Dilemma...

Zoals de meesten wel weten heeft mijn vriend nogal wat problemen met zijn ex over de omgang van hun zoon. Hij mag hem weinig zien, eens in de twee weken en maar zelden alleen, zonder zijn ex erbij.

Nu mocht hij hem dit weekend zien maar het jochie was niet lekker. Dat schijnt hij elke twee weken, precies in papa's weekend te hebben. Ze wilde ook dat er minstens 14 dagen tussen elk contact zat zodat ze hem kon voorbereiden... Maar als het haar uitkomt hoeft dat niet, want ze heeft gevraagd of hij dinsdag kan oppassen.

Maar dinsdag is de allereerste schooldag van mijn jongste zoon. Zoon kijkt hier al een jaar naar uit, en hij ziet mijn vriend ook als zijn papa, en vraagt ook telkens 'jij bent ook mijn papa he?' en hij vraagt al sinds november of wij hem samen willen brengen en halen op zijn eerste schooldag. Dat hebben we maanden geleden al beloofd en hij vindt het zo leuk en spannend! Mijn vriend weet nu niet wat hij moet doen. Hij ziet mijn jongens namelijk ook als zijn eigen zoons.

Ik wil eigenlijk dat hij de belofte aan mijn zoon nakomt en erbij is op deze heel belangrijke dag. Het is al zo vaak gebeurd dat mijn kinderen het nakijken hadden, simpelweg omdat zij altijd 'toegankelijk' zijn voor mijn vriend en het toch geen consequenties heeft ondat ik ze toch niet bij hem weghou. Ik wil niet dat dat nu weer gebeurt, er is maar 1 eerste schooldag en het is zo belangrijk voor mijn mannetje. Hij ziet zijn zoon hopelijk morgen ook...

Ik weet nu niet of ik het zo moet laten en mijn vriend in zijn eentje moet laten kuezen
Ik heb aangegeven hoe belangrijk ik het vind, maar hij heeft vooralsnog niet besloten. Ik vind het zo moeilijk om hem niet te pushen... Maar ik wil ook niet dat mijn zoon weer een teleurstelling krijgt, die krijgt hij al te vaak...

Persoonlijk vind ik dat hij voor zijn zoon moet zorgen. Ik snap wel dat het moeilijk is. Maar hij is simpelweg niet de echte vader van jouw kindjes. Ook al voelen jouw kindjes dat wel zo. Kan de vader van jouw kindjes niet mee naar de eerste schooldag, of heb je een slecht contact met de ex?

Kan dat zoontje niet mee jouw zoontje weg brengen/halen met papa?

Ja, maar als mama van zijn eigen zoontje zó moeilijk doet over het contact maar papa wel ineens goed genoeg is als het haar uitkomt, dan zou ik er ook over twijfelen denk ik. Zeker omdat B. er al een jaar over vraagt, ik zou dat niet over mijn hart kunnen verkrijgen om dat mannetje teleur te stellen denk ik, als ik RYW's vriend was.

Maura schreef:Persoonlijk vind ik dat hij voor zijn zoon moet zorgen. Ik snap wel dat het moeilijk is. Maar hij is simpelweg niet de echte vader van jouw kindjes. Ook al voelen jouw kindjes dat wel zo. Kan de vader van jouw kindjes niet mee naar de eerste schooldag, of heb je een slecht contact met de ex?

Die gaat er gern vrij voor nemen, heeft hij gezegd.

Weet je Maura, al drie jaar zet ik mezelf en mijn kinderen op een lager plan ivm zijn zoontje, en je hebt mijn topics gelezen, ik wil zo graag dat die omgang goed komt. Dit is buiten die regeling om, omdat het zijn ex effe makkelijk uitkomt kan het ineens wel... Maar jeetje, mijn jongens hebben al zoveel teleurstellingen moeten verwerken. Ongeacht of hij hun DNA deelt, hoe leg je dat een kindje van vier uit, voor de zoveelste keer?

RYW schreef:

Maura schreef:Persoonlijk vind ik dat hij voor zijn zoon moet zorgen. Ik snap wel dat het moeilijk is. Maar hij is simpelweg niet de echte vader van jouw kindjes. Ook al voelen jouw kindjes dat wel zo. Kan de vader van jouw kindjes niet mee naar de eerste schooldag, of heb je een slecht contact met de ex?

