Zwangerschap from hell, of de mooiste tijd van je leven?

Ayla schreef:

Susan schreef:HUH? Maar toch wel op Facebook? Ik wil het weten!

Ja! of via PM? Maar je kent mij totaal niet, dus dat zal er wel niet inzitten haha.

Daar komt het inderdaad wel op neer vrees ik, no hard feelings hopelijk. Er komen ook geen foto's op het forum te staan.

Susan, jij krijgt het echt wel te horen. Maar weet zelfs nog niet eens of ik het met heel m'n FB deel, mijn man noem ik daar ook steevast bij z'n voorletter.

Wow Freakie, ben je al zo ver!

Nee joh is je goed recht! Dat iedereen hier met namen en foto's strooit wil niet zeggen dat jij dat ook moet doen En ik plaats hier geen foto's van mezelf, en jij wel, dus ben toch al anoniemer als jij. No problemo!

Ik kan ook nog maar reageren tot nu maar voor mijn gevoel gaat het best goed.
Ik ben niet heel erg veel moe geweest, heb denk ik maar 4 keer een middagslaapje gedaan omdat het lekker kon als ik een dag vrij was.

Verder ben ik wel misselijk geweest en dan vooral in de ochtend en nu ben ik nog 1 keer in de week misselijk zo ongeveer.

Maar lejow hoe beschrijf jij die van jouw tot nu? Gaat het nu beter met je en qua moe zijn enzo?

Zoals de VK al zei: Zwanger zijn is niet mijn ding.
De misselijkheid is sinds een week een beetje te behappen en ik kom de dag door zonder medicijnen, ik geloof dat ik gister voor het eerst echt een hele dag niet misselijk ben geweest (wist bijna niet meer hoe het voelde).
Helaas blijft de moeheid hangen, ik ben al aan het zoeken naar multivitaminen, omdat naast de floradix nog te gaan slikken, maar had die van de kruidvat en daar werd ik ZO ziek van, dat ik niet zo goed meer durf..

Ik wil het geen zwangerschap from hell noemen, absoluut niet, lees hier verhalen die nog veel heftiger zijn. Maar nee, echt flierefluitend en over rozen is het ook niet gegaan allemaal.

Maar.. IK HEB KERSTVAKANTIE!!!!!!!!!!!!

Het was niet from hell, maar leuk was anders, ik heb 37 weken overgegeven en misselijk geweest, nee dat hoop ik echt niet nog een keer, hopelijk gaat het bij een volgende zwangerschap beter, want ik was blij dat ik bevallen was, eindelijk weer normaal wat eten zonder dat het er meteen weer uit kwam, heerlijk...Nee, zwanger zijn was geen pretje.

Het enige ongemakje wat ik bij de eerste heb gehad is bekkeninstabiliteit. Verder vond ik het heerlijk om zwanger te zijn. Door de bevalling en het breken van het een en ander is de zwangerschap van de 2e iets anders verlopen. Ik zat in een rolstoel en kon minder goed voor mijn zoontje zorgen. Dat heeft best wel even zeer gedaan. Máár 10 keer liever deze zwangerschap dan 3 maanden (of langer) misselijk zijn. Dat lijkt mij echt een regelrechte hel namelijk.

Ik heb onwijs last van m'n bekken gehad en zat met 23 weken al in de ziektewet. En verder sliep ik de laaste 2 maanden echt vreselijk slecht. Op een gegeven moment was heel m'n ritme ongedraait. Ik sliep overdag en s'nachts was ik wakker. Dat was echt verschrikkelijk ! Missleijk ben ik nooit geweest

Maar ondanks alles vond ik echt heerlijk om zwanger te zijn !

Bij de eerste 2 heb ik ondanks de bekkeninstabiliteit wel genoten vd zwangerschap.
De 3e vond ik wel heel erg zwaar. Eerste periode echt onwijs moe, moest echt elke middag naar bed. Daarna begon mijn bekken weer, dit keer zelfs hulp in de huishouding gehad. En de laatste periode geregeld gerommel en zware hoofdpijn. Zelfs voor bij de neuroloog geweest enz.

uhh from hell! Ben tot 35 weken strontziek geweest (in de zin van misselijk zijn en heeeel veel braken), heb hierdoor ook in het ziekenhuis gelegen en ben daardoor 10 kilo afgevallen.

Ook from hell! Had zwangerschapscholestase en dan gelijk in een extreme vorm!

studiebol schreef:[color=blue]De eerste 15 weken waren vervelend door het vele overgeven. Over de weken daarna mag ik niet klagen, het verliep prima had eigenlijk nergens last van. Maar dan nog vind ik zwanger zijn niet leuk... ik heb echt gemerkt dat ik daar niks mee heb.[/color]

+1

Ik heb tot 15 weken bloedverlies gehad, maar voor de rest weinig klachtjes, een fluitende zwangerschap gehad, en tóch heb ik er weinig tot niks van genoten. Zelfs hetgeen wat iedereen zo magisch vind, het schoppen en bewegen deed me weinig, ik vond het op den duur zelfs irritant. Maar als ik dan dat kleine meisje zie, dan zou ik het voor haar zo nog een keer doen, incl. die ***bevalling.

Ik ben overigens wel heel blij dat ik zwanger heb mogen zijn, een ervaring rijker en het gevoel van complete verbondenheid met dat kleine frummeltje, hoe dan ook, ze is uit mij gekomen, door ons gemaakt, en ONS kindje, en dat wij dat samen hebben gecreeërd vind ik heel erg gek, maar bloedmooi.

Ik ben fluitend door mijn 1 me zwangerschap gerold haha nergens last van en overal intens van genoten... Niet misselijk en tot het eind toe ging het prima maar had wel wat kleine kwaaltjes op het eind...ze heeft tot bijna 42 weken bij me gewoond dus zij zal het bij mij ook wel prima hebben gehad... 2e zwangerschap was een ander verhaal.. Heel misselijk geweest en emotioneel een wrak vooral op het eind zat ik er erg doorheen. Vond het erg zwaar met een pittige dreumes om me heen...Maar acheraf 2 prima zwangerschappen gehad waar 2 prachtige meisjes uit voortgekomen zijn (l)

Mijn eerste zwangerschap vond ik een schitterende tijd: wel kwaaltjes zoals misselijkheid, maar dat kon het ongelooflijke geluksgevoel niet overschaduwen. Tijdens mijn laatste zwangerschap ben ik heel erg bang geweest dat het mis zou gaan en dan niet alleen de eerste paar maanden. Het was zeker niet zorgeloos, dus wat ben ik blij dat ze er nu is .

Gefeliciteerd Twellie!

Mijn eerste zwangerschap vond ik echt heel makkelijk gaan. Had nergens last van. Ik vond het zelfs jammer toen hij er met 42 weken toch echt uit moest. Ik was het nog lang niet zat.
Tweede zwangerschap ging lichamelijk gewoon goed. Ik ben wel de hele tijd heel bang geweest dat er misschien iets mis zou zijn.
Deze zwangerschap vind ik echt vreselijk. Ik ben constant heel erg moe, misselijk, humeurig. Heb heel erg pijn aan mijn lies.. Van mij mag het wel snel april zijn.