Ouders of schoonouders?

Ik vraag me af of meer meiden hier last van hebben....

Mijn vriend en ik hadden het gister over straks (als ik hopelijk snel zwanger raak) hoe dat gaat met oppas enzo....
En toen kreeg ik opeens zo'n naar gevoel... Ik heb totaal geen band en geen klik met mijn schoonouders, en vooral mijn schoonvader vetrouw ik totaal niet met een klein kindje.... dus ik moet er eigenlijk niet aan denken om mijn kindje daar straks een dag heen te moeten brengen.

Gevolg....ruzie met vriend.... Logisch natuurlijk dat hij het niet leuk vind dat ik er zo over denk....

Maar goed, hoe zit dat bij jullie?
Wie past er het meest op jullie kindje? En voel je je bij je schoonouders even fijn als bij je ouders? (wat betreft het achter laten van je kindje)

Ik maak me natuurlijk nu al druk om niks, en om iets wat nog helemaal niet aan de orde is voor ons..... maar toch....

Als er geen "echte" reden zou zijn geweest had ik mijn kinderen daar wel naartoe gebracht, ondanks een vervelend gevoel erover. Je kan het proberen en mocht het niet gaan er mee stoppen. Ik snap dus ook wel dat je vriend het niet leuk vond, andersom zou jij dat toch ook niet leuk vinden?
Wij hebben geen contact met schoonouders dus hier was het sowieso geen optie. Mijn ouders passen wel op.

Ook wij hebben geen contact met mijn schoonouders. Mijn ouders passen meerdere keren per week een uurtje of middagje op.

mijn schoonouders passen meer op en dat gaat prima, helemaal nu ze wat ouder is en zelf aan kan geven als ze iets niet wil. Toen ze nog wat kleiner was vond ik wel dat ze erg veel aan haar aan het trekken was, maar nu roept ze zelf al heel hard neeneenee als ze iets niet wil. Verder zijn ze gewoon heel lief voor haar en hebben de beste bedoelingen met haar. Af en toe erger ik me nog wel aan een aantal dingen (ze houden haar erg klein en zijn erg betuttelend), maar het gaat verder wel prima.

Waarom wil je je schoonouders niet op laten passen, heb je daar echt een reden voor? Een band kan groeien, omdat jij geen band met je schoonouders hebt, mag je ze het recht niet ontnemen om op hun kleinkind te passen, mits er geen gekke dingen gebeuren of er bijvoorbeeld gezondheidstoestanden zijn, waardoor het niet verstandig is.

Mijn moeder en schoonouders passen regelmatig op onze dochter. De ene maand hebben wij vaker oppas nodig dan de andere maand. Dit hangt erg af van mijn rooster en of dit uitkomt met de vrije dagen dagen van mijn man. Ik let er altijd op dat ze wel even vaak naar mijn moeder of schoonouders gaat. Want als ik haa rmeer naar mijn moeder brengt ben ik 'bang' voor schuine ogen om het zo maar te zeggen. Verder laat ik mijn dochter met een soortgelijk vertrouwd gevoel achter bij mijn moeder als bij mijn schoonouders. Maar om eerlijk te zeggen van mijn moeder krijg ik meer te horen dan van mijn schoonouders en die geven haar dingen waar ik het bijv niet mee eens bent en dan krijg ik dat 2weken later te horen en dan zegt ze oh dat mocht ze toch al wel. Dat kreeg ... en ... ook toen ze zo oud waren. Ik probeer hier dan wel wat van te zeggen.

Verder is de band met mijn schoonouders verder erg goed en ze zijn dol op J net als mijn moeder trouwens.
Waarom wil je eigenlijk niet dat je schoonouders gaan oppassen als jullie kinderen zouden hebben?

