Re: Bewust kinderloos deel 2

Pancake ma 2 jan 2012 - 6:12

Ik ben ook zo'n twijfelaar, ik heb dus ook geen idee of ik ooit kinderen wil of niet. Op dit moment denk ik van niet. Ik kan mezelf ook helemaal niet als moeder voorstellen. Maar als ik ongepland zwanger zou worden dan zou ik het kind wel houden.

Voor mezelf heb ik inderdaad ook een grens, als ik op mijn 35ste nog steeds geen kinderwens heb dan hoeft het voor mij ook niet meer. Ik vind mezelf te oud om er na mijn 35ste nog voor te gaan. (Ik ben nu trouwens al 30, dus die 35 komt al aardig dichtbij)

Gast ma 2 jan 2012 - 7:20

Ik denk eigenlijk dat je niet zo snel 'zo'n moeder' wordt als je eerst ook niet zo was. Dus jezelf snel wegcijferen enzovoort.

Gast ma 2 jan 2012 - 7:31

Jolicious schreef:Ik denk eigenlijk dat je niet zo snel 'zo'n moeder' wordt als je eerst ook niet zo was. Dus jezelf snel wegcijferen enzovoort.

Daar ben ik het mee eens. Al zie ik sommige vrouwen als een blad aan een boom omdraaien. Maar anderen blijven inderdaad redelijk zichzelf.
M.i. is het zeer wisselend per persoon en per situatie. Vandaar ook de vraag: heb je dat in de hand?

Gast ma 2 jan 2012 - 7:35

Ja, dat denk ik wel. Als je merkt dat je 'zo' wordt en het bevalt je niet, dan kan je toch veranderen?

Gast ma 2 jan 2012 - 7:45

Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

TGR ma 2 jan 2012 - 7:47

Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Ik denk dat dat gewoon in je persoonlijkheid zit. Ik heb zelf zoveel interesses, kan me niet voorstellen dat ik stop met al die interesses hebben als ik eenmaal een kind heb.

Gast ma 2 jan 2012 - 7:59

TGR schreef:
Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Ik denk dat dat gewoon in je persoonlijkheid zit. Ik heb zelf zoveel interesses, kan me niet voorstellen dat ik stop met al die interesses hebben als ik eenmaal een kind heb.

Nou, +1 dus. Bij mij is dat niet veranderd in ieder geval. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik me moet wegcijferen voor mijn kind. Naar mijn idee heb je dat ook zelf in de hand. Ernstige situaties natuurlijk uitgezonderd.

Gast ma 2 jan 2012 - 8:01

TGR schreef:
Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Ik denk dat dat gewoon in je persoonlijkheid zit. Ik heb zelf zoveel interesses, kan me niet voorstellen dat ik stop met al die interesses hebben als ik eenmaal een kind heb.

Toch denk ik dat bepaalde interesses naar de achtergrond schuiven. Misschien niet voor altijd, maar zeker in de eerste jaren van het leven van je kind.

Maar ken jij veel mensen die na de geboorte van een kind veranderd zijn in een dode mus?
De meeste moeders die ík ken, zijn óf heel trouw aan hun oude gewoontes gebleven en hebben er 'gewoon' een kind of twee bij óf ze zijn wel écht typische moederfiguren, zijn rustiger geworden, hebben wat oude gewoontes opzij geschoven, maar zijn absoluut niet afgesloten voor de rest van de wereld.

Gast ma 2 jan 2012 - 8:02

Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Als ik voor mezelf kan spreken: na beide geboortes heb ik wel echt zo'n fase gehad dat de kinderen 'alles' waren (achteraf gezien). Die eerste maanden is een kleintje natuurlijk totaal hulpeloos en ik denk inderdaad dat hormonen er mede voor zorgen dat je alles op alles stelt om je kleintje dan te verzorgen. Dat neemt niet weg da ik in die fases ook andere dingen gedaan heb (afstuderen bijvoorbeeld Wink

).

Maar na een klein jaartje is dat eerste hulpeloze er wel vanaf en merkte ik dat ik weer veel meer openstond voor andere dingen. Zo'n verandering kan dus ook wel tijdelijk zijn blijkbaar.

