'Gevoelens weg'

Ik lees hier regelmatig dat relaties stranden omdat 'de gevoelens weg zijn'. Maar ik vind dat zo'n vaag begrip, dus vandaar dit topic. Hoe moet ik dat zien 'de gevoelens zijn weg'? En wat voor gevoelens dan? En wat 'hoor' je dan te voelen in een relatie? En zijn de verwachtingen wat dat betreft wel realistisch?

Ik vraag me dat namelijk af, wanneer zijn je 'gevoelens' officieel weg? En is dat niet gewoon een tijdelijke toestand? En ook voor een groot deel het resultaat van je eigen inzet en investering in een relatie?
Hoe zien jullie dat? Ik kan me er zelf niets bij voorstellen, en relatie (zeker met kinderen) is op zoveel meer gebasseerd dan alleen gevoelens, lijkt me, dus waarom weggaan als dat gevoel 'weg' is? En wat ik dan ook weleens lees dat mensen 'al 4 maanden aan het wachten zijn tot de gevoelens terugkomen' en daarna alsnog weggaan, omdat dat niet gebeurt. En dat er hier gereageerd wordt met 'ja kut ,maar als 'het gevoel' weg is dan is het maar beter zo.

Maar goed, ik ben benieuwd.

Ik vind dat gewoon gemakkelijk en luiheid. Zeker als er kinderen in het spel zijn mag je best retegoed je best doen. Maar goed, het zegt wel veel over het soort mens en de relatie die je hebt.

Gevoelens weg.. tja ik neem aan dat dat dan betekent dat je je partner aankijkt en gewoon nog 0.0 aantrekkingskracht voelt. Als het je dan ook niet meer interesseert wat diegene te vertellen heeft en als je niet meer om zijn/haar humor kunt lachen dan denk ik wel dat je kunt stellen dat alle gevoelens die je ooit bij die persoon had weg zijn. Mochten er kinderen in het spel zijn dan zal het wel een stuk moeilijker zijn hieraan toe te geven/dit gevoel te herkennen.

Nou dat weet ik niet, het zegt misschien meer over de verwachtingen die mensen hebben van hun relatie, denk je niet? Als jij opgegroeid bent met het idee dat je altijd veel voor elkaar moet voelen, dat je verliefd moet zijn en dat als dat niet het geval zit het dus niet 'de ware' is, dan kan ik me voorstellen dat je zo denkt.

Lavendel schreef:Gevoelens weg.. tja ik neem aan dat dat dan betekent dat je je partner aankijkt en gewoon nog 0.0 aantrekkingskracht voelt. Als het je dan ook niet meer interesseert wat diegene te vertellen heeft en als je niet meer om zijn/haar humor kunt lachen dan denk ik wel dat je kunt stellen dat alle gevoelens die je ooit bij die persoon had weg zijn. Mochten er kinderen in het spel zijn dan zal het wel een stuk moeilijker zijn hieraan toe te geven/dit gevoel te herkennen.

Maar die gevoelens gaan volgens mij nooit vanzelf weg en kunnen volgens mij gewoon terugkomen. Dat die gevoelens even weg zijn of wat minder, dat zegt volgens mij meer over wat je in je relatie hebt geinvesteerd dan over de toekomst van je relatie.

Interessant onderwerp. Ik heb het zelf ervaren als, ergeren aan de ander, geen behoefte aan seks, gevoelig zijn voor flirten en daardoor snel mijn hoofd op hol laten slaan en niet door 1 persoon maar vatbaar zijn voor flirtgedrag van meerdere personen en teveel laten meeslepen. Betekent dat ik daar toch wel erg open voor stond.

Ik ben wel van mening dat gevoel terug kan komen. Ik had het opgegeven na 2 jaar, ik had echt het gevoel dat het op was. Maar toen we uit elkaar waren, begon het juist weer te groeien.

Ik denk dat het heel belangrijk is dat je als partners naar elkaar blijft uitspreken/merken dat die ander belangrijk is en dat je diegene lief/leuk/sexy/geil/aantrekkelijk/slim/etc vindt. Als dat er niet meer is, kan je elkaar op een gegeven moment misschien alleen nog maar als 'gewoon' zien en niet als bijzonder terwijl die aandacht wel essentieel is. Dan kan het gevoel voor elkaar wegebben en in combinatie met dagelijkse problemen op bijvoorbeeld het werk/persoonlijk vlak/etc kan die aandacht snel verloren gaan.

Eucalypta schreef:Nou dat weet ik niet, het zegt misschien meer over de verwachtingen die mensen hebben van hun relatie, denk je niet? Als jij opgegroeid bent met het idee dat je altijd veel voor elkaar moet voelen, dat je verliefd moet zijn en dat als dat niet het geval zit het dus niet 'de ware' is, dan kan ik me voorstellen dat je zo denkt.