Herkenbaar en ook al ruzie over gehad. Mijn schoonouders hebben een heel vies huis, heel ongezellig en mijn schoonmoeder is mega klunzig (ligt werkelijk elke 15 min op haar knieen omdat ze is gevallen) en verder zijn ze ook helemaal niet warm en hartelijk. Krijg er ook een heel naar gevoel bij als ik me voorstel dat ze ons kleine, kwetsbare kindje zouden hebben.

Beste oplossing: kdv of gastouder

Naast dat ik Y. niet aan mijn schoonmoeder toe vertrouw scheelt het ook een hele hoop gezeur. Ook vind ik het gewoon fijn dat hij nu met andere kindjes leert spelen en zijn wereldje groter is dan alleen maar opa/oma.

Zolang Y. nog niet zelf aan kan geven wat hij wel/niet wil gaat hij daar dus ook niet heen. In uitzonderlijke situaties gaat hij naar mijn ouders, maar dat is pas 2x voorgekomen: 1x een nachtje en 1x afgelopen dinsdag omdat hij ziek was en we geen vrij konden krijgen. Mijn moeder is al met vroegpensioen, dus die is toch thuis. Is op korte termijn makkelijker te regelen dan evt met mijn schoonmoeder.

Het is nogal wat om te zeggen dat je je schoonvader niet vertrouwt met een kind, ik kan wel goed begrijpen dat je vriend daar nogal over gevallen is. Waar baseer je dat op? Heeft hij hier ooit aanleiding voor gegeven of klikt het gewoon niet zo?

sja t is eigenlijk een lang verhaal....maar om het in het kort te proberen;

Mijn schoonouders en ik hebben vanaf dag 1 al geen klik. Toch probeer ik mn best te doen om te zorgen dat die klik er alsnog komt, maar tot nu toe is dat niet gebeurd. Nu is er dit weekend weer iets voorgevallen..... vriendlief was onverwachts vrij, en besloot op de dag zelf dat wij bij zijn ouders zouden gaan eten. Aangezien ik dacht dat hij moest werken had ik al afgesproken om met mijn moeder naar de bios te gaan. Gevolg; schoonouders zwaar boos. Hebben mij flink zwart zitten maken waar mijn vriend bij is, en hebben zelfs letterlijk gezegd dat ze niet blij zijn als ik de moeder van hun kleinkinderen zou worden. Ik ben heel erg geschrokken van deze opmerking, en het heeft me echt geraakt.... dit is nog maar 1 van de dingen die is voorgevallen in de afgelopen jaren, en dit soort dingen is de reden waarom ik het niet fijn vind om mijn kindje er achter te laten.

En wat mijn schoonvader betreft; zowel zijn vader als opa waren Alzheimerpatienten, en mijn vriend, schoonmoeder en ik zijn ervan overtuigd dat hij dit ook gaat krijgen. Hij is vaak zo warrig met kleine dingetjes.... Hij is iemand die bijvoorbeeld met een kind van anderhalf aan de hand naar buiten zou lopen, zich zou bedenken dat ie ets vergeten is, en dan naar binnen zou lopen en t kind op de stoep zou laten staan (ze wonen aan een superdrukke weg) dat soort dingetjes..... dit alles bij elkaar opgeteld zorgt ervoor dat ik er nu al tegenop kan zien

Maar ik snap uiteraard dat mijn vriend hier boos om wordt, zou ik andersom ook hebben

mijn moeder pas 2 vaste dagen in de week op.mijn schoonmoeder soms een zaterdag ochtend als ik moet werken en mijn vriend ook.praktisch gezien zal het makkelijkere zijn als mijn schoonmoeder meer zal oppassen,die woont naast ons(bijna)Maar ben blij dat hij toch meer naar mijn moeder gaat.Schoonmoeder is erg onzeker als ze dingen met V doet.zoals laatst heeft V een periode erg slecht gegeten en gedronken,dan kan zij daar erg over stressen.Nu ben ik ook niet helemaal blij met mijn moeder met sommige dingen,maar goed dat is een ander verhaal.