TGR ma 2 jan 2012 - 8:12

Youandi schreef:
TGR schreef:
Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Ik denk dat dat gewoon in je persoonlijkheid zit. Ik heb zelf zoveel interesses, kan me niet voorstellen dat ik stop met al die interesses hebben als ik eenmaal een kind heb.

Toch denk ik dat bepaalde interesses naar de achtergrond schuiven. Misschien niet voor altijd, maar zeker in de eerste jaren van het leven van je kind.

Maar ken jij veel mensen die na de geboorte van een kind veranderd zijn in een dode mus?
De meeste moeders die ík ken, zijn óf heel trouw aan hun oude gewoontes gebleven en hebben er 'gewoon' een kind of twee bij óf ze zijn wel écht typische moederfiguren, zijn rustiger geworden, hebben wat oude gewoontes opzij geschoven, maar zijn absoluut niet afgesloten voor de rest van de wereld.

De mensen die eerst al weinig te melden hadden, hebben het nu alleen maar over hun kind. Mensen die eerst al leuk, bruisend en interessant waren, zijn dat nog steeds.

Bacio ma 2 jan 2012 - 8:22

Ik heb nu geen kinderwens. Ik heb geen behoefte aan een kind. Ik wil die verantwoordelijkheid niet. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid. Vrijheid in de zin dat ik ieder moment van de dag kan beslissen iets te ondernemen, ontslag te nemen, een half jaar te gaan reizen, te gaan stappen tot 6 uur sochtends, mijn relatie te verbreken, te verhuizen naar de andere kant van t land etc.

Ik zou me heel benauwd voelen om die vrijheid te verliezen, het kan allemaal niet meer zomaar. Je moet dan veel regelen en rekening houden met je kind. Daarbij vind ik kinderen niet zo heel leuk. Zwanger zijn lijkt me ook niet fijn. ~~En al helemaal niet als ik denk hoe je lichaam er daarna uitziet~~

Maar wat niet is, kan nog komen!

Gast ma 2 jan 2012 - 8:34

TGR schreef:
Youandi schreef:
TGR schreef:
Youandi schreef:Ja, zou het? Veranderen je hormonen en het feit dat je moeder bent (en je dus een andere rol krijgt) daar niets aan? Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.

Ik denk dat dat gewoon in je persoonlijkheid zit. Ik heb zelf zoveel interesses, kan me niet voorstellen dat ik stop met al die interesses hebben als ik eenmaal een kind heb.

Toch denk ik dat bepaalde interesses naar de achtergrond schuiven. Misschien niet voor altijd, maar zeker in de eerste jaren van het leven van je kind.

Maar ken jij veel mensen die na de geboorte van een kind veranderd zijn in een dode mus?
De meeste moeders die ík ken, zijn óf heel trouw aan hun oude gewoontes gebleven en hebben er 'gewoon' een kind of twee bij óf ze zijn wel écht typische moederfiguren, zijn rustiger geworden, hebben wat oude gewoontes opzij geschoven, maar zijn absoluut niet afgesloten voor de rest van de wereld.

De mensen die eerst al weinig te melden hadden, hebben het nu alleen maar over hun kind. Mensen die eerst al leuk, bruisend en interessant waren, zijn dat nog steeds.

Haha, ja, daar heb je echt helemaal gelijk in.

Gelukkig omring ik me, volgens mijn maatstaven, niet of nauwelijks (ja, incidenteel, lees: familie of vriendengroep-aanhang) met mensen die echt weinig te melden hebben, dus daar merk ik weinig van in mijn omgeving Wink

Gast ma 2 jan 2012 - 8:35

Bacio schreef:Ik heb nu geen kinderwens. Ik heb geen behoefte aan een kind. Ik wil die verantwoordelijkheid niet. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid. Vrijheid in de zin dat ik ieder moment van de dag kan beslissen iets te ondernemen, ontslag te nemen, een half jaar te gaan reizen, te gaan stappen tot 6 uur sochtends, mijn relatie te verbreken, te verhuizen naar de andere kant van t land etc.