Die gaat er gern vrij voor nemen, heeft hij gezegd.

Weet je Maura, al drie jaar zet ik mezelf en mijn kinderen op een lager plan ivm zijn zoontje, en je hebt mijn topics gelezen, ik wil zo graag dat die omgang goed komt. Dit is buiten die regeling om, omdat het zijn ex effe makkelijk uitkomt kan het ineens wel... Maar jeetje, mijn jongens hebben al zoveel teleurstellingen moeten verwerken. Ongeacht of hij hun DNA deelt, hoe leg je dat een kindje van vier uit, voor de zoveelste keer?

Ik snap het volkomen. Dat is het absoluut niet. En ik snap ook dat jouw kindjes teleurstelling op teleurstelling te verwerken hebben gekregen. Maar omdat het zo moeilijk is, de omgang tussen jouw vriend en zijn zoon, dacht ik, wellicht dat het goed is dat hij een dag gaat oppassen i.p.v. meegaan naar de 1e schooldag. Maar nu twijfel ik weer door jouw uitleg. Want ik snap het dondersgoed. Je wilt het beste voor je kinderen. Ongeacht of ze DNA delen of niet.

Ibbeltje: nee, zijn ex wil niet dat wij (mijn zoons en ik) hem zien. Mijn jongens hadden op de verjaardag van hun zoontje tekeningen gemaakt voor hem. Die heeft ze uit zijn handjes gepakt en met veel vertoon in de vuilnisbak gegooid. Ik heb mijn stiefzoon pas stiekem gezien, maar mijn vriend mag al nauwelijks alleen zijn met zijn zoon, laat staan hem meenemen.

Maple: goed omschreven, zo voelt het precies...

Jeetje RYW wat erg zeg Ingewikkeld ook zo pff... weet even niet goed wat ik moet zeggen.

Mijn zoons verdienen het ook dat hun ouders (bio of stief) er zijn op belangrijke momenten. Niet alleen ik. Ik ben de enige die naar schooluitvoeringen en sportdagen gaat, ik sta in mijn eentje ballonnen en slingers voor verjaardagen op te hangen, en de jongens weten dat. Dondersgoed. Hij wil er zo graag bij betrokken zijn, bij die dingen van mijn zoons, maar moet continu klaar staan als zijn ex hem inderdaad wel goed genoeg vindt om op te passen als het uitkomt... Het is gewoon heel erg kut.

Ibbeltje schreef:Jeetje RYW wat erg zeg Ingewikkeld ook zo pff... weet even niet goed wat ik moet zeggen.

Voor de beeldvorming: mijn vriend heeft toen die tekeningen uit het vuilnis gered, gladgestreken en bewaard, voor als zijn zoon ouder is. Hij wil het graag allemaal goed doen, dat weet ik zeker

RYW schreef:

Ibbeltje schreef:Jeetje RYW wat erg zeg Ingewikkeld ook zo pff... weet even niet goed wat ik moet zeggen.

Voor de beeldvorming: mijn vriend heeft toen die tekeningen uit het vuilnis gered, gladgestreken en bewaard, voor als zijn zoon ouder is. Hij wil het graag allemaal goed doen, dat weet ik zeker

vervelend hoor zo'n ex hebben...en wel lief van je vriend dat hij ze er uit heeft gehaald.

Ik snap volkomen dat als een ex zo moeilijk doet om jouw vriend zijn zoon te gunnen, dat jij zoiets hebt van, mijn zoons zien mijn vriend als papa en aangezien mijn zoon graag wil dat 'zijn papa' meegaat naar de 1e schooldag, wil ik dat heel erg graag voor mijn zoon.

Zijn ex is ook een egoistische kwal. Zou haar graag eens een toontje lager laten zingen. Want ze gebruikt haar kind om haar ex te manipuleren. En een erger soort is er gewoon niet. Ze moet een trap onder haar, zelfgenoemde, edele kont krijgen en wellicht nog één om haar te doen laten beseffen waar ze mee bezig is. Ik noem het kinderachtig gedrag en daarom bij deze is het in mijn ogen een DOM KIND!