Ik niet. Ik ben zelf heel realistisch denk ik zelf. Zeker na het afgelopen jaar. Maar ik heb wel degelijk hoge verwachtingen van een relatie en verliefdheid. Maar als je daarover niet praat, dan weet de ander niet wat je graag zou willen. Op het moment dat je niet kan accepteren dat de ander je gedachten niet kan lezen, maar je doet er zelf niets aan om je gevoelens en wensen over te brengen, dan gaat t mis.

Eucalypta schreef:Nou dat weet ik niet, het zegt misschien meer over de verwachtingen die mensen hebben van hun relatie, denk je niet? Als jij opgegroeid bent met het idee dat je altijd veel voor elkaar moet voelen, dat je verliefd moet zijn en dat als dat niet het geval zit het dus niet 'de ware' is, dan kan ik me voorstellen dat je zo denkt.

Nouja, ik vraag me wel eens af of dat ik niet te romantisch ben of te veel films heb gekeken waarin alles zo verliefd en geweldig is.

Ik vraag me af of veel mensen die het argument van gevoelens weg aanvoeren denken dat ze permanent verliefd moeten zijn. Ik denk wel dat ze gewoon nog een connectie willen hebben met hun partner en als het je echt niet meer interesseert of je partner er nou wel of niet is dan kun je toch wel stellen dat 'je gevoel weg is?' Ik bedoel er moet toch 'iets' zijn wat mensen bij elkaar brengt en houdt? Dan zullen die gevoelens van aantrekkingskracht, genegeheid, plezier, interesse zijn?

Eucalypta schreef:

Lavendel schreef:Gevoelens weg.. tja ik neem aan dat dat dan betekent dat je je partner aankijkt en gewoon nog 0.0 aantrekkingskracht voelt. Als het je dan ook niet meer interesseert wat diegene te vertellen heeft en als je niet meer om zijn/haar humor kunt lachen dan denk ik wel dat je kunt stellen dat alle gevoelens die je ooit bij die persoon had weg zijn. Mochten er kinderen in het spel zijn dan zal het wel een stuk moeilijker zijn hieraan toe te geven/dit gevoel te herkennen.

Maar die gevoelens gaan volgens mij nooit vanzelf weg en kunnen volgens mij gewoon terugkomen. Dat die gevoelens even weg zijn of wat minder, dat zegt volgens mij meer over wat je in je relatie hebt geinvesteerd dan over de toekomst van je relatie.

Daar ben ik het mee eens, je kunt er zeker voor werken en ze kunnen ook terugkomen. Kan, maar het hoeft niet. Soms is er gewoon echt niks meer.

Gevoelens kunnen veranderen, als je dat erg vindt, dan moet je daar mee aan de slag. Ik geloof niet dat je gevoelens voor iemand ineens over zijn, dan nam je diegene in eerste instantie al niet echt serieus denk ik.

Ik denk dat het per persoon verschilt, wat je verwachtingen zijn van je partner en van een relatie. Een paar jaar geleden was ik iemand die echt alleen maar de prins op het witte paard zocht. Voor minder wilde ik me niet binden. Mijn toenmalige vriend was dat op dat moment voor me, maar toen we twee jaar samen waren, sloeg de sleur toe. Onze relatie was zo gewoon geworden, geen spanning, we kenden elkaar door en door. Al het nieuwe was ervanaf en daardoor zagen we elkaar irritante punten veel beter. Het gevoel van liefde ebte hierdoor weg. Het gevoel om bij elkaar te willen zijn, om diegene meteen te bellen als je iets leuks meegemaakt hebt, om een toekomst samen te zien etc...

Ik kan heel goed snappen dat dat gevoel anders is als er kinderen in het spel zijn. Maar zoals ik al zei, sowieso is het anders per persoon. Het nieuwe en spannende zal altijd minder worden, zo niet helemaal verdijnen, in een relatie. Daar komen houden van en vertrouwen en elkaar door en door kennen voor terug, maar iemand moet daar dan wel genoeg aan hebben. Je moet wel het gevoel hebben dat het om je partner gaat en niet om gewoon een vriend of vriendin. Misschien is dat wel een goede omschrijving

En of het tijdelijk kan zijn of voor eeuwig... ook dat kan verschillen. Je hebt nu eenmaal niet echt in de hand voor wie je valt.

Lavendel schreef:Ik vraag me af of veel mensen die het argument van gevoelens weg aanvoeren denken dat ze permanent verliefd moeten zijn. Ik denk wel dat ze gewoon nog een connectie willen hebben met hun partner en als het je echt niet meer interesseert of je partner er nou wel of niet is dan kun je toch wel stellen dat 'je gevoel weg is?' Ik bedoel er moet toch 'iets' zijn wat mensen bij elkaar brengt en houdt? Dan zullen die gevoelens van aantrekkingskracht, genegeheid, plezier, interesse zijn?