Ik zou me heel benauwd voelen om die vrijheid te verliezen, het kan allemaal niet meer zomaar. Je moet dan veel regelen en rekening houden met je kind. Daarbij vind ik kinderen niet zo heel leuk. Zwanger zijn lijkt me ook niet fijn. ~~En al helemaal niet als ik denk hoe je lichaam er daarna uitziet~~

Maar wat niet is, kan nog komen!

Dat is heel grappig. Zo dacht ik een paar jaar geleden ook. Inmiddels maakt dat zwartgedrukte me al niet meer uit.

:affraid:

Gast ma 2 jan 2012 - 8:39

Ik vind het eerlijk gezegd maar een aparte discussie en ik denk dat je nooit van te voren kan zeggen wat voor 'soort' moeder je gaat worden. Meningen, interesses en levensstijlen veranderen nog wel eens.

Of ik kinderen wil, geen idee. Het ene moment lijkt het me leuk en het andere moment niet. De tijd zal het leren.

Gast ma 2 jan 2012 - 8:41

Zoals ik/wij nu naar de toekomst kijken, zien we ons zelf zonder kinderen. Ik ben bijna 22 en mijn vriend bijna 23. We zijn dus nog jong en misschien veranderd het nog. Dat zien we tegen die tijd dan wel weer. smile

Bacio ma 2 jan 2012 - 8:45

haha youandi, kan me niet voorstellen dat t bij mij nog veel verandert. Word namelijk al bijna 30!

Gast ma 2 jan 2012 - 8:46

Jolee schreef:Ik vind het eerlijk gezegd maar een aparte discussie en ik denk dat je nooit van te voren kan zeggen wat voor 'soort' moeder je gaat worden. Meningen, interesses en levensstijlen veranderen nog wel eens.

Of ik kinderen wil, geen idee. Het ene moment lijkt het me leuk en het andere moment niet. De tijd zal het leren.

Maar daarom is het wel leuk/interessant/leerzaam om over te praten.

We moeten deze 'discussie' (ik zie het meer als een overdenking, eigenlijk) over 10 jaar weer eens uppen. En dan kijken hoe we er dán tegenover staan smile

Gast ma 2 jan 2012 - 8:47

Bacio schreef:haha youandi, kan me niet voorstellen dat t bij mij nog veel verandert. Word namelijk al bijna 30!

Zeg nooit nooit Wink

Dennenappel ma 2 jan 2012 - 8:47

Zelf hang ik er tussen in. Het begint bij mij wel te kriebelen en denk ik dat ik graag over een jaar een kind zou willen. Anderzijds wil ik die niet 24/7.
Het lijkt mij ook heerlijk om geen kinderen te hebben, geen rekening te hoeven houden met ze. Veel op vakantie gaan, reizen, leuke dingen doen, etc. Met kinderen kan dat ook, maar toch wel op een heel andere manier.
Daarnaast vermoed ik ook dat ik niet zo gemakkelijk zwanger zal worden, als ik het al word. Ik weet niet of ik de hele molen in wil en negen maanden plat moet liggen (kans zit erin).

Kortom ik denk dat ik over een flink aantal jaar eens goed ga bedenken wat ik écht wil en wat mijn vriend wil uiteraard.

Susan ma 2 jan 2012 - 8:59

Je weet ook niet hoe dingen lopen, als je zoals wij een kind met een beperking krijgt dan neemt dat een behoorlijk grote plek in in je leven en dan moet je je vaak wel enorm wegcijferen en dan heb je ook veel behoefte om daarover te praten, ook als je je van tevoren had voorgenomen om dat niet te doen. Als mij dat zo'n soort moeder maakt, dan so be it, dat is ook wel het laatste wat je op zo'n moment interesseert.

Gast ma 2 jan 2012 - 9:08

Susan, jij bent echt niet zo'n moeder die eerder geen persoonlijkheid had, dus jij valt sowieso niet in die categorie.
En de mensen die het hardst roepen dat ze niet anders worden van kinderen, zullen in een situatie als de jouwe écht wel buigen.

Mensen die op jou en je situatie iets aan te merken hebben, zullen waarschijnlijk belast zijn met een chronisch tekort aan empathie.

