En waarvan heb jij dan onterecht de schuld gekregen?

Mijn zusje heeft een keer haar eigen bril stukgemaakt omdat ze hem niet mooi meer vond en een andere wilde (ze was toen 5 of 6) en toen m'n ouders boos werden omdat haar bril stuk was, zei ze dat ik dat had gedaan en was het mijn woord tegen het hare. Heb toen een paar uur op m'n kamer gezeten voordat ze eindelijk bekende dat ze het toch zelf had gedaan

M`n broer schoof me vroeger van alles de schuld in de schoenen, vooral als de chocokoekjes op waren, maar m`n moeder wist altijd wel beter.

Toen ik 10 was zat ik achter onze spik splinter nieuwe eerste laptop. Ik was gewoon aan het typen of weet ik wat, en opeens was de knop van de komma geen komma meer en als je een vraagteken neer wou zetten kreeg je een aanhalingsteken.
Mijn ouders dachten dat ik de computer kapot had gemaakt en ik mocht daarom een week niet buiten spelen. Terwijl ik echt niks gedaan had!
Later bleek dat ik per ongeluk de toetsenbordinstellingen had veranderd (van NL-> VS) en daarom de knoppen anders waren. Mn moeder voelt zich er nu nog schuldig over.. haha

Ik heb van mijn ex-schoonfamilie de schuld gekregen van het vreemdgaan van mijn ex, want a) ik zou waarschijnlijk wel iets gedaan hebben waardoor ik het verdiende, en b) ik ging vast al veeeeeel langer vreemd met degene die nu mijn huidige vriend is.

Tsja. Niet interessant.

Toen ik op de basisschool zat, kreeg een jongen een dreigbrief. Iedereen beschuldigde mij er van, omdat mijn handschrift er zo veel op leek. Zelfs de directeur was er van overtuigd. Echter had ik dit echt niet gedaan en weet nog steeds niet wiens schuld het nou was.

Jaren geleden was mijn vader getrouwd (niet met mijn moeder) en die vrouw was alcoholist. Ze heeft een keer in een woede uitbarsting tegen een keukenkastje geschopt, waardoor het deurtje door midden brak. Ze heeft toen tegen mijn vader gezegd dat ik aan't wiebelen was op de stoel en er tegen aan viel. Door haar alcoholisme was ik best bang voor haar, dus ik durfde niet tegen mijn vader te zeggen dat dat niet zo was, maar hij wist zelf dat zij het had gedaan en niet ik.

Ik zat als peuter in de klas naast mijn buurmeisje. Zij had de hik en zat voorover gebukt op haar stoel. Ik begreep niet echt wat ze aan het doen was, maar ik kreeg ook niet echt antwoord van haar.
De stoelen naast ons waren leeg, een paar meter verder op zat een verwend jochie dat ons zat te bekijken.
Uit het niets schoof hij op en gaf mijn buurmeisje een klap tegen haar rug zodat ze voorover klapte en met haar kop op de grond kwam.
Zij huilen, hij terug schuiven.
Ik wilde met mijn buurmeisje naar de juf lopen, maar andere kinderen waren me voor. Daar zat ik dan, op mijn stoeltje.
Kreeg ik mooi de schuld.

Vond het heel naar

Mijn broertje kon vroeger huilen op commando. Als we aan het spelen waren en er beviel hem iets niet, zette hij gewoon keel op en dan kreeg ik altijd de schuld. Hij had ook al snel door dat het heel goed werkte en haalde (voor een klein ventje) echt wel sneaky dingen uit.

Verder beschuldigde de moeder van mijn eerste vriendje mij ervan dat ik hun zoon, hun 'superboy' (zoals zij hem noemde) van hun af probeerde te pakken. Omdat ik graag met hem samen kerst wilde vieren... (ik was eigenlijk niet welkom met kerst terwijl we al een jaar samen waren toen) hij was echt een mama's kindje! Blij dat ik dat uiteindelijk inzag...

Mijn broertje zag er onschuldig uit en kreeg nooit ergens de schuld van, die ging ook op commando janken met dikke tranen.

Ik zag er blijkbaar brutaal uit, heel vaak gehoord.

Mijn broertje had met een vriendje met krijt voor iemands huis geschreven 'kuthondjes'. Die mensen hadden twee tekkels en waren heel onaardig.

Ik kreeg de schuld en kon het met een emmertje gaat wegborstelen.

