Ben jij (snel) jaloers?

Ik lees best vaak dat mensen niet jaloers aangelegd zijn, maar ben je dan helemaal nooit jaloers? En vind jij dat jaloezie met vertrouwen te maken heeft? En wanneer ben jij wel jaloers?

Laatst was er een topic waarin een vriend van een forumster bij een klasgenote van hem thuis ging studeren. Ik zou dat echt niet leuk vinden, maar ik weet niet of ik dat jaloezie moet noemen. Ik vind dat gewoon niet nodig, bij haar thuis.

Wat zou je er bijvoorbeeld van vinden als je vriend met een (voor jou) onbekend meisje staat te praten op een feestje. Of dat hij een dame van TV een lekker ding noemt? Of dat hij een beste vriendin heeft en dat ze samen vaak optrekken? Of dat een meisje op wie hij ooit verliefd was, in zijn vriendengroep zit?

En als je niet wilt dat je vriend porno kijkt, ben je dan jaloers?

Genoeg om over te praten, dacht ik zo. Verveling.

In mijn huidige relatie ben ik niet echt vaak jaloers omdat Dion daar helemaal geen aanleiding toe geeft. Hij is niet bevriend met andere vrouwen, heeft zeker geen beste vriendin, hij geeft nooit dat soort commentaar op vrouwen op de televisie. Als dat allemaal wel zo zou zijn kan ik me zo indenken dat ik daar wel jaloers om zou kunnen zijn. Het ligt er denk ik ook aan hoe je vriend tegen jou is. Ik had ooit iets met een jongen die mij altijd heel uitgebreid vertelde welke meisjes hij allemaal mooi vond, maar tegen mij zei hij nooit dat hij me mooi vond. Dat voelt gewoon niet leuk. Hij had het er ook altijd over dat hij blond haar en lange benen zo aantrekkelijk vond en ik heb donker haar en ben klein. Dan werk je het ook wel in de hand, al gaat het dan misschien meer om onzekerheid dan om jaloezie.

Van sommige bekende vrouwen wéét ik trouwens wel dat Dion ze mooi vindt, al heeft hij het er niet echt over. Josje van K3 bijvoorbeeld. Nou, daar zit ik niet echt mee, dat is ook gewoon een mooie vrouw en ze vormt verder geen bedreiging.

Ik kan in mijn hele lange relatie geen enkel jaloers moment bedenken maar ik weet dat hij nu iemand heeft en dat maakt me paars van jaloersie. Hij verdient alleen mij en niet zo'n huppelkut. Maar dat kan ik wel van me afzetten. Het is niet zo dat ik daar elke dag aan denk ofzo.

Ik kan me ook niet voorstellen dat ik in een relatie jaloers kan zijn. Ik wil hem 100% kunnen vertrouwen en dat is in al mijn relaties (3) gelukt en als het bij een volgende man niet lukt zal ik het dan ook uitmaken want dan zegt mijn voorgevoel dat hij niet te vertrouwen is.
Mijn vertrouwen gaat ook heel ver en ik zou hem nooit iets verbieden wat betreft een andere vrouw. Het enige wat hij niet mag is op een motor zitten.

Ja eigenlijk ben ik wél snel jaloers. Maar ik kan die gevoelens heel goed rationaliseren.

Met z'n ex heeft hij totaal geen contact, dus daar ben ik niet jaloers op of bang voor, maar ik merk wel dat ik het soms moeilijk vind dat zij 8 jaar lang samen zijn geweest. Dan denk ik jeetje hoe kan ik daar nou tegenop boksen? En sommige details die ik van hun relatie weet, vind ik dan best moeilijk. Maar tegelijkertijd zijn we er heel open over en vind ik dat juist heel fijn en hoeft het helemaal niet weggestopt te worden. Ik kan prima rationaliseren dat ik nu zijn vriendin ben en dat dat niet voor niets over is gegaan. Ze is eigenlijk helemaal geen bedreiging, alleen een vlaag van herinnering af en toe.