Nee hoor, soms is er alleen maar ergernis en irritatie maar wel een koophuis en een aantal kinderen waardoor mensen bij elkaar blijven. En als je dan je best niet doet, dan blijft dat zo. Maar ik vermoed dat je eigenlijk altijd 'het gevoel' wel weer terug kunt krijgen. Dat kost alleen wel wat moeite. Misschien niet altijd hoor, maar relaties tussen mensen zijn geen hogere wiskunde, maar vooral het resultaat van de investering die je beiden doet. Investeer je niet, dan gaat het over.

TGR schreef:

Eucalypta schreef:Nou dat weet ik niet, het zegt misschien meer over de verwachtingen die mensen hebben van hun relatie, denk je niet? Als jij opgegroeid bent met het idee dat je altijd veel voor elkaar moet voelen, dat je verliefd moet zijn en dat als dat niet het geval zit het dus niet 'de ware' is, dan kan ik me voorstellen dat je zo denkt.

Ik niet. Ik ben zelf heel realistisch denk ik zelf. Zeker na het afgelopen jaar. Maar ik heb wel degelijk hoge verwachtingen van een relatie en verliefdheid. Maar als je daarover niet praat, dan weet de ander niet wat je graag zou willen. Op het moment dat je niet kan accepteren dat de ander je gedachten niet kan lezen, maar je doet er zelf niets aan om je gevoelens en wensen over te brengen, dan gaat t mis.

Ik geloof dat ik ook wel redelijk realistisch ben. Maar dat weet jij misschien beter dan ik aangezien je aardig op de hoogte bent.

Ik kan me er ook niks bij voorstellen dat gevoelens weg kunnen zijn. Het heeft m.i. te maken met de verwachtingen die je hebt en met welke ideeën je bent grootgebracht.

Youandi schreef:Ik kan me er ook niks bij voorstellen dat gevoelens weg kunnen zijn. Het heeft m.i. te maken met de verwachtingen die je hebt en met welke ideeën je bent grootgebracht.

Oh, ik weet wel zeker dat gevoelens weg kunnen zijn. Maar dat gebeurt niet zomaar en het is maar net wat je ermee doet denk ik. Ofzo.

Precies, het is maar net hoe je er zelf in staat en hoe je er mee dealt. Ofzo.

Oh ik geloof wel dat gevoelens kunnen 'verdwijnen'. Dat je alleen nog maar een vriendschap gevoel ofzo overhoudt voor de ander. Ook geloof ik wel dat ze terug kunnen komen maar dan moeten beide personen eraan werken. Ook al vind degene waarbij het gevoel niet weg is dat hij/zij niks hoeft te doen. Je zit beide in een relatie en als je ervoor kiest om samen verder te gaan, moet je er ook samen aan werken. Alleen zal het je niet lukken, vind ik dan. Maar ik vind niet dat je het jaren door moet laten gaan. Als je geen gevoel meer heb voor de ander en het lukt echt niet meer om het terug te krijgen, dan vind ik dat je de ander en jezelf een kans moet gunnen om weer gelukkig te worden.

Gevoelens kunnen veranderen ten opzichte van elkaar. Wanneer je gevoel voor iemand weg is, zie je iemand waarschijnlijk op een andere manier dan wanneer je nog wel denkt gevoelens te hebben. Gevoel =/= verstand, waardoor je vaak lang gaat twijfelen, en misschien jezelf ook wel aanpraat dat je gevoelens weg zijn, juist omdat je er dan op gaat letten. Ik geloof niet dat wanneer je al heel lang met iemand samen bent, het ineens niet meer kan werken of de koek ineens op kan zijn. Daar gaat echt wel een langere tijdsperiode aan vooraf. Ben het eens met Youandi, het heeft voor een heel groot deel met je eigen verwachtingen te maken en ook hoe je opgegroeid/gevormd bent in de loop der jaren.

Ik denk altijd maar, onze opa's en oma's bleven wel allemaal (uitzonderingen daar gelaten) bij elkaar. En ik geloof dat heel veel van hen echt wel gelukkig zijn / zijn geweest. Ik wijt dit volledig aan het verwachtingenpatroon wat zij hadden / hebben. Wanneer je altijd weer op zoek bent naar het ultieme liefdesgevoel, blijf je denk ik je gevoelens kwijtraken.

Atelier Madame schreef:Gevoelens kunnen veranderen ten opzichte van elkaar. Wanneer je gevoel voor iemand weg is, zie je iemand waarschijnlijk op een andere manier dan wanneer je nog wel denkt gevoelens te hebben. Gevoel =/= verstand, waardoor je vaak lang gaat twijfelen, en misschien jezelf ook wel aanpraat dat je gevoelens weg zijn, juist omdat je er dan op gaat letten. Ik geloof niet dat wanneer je al heel lang met iemand samen bent, het ineens niet meer kan werken of de koek ineens op kan zijn. Daar gaat echt wel een langere tijdsperiode aan vooraf. Ben het eens met Youandi, het heeft voor een heel groot deel met je eigen verwachtingen te maken en ook hoe je opgegroeid/gevormd bent in de loop der jaren.

