'Gevoelens weg'

Atelier Madame schreef:Ik denk altijd maar, onze opa's en oma's bleven wel allemaal (uitzonderingen daar gelaten) bij elkaar. En ik geloof dat heel veel van hen echt wel gelukkig zijn / zijn geweest. Ik wijt dit volledig aan het verwachtingenpatroon wat zij hadden / hebben. Wanneer je altijd weer op zoek bent naar het ultieme liefdesgevoel, blijf je denk ik je gevoelens kwijtraken.

Mee eens, maar ook omdat scheiden voor velen gewoon geen mogelijkheid was ivm gigantisch taboe, geloof etc. dat je dan uiteindelijk wel aan je relatie moest werken omdat je toch de rest van je leven samen zou moeten leven. En natuurlijk was iedereen niet supergelukkig maar inderdaad ivm een lager / ander verwachtingspatroon waren/zijn de meesten denk ik wel tevreden.

Grote Smurf schreef: Maar ik begrijp dan nog steeds niet dat je iemand wel liefdevol aanhaalt en dat je dan nog steeds wel heel belangrijk bent voor diegene (zoals hij zei).

Misschien deed hij dat wel omdat hij zo hoopte dat het gevoel daar weer terug van zou komen.
Ik ken het gevoel wel van "het gevoel is weg". Dat heb ik in een vorige relatie mee gemaakt, maar na een tijdje kwam het wel weer terug. In de tijd dat mij gevoel weg was, ging ik ook tegen hem aan kruipen e.d. in de hoop dat dat mijn gevoel weer zou opwekken.

In mijn ervaring zijn er dan gewoon een aantal zaken die niet goed zitten in een relatie waar de leuke dingen van de relatie dan niet meer tegenop wegen. In die zin zullen de gevoelens dus niet meer kloppen. Het is niet genoeg meer. Op. Weg.

Zo vat ik het tenminste op.

Mijn ex heeft het dan pas uitgemaakt omdat zijn "gevoelens weg" zijn.
Ik snap dit ook niet, want ik ben wel iemand die vele kanten heeft (daar raak je toch niet op uitgekeken? 'blijkbaar wel')
Hij is ook op me gevallen omdat ik een lief gezichtje heb, vele kanten heb en mij heel lief vindt.
Voordat hij het uitmaakte zei hij dat zijn gevoelens al ruim een half jaar weg zijn, maar dat hij keihard heeft gevochten
om die weer terug te krijgen. Het mocht niet baten.

De kijk op liefde is door de jaren heen zo veranderd!! In de jaren 30 trouwde men, kreeg men kinderen en bond het huwelijk
hen samen. Het huwelijk zag men toen als een eeuwig verbond, gij zult elkaar liefhebben tot de dood jullie scheidt. Ik geloof
ook dat er heus wel strubbelingen waren in die huwelijken, maar meer mensen namen het huwelijk toen misschien wel serieuzer.

Wat ik soms hoor in mijn omgeving is dat men hedendaags trouwt voor "het gemak". De spullen enzo... Ook kijkt men nu misschien
anders tegen de liefde aan. In het begin krijg je rozen, lingerie en weet ik veel wat... Maar als dat over is schijnt men het niet meer
als relatie te zien en beginnen de strubbelingen. Of in het begin ben je verlief en als het na 1 jaar overgaat in intens houden van voelt
het niet meer als een relatie. Of als er door financiele problemen geen leuke dingen meer gedaan kunnen worden en zelfs de gratis dingen
het niet meer doen dan voelt het niet meer als een relatie... Zo kan ik er nog een paar dingen opnoemen..

Maar is een relatie niet voortdurend geven nemen? Genieten van de kleine dingen van elkaar? Als alles op een laag pitje staat, daar is sexy
lingerie toch voor?

Ik heb het gevoel dat men in deze tijden toch meer van de liefde verwacht en dan als het niet zo is dat men dan alles afkapt.

Zo, dit was mijn mening

Wat een onzin. In de jaren dertig had je gewoon weinig andere keuze dan getrouwd te blijven. Of het serieuzer genomen werd weet ik dus niet. Je had gewoonweg geen keuze. En het voelt niet meer als een relatie als je van verliefd naar intens houden van gaat? Waar haal je dat vandaan?

Ik denk dat er inderdaad genoeg mensen zijn die trouwen of GP aangaan vanwege bv de koop van een huis. Maar dan nog trouwen die mensen toch met een zelfde idee? Als je geen toekomst in iemand ziet en niet van iemand houdt, dan neem je een dergelijk stap als een huis kopen toch ook niet...

