Mijn schoonouders...

Ik ben boos op mijn schoonouders. Ik heb nu 3,5 jaar een relatie met mijn vriend en al 3,5 jaar mag hij niet alleen thuis blijven als zijn ouders bijvoorbeeld op vakantie zijn. Aankomende week gaan ze een week weg ivm kerst. En weer mag mijn vriend niet alleen thuis blijven. Ik maak mij hier zo boos om. Hij is 21 en we gaan over 2 maanden samenwonen, maar het mag gewoon nog steeds niet. Mijn vriend zit in de periode dat zijn ouders weg zijn of op vakantie zijn altijd bij ons thuis. Mijn ouders vinden het prima dat hij hier is, maar er is nog nooit een bedankje van zijn ouders af gekomen. Ze vinden het allemaal maar normaal dat hij hier een week lang blijft en hier mee eet. Mijn vriend betaalt thuis kostgeld omdat hij fulltime werkt. Maar zijn ouders zouden nooit zeggen; Geef maar 50 euro minder zodat je dat aan de ouders van M kan geven. Het maakt mij gewoon boos. Boos omdat ze hem niet het vertrouwen geven dat hij alleen kan blijven, en boos omdat hij altijd hier is en er nog niet eens een bedankkaartje vanaf kan.

Moest dit gewoon even van mij afschrijven. Ben zo boos op dit moment. En vindt dit eerlijk gezegd ook niet echt een normale situatie. En het ergste van alles vind ik dat mijn vriend zijn ouders ook nog begrijpt. Ik kan daar echt niet bij met mijn hoofd...

Ik kan me goed voorstellen dat je hier boos over bent. ALs zij niet willen dat hij alleen thuis is, moeten ze hem óf meenemen óf inderdaad jouw ouders wat geld geven.

En inderdaad: blijkbaar gebrek aan vertrouwen van hun kant...

heeft je vriend er al eens iets van gezegd? Of gewoon doen ...? als in als ze weg zijn gewoon terug gaan naar huis en ze daar later mee confronteren? Dat zou namelijk echt iets voor mij zijn, haha.. zeker als jullie over een paar maanden gaan samenwonen!

Succes meid, maak je niet te druk: dat doen zijn waarschijnlijk ook niet... (maar ik begrijp je volkomen!)

Liefs,

SE

Mijn vriend zegt er elke keer wat van en het enige wat ze dan zeggen is; Maar we willen het gewoon niet hebben punt. Helaas kan hij niet zo het huis in. Ook zo raar, ze doen de voordeur gewoon op de sloten waarvan wij de sleutel niet hebben. Ze vertrouwen hem gewoon niet. Mijn schoonvader is altijd bang dat er ingebroken wordt, nou ik hoop dat er ingebroken wordt met kerst. Dan zijn ook wel spullen van ons weg, maar dat boeit mij dan even niks...

Ik kan begrijpen dat je teleurgesteld bent in het feit dat zijn ouders jouw ouders niet bedanken voor het opvangen van jouw vriend, maar aan de andere kant... Bedankt jouw vriend jouw ouders wél uit zichzelf? Want eerlijk is eerlijk, jij vindt dat zijn ouders hem meer zelfstandigheid moeten gunnen, maar verwacht wél een bedankje van zijn ouders of kostgeldvermindering vanuit zijn ouders zodat hij dat aan jouw ouders kan geven. Maar hoort dat initiatief dan niet van je vriend uit te komen? Zélf jouw ouders bedanken en zélf aan zijn ouders vragen om wat minder kostgeld te betalen, of zélf initiatief tonen en jouw ouders een paar tientjes geven of een keertje de boodschappen betalen? Da's ook onderdeel van zelfstandig zijn, en dat zijn dingen die je echt wel van je vriend zou mogen verwachten, óók in deze situatie.

Sowieso, wat vindt je vriend er zelf van? Heb jij wel recht om hierom boos te zijn op zijn ouders, is dit niet iets wat tussen hem en zijn ouders is, en waar jij eigenlijk grotendeels buiten staat?

Hij bedankt mijn ouders ook en geeft ook geld, dat is het probleem niet. Maar zijn ouders verwachten maar altijd dat hij hier terecht kan als zij een paar dagen weggaan. Ik vind dat er ook wel een bedankje van hun kant af kan komen, omdat hij eigenlijk gedwongen wordt om hier of ergens anders te verblijven.

Natuurlijk is dit iets tussen hem en zijn ouders. Maar ondertussen worden ik en mijn ouders er wel bij betrokken. Hij loopt dan tegen mij te zeuren dat hij weer niet mag blijven. En mijn ouders die worden erin betrokken omdat hij dan een week hier blijft.

Zijn moeder zegt dat zij er gewoon geen fijn gevoel bij heeft en dit ook altijd bij haar andere kinderen heeft gehad. Dat begrijpt hij eraan. Maar hij snapt niet waarom hij niet thuis mag blijven als hij gewoon zorgt dat alles weer schoon is als zij terugkomen.