Ik denk altijd maar, onze opa's en oma's bleven wel allemaal (uitzonderingen daar gelaten) bij elkaar. En ik geloof dat heel veel van hen echt wel gelukkig zijn / zijn geweest. Ik wijt dit volledig aan het verwachtingenpatroon wat zij hadden / hebben. Wanneer je altijd weer op zoek bent naar het ultieme liefdesgevoel, blijf je denk ik je gevoelens kwijtraken.

Ik sta volledig achter jouw omschrijving.

Atelier Madame schreef:Gevoelens kunnen veranderen ten opzichte van elkaar. Wanneer je gevoel voor iemand weg is, zie je iemand waarschijnlijk op een andere manier dan wanneer je nog wel denkt gevoelens te hebben. Gevoel =/= verstand, waardoor je vaak lang gaat twijfelen, en misschien jezelf ook wel aanpraat dat je gevoelens weg zijn, juist omdat je er dan op gaat letten. Ik geloof niet dat wanneer je al heel lang met iemand samen bent, het ineens niet meer kan werken of de koek ineens op kan zijn. Daar gaat echt wel een langere tijdsperiode aan vooraf. Ben het eens met Youandi, het heeft voor een heel groot deel met je eigen verwachtingen te maken en ook hoe je opgegroeid/gevormd bent in de loop der jaren.

Ik denk altijd maar, onze opa's en oma's bleven wel allemaal (uitzonderingen daar gelaten) bij elkaar. En ik geloof dat heel veel van hen echt wel gelukkig zijn / zijn geweest. Ik wijt dit volledig aan het verwachtingenpatroon wat zij hadden / hebben. Wanneer je altijd weer op zoek bent naar het ultieme liefdesgevoel, blijf je denk ik je gevoelens kwijtraken.

Mooi omschreven. Zo denk ik er ook over

Ik denk dat het ook heel belangrijk is om die gevoelens bespreekbaar te maken en er met elkaar over te praten waar die gevoelens vandaan komen of waarom het minder wordt.
Ik denk dat je je dan ook ineens aan van alles gaat irriteren (hoe iemand niest bijvoorbeeld) en naar de negatieve dingen blijft kijken en dat steeds maar meer opkropt en het er dan ineens uitgooit. En dan komt het voor die ander rauw op het dak want die heeft al die maanden niks doorgehad.
Communicatie en gevoelens bespreekbaar maken is gewoon heel erg belangrijk in een relatie.

Gevoelens kunnen verdwijnen en je moet samen beslissen wat je dan doet. Maar je kan als buitenstaander niet oordelen over de investering van een ander in zijn of haar relatie. Als je enkel nog vriendschappelijke gevoelens voor je partner hebt, dan houdt het voor mij op. Wat mij uiteindelijk de ogen heeft geopend, is dat ik mijn relatie steeds meer als een sleur begon te zien en daar ontzettend ongelukkig van werd. Soms kan het denk ik beter zijn om je eigen weg te gaan.

Wel een moeilijk topic voor mij om te lezen.
Mijn ex-vriend heeft het in 2010 uitgemaakt, voor mij heel plotseling, en hij kwam niet verder dan te zeggen dat zijn gevoelens voor mij weg waren, maar dat hij nog wel heel veel om me gaf. Ik snapte daar niks van, nu nog niet. Zeker niet gezien het feit dat in doen en laten er niets veranderd was in onze relatie, ik bedoel, de seks was heel fijn en een paar daagjes voordat hij het uitmaakte, kroop hij nog lekker tegen me aan toen ik lag te lezen, kortom het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel.
't Zijn zijn woorden: het gevoel is weg. Maar ik begrijp dan nog steeds niet dat je iemand wel liefdevol aanhaalt en dat je dan nog steeds wel heel belangrijk bent voor diegene (zoals hij zei).
Nadat het uit was, heb ik besloten om definitief het contact te verbreken omdat het te moeilijk was voor mij om als gewone vriend met hem om te gaan.

TGR schreef:Ik vind dat gewoon gemakkelijk en luiheid. Zeker als er kinderen in het spel zijn mag je best retegoed je best doen. Maar goed, het zegt wel veel over het soort mens en de relatie die je hebt.

Eens.
Je moet voor een relatie gewoon allebei hard blijven werken.

Gevoelens weg is voor mij overigens dat je geen liefde meer voelt bijvoorbeeld wanneer degene je knuffelt/aankijkt/iets liefs tegen je zegt enz.