Mijn moeder past elke woensdag op.
Donderdag en vrijdag gaat hij naar de nicht van mijn vriend, zij woont dicht bij mijn werk.
Ma en Di ben ik thuis.

Als we echt omhoog zitten kunnen we bij de ouders van mijn vriend terecht.

Dit gaat prima zo.

In het begin paste mijn schoonmoeder vaak op S.vooral als we beide moesten werken. Ze sliep daar dan ook. Maar dat kwam meer omdat ik mijn moeder niet wilde belasten omdat ze 5 kwartier moet rijden om op te passen. Maar sinds D. er is hebben mijn schoonouders nog bijna niet opgepast en anders alleen bij ons thuis. En mijn schoonmoeder zit nu ook niet lekker in haar vel..

Maar nu komt mijn moeder regelmatig oppassen wat ik eerlijk gezegd wel fijner vindt dan mijn schoonmoeder. En gelukkig vindt mjn moeder het niet erg om zo'n eind te rijden.

Mijn moeder past 1 dag per week op (als ik aan het werk ben). Mijn schoonouders zijn back up voor als mijn moeder of de gastouder niet kan. Heb het ook aan haar gevraagd maar zij wilde liever niet een vaste dag in de week. Ook prima dus.
Maar zou er geen moeite mee hebben als W daar heen gaat, nu heb ik ook wel een lieve schoonmoeder en zou ze alles zo doen zoals dat wij dat willen. Ze past nu wel eens op als ik ff weg moet om boodschappen te doen of naar de kapper.

Susan schreef:Het is nogal wat om te zeggen dat je je schoonvader niet vertrouwt met een kind, ik kan wel goed begrijpen dat je vriend daar nogal over gevallen is. Waar baseer je dat op? Heeft hij hier ooit aanleiding voor gegeven of klikt het gewoon niet zo?

+1

Ken je hun ook daadwerkelijk echt met kleine kindjes? Mijn schoonvader is een lompe man die niet rustig kan zijn of terughoudend. Had hem nog nooit met een baby gezien. Ik had heel veel problemen met hem verwacht maar hij is juist een hele lieve opa voor E! Echt helemaal geweldig om te zien hoe ze op elkaar reageren....

JaneDoe schreef:dat ze niet blij zijn als ik de moeder van hun kleinkinderen zou worden.

Even los van dat het kwetsend is, ik vind dat altijd zo'n vreemde en respectloze uitdrukking. Alsof hun kleinkinderen al bestaan en jij komt solliciteren voor de functie van moeder of zo, en verder niks te maken hebt met de manier waarop ze ter wereld zijn gekomen. Zolang jij met je vriend bent bestaan die kleinkinderen bij gratie van het feit dat jij ze krijgt.

Ik kan me van jou wel weer voorstellen dat je hier boos over bent. Heeft je vriend het nog voor je opgenomen toen ze zo tekeer gingen over jou of heeft hij het alleen maar doorgebriefd?

Pien schreef:

Susan schreef:Het is nogal wat om te zeggen dat je je schoonvader niet vertrouwt met een kind, ik kan wel goed begrijpen dat je vriend daar nogal over gevallen is. Waar baseer je dat op? Heeft hij hier ooit aanleiding voor gegeven of klikt het gewoon niet zo?

+1

Ken je hun ook daadwerkelijk echt met kleine kindjes? Mijn schoonvader is een lompe man die niet rustig kan zijn of terughoudend. Had hem nog nooit met een baby gezien. Ik had heel veel problemen met hem verwacht maar hij is juist een hele lieve opa voor E! Echt helemaal geweldig om te zien hoe ze op elkaar reageren....

in het geval van janedoe(wat ze eerder vertelde)kan ik me voorstellen dat je geen klein kind bij hem alleen laat.

Susan schreef:

JaneDoe schreef:dat ze niet blij zijn als ik de moeder van hun kleinkinderen zou worden.