Op tv vind ik het trouwens helemaal niet erg, dan roepen we altijd als we iemand lekker vinden. Ook in het echt zeggen we dat gewoon tegen elkaar, op straat ofzo. Dat is geen probleem, en zeker omdat ik ook op vrouwen kan vallen, is dat alleen maar leuk, beetje samen meisjes 'checken'. We maken ook altijd grapjes over dat ie naar z'n maitresse gaat, of dat ie even 'de buurvrouw doet' als ik er niet ben. Beetje plat allemaal wel, maar ik kan dat wel waarderen, dat moet kunnen en ben ik totaal niet jaloers op ofzo.

Laatst was het wel grappig, toen was hij de hele tijd op een feestje met een meisje aan het kletsen. Nou geen probleem. Ik dacht wel even 'ben ik nu jaloers? Neuh niet echt, hij gaat z'n gang maar..', maar toen ging dat meisje even later een kus geven aan mijn kleine zusje Kiek die er ook was en zei ze 'Heee lieve Kiek van me'... ooeeeeh toen was ik wel jaloers!! Afblijven, da's mijn zusje!

Ik ben heel snel jaloers, dat komt denk ik omdat ik heel onzeker ben. Ik denk altijd dat hij beter kan vinden en ik niet goed genoeg ben. Natuurlijk zou ik kunnen denken, "als hij iets beters kan krijgen, moet hij vooral gaan", maar daar gaat het nare jaloerse gevoel niet mee weg. Als mijn vriend iemand op tv een lekker ding zou noemen, zou ik daar minder moeite mee hebben dan dat hij bevriend is met een ex/meisje waar hij ooit verliefd of was. En studeren bij een meisje thuis zou ik ook niet leuk vinden. Praten op een feestje, tsjah.. Ik zou ze zeker in de gaten houden en kijken of ik er ook beter uit zie Heel slecht, ik weet het.

Nee, ik ben niet snel jaloers. En als mijn vriend vrouwen van tv lekker vindt, prima, maar dat doet me al helemaal niks. Zo weet ik dat hij Doutzen Kroes wel kan waarderen, prima.. We maken altijd een grapje dat zij zijn 2e vriendinnetje is.

Ik moet wel opmerken dat ik nooit situaties heb meegemaakt waarin ik jaloers zou kunnen zijn of worden. Zo heeft hij geen goede vriendinnen en gaan we beide eigenlijk nooit (al dan niet apart van elkaar) uit.

Nee ik ben eigenlijk nooit jaloers. Maar dat zit volgens mij ten eerste niet zo in mijn aard en ten tweede geeft mijn vriend ook geen aanleiding waarom ik jaloers zou moeten zijn.

Mijn vriend zegt geregeld als er een mooie vrouw op tv is, dan geef ik daar vaak mijn " mening" ook over en gek genoeg zijn we het vaak met elkaar eens. Daar kletsen we gewoon samen over.

Mijn vriend zit op kantoor met alleen 5 vrouwen, ik ken ze allemaal en ik heb daar totaal geen problemen mee, ze gaan ook bijna elke maand wel een keer wat eten met de afdeling. Ook als mijn vriend met een vrouw in de kroeg staat te praten maakt me dat niks uit eigenlijk, zolang het bij praten blijft zie ik niet in wat het probleem is. Of zoals laatst toen stond hij met mijn beste vriendin, met haar arm om mijn vriend zijn schouder, te lallen op een liedje in de kroeg. Ik stond gewoon te kletsen met een vriendin en toen vroeg een jongen die ik amper ken of ik daar geen problemen mee had, uhm nee waarom zou ik?

De ex van mijn vriend heeft al langer een relatie met 1 van zijn beste vrienden dan dat wij samen zijn, dat is allemaal prima, toen waren ze zo jong, dat is bijna 8 jaar geleden. Mijn vriend is er ook altijd ok mee geweest dat zij iets kreeg met 1 van zijn beste vrienden, mijn vriend en dat meisje waren gewoon geen match en dat vinden ze alle twee. Wij zijn ook gewoon goede vrienden met hun, dus ik ook met zijn ex.