Die vrouw groet me tegenwoordig nog steeds niet.

Ik ben wel eens onterecht beschuldigd van 'betrokkenheid bij diefstal'... mijn ex werd daar toen van verdacht door zijn werkgever en zij dachten dat ik daar iets mee te maken had. Op dat moment was ik er van overtuigd dat mijn ex ook niets gejat heeft, nu durf ik daar m'n hand niet meer voor in het vuur te steken.
Ik vond het verschrikkelijk dat die mensen mij daarvan hebben beschuldigd en heb daar echt verdriet van gehad!

Verder kon mijn broertje vroeger inderdaad ook goed toneelspelen dus ik heb regelmatig op m'n lazer gekregen van m'n ouders terwijl ik niets had gedaan.

Ik heb echt niet stiekem de chocolade paashaas van mijn broertje opgegeten!

Chipp schreef:Ik heb echt niet stiekem de chocolade paashaas van mijn broertje opgegeten!

Met de nadruk op stiekem?

Niekske schreef:

Chipp schreef:Ik heb echt niet stiekem de chocolade paashaas van mijn broertje opgegeten!

Met de nadruk op stiekem?

Haha, ja. Nu (bijna 10 jaar later) zegt hij nog steeds, "ga jij lekker een paashaas eten". Maar ik was het echt niet! (Oke, die andere snoepjes vaak wel, dus ik snap dat mijn geloofwaardigheid niet zo groot is )

God ik had een vreselijk een stiefzusje, dat sloeg en kneep zichzelf tot ze rood zag en vervolgens huilend naar binnen rende om te zeggen dat ik haar had geslagen Maar goed, in die tijd, kreeg ik van alles de schuld; als zij haar armbandje was kwijt geraakt, had ik 'm gepikt, als zij haar kleurboek al had volgekleurd, had ik 't gedaan, om de mijne te 'sparen', enz enz.

.

Pippa schreef:Afgelopen maand op mijn werk. Er was een klacht van een gast, en dat kwam volgens de receptie door mij. Ik kon het me al niet voorstellen, want ik werk enorm secuur, maar goed, excuses aangeboden en afgehandeld. Daar was mijn leidinggevende het niet mee eens, die is het tot de bodem gaan uitzoeken, en wat bleek? De receptie had de fout gemaakt!!!! Ik was echt boos!

Oh zoiets heb ik ooit op het werk gehad, toen was ik ook écht boos!

Ik moest een boekje maken en had daarvoor informatie/tekst nodig van een collega. Zij stuurt die mij per mail toe, ik haal er 'n paar zinnen uit omdat de tekst te lang was en laat die verkorte versie vervolgens plaatsen. Boekjes zijn binnen (pakweg 100) en zij zegt dat de tekst niet klopt. Dus ik geef aan dat ik er idd 'n paar zinnen uit heb gehaald maar dat de kern er mijn inziens nog gewoon in stond. Nee, dat was volgens mijn collega niet waar, ik had de tekst helemaal veranderd volgens haar. Zij wilde een rectificatie... Heb haar mailtje erbij gepakt, de tekst die ik had laten plaatsen en zo dus laten zien wat er anders was. En wat zei ze; dat mailtje was niet van haar, dat had zij niet gestuurd! Haar naam stond er onder maar dat had ik ook zelf gedaan zei ze...
Ik was destijds nog stagiaire en van m'n stagebegeleidster moest ik m'n excuses maken en alsnog de juiste tekst op papier zetten en die als los papiertje bij het boekje doen. Dat heb ik, met heel veel tegenzin, gedaan. Sindsdien check ik alles bij haar, het liefst meerdere keren

Jeetje Angela, dan zou ik ook pis link zijn! Kom nou, een beetje de schuld in jouw schoenen schuiven....

Mijn broertje gaf mij de schuld van iets wat ik niet had gedaan. Mijn pa geloofde mij niet en dacht dat ik aan het liegen was, terwijl mijn broertje aan het liegen was. Toen kreeg ik voor de eerste en laatste keer een paar tikken. Daar voelt hij zich nog steeds schuldig over.

Ik was zooooooooooooooo boos hahahaah. Mijn broertje heeft later wel toegegeven dat hij aan het liegen was.

Pippa schreef:Jeetje Angela, dan zou ik ook pis link zijn! Kom nou, een beetje de schuld in jouw schoenen schuiven....