Maar ik snap jouw vriend ook. De enige momenten dat hij met zijn kind kan hebben is als het haar goed uitkomt en moet hij dat dan voorbij laten gaan, omdat het haar goed uitkomt? Dan doet hij zijn zoon ook tekort. Want het lieve jongetje kan het niet helpen dat hij zo'n moeder heeft.

Maar ik snap jou ook volkomen. Moet jouw zoon eronder lijden, omdat jouw vriend zo'n dom kind als ex heeft?

Pfft, nu kom ik zelf in gewetenswroeging. Wat is het beste voor wie.... Echt een dilemma....

Dat is dus het nare. Mijn zoons lijden er al onder, regelmatig, omdat ze het regelmatig in haar bol krijgt waardoor ze afspraken ineens omgooit, en wij moeten dan volgen... En omdat ik ook wil dat mijn vriend zijn zoon ziet ga ik daar elke keer weer mee akkoord, en moet ik het elke keer weer aan mijn zoons uitleggen... Maar nu? Op deze dag, waar mijn jochie al zo lang naar uitkijkt?

En weet je... Ik durf hier en nu te voorspellen dat hij zijn zoon morgen niet zal zien, dat hij nog steeds 'ziek' is. Zodat mijn vriend des te meer zijn zoon mist, en daardoor misschien sneller ja zal zeggen voor dinsdag. Zo doet ze die dingen. En ik vind het zo erg dat ze dit doet over de rug van een onschuldig jongetje, ze ermee wegkomt en er nog een ander onschuldig jongetje mee verdriet doet. Maar zo sick zijn de verhoudingen op het moment..

Precies, dat begon ik ook door te krijgen gedurende het topic. Ze zorgt er niet alleen voor dat jouw vriend teleurgesteld wordt, maar door haar manipulatieve gedrag doet ze er ook de kinderen verdriet mee.

De reden dat ik zei dat hij voor zijn zoon moest zijn is puur omdat ik een vriendin heb gehad, die mijn beste vriend en dus de vader ervan beschuldigde zijn kind te slaan en daardoor heeft hij geen deel uitgemaakt van de eerste stapjes, woordjes etc. Ze heeft de sloten van het huis veranderd, heeft vervolgens nooit post geopend en is op een dag vertrokken met het ventje richting Amersfoort, om daar een nieuw leven te starten met haar zoontje. Later is bekend geworden dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft, maar wat zij de vader allemaal geflikt heeft. Na zes jaar mag hij zijn zoon alleen zien onder toezicht, want hij staat nog steeds bekend als kindermishandelaar. En in dat opzicht heb ik ook gezegd dat je dan maar gewoon moet doen wat de moeder wil. Maar goed, jij hebt ook kinderen en jouw kinderen hoeven er echt niet onder te lijden dat de moeder zo'n .... mens is.

Ik vind het echt verschrikkelijk dat er zulke mensen bestaan. En dat allemaal over de rug van onschuldige kindjes....

Jeetje, wat een heftig verhaal, Maura. En zo'n vrouw maakt naast haar ex nog een slachtoffer, namelijk haar eigen kind. Die ontzegt ze ook het recht op zijn vader...

De ex van mijn vriend heeft ook een persoonlijkheidsstoornis, namelijk borderline. Dat vind ik heel lastig. Ik heb soms het idee dat haar niets kwalijk genomen kan worden door die stoornis, maar dat wil er niet in bij mij. En ik weet gewoon niet welk deel van haar gedrag komt vanuit haar stoornis en wat haar aan te rekenen is..

Ik kan inmiddels een boek schrijven over die situatie. En mijn (een) vriend en ik hebben het er nog vaak over. We vinden het zo bizar dat we het nooit eerder hebben doorgehad. Ik wist het stiekem wel, maar kennelijk heb ik het weggestopt. En nu is het alleen optellen van wat ik wist en wat ik nu weet. Ze heeft hem met een schuld van 10.000 euro achtergelaten in een huis die bijna ter veiling werd aangeboden en ze heeft hem zijn zoon ontzegt. (Ik ken deze verhalen, omdat mijn ouders beste vrienden waren met zijn ouders en zelf heb ik toch wel even 3 jaar kinderverkering met hem gehad, haha. Je hoort weleens wat van de mensen die er echt bij betrokken zijn.)