Andersom is het wel aardig hetzelfde, al houdt mijn vriend altijd wel een een oogje in het zeil als ik met een man sta te praten in de kroeg, maar hij zegt er verder niks van of zo. Laatst ben ik ook gewoon bij een gemeenschappelijke vriend thuis geweest om dingen te plannen voor een weekendje weg. Het zou eerlijk gezegd echt niet bij me op komen dat mijn vriend daar misschien een probleem mee zou kunnen hebben (heeft hij gelukkig ook niet), als dat al niet kan.

Ik heb trouwens wel een beste vriend, maar wij zijn echt samen opgegroeid, hij kwam altijd bij ons thuis elke middag wanneer zijn moeder werkte en wij hebben ook meer een broer/zus relatie, ook met mijn broer heeft hij een gebroederlijke relatie. Hij heeft ook een vriendin waar hij mee samen woont. In het beginsel is hij mijn beste vriend, maar we doen ook vaak genoeg dingen met zijn vieren.

Ik ben blij dat ik die jaloerse gevoelens niet heb en dat ik met een gerust hart in bed lig als mijn vriend gaat stappen met zijn vrienden bijvoorbeeld of uit eten gaat met zijn collega's. Ik moet er niet aan denken dat dat soort dingen niet zouden kunnen of moeilijk zouden worden door dit soort gevoels!

minoessepoes schreef:
Ik ben blij dat ik die jaloerse gevoelens niet heb en dat ik met een gerust hart in bed lig als mijn vriend gaat stappen met zijn vrienden bijvoorbeeld of uit eten gaat met zijn collega's. Ik moet er niet aan denken dat dat soort dingen niet zouden kunnen of moeilijk zouden worden door dit soort gevoels!

Daar heb ik ook helemaal geen moeite mee. M`n vriend gaat redelijk vaak alleen op stap. Alleen het komt wel eens voor dat er dames achter hem aan zitten of iets dergelijk, verhalen daarover hoef ik dan weer niet zo nodig te horen.

ik ben wel eens jaloers hoor, maar wel op een gezonde manier. Zo hetzelfde is mijn vriend ook wel eens jaloers naar mij...

mensen op tv als hij die knap of sexy vind kan ik mij echt niet druk om maken, we zeggen dat gewoon tegen elkaar (trouwens ook van mensen op straat bijvoorbeeld)

de laatste keer dat ik me kan herinneren dat ik toch echt wel jaloers was, was op Curaçao... toen ging hij drankjes doen met een ex scharrel van hem die daar toevallig op vakantie was. Normaal had me dat helemaal niet kunnen schelen, maar ze was vlak daarvoor van publieke krabbels ineens naar privé berichtjes gegaan om af te spreken en ze negeerde mij totaaal! daardoor schoot ik in de verdediging omdat ik het idee kreeg dat ze achter hem aan zat.
Ik ben niet meegegaan om te bewijzen dat ik heus niet jaloers was, maar heb wel mijn verdenkingen naar hem duidelijk gemaakt. Maar ik was er zeker wel mee bezig en onder het genot van een wijntje met mijn collega's heb ik haar de hele avond finaal afgekraakt. (enorm zwakte bod waaruit blijkt dat ik wel degelijk jaloers was)

oww en helemaal in het begin van onze relatie, werkte hij nog achter de bar. Toen ik een avond bij hem in de kroeg stond hoorde ik een meisje zeggen 'oeoeh die met de krullen achter de bar is voor mij vanavond' en ze liep naar de bar om wat te bestellen. Toen heb ik heel kinderachtig hem heel uitgebreid hallo gezoend waar ze bijstond om even te laten zien dat hij al bezet was haha

Studeren bij een ander meisje thuis, zou ik niet erg vinden, (als het niet dagelijks voorkomt), praten met andere meisjes tijdens uitgaan ook niet. Dat doe ik zelf met andere mannen ook, en dat heeft ook niets te betekenen dus ik zie daar verder ook niets in als mijn vriend het wel doet.

