overspannen/burn out, thuis zitten en dan wat te doen?

ik zit op het moment gedeeltelijk thuis omdat ik even niet goed in mn vel zit en het gewoon niet lekker gaat (ik weet niet of het echt een naam heeft)... ik kom wel een paar uurtjes op mn werk maar doe dan allemaal klusjes om er wel aanwezig te zijn maar verder het gewone werk doe ik dus niet.

ik ben ook onder behandeling bij de psycholoog enzo maar nu voel ik me telkens schuldig als ik even de stad in ga voor een boodschapje oid of leuke dingen ga doen (wat volgens de psycholoog wel goed is voor mij om te doen) maar ik voel me best schuldig dat ik dat wel doe maar niet kan werken zeg maar....



is dit herkenbaar voor iemand? hoe heb je dit toen gedaan?

Ik heb zelf een aantal maanden thuis gezeten omdat ik overspannen was. Er werd tegen mij ook gezegd dat ik leuke dingen moest gaan doen, of in ieder geval dingen waar ik toen ik me goed voelde plezier aan beleefde. In het begin deed ik dat ook bijna niet omdat ik me dan schuldig voelde. Ik werkte in het stadscentrum dus even de stad in durfde ik al helemaal niet te doen, ik was veel te bang dat ik collega's tegen zou komen. Ik bleef dus veel thuis waardoor ik me steeds slechter ging voelen. Mijn man heeft me toen meegenomen naar een andere stad een dagje winkelen en daarna zijn we nog uit eten geweest, daarna was ik kapot, maar het had me wel afgeleidt van hoe ik me voelde. Toen ik dat eenmaal ervaren had merkte ik dat het toch echt beter voor me was om wel leuke dingen te gaan doen, afgewisseld met dagen thuis zijn.

Mijn advies is dus: Ga eruit!!! Ga dingen doen die je leuk vindt om te doen, je voelt je daarna echt een stukje beter. Ik weet niet of je sporten ook leuk vind, maar dat is ook een hele goede afleiding, en misschien voel je je dan iets minder schuldig.

ja ik sport 1 x in de week alleen is dit wat later op de avond waardoor als ik al een nare dag heb het voor me net te veel word maar als ik wel ga merk ik wel dat het fijn is (als ik er maar eenmaal ben). ik doe nu bij de fysio sinds vorige week ook wat oefeningen om de spieren in mn nek soepel te houden (fietsen roeien en iets met gewichte) en krijg ook nog ontspanningsoefeningen erbij... probeer er ook lopend heen te gaan en dan lekker een grotere wandeling op de terugweg aan vast te plakken en ik merk ook gewoon dat buitenlucht ook veel goeds doet...

heb het bij een paar collegas ook al wel genoemd dat ik me daar erg schuldig over voel maar die zeggen ook van dat ik me daar niet schuldig over moet voelen maar het is mijn eigen gevoel... probeer nu wel elke dag even een stukje buiten te zijn en dat kan de ene dag langer zijn als de andere maar dat doet me wel goed...

ik wil dit eigenlijk helemaal niet maar ja daar doe je zo weinig aan en zeker nu ik een week had dat het iets beter ging en dan nu sinds afgelopen vrijdag weer even gezakt ben baal ik daar gewoon zooo gigantisch van dat ik daar ook weer over lig te piekeren

Ik denk dat dat schuldgevoel ook een deel van het probleem is. Ik weet niet of je het daar al met je psych over hebt gehad. Je moet voor jezelf accepteren dat het nu zo is, genieten van de leuke dingen enzo.

Bij mij was het grootste probleem toen dat ik op mijn tenen moest lopen voor mijn faalangst. En dat liep dus niet lekker. Ik zat er dan ook helemaal door heen. Ik ben nog wel blijven werken maar niet extreem veel. Het probleem zat niet in mijn bijbaantje maar in mijn school. Ik heb toen ook een periode helemaal niets gedaan. Ik was thuis aan het werk. In die periode ben ik ook gestopt met de teamsport die ik deed. Ook dat vrat te veel energie. Ik zag er echt tegenop om daar heen te gaan.
Laatst ben ik weer een keer gaan kijken en ik merk nog steeds dat ik dat best wel mis. Ik heb voor mezelf dan ook besloten dat ik daar weer heen wil. Al denk ik niet dat ik wil gaan spelen maar wel dingen er om heen. Bijvoorbeeld een team training geven en misschien een commissie oid. Niet meer wat ik deed. Het was voor mij vooral leren prioriteiten stellen en dat is nu redelijk gelukt.