Ja ik was écht pissed! Als ik ergens niet tegen kan dan is het wel tegen zoiets. Gewoon haar mail onder d'r neus houden en dan zeggen 'Die is niet van mij!', met 'n stalen gezicht hè. Argh, zó frustrerend!!!

Maar wat jouw collega's hebben geflikt is ook niet bepaald professioneel zeg!

.

Het was mijn eerste jaar brugklas. En mijn broertje zat nog op de lagere school. Mijn ouders werkten beiden voltijd en zo kwam het elke werkdag voor dat mijn broertje van een half uur alleen thuis was. Ergens had hij kennelijk een Passie van mijn ouders gevonden en heeft toen de sextelefoon uitgevonden. Mijn ouders hadden veel nummers geblokkeerd op de telefoon, zodat we dat niet konden bellen, maar meneer was zo slim om naar het buitenland te bellen met speciale nummers. Na een maand kregen mijn ouders de rekening en die was niet om over naar huis te schrijven. En wie kreeg de schuld van het bellen van die nummers; IK! Pas later, toen mijn ouders de specificatie hadden opgevraagd, bleek het precies te zijn gebeurd in de tijd dat ik niet thuis was en mijn broertje dat half uurtje per dag thuis was. Lekker dan.

Ongeveer een jaar geleden. Een collega van mij had gesolliciteerd op een hogere functie en deze gekregen. Ze was continu zwaar onredelijk en heb haar gezegd, eerlijk zoals ik ben, dat ik haar leuker vond toen we beiden nog hard werkten. Dat is haar kennelijk in het verkeerde keelgat geschoten. En ze heeft onze leidinggevende erbij gehaald. Ik was jaloers omdat ze de functie had gekregen, ik heb zelf niet gesolliciteerd, omdat ik de functie niet wilde (dus hoezo jaloers?), en ik had dingen gezegd die ik niet eens mijn strot zou kunnen uitkrijgen. Ik was zo geintimideerd, dat ik in tranen uitbarste en bekende. Maar ik had helemaal niets gedaan. Althans, helemaal niets. Maar ik had haar niet voor alles wat God verboden had uitgescholden, had alleen gezegd dat ze leuker was toen we beiden nog hard werkten. Ook niet zo'n leuke opmerking, maar toch wat anders dan dat zij ervan maakte.

Pippa schreef:

Angela_1986 schreef:

Maar wat jouw collega's hebben geflikt is ook niet bepaald professioneel zeg!

Klopt, totaal niet. Dat hebben ze ook wel te horen gekregen. Elke ochtend kloppen er dingen niet en 9 van de 10 keer is het gewoon een fout bij de receptie, en toch, is het gemakkelijker om ons de schuld te geven, blijkbaar. Tegenwoordig printen we gewoon het bewijs (iedereen heeft zijn eigen codes op de computer, dus alles is te achterhalen) flauw misschien, maar ik doe mijn werk gewoon goed & vind het niet leuk als ze me dan (proberen) zwart (te) maken, om hun eigen fouten te verdoezelen.

Oh verschrikkelijk zeg! Dat je zelfs je eigen 'bewijs' moet printen, toch te zot voor woorden eigenlijk! Maar je hebt dus wel 'n 'meerdere' die achter jou/jullie team staat?

Bij ons is dat 'n tijdje geleden ook geweest, 'verdwenen' dingen uit de computer enzo en later kwam een collega er dus achter dat ze dat op 'n bepaalde manier terug kon zien in de computer, wie dat had gedaan. Zij heeft daar geloof ik ook dingen van uitgeprint. D'r was 'n 'kleine' concurrentiestrijd gaande...

.

Op mijn voor- voorlaatste baan had ik een afspraak gepland tussen een klant en een baas van mij, voor een evaluatiegesprek. Wat een gedoe, voordat ik eindelijk die afspraak had staan.

Mailt die man een week voordat de afspraak gepland is: 'Waarom is er vandaag niemand komen opdagen? We hebben hier anderhalf uur op jullie zitten wachten'. Ik helemaal in paniek, had ik wat verkeerd gedaan?

Niets dus, die vent had VERKEERD in zn agenda gekeken. Oh ja, en de afspraak van de week erop kon ook niet doorgaan, want dan moest hij weer wat belangrijks afzeggen. Wat een eikel.

Dat ik een project niet had ingeleverd op school.

Het is ergens kwijtgeraakt op school, want ik had bewijs van inlevering, maar ik moest het mooi opnieuw maken.