Mijn vriend heeft een soort van beste vriendin en die ziet hij regelmatig, gaat er ook mee op stap etc, ik ben daar eigenlijk nog nooit jaloers op geweest.
Heb ik in mijn vorige relaties wel heel erg gehad, maar ik heb het geprobeerd los te laten want ik werd er alleen zelf maar heel erg gek van, en ging dingen zien die er niet waren.

Laatst kwamen we wel een meisje tegen in de stad en toen zei mijn vriend ''Oh, op haar ben ik nog een hele tijd verliefd geweest'', toen was ik wel even jaloers Ik ben ook wel jaloers aangelegd, en als ik het toelaat dan ben ik het heel snel, maar ik probeer het voor mezelf onder controle te houden, want vaak is het gewoon niet nodig.

Ja ik ben wel redelijk snel jaloers.

Al is het de laatste tijd behoorlijk minder maar soms kan ik mijn zelf wel voor mijn hoofd slaan van waarom was ik eigenlijk jaloers. En is het wel jaloers of wil ik dat mijn vriend opener over is.

Ik kan wel jaloers zijn. Niet als mijn vriend gaat stappen, dan maak ik me juist weer helemaal niet druk. Maar wel als er een meisje duidelijk achter hem aan zit. Als hij op een feestje met een meisje staat te praten vind ik dat prima eigenlijk.. Hij heeft ook wel vriendinnen en daar ben ik ook niet jaloers om.

Jaloezie hoeft natuurlijk niet alleen te gaan om seksuele aantrekkingskracht of om de angst dat iemand anders jouw rol als partner zal overnemen, het kan ook gaan om tijd en energie die je vriend in een ander steekt die jij mist, gesprekken die je vriend met iemand anders voert, maar niet met jou, een hechte band, et cetera. In die zin kan ik me ook voorstellen dat je jaloers kan zijn op een goede vriend, zus, moeder of noem maar op.

Jaloezie is echt een kut emotie..

Ik ben zeker niet schrikbarend jaloers. Maar mijn vriend is een vrouwenman, heeft altijd beste vriendinnen gehad en nog steeds. Bijna met elke ex is hij nog bevriend. Ik ben zijn eerste serieuze relaties maar hiervoor heeft hij ook wel sex gehad met 'vriendinnen', gewoon voor een nacht. En hij chat sowieso dagelijks wel met 1 op facebook. Hij heeft me verzekerd dat er niemand is waar hij gevoelens voor heeft en hij zich prettig voelt tussen vrouwen. Ik heb ook een aantal van deze (helaas dan ook nog bloedmooie) vriendinnen ontmoet en zie dan ook dat er verder niks speelt.

Maar bij 1 ex blijft het steken. Zij heeft abortus laten plegen toen ze al uit elkaar waren. Ze waren een soort van vakantiesliefdes en wisten dat als 1 wegging, het over was. En toen bleek ze dus zwanger toen ze weer in haar thuisland was. Zij hebben nog superveel contact. En dus een band waar ik jaloers op ben. Ook al voelen ze niks voor elkaar. Bah..

Ook gaat hij regelmatig wat drinken met zulke ex/vriendinnen. Ik ben maar opgehouden jaloers te zijn, het heeft geen zin. Ik wil hem ook niks verbieden en daarnaast heb ik ook mannelijke vrienden en wil ook niet verboden worden om die te zien. Maar af en toe komt het monster om de hoek kijken..

Trouwens, hij is ook wel jaloers maar spreekt dit nooit uit haha..

Rush schreef:Ik lees best vaak dat mensen niet jaloers aangelegd zijn, maar ben je dan helemaal nooit jaloers? En vind jij dat jaloezie met vertrouwen te maken heeft? En wanneer ben jij wel jaloers?