Zusje schreef:Wat een onzin. In de jaren dertig had je gewoon weinig andere keuze dan getrouwd te blijven. Of het serieuzer genomen werd weet ik dus niet. Je had gewoonweg geen keuze. En het voelt niet meer als een relatie als je van verliefd naar intens houden van gaat? Waar haal je dat vandaan?

Ik denk dat er inderdaad genoeg mensen zijn die trouwen of GP aangaan vanwege bv de koop van een huis. Maar dan nog trouwen die mensen toch met een zelfde idee? Als je geen toekomst in iemand ziet en niet van iemand houdt, dan neem je een dergelijk stap als een huis kopen toch ook niet...

Voor sommigen voelt het niet meer als een relatie als je niet meer verliefd bent... Er zijn mensen die er zo naar kijken. Dat vind ik ook raar, maar het is waar.

Ik heb gewoon het idee dat veel mensen nu sneller trouwen om de spullen enzo Of het LIJKT zo, dat kan ook nog. Just what I see.

Hier zijn de gevoelens ook wel.regelmatig weg en er komen vaak genoeg dagen voor dat ik mijn man wel kan schieten (en hij mij). Maar als ik inderdaad mijn best doe zie ik ook weer de man waar ik verliefd op ben en kunnen we het heel goed vinden samen.

Ik weet inmiddels ook dat de gevoelens in iedere relatie veranderen en dat de gevoelens in iedere relatie wel eens een periode weg zullen zijn.

Ik heb wel eens gedacht dat ik nog 0.0 voelde voor mijn vriend. De aantrekkingskracht van mijn kant was in iedergeval weg en ik voelde me seksueel echt totaal niet meer tot hem aangetrokken, door zijn gedrag. Maar toch als we het bespraken moest ik steeds weer huilen en voelde ik mij klote. Dat is voor mij toch een belangrijk punt, blijkbaar voel ik nog wel iets voor hem anders vind ik persoonlijk dat ik er niet om hoef te huilen.

Maar bij mij was het er niet ingeslopen maar ging het steeds om een andere kwestie en daardoor ebte? het gevoel weg. Ik weet niet hoe het is dat je echt niets meer voor je vriend voelt terwijl er niets gebeurd is wat daar de oorzaak van is.. Dan denk ik dat je beide harder aan je relatie moet werken.

Iemand schreef hier 'dan ben je alleen nog goede vrienden'. Maar is dat zo erg dan? Is het niet heel onrealistisch on te verwachten dat je altijd een gepassioneerde liefdesrelati blijft houden? Ik bedoel, is dat al een reden on uit elkaar te gaan? ook als je 20jaar samen bent en kinderen en een huis hebt?

Eucalypta schreef:

Lavendel schreef:Ik vraag me af of veel mensen die het argument van gevoelens weg aanvoeren denken dat ze permanent verliefd moeten zijn. Ik denk wel dat ze gewoon nog een connectie willen hebben met hun partner en als het je echt niet meer interesseert of je partner er nou wel of niet is dan kun je toch wel stellen dat 'je gevoel weg is?' Ik bedoel er moet toch 'iets' zijn wat mensen bij elkaar brengt en houdt? Dan zullen die gevoelens van aantrekkingskracht, genegeheid, plezier, interesse zijn?

Nee hoor, soms is er alleen maar ergernis en irritatie maar wel een koophuis en een aantal kinderen waardoor mensen bij elkaar blijven. En als je dan je best niet doet, dan blijft dat zo. Maar ik vermoed dat je eigenlijk altijd 'het gevoel' wel weer terug kunt krijgen. Dat kost alleen wel wat moeite. Misschien niet altijd hoor, maar relaties tussen mensen zijn geen hogere wiskunde, maar vooral het resultaat van de investering die je beiden doet. Investeer je niet, dan gaat het over.

Hoeveel moet je investeren om het gevoel terug te krijgen? Zoveel investering dat je alleen maar aan het investeren bent, of gaat het uiteindelijk weer vanzelf?

Ik zou niet alleen maar goede vrienden met mijn partner willen zijn, hoor. Ik heb zat vrienden. Ik wil een partner. Ik hoef niet voor altijd verliefd te zijn, maar ik wil wel onderscheid blijven maken tussenliefdesrelatie en vriendschapsrelatie.

Ik denk ook wel dat het meeste terug kan komen met investering, alleen moet dat wel van twee kanten komen. Als de ander niet investeert, dan kan je knokken wat je wil, maar het zal uiteindelijk niets oplossen.

RYW schreef:Ik zou niet alleen maar goede vrienden met mijn partner willen zijn, hoor. Ik heb zat vrienden. Ik wil een partner. Ik hoef niet voor altijd verliefd te zijn, maar ik wil wel onderscheid blijven maken tussenliefdesrelatie en vriendschapsrelatie.