Susan ma 2 jan 2012 - 9:14

Youandi schreef:Susan, jij bent echt niet zo'n moeder die eerder geen persoonlijkheid had, dus jij valt sowieso niet in die categorie.
En de mensen die het hardst roepen dat ze niet anders worden van kinderen, zullen in een situatie als de jouwe écht wel buigen.

Mensen die op jou en je situatie iets aan te merken hebben, zullen waarschijnlijk belast zijn met een chronisch tekort aan empathie.

Dank je wel, op zich krijg ik niet vaak dat soort kritiek, hoor. Het gaat me hier puur even om de discussie, ik weet namelijk wel van mezelf dat ik mezelf wel wegcijfer, dat het moederschap wel echt het middelpunt van mijn leven is en dat ik ook wel veel de behoefte heb om erover te praten, dus ik vraag me wel eens af of mensen dat ook zo beoordelen. Hoe ik was geweest als Ezra zich normaal zou ontwikkelen weet ik niet, soms vind ik het wel eens heel moeilijk dat ik geen idee heb hoe het is om een gewoon gezinsleven te hebben en hoe ik dan zou zijn als moeder.

Roodkapje ma 2 jan 2012 - 11:33

Minneke schreef:Ik had geen echte kinderwens. Toen ik zwanger bleek te zijn (ongelukje...) was ik daar echter direct blij mee. Alles draaide ineens om en ik vond dat prima. Ik vraag me weleens af hoe het gelopen zou zijn als ik niet per ongeluk zwanger was geraakt (hetzelfde als Roodkapje dus). Soms denk ik weleens; wat zou het heerlijk makkelijk geweest zijn als we geen kinderen hadden gekregen. Maar ik zou nu nooit meer zonder ze kunnen. Ik zou mijn leven met liefde voor ze geven. Aan de andere kant zie ik mezelf helemaal niet als oer-moeder ofzo. Ik ben dolblij als het maandag is en ik weer naar mijn werk kan. Ik vind het moederschap soms ook best zwaar. Misschien ben ik eigenlijk wel te egoïstisch om zo'n oer-moeder te zijn. Maar als ik dan naar mijn kinderen kijk, denk ik dat ik het op mijn manier ook prima doe. Ik werk veel, heb een eigen leven, maar de kinderen zitten prima in hun vel, ontwikkelen zich uitstekend en zijn (voor hun leeftijd uiteraard) behoorlijk zelfstandig.

Ik denk dat per ongeluk zwanger raken nog niet zo verkeerd is . Het scheelt een boel getwijfel en onrust in ieder geval.

Ik lees hier mijn gevoel smile

Roodkapje ma 2 jan 2012 - 11:34

Kenya schreef:Wat bijzonder om te lezen Minneke en Roodkapje! Al denk ik wel dat ik nu behoorlijk in de stress zou schieten als ik per ongeluk zwanger zou zijn. Maar zou er wel voor willen gaan en het scheelt inderdaad veel nadenken. Mooi dat het zo goed uitpakte voor jullie!

Ja het is helemaal goedgekomen.. inmiddels in blijde verwachting van nr 4!

Gast ma 2 jan 2012 - 20:47

Klinkt het raar als ik zeg dat ik juist voor abortus zou kiezen als ik ongepland zwanger raak? Dit roep ik nu omdat het gewoon NU niet mogelijk is. En dat staat nu even los van ik wil het niet. Ik heb respect voor mama's die kunnen werken en studeren en een kindje opvoeden. Ik zou het misschien wel kunnen maar ik weet ook van mezelf dat ik er onderdoor zal gaan. Dan kan je nog wel zo graag willen maar wat heeft je kindje eraan als moeders deprie is of en burn-out heeft. En dan noem ik nu even een voorbeeld. Het lijkt me zo zwaar en moeilijk dat ik het gewoonweg voor mezelf niet aandurf.

En om even terug te komen op TGR, nee ook al heb ik nu geen kinderwens. Ik laat niks weghalen of knippen etc. Misschien denk ik over 5 jaar anders en dan ben ik 33. Dat kan het toch ook nog?

Gesponsorde inhoud