Even los van dat het kwetsend is, ik vind dat altijd zo'n vreemde en respectloze uitdrukking. Alsof hun kleinkinderen al bestaan en jij komt solliciteren voor de functie van moeder of zo, en verder niks te maken hebt met de manier waarop ze ter wereld zijn gekomen. Zolang jij met je vriend bent bestaan die kleinkinderen bij gratie van het feit dat jij ze krijgt.

Ik kan me van jou wel weer voorstellen dat je hier boos over bent. Heeft je vriend het nog voor je opgenomen toen ze zo tekeer gingen over jou of heeft hij het alleen maar doorgebriefd?

Hij heeft aan ze gevraagd waar ze dat op baseren. Daarop was hun antwoord "dat ik niet bij de familie hoor".
Verder heeft ie t daar geloof ik maar een beetje bij gelaten....

Toen ik dit hoorde had ik helemaal zoiets van 'dan kun je je oppasuurtjes ook op je buik schrijven, amahoela!"

Sja en dat met mijn schoonvader is lastig uit te leggen....
Hij zou dingen doen als niet oppassen met hete dranken, een kind van 3 maanden een lange vinger geven, een kind van 2 zonder autostoeltje naast hem in de passagiersstoel zetten.... klinkt heel dom, maar dit soort dingen ziet of snapt hij gewoon niet, dat gevoel heeft mijn vriend ook, maar toch vind hij dat zijn ouders net zoveel recht hebben als mijn ouders. Daar heeft ie natuurlijk gelijk in, maar heb er absoluut geen fijn gevoel bij.

Susan schreef:

JaneDoe schreef:dat ze niet blij zijn als ik de moeder van hun kleinkinderen zou worden.

Even los van dat het kwetsend is, ik vind dat altijd zo'n vreemde en respectloze uitdrukking. Alsof hun kleinkinderen al bestaan en jij komt solliciteren voor de functie van moeder of zo, en verder niks te maken hebt met de manier waarop ze ter wereld zijn gekomen. Zolang jij met je vriend bent bestaan die kleinkinderen bij gratie van het feit dat jij ze krijgt.

Ik kan me van jou wel weer voorstellen dat je hier boos over bent. Heeft je vriend het nog voor je opgenomen toen ze zo tekeer gingen over jou of heeft hij het alleen maar doorgebriefd?

+1. Beetje omgekeerde wereld. In de eerste plaats zijn het JOUW kinderen, op de tweede plaats zijn het hun kleinkinderen.

JaneDoe schreef:

Hij heeft aan ze gevraagd waar ze dat op baseren. Daarop was hun antwoord "dat ik niet bij de familie hoor".

Het lijkt mij persoonlijk wel zo gezond om kinderen te krijgen met iemand die niet bij de familie hoort.

Susan schreef:

JaneDoe schreef:

Hij heeft aan ze gevraagd waar ze dat op baseren. Daarop was hun antwoord "dat ik niet bij de familie hoor".

Het lijkt mij persoonlijk wel zo gezond om kinderen te krijgen met iemand die niet bij de familie hoort.

haha! sja ze vinden dus dat ik niet genoeg moeite doe om een band met ze te krijgen ofzo. Mijn vriend en ik zien elkaar maar 2x in de week, en ze wonen een halfuur rijden hier vandaan, dus sja.....we zien ze ook niet vaak. Maar omgekeerd doen zij er ook geen moeite voor, dus vind het niet iets wat alleen mijn schuld is.
En daarbij....door dit soort opmerkingen krijg ik alleen maar minder zin om heen te gaan, en wordt de drempel alleen maar hoger en hoger.

Tot voor kort paste mijn schoonmoeder op op D., na een aantal onaangename voorvallen hebben we besloten hiermee te stoppen. Net als Annie24 gaan we nu voor het kinderdagverblijf: dan manouvreren we ons ook niet meer in een afhankelijkheidspositie waar misbruik gemaakt van kan worden.

Als ik die opmerking had gehad,hadden ze echt de boom in gekund.Wel of geen kleinkinderen.Met dat soort mensen wil ik niet eens familie zijn.

