schreef:Ik vind jouw juist een hele mooie meid antibes dus ik denk echt dat het daar niet aan ligt maar eerder in je uitstraling naar mannen toe.

Mee eens. Misschien geef je wel sneren of kom je over alsof je alles beter weet. Daar houden mannen niet zo van.

Volgens mij is dat gewoon wat jij zelf over Antibes denkt..

Ik herken me ook wel een beetje in je verhaal. Ik ging vorig jaar heel veel stappen, kwam in genoeg kroegen waar mannen beter vertegenwoordigd waren dan de vrouwen, maar echt sjans had ik zelden. Of alleen van types die ik dan niet leuk vond.
En ja, waar zit het in, ik heb geen flauw idee. Ik trek mijn mooie jurkjes aan, doe een leuk lingerie setje aan, douche me van te voren en smeer met een lekker bodylotion, maar mannen zien me gewoon niet staan. Ik ging dan stappen met een vriendin, en hoewel ik haar niet echt knap vindt, heeft zij altijd sjans, er lopen altijd jongens achter haar aan.

Ik ben wel heel onzeker, dat zal bij mij ook wel meespelen. Maar echt tips heb ik dus niet.