Overspannen of burn out?Hoe weet je dat...?

Smikkell schreef:

PluDan schreef:Dit haal ik zo weer weg,
***

Ik snap dat je het graag wilt, maar de vraag is kán je dat op dit moment? Voelt het alsof je er nog iets bij kunt hebben? En als koken al voelt als falen?
Is het verstandig om dit nu aan te gaan en om je eigen grenzen hiervoor ver over te gaan?

Zelf ben ik vorig jaar mijn grenzen ook flink over gegaan omdat ik nog even mijn opleiding wilde afmaken en daarna wel tijd zou hebben om rust te nemen. Nog even dat extra baantje erbij, want ik wilde wat sparen voor na het afronden van mijn studie, terwijl mijn grenzen duidelijk voelbaar waren, maar als ik nog even door zou zetten!! En nu... 12 maanden later.. geen geld, geen diploma, geen vakantie, maar alleen maar rusten en weinig kunnen hebben. En die studie afronden is ook niet iets wat op korte termijn nog gaat gebeuren. Had ik maar... echt!

Jeetje, dat is idd ook nogal wat.
Heb je er nog zoveel last van?

Ik moet gewoon even langs de ha hoe erg ik er ook tegen op zie.
Maar het is denk ik wel even beter en kijken wat die zegt...

Ik denk dat het belangrijk is om morgen een afspraak te maken met je huisarts. Ik ben zelf tijdens mijn stage helemaal vast gelopen. Ik loop op dit moment ook bij een psycholoog. Ik heb deze maand wel best veel gewerkt en merk dat ik echt op ben. Ik ben nu gewoon kapot. Vanavond ook niet gesport omdat ik zo moe ben. Het liefste zou ik nu mijn bed in duiken en dan morgen naar mijn werk rijden. Daar een paar uurtjes werken en dan weer naar huis. Ik ben tijdens de kerst gigantisch over mijn grenzen heen gegaan. Ik kijk nu ook al uit naar volgende week dinsdag dan vanaf dan hoef ik tot eind januari nog maar een paar dagen te werken voor mijn stage weer begint.

*knip*

En zelfs nu na de kerst zit ik er doorheen. Maandagavond ik lag weer eens jankend bij mijn vriend in bed. Puur van vermoeidheid. En wat had ik gedaan eigenlijk vrij weinig.

Wat ik dus wil zeggen trek aan de bel voor het te laat is.

Ik denk dat het inderdaad verstandig is om langs de HA te gaan met je klachten, waar ze ook vandaag komen. Gewoon voorkomen dat je straks nog verder van huis bent.

Ik vind dat je al heel goed advies hebt gekregen van de meiden voor mij. Ik denk dat het heel moeilijk is om de stap te zetten naar de huisarts te gaan, maar hoe langer je wacht hoe erger t wordt. Misschien ben je er nu nog wel op tijd bij en is het snel weer verholpen. Het kan in ieder geval nooit kwaad!!

Ik heb niet zoveel toe te voegen maar hopelijk maak je de juiste keuze(s) voor jezelf.

Jeetje Fairytale, dat is ook wel een enorme drukte....
Helpt doe psycholoog wel dan?
Want het is natuurlijk niet normaal dat je nog zo moe bent...
Jij hebt ook te laat aan de bel getrokken.

Ja, dat ga ik morgen ook doen en misschien blijkt dat het dan allemaal nog wel mee valt en ik nog op tijd te redden ben .
Super fijn dat jullie het wel herkennen en dat ik het hier kwijt kan!

Dus je vindt niet dat Fairytail zich aanstelt? (Fairy, niet naar jou toe natuurlijk )

Smikkell schreef:Dus je vindt niet dat Fairytail zich aanstelt? (Fairy, niet naar jou toe natuurlijk )

Haha nee. Hoezo? Ik snap hem .

smikk ik snap hem hoor .

maar mijn psych helpt me met mijn faalangst de reden dat ik vast ben gelopen in mijn stage.

Meid ik zit in hetzelfde schuitje.
En dat al de 2e keer dit jaar. Ik denk niet dat ik een burnout heb maar werken trek ik gewoon weg niet meer.
Ik ben oververmoeid, kan heel weinig hebben, ga met tegenzin, ben prikkelbaar, emotioneel en noem maar op. Alles wat jij opnoemt herken ik in mezelf.
Ik ben ook gewend om alleen maar door te gaan. Vechten en door gaan dat was de enige oplossing voor mij. Niet aanstellen en
negeren en vooral verder gaan dan je grenzen.
Ik herkende mijn eigen grenzen nog niet eens meer. En nu zit ik thuis. Ik kreeg er zelfs lichamelijke klachten bij. Klachten die me lieten inzien dat het genoeg was.

Ik heb momenteel rust aan mijn hoofd en dat doet me goed. Ik loop al een tijdje bij de psycholoog en ook dat helpt.

Net zoals alle andere zeggen, ga naar je huisarts, neem een stap terug wbt werk, denk goed na over je opleiding hoe graag je ook wilt als je het niet aan kan heb je alleen jezelf ermee.

Ik geef er nu eindelijk aan toe omdat ik aan mezelf nu ga denken. Niemand heeft er iets aan als ik niet mezelf ben en ik al helemaal niet. Daarnaast heb ik ook een opleiding in het verschiet en ik zou dan graag weer helemaal fit willen zijn om die opleiding te kunnen doen.

Sterkte en als je meer wilt weten mag je best een pm sturen !

Hoe gaat het inmiddels met je??

Lief dat je er naar vraagt Fairytale.
Met mij gaat het redelijk. Ben gewoon weer gaan werken en zo eigenwijs als ik ben heb ik toch besloten om voor de opleiding gegaan.

Alleen nu is afgelopen dinsdag mijn schoonmoeder helemaal ingezakt .
We hadden haar al wel gewaarschuwd dat ze meer aan zichzelf moest gaan denken omdat het zo niet meer lang goed zou gaan maar nee haar zou niks gebeuren...
Nu is het dus afgelopen dinsdag helemaal misgegaan. Hartkloppingen, heel erg moe, weegt nog maar 47 kilo, ze is bang dat ze het allemaal niet goed doet, ga zo maar door.... Kats overspannen denk ik of er is iets anders aan de hand.
Heel naar allemaal. Best moeilijk ook want we willen zo graag wat voor haar doen, maar ze wil het niet hebben, zal ze zich wel bezwaard voelen.
Afgelopen week wilden we naar hun toe gaan zoals we wel vaker doen, maar mijn schoonvader zei al van doe maar niet want we willen een beetje rust.
Ook is mijn vriend zijn zus (woont op kamers) niet naar huis gekomen omdat het allemaal te druk is....
Ja, wat moet je daar dan mee...

Hoe gaat het met jou?

Met mij gaat het nu redelijk. Weet niet of je topic in R&L gezien hebt. Maar dinsdag voor het eerst niet zitten huilen bij de psych. Dus dat is op zich een goed resultaat.