In die 3,5 jaar mocht hij 1x een week lang thuis blijven. Wij vonden het super gaan en alles was netjes en schoongemaakt. Volgens zijn moeder was het geen succes, zij heeft een soort schoonmaakdrift waardoor het moeilijk is om aan haar standaard te voldoen. In die week is er niks kapot gegaan, niks ergs gebeurd of wat dan ook. Ik snap dus ook niet waarom zij hem niet vertrouwd. Ik denk dat dit meer bij zijn ouder ligt als dat het bij mijn vriend ligt.

Ik snap niet dat ze hem niet gewoon alleen thuis laten, hij is 21! Maar wat nou als hij jou niet had gehad?
Ik vind het raar dat zijn ouders hem niet vertrouwen, hebben ze daar reden toe dan? Is er iets in het verleden gebeurt waarom ze hem niet alleen laten. Mijn ouders vonden het altijd prima dat wij alleen thuis bleven, paste er tenminste meteen ook iemand op het huis.

Is er niet in het verleden een keer iets gebeurd toen zijn ouders weg waren en hij alleen thuis was, aangezien hij die regel wel kan begrijpen? Als er namelijk nooit iets is gebeurd kan ik me absoluut niet voorstellen dat je als volwassen man begrijpt waarom je ouders je niet de zelfstandige toegang van het huis waar je zelf aan meebetaalt toevertrouwen.

Oh, te laat gereageerd, het is dus puur omdat ze het toen niet schoon genoeg vond. Raar. Overweegt je vriend nooit om op zichzelf te gaan wonen, want ik vind het niet heel hartelijk en welkom klinken allemaal. Vind het ook raar dat hij geacht wordt mee te betalen aan een huis waar hij blijkbaar niet echt thuis is.

Als hij mij niet had gehad dan hadden zijn ouders waarschijnlijk verwacht dat hij bij zijn broer of zus kon blijven. Er is in het verleden nooit wat gebeurd, want hij heeft nog nooit alleen thuis mogen blijven.

Ik geloof ook niet echt dat hij het begrijpt. Ik denk dat hij dat alleen maar zegt om niet te hoeven kijken naar het verschil tussen mijn en zijn ouders. Ik heb het gevoel dat hij zijn ouders zat is, de manier waarop ze doen en dingen die er zijn voorgevallen. Maar dat hij dit alles niet onder ogen durft te zien omdat dit bij hem gewoon teveel pijn zal doen.

Zijn moeder vindt het verschrikkelijk dat hij het huis uit gaat. Omdat hij de laatste is en ze dan overdag vrijwel alleen zit. Ik heb geen idee hoe zijn vader erover denkt. Zijn vader is een gesloten en stille man dus daar hoor je nooit wat van.

Oh, wat me nu net te binnen schiet: zou dat misschien de ware reden zijn voor het feit dat hij niet alleen thuis mag blijven? Dat hij dan ervaart hoe het is om een huis voor zichzelf te hebben en misschien de smaak te pakken krijgt?

Verona schreef:

Zijn moeder vindt het verschrikkelijk dat hij het huis uit gaat. Omdat hij de laatste is en ze dan overdag vrijwel alleen zit. Ik heb geen idee hoe zijn vader erover denkt. Zijn vader is een gesloten en stille man dus daar hoor je nooit wat van.

Een vreemde manier om te laten blijken dat ze het verschrikkelijk vindt dat hij weggaat. Het lijkt mij een vrij benauwende situatie. Je vriend is geen kind van 13 meer.. Nog een paar maandjes volhouden, en dan kunnen jullie eindelijk samen alleen zijn.

CherrieLola schreef:

Susan schreef:Oh, wat me nu net te binnen schiet: zou dat misschien de ware reden zijn voor het feit dat hij niet alleen thuis mag blijven? Dat hij dan ervaart hoe het is om een huis voor zichzelf te hebben en misschien de smaak te pakken krijgt?

Hé, das een goeie!

Daar heb ik nog nooit over nagedacht eigenlijk. Zou ook wel een reden kunnen zijn!

Verona schreef:Mijn vriend zegt er elke keer wat van en het enige wat ze dan zeggen is; Maar we willen het gewoon niet hebben punt. Helaas kan hij niet zo het huis in. Ook zo raar, ze doen de voordeur gewoon op de sloten waarvan wij de sleutel niet hebben. Ze vertrouwen hem gewoon niet. Mijn schoonvader is altijd bang dat er ingebroken wordt, nou ik hoop dat er ingebroken wordt met kerst. Dan zijn ook wel spullen van ons weg, maar dat boeit mij dan even niks...

Dat is raar zeg. Stel dat je vriend nou iets belangrijks vergeten is mee te nemen, dan kan hij dus niet eens het huis in om dat te pakken. Bovendien als ze bang zijn dat er ingebroken word zou je juist blij moeten zijn als er iemand in het huis is, dan is het nog enigzins bewaakt als ze weg zijn. Of zijn ze soms bang dat inbrekers hun zoon willen stelen