En zelfs met Borderline, of wat voor stoornis dan ook, is het niet normaal om te manipuleren. Ik zou ook zeker niet mild zijn omdat er iets is 'ontdekt'. Ik vind dat als je jezelf verschuild achter een verkregen stigma, dat je het leven nog niet hebt ontdekt. Prima, om een stoornis te hebben. Maar niet prima om er na te handelen. Het wordt tijd dat ze eens doorkrijgt wat ze een ander aandoet. En dan kan ze zeggen, maar ik ben ziek, ik weet niet beter, maar daar heb ik echt de pest aan. Want je weet dondersgoed wat je doet, op het moment dat je het doet. En als je het niet snapt, probeer het dan iig te begrijpen wat er mis is gegaan i.p.v. te verschuilen achter die stoornis. Zo makkelijk, bluh!

Je hebt gelijk, denk ik. Dit kan zo niet langer, voor alle betrokkenen. Ik ga er nog even over nadenken. Thanks, M

Nou, shock and awe. De voorspelling die ik gister deed is uitgekomen: ook vandaag ziet hij zijn zoon niet.

Maar jullie zouden toch juridische stappen gaan ondernemen als er geen verbetering zou komen in de omgangsregeling? Dit lijkt nog niet echt op een verbetering..

Ellebel schreef:Maar jullie zouden toch juridische stappen gaan ondernemen als er geen verbetering zou komen in de omgangsregeling? Dit lijkt nog niet echt op een verbetering..

Klopt, dit is wat mij betreft ook klaar. Maar mijn vriend zit op het moment zo diep in de put dat er bijna geen contact met hem te krijgen is. Hij heeft ook nog een burnout, deels hierdoor. Ik weet niet of hij in staat is de strijd aan te gaan.

Ik werk me kapot om hem op te lappen, en als ik hem net een beetje uit de out heb, dan drukt zij hem binnen 2 dagen er weer volledig in. Dit moet echt ophouden.

Weet je RYW ik sta echt versteld van je kracht en moed en alles probeerd op de rails te krijgen voor jezelf, je zoontjes en je vriend. Je hebt verschrikkelijk veel moeten laten. Je blijft maar proberen om er het beste van te maken. Ik heb veel respect voor je hoe je met de hele situatie omgaat! Maar ik krijg ook het idee dat het niet lang zal duren voordat je zelf eraan onderdoor gaat. Volgens mij kan jij heel veel hebben, maar ook een olifant kan doodgaan he.

Volgens mij of ik begrijp het verkeerd proberen jullie dit samen grotendeels op te lossen, toch? Is er dan geen familie bv van je vriend of desnoods van zijn ex waar jullie terecht kunnen voor advies? Ik kan me niet voorstellen dat deze mensen dit met gesloten ogen bekijken. Ik krijg serieus de kriebels van dat mens, hoe ziek! Hoe is het ingodsnaam mogelijk om zo via de rug van een kind de boel te besodemieteren? Dat moeten vrienden en familie van dat mens toch ook door hebben? Bovendien heeft het ook zoveel impact op de kleine, dat moet toch wat met het kereltje doen?

Ik wou dat ik een goede tip had? Maar denk echt dat als er niet snel iets gaat gebeuren dat de boel echt gaat escaleren vooral bij je vriend maar ook bij jou! Misschien dat je dit idioot van me vindt, je vecht voor je rechten RYW maar van vechten wordt je ook moe! Sterkte

Ik heb geen woorden meer voor dat mens. Wat een monster en een gedrocht.

Toch vind ik wel dat je vriend het verplicht is aan B. Beloofd is beloofd, en als hij jouw jongens ook als zijn zoons ziet dan mag er geen onderscheid gemaakt worden, vind ik.

Cimic schreef:Weet je RYW ik sta echt versteld van je kracht en moed en alles probeerd op de rails te krijgen voor jezelf, je zoontjes en je vriend. Je hebt verschrikkelijk veel moeten laten. Je blijft maar proberen om er het beste van te maken. Ik heb veel respect voor je hoe je met de hele situatie omgaat! Maar ik krijg ook het idee dat het niet lang zal duren voordat je zelf eraan onderdoor gaat. Volgens mij kan jij heel veel hebben, maar ook een olifant kan doodgaan he.