Laatst was er een topic waarin een vriend van een forumster bij een klasgenote van hem thuis ging studeren. Ik zou dat echt niet leuk vinden, maar ik weet niet of ik dat jaloezie moet noemen. Ik vind dat gewoon niet nodig, bij haar thuis.

Wat zou je er bijvoorbeeld van vinden als je vriend met een (voor jou) onbekend meisje staat te praten op een feestje. Of dat hij een dame van TV een lekker ding noemt? Of dat hij een beste vriendin heeft en dat ze samen vaak optrekken? Of dat een meisje op wie hij ooit verliefd was, in zijn vriendengroep zit?

En als je niet wilt dat je vriend porno kijkt, ben je dan jaloers?

Genoeg om over te praten, dacht ik zo. Verveling.

Ik lees al geruime tijd mee en was ook actief op het oude Yes forum. Maar dit vond ik wel weer een topic om op te reageren

Ik ben zeker jaloers aangelegd. Maar probeer het niet altijd te laten merken. Als hij gaat stappen vind ik dat helemaal geen probleem, vertrouw hem volledig. Hij heeft geen beste vriendin, maar 1 gewone vriendin die hij af en toe ziet. Ik heb veel mannelijke vrienden dus mag er niks van zeggen, hij vertrouwt mij volledig. Ik zeg er ook niks van, maar vind het zo af en toe wel moeilijk.



Als hij iemand op tv een lekker ding noemt, ben ik het daarmee eens of niet. Dat is toch geen bedreiging. Als hij op een feestje met een meisje staat de hele avond, dan kom ik 'erg subtiel' wel even bij hem staan haha. Ik weet dat hij voor 2000% te vertrouwen is, alleen toch die onzekerheid...

Uhmm ik WAS nooit jaloers. IK was ontzettend goed van vertrouwen. Mijn ex had idd meiden als vriendinnen, noemde vrouwen op tv lekkere wijven, studeerde bij een meid thuis (beste vriendin was het toen)
Stond regelmatig op feestje met vrouwen te praten, kon ook heel aanhankelijk zijn naar vrouwen.

En ik was zo goed van vertrouwen dat ik daar gewoon kwaad in zag. We hadden immers een gezin en al een hele lange relatie.

En toch is het fout gegaan. En nu is mijn vertrouwen weg en ben ik bang dat ik dadelijk in een nieuwe relatie idd jaloers ga zijn en niet meer zoveel toe ga laten.

Joan schreef:Ik ben heel snel jaloers, dat komt denk ik omdat ik heel onzeker ben. Ik denk altijd dat hij beter kan vinden en ik niet goed genoeg ben. Natuurlijk zou ik kunnen denken, "als hij iets beters kan krijgen, moet hij vooral gaan", maar daar gaat het nare jaloerse gevoel niet mee weg. Als mijn vriend iemand op tv een lekker ding zou noemen, zou ik daar minder moeite mee hebben dan dat hij bevriend is met een ex/meisje waar hij ooit verliefd of was. En studeren bij een meisje thuis zou ik ook niet leuk vinden. Praten op een feestje, tsjah.. Ik zou ze zeker in de gaten houden en kijken of ik er ook beter uit zie Heel slecht, ik weet het.

Heeeeel erg +1!!

Ik ben niet zo zeer bang dat mijn vriend vreemd gaat, daar vertrouw ik hem volledig in. Mijn punt is alleen dat ik bang bent dat hij een ander leert kennen die leuker is dan ik en daar dan verliefd op wordt. Dat is echt mijn probleem. Mijn vriend gaat hier gelukkig heel goed mee om en geeft mij alle tijd om dit rustig proberen af te bouwen. Ik weet zelf alleen niet zo goed hoe! Behalve zekerder van mezelf te worden....