Wat je zegt over dat schuldig voelen, dat voelde ik me met name over mijn sport. Op het gebied van school was ik de enige die er last van had. Ik moest alleen een stage nog en had ook nog geen plek gevonden. Dus in dat opzicht kwam het prima uit. Mijn bijbaantje ben ik nog wel blijven doen maar meer moest ik ook niet doen. Ik ahd het geluk dat ik daar niet echt verantwoordelijkheden heb en dus veel leuke dingen kon doen met de bewoners en er even uit zijn. Daarbij heb ik een 0-uren contract dus kon altijd ja of nee zeggen.

Sterkte in ieder geval

Minx schreef:Ik denk dat dat schuldgevoel ook een deel van het probleem is. Ik weet niet of je het daar al met je psych over hebt gehad. Je moet voor jezelf accepteren dat het nu zo is, genieten van de leuke dingen enzo.

Mooi gezegd en heel erg waar!

Katrien schreef:

Minx schreef:Ik denk dat dat schuldgevoel ook een deel van het probleem is. Ik weet niet of je het daar al met je psych over hebt gehad. Je moet voor jezelf accepteren dat het nu zo is, genieten van de leuke dingen enzo.

Mooi gezegd en heel erg waar!

klopt! Ik zit met "depressieve" klachten ook thuis. Ik durfde ook amper hier het dorp in of op FB te zetten wat D. en ik hadden gedaan omdat ik bang was de collega's dan wel niet dachten "wel leuke dingen maar niet werken".
Ik heb me er niet over heen gezet en ik merk gewoon zelf dat als ik leuke dingen doe dat het veel beter gaat dan als ik een dag thuis zit. Dus pech voor hun, ik doe gewoon leuke dingen met D!

gewoon doen.. Als jij je er beter door voelt moet je het juist doen! Mij helpt het echt!

Ik heb een burn-out en zit thuis. Mijn situatie wordt door mijn werkgever totaal niet begrepen en ik voel me genoodzaakt (te) snel weer te beginnen.

Wat vervelend Rataplan! Staat er nog een arbo-arts tussen jou en je werkgever?

Nee, helaas hebben we die niet.

Wow mix, het is net of ik mijn eigen verhaal lees in jouw verhaal.
Ik moest even een traantje wegvegen.

En het is echt zo dat je over de streep moet van schuldgevoelens.
Daardoor blijf je je alleen maar rot voelen.
Ik heb ook geleerd om een beetje egoïstischer te worden.
Dat klinkt heel raar, maar daardoor leer ik wel meer prioriteiten te stellen voor mijzelf.

*weg*

thnx voor alle reacties, ik moet het proberen los te laten hoe moeilijk dat ook is , ik ga gewoon mijn best er voor doen!! want dit wil ik ook niet zo... wil gewoon weer dat alles over is maar ja dat gaat niet zonder ups en downs helaas

@ rataplan, wat balen zeg dat je werkgever je totaal niet begrijpt, en ook dat je dan weer te snel zou moeten beginnnen... sterkte ermee.

Rataplan, wat vervelend dat je werkgever geen begrip heeft. En helemaal vervelend dat er geen arboarts tussen jullie instaat.

Duckie, succes!! Idd steeds thuis blijven heeft ook geen zin, daar ga je je niks beter van voelen.

Toen ik een paar maanden geleden thuis zat, ben ik ook leuke dingen gaan doen. Dingen waar ik anders veel plezier aan beleefde, die had ik al tijden niet meer gedaan. Thuis zitten vond ik niet zo'n probleem, maar thuis kwam er niets door mijn handen. Ik zag het werk totaal niet meer.
Nu moet ik gewoon goed naar mijn lichaam luisteren, gaat gelukkig goed. Trekt mijn lichaam iets niet, dan geef ik nu duidelijk aan dat ik time out nodig heb.