JaneDoe schreef:

Sja en dat met mijn schoonvader is lastig uit te leggen....
Hij zou dingen doen als niet oppassen met hete dranken, een kind van 3 maanden een lange vinger geven, een kind van 2 zonder autostoeltje naast hem in de passagiersstoel zetten.... klinkt heel dom, maar dit soort dingen ziet of snapt hij gewoon niet, dat gevoel heeft mijn vriend ook, maar toch vind hij dat zijn ouders net zoveel recht hebben als mijn ouders. Daar heeft ie natuurlijk gelijk in, maar heb er absoluut geen fijn gevoel bij.

NIEMAND heeft het RECHT om op te passen. Dat idee moet je vriend heel gauw uit zijn hoofd zetten.

Als je straks behoefte hebt aan oppas en je wil je kind niet naar een gastouder of kinderdagverblijf sturen dan ligt het voor de hand om in je eigen familie op zoek te gaan naar iemand die die rol op zich kan en wil nemen. Het is dan aan jullie om te bepalen wie je daarvoor geschikt vindt, maar het is niet een soort van gunst die je eerlijk over je ouders hoeft te verdelen. Natuurlijk moet je het er samen over hebben en kan het best zijn dat je het in eerste instantie niet eens bent, maar dat het eerlijk moet zijn of dat je vindt dat iemand recht heeft op oppassen, zijn echt non-argumenten.

Ik kan me wel voorstellen dat je vriend het belangrijk vindt dat zijn ouders voldoende gelegenheid hebben om contact te hebben met jullie kind, maar dat hoeft niet via oppassen te gaan. Daar kun je ook gewoon bij aanwezig blijven.

mauwmauw schreef:Als ik die opmerking had gehad,hadden ze echt de boom in gekund.Wel of geen kleinkinderen.Met dat soort mensen wil ik niet eens familie zijn.

Sja ik heb gister ook echt duidelijk aan mijn vriend laten merken dat de opmerking me echt pijn deed, en dat ik er een beetje klaar mee ben. Maar ja....ik ga hem ook niet laten kiezen tussen mij en zijn ouders, en hij liet ook duidelijk merken dat absoluut niet te willen.... Maar ik heb inderdaad wel zoiets van dat ze na deze opmerking echt de boom in kunnen wat betreft oppassen.

Mijn ouders steken superveel tijd en energie in ons, ze staan altijd voor ons klaar en wonen ook nog eens om de hoek. En zij geven juist wekelijks aan niet te kunnen wachten tot ze opa en oma worden:)

kdv is voor ons geen optie; door onze verschillende werktijden zullen wij nooit hele dagen oppas nodig hebben, het zal altijd zijn van ongeveer 15.00 tot 19.00...

Susan schreef:

JaneDoe schreef:

Sja en dat met mijn schoonvader is lastig uit te leggen....
Hij zou dingen doen als niet oppassen met hete dranken, een kind van 3 maanden een lange vinger geven, een kind van 2 zonder autostoeltje naast hem in de passagiersstoel zetten.... klinkt heel dom, maar dit soort dingen ziet of snapt hij gewoon niet, dat gevoel heeft mijn vriend ook, maar toch vind hij dat zijn ouders net zoveel recht hebben als mijn ouders. Daar heeft ie natuurlijk gelijk in, maar heb er absoluut geen fijn gevoel bij.

Ik kan me wel voorstellen dat je vriend het belangrijk vindt dat zijn ouders voldoende gelegenheid hebben om contact te hebben met jullie kind, maar dat hoeft niet via oppassen te gaan. Daar kun je ook gewoon bij aanwezig blijven.

kijk, dit vind ik dus ook. Ik zeg absoluut niet dat ons kind zijn ouders niet mag zien. ze mogen van mij altijd langskomen, en we zullen ook heus wel met het kindje naar hun toe gaan....alleen oppassen zie ik niet zitten.