Ik denk dat de grens tussen jaloezie en onzekerheid heel dun is; dat laatste ben ik wel geworden na mijn vreemdgaande ex, maar dat eerste kan ik vrij goed kanaliseren. Dat komt misschien ook doordat ik voor mezelf jaloezie aanmerk als een vervelende eigenschap, waar ik niet mee geassocieerd wens te worden. Ik vind het iemand "lelijk" maken (als deze emotie wordt getoond) en dat wil ik dus niet bij mezelf. Ik heb het op dit moment wel 'lastig' met hetgeen hoe ik er nu voor sta qua man in m'n leven (hij is een vrouwenman), maar dat is meer omdat de situatie tussen ons even complex is. Als die duidelijker zou zijn, had ik ook minder onzekere gevoelens gehad over een bepaald meisje waar hij opeens veel mee omgaat.

Heb wel jaloerse exen gehad en dat ging ook standaard fout. Ik kan daar niets mee, vind het enorm onaantrekkelijk.

Ik weet nog een artikel over jaloezie in een Yes van héél lang geleden, dat een meisje vertelde dat haar vriend pas een tijdschrift mocht lezen als zij alle foto's van mooie vrouwen eruit had gescheurd. Dat vind ik echt ziekelijk, dan heb je het echt veel te ver laten komen, ook als partner als je daarin mee gaat.

Wow, ik kan me niet eens voorstellen dat iemand dat zonder schaamte durft voor te stellen aan haar vriend. Het zou echt niet eens in me opkomen. Dat bedoel ik ook met jaloezie, het kan zo doorslaan, dat je het bijna een ziekte kan noemen. Zonde als iemand zichzelf zo heeft verloren en dat projecteert op anderen.

Ja, en dat je ook niet snapt dat je vriend je zo veel onaantrekkelijker vindt dan wanneer hij net een knappe actrice in een blaadje heeft zien staan.

Ik denk dat ik rustig kan vaststellen dat ik niet jaloers ben. In de meeste situaties. Mijn man, daar ben ik nooit jaloers bij, ik vertrouw hem en weet dat we nooit om iemand anders uit elkaar gaan. Hij kan met iemand anders in bed duiken en dan heb ik nog nergens last van, tussen ons blijft het namelijk hetzelfde. Mijn scharrel daarentegen, daarbij kan ik stikjaloers zijn. Gewoon omdat dat een stuk nieuwer is en ik dat véél minder goed kan inschatten. Dom, maar gevoelsmatig zit het wel zo.

In het begin van onze relatie was ik wel een stuk jaloerser dan nu. Ik was toen ook erg onzeker, hij kreeg vaak aandacht van (mooie) vrouwen. Hij gaf absoluut geen aanleiding om jaloers te zijn, maar ik was het wel dan. Ik sprak dat dan ook gewoon tegen hem uit, zodat ik het niet op zou kroppen. Maar met de jaren is dit eigenlijk steeds minder geworden, en ik ben helemaal niet meer zo jaloers nu. Andersom was mijn vriend soms ook wel jaloers, maar van beide kanten was dat gewoon gezonde jaloezie.

Euc, wat ik me eigenlijk opeens afvroeg, wat zou je doen als je scharrel zou gaan scheiden om jou?

In vorige relaties ben ik meer jaloers dan bij mijn huidige vriend.
Mijn vriend geeft totaal geen aanleiding om jaloers te zijn omdat ik weet en hij mij
duidelijk laat merken dat ik het voor hem ben.
Mijn vriend liep eerst stage met veel meiden, zat in een klas met meerendeels meiden, in het begin had ik hier best wel moeite mee omdat mijn ex mij wel een beetje gekrengt heeft. Maar mijn vriend heeft mijn vertrouwen totaal gewonnen om de manier waarop hij hiermee omgaat naar mij toe.

Het ligt er denk ik ook maar net aan hoe je vriend is. Hoe hij met dat soort dingen omgaat tot op een bepaalde hoogte.
Wel zou ik er heel veel moeite mee hebben als mijn vriend porno zou kijken eerlijk gezegd.