Vriend die moeilijk gevoelens uit

Ik heb sinds een ruime maand een lief vriendje. Alles gaat goed en we hebben het echt heel leuk samen. Voordat we echt zijn gaan daten hebben we veel mailcontact gehad. Veel "gepraat" en het klikte goed. Na een tijd van leren kennen en dates zijn we dan nu een stelletje.

Alleen merk ik een beetje dat hij in zijn mails/smsjes heel wat opener is. Als we bij elkaar zijn hebben we het leuk en kunnen we lachen. Maar ik mis een beetje de 'echte' gesprekken zeg maar. Uiteraard weet ik ook wel dat dit moet groeien. Maar anderzijds weet ik ook dat (veel?) mannen moeilijk over gevoelens kunnen praten. En aangezien ik nogal iemand ben die veel piekert en nadenkt over vanalles vraag ik me af : hoe komt dit, is hij gewoon niet zo etc etc.. Heb 't hem ook weleens gevraagd waarop hij zegt dat ie door zijn vorige relatie wat voorzichtiger is geworden.

Dit snap ik natuurlijk wel en ik heb er begrip voor, maar soms wil ik dingen uit zijn mond horen, en vóelen. En niet via een smsje ofzo.

Weet gewoon niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan, aangezien ik zelf ook niet altijd makkelijk over mijn gevoel praat. En soms is het dan fijn als de ander je daarin ondersteunt en helpt eruit te trekken Maar goed, als je daar allebei moeite mee hebt wordt er niet veel gezegd lijkt me.

Meiden die hier ervaring mee hebben?

Ik heb dat ook met mijn vriend. In zijn smsjes is hij openener dan IRL. Ik heb aangegeven dat ik daar moeite mee heb, omdat ik de lieve smsjes 'vergeet', en ik wacht op lieve woorden.
Sinds ik dat heb aangegeven op een rustige manier, mijn gevoel erbij benoemd en dat hem dat echt geen watje maakt ( ) en dat ik dat nodig heb, is het al een stuk beter. Kijk, het zal nooit een open boek worden, maar ik voel me er een stuk beter onder omdat ík het kwijt ben, het bij hem heb neergelegd en hij er iets mee doet.
Wanneer hij niet bereid is dit aan te passen, en jij er erg veel moeite mee hebt, moet je toch eens kijken of dit wel gaat werken voor je. Ik weet niet of het zover is, hoor.

Je moet het de tijd geven. Hem laten merken dat hij bij jou veilig is. En als het goed is, komt hij dan vanzelf een keer met hetgeen op zijn hart ligt. Je moet het zeker niet 'pushen', dat zal volgens mij averechts werken.
Gewoon geduldig zijn dus.