Volgens mij of ik begrijp het verkeerd proberen jullie dit samen grotendeels op te lossen, toch? Is er dan geen familie bv van je vriend of desnoods van zijn ex waar jullie terecht kunnen voor advies? Ik kan me niet voorstellen dat deze mensen dit met gesloten ogen bekijken. Ik krijg serieus de kriebels van dat mens, hoe ziek! Hoe is het ingodsnaam mogelijk om zo via de rug van een kind de boel te besodemieteren? Dat moeten vrienden en familie van dat mens toch ook door hebben? Bovendien heeft het ook zoveel impact op de kleine, dat moet toch wat met het kereltje doen?

Ik wou dat ik een goede tip had? Maar denk echt dat als er niet snel iets gaat gebeuren dat de boel echt gaat escaleren vooral bij je vriend maar ook bij jou! Misschien dat je dit idioot van me vindt, je vecht voor je rechten RYW maar van vechten wordt je ook moe! Sterkte

Klopt Cimic. Maar verder is er niemand die wat doet. Haar ouders staan achter haar. Zijn ouders leven niet meer, hij heeft een heel slechte band met zijn broer en zus, en zijn beste vriend raadt hem aan te kappen met de strijd, voor zijn eigen gezondheid en die van zijn zoon. Dus als ik niet vecht, wie dan?

Dat het jochie eronder lijdt staat vast, maar ze legt de schuld daarvan bij mijn vriend. Ze zegt dat hij lijdt omdat papa weg is gegaan en hem in de steek heeft gelaten, en papa moet zich eerst maar eens bewijzen. Aan haar. Ze verwijt mijn vriend dat hij een keer een maand niet is geweest... Terwijl zij degene was die hem verteld heeft dat hij niet meer mocht komen, ik heb zelf het smsje gelezen. Dat soort dingen. Er valt gewoon echt niet mee te praten.

Maar ik weet niet of mijn vriend de strijd nu aankan. Hij gaat er kapot aan. Even heel hard, maar ik ben op het moment de enige die de boel bij elkaar houdt en handhaaft, de enige die de kar trekt. Hij kan het gewoon niet, nu met die burnout. Maar vrijwel elke beslissing die hij neemt nu, die doet mij verdriet. Maar het gebeurt, omdat ik het toch wel kan hebben. En zo wordt er ook aan mijn uithoudingsvermogen geknaagd.

Ik kan ook niet wachten om morgen na 2 weken vakantie weer aan het werk te gaan. Ik ben nog steeds doodop, maar daar heb ik tenminste invloed op beslissingen die genomen worden en die mij aangaan. Daar weet ik wat ik aan het doen ben, en ik ben er goed in. Nu heb ik geen flauw idee wat ik aan het doen ben, of ik de goeie dingen doe of zeg, of ik hoog genoeg op mijn tenen loop. Daar op mijn werk wordt mijn input niet als vanzelfsprekend gezien, en levert het rendement op in plaats van dat het continu in die bodemloze put van die hele zieke situatie verdwijnt. Pfffff.

_Leaf_ schreef:Ik heb geen woorden meer voor dat mens. Wat een monster en een gedrocht.

Toch vind ik wel dat je vriend het verplicht is aan B. Beloofd is beloofd, en als hij jouw jongens ook als zijn zoons ziet dan mag er geen onderscheid gemaakt worden, vind ik.

Goh ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, wat verschrikkelijk allemaal. Dat mens is een heks! Je vriend zal veel gevochten hebben en jij bent degene die hem nu op de been houdt, jij bent zijn steunpilaar! Maar nu denk ik misschien even heel egoistisch maar wat hebben jouw zoontjes eraan als mama straks ook een burn-out heeft? Ben je daar niet ontzettend bang voor? Want je vriend zal het vast niet willen, maar hij trekt je wel mee de afgrond in en hoe lang kun je dit aan? Ik hoop dat je vriend inziet dat hij moet blijven vechten voor zijn zoon koste wat het kost. Want anders krijgt je vriend later spijt ook al roep hij misschien dat het allemaal maar zo moet zijn en beter is. Bah dit doet veel verdriet!