Ik denk ook wel dat het meeste terug kan komen met investering, alleen moet dat wel van twee kanten komen. Als de ander niet investeert, dan kan je knokken wat je wil, maar het zal uiteindelijk niets oplossen.

Maar hoe zou jij het verschil beschrijven tussen een liefdesrelatie en een vriendschapsrelatie qua gevoel? Want met hele goede vrienden heb je ook een intense band, idem voor met je partner.

Nou, ondanks dat je met beiden een intense, hechte band hebt zitten er toch overduidelijk verschillen? In beide relaties heb je dingen als respect, genegenheid en dergelijke, maar in een partnerrelatie zoek ik ook aantrekkingskracht, seks, samen een leven willen delen, eenheid vormen en eventueel kinderen willen opvoeden, dat soort dingen. Als dat helemaal weg is, onherstelbaar dus, dan zou het een vriendschap kunnen worden.

Youandi schreef:

Atelier Madame schreef:Gevoelens kunnen veranderen ten opzichte van elkaar. Wanneer je gevoel voor iemand weg is, zie je iemand waarschijnlijk op een andere manier dan wanneer je nog wel denkt gevoelens te hebben. Gevoel =/= verstand, waardoor je vaak lang gaat twijfelen, en misschien jezelf ook wel aanpraat dat je gevoelens weg zijn, juist omdat je er dan op gaat letten. Ik geloof niet dat wanneer je al heel lang met iemand samen bent, het ineens niet meer kan werken of de koek ineens op kan zijn. Daar gaat echt wel een langere tijdsperiode aan vooraf. Ben het eens met Youandi, het heeft voor een heel groot deel met je eigen verwachtingen te maken en ook hoe je opgegroeid/gevormd bent in de loop der jaren.

Ik denk altijd maar, onze opa's en oma's bleven wel allemaal (uitzonderingen daar gelaten) bij elkaar. En ik geloof dat heel veel van hen echt wel gelukkig zijn / zijn geweest. Ik wijt dit volledig aan het verwachtingenpatroon wat zij hadden / hebben. Wanneer je altijd weer op zoek bent naar het ultieme liefdesgevoel, blijf je denk ik je gevoelens kwijtraken.

Ik sta volledig achter jouw omschrijving.

+1

Eucalypta schreef:Iemand schreef hier 'dan ben je alleen nog goede vrienden'. Maar is dat zo erg dan? Is het niet heel onrealistisch on te verwachten dat je altijd een gepassioneerde liefdesrelati blijft houden? Ik bedoel, is dat al een reden on uit elkaar te gaan? ook als je 20jaar samen bent en kinderen en een huis hebt?

Nou ik vind dat dat wel erg ja. Als je meer een broer en zus relatie hebt vraag ik me af waarom je bij elkaar nog blijft, dan kan het beter zijn dat je uit elkaar gaat en met iemand anders verder gaat waar jullie beiden gelukkiger mee worden. Want de reden die ik alleen nog kan bedenken om dan bij elkaar te blijven is voor de buitenwereld en de evt kinderen. Maar of dat goed is voor kinderen, op te groeien met ouders die geen liefde meer voor elkaar tonen..

RYW schreef:Nou, ondanks dat je met beiden een intense, hechte band hebt zitten er toch overduidelijk verschillen? In beide relaties heb je dingen als respect, genegenheid en dergelijke, maar in een partnerrelatie zoek ik ook aantrekkingskracht, seks, samen een leven willen delen, eenheid vormen en eventueel kinderen willen opvoeden, dat soort dingen. Als dat helemaal weg is, onherstelbaar dus, dan zou het een vriendschap kunnen worden.

+1

Andersom kan het ook. Ik heb ook relaties verbroken waarbij ik nog heel veel voelde voor de ander, maar waarbij het om andere redenen niet meer werkte.

Eucalypta schreef:Iemand schreef hier 'dan ben je alleen nog goede vrienden'. Maar is dat zo erg dan? Is het niet heel onrealistisch on te verwachten dat je altijd een gepassioneerde liefdesrelati blijft houden? Ik bedoel, is dat al een reden on uit elkaar te gaan? ook als je 20jaar samen bent en kinderen en een huis hebt?

Hmmm lastig maar misschien wel voor mij een reden. Ik zie een broer/zus relatie met mijn vriend ook niet zitten. Als al wordt het in de loop van de jaren misschien minder maar zoek wel nog iets van een sexuele aantrekkingskracht en die heb ik niet bij vrienden.

Pff ik vind het een lastig onderwerp helemaal omdat ik nu ook even een andere kijk op mijn vriend heb.