Wat staat er op je spaarrekening?

Oh, ik ben het ook echt met je eens dat iedereen (een) kans(en) moet krijgen hoor! En ook dat niemand een rotleven moet hebben. Daarom bied ik ze ook hulp Maar soms weet je bij voorbaat al dat het geen resultaat zal hebben en dat is erg jammer.
Soms hoef je maar een achternaam te zien en dan weet je bij wijze van spreken al hoe de hulpverlening zal verlopen...

Ik veroordeel niemand om de keuzes uit het verleden, maar probeer dan in ieder geval wel in het heden er iets van te maken. Ik werk in de vrijwillige hulpverlening, dan moet er toch enige (al dan niet extrinsieke) motivatie zijn, anders zouden ze zich niet aanmelden. In de praktijk ontbreekt die motivatie nogal eens en willen mensen daar ook het gesprek niet over aan gaan. Dan kan ik (of iemand anders) ze niet verder helpen tot ze uiteindelijk in het gedwongen kader terecht komen.

Zininzon schreef: Maar soms weet je bij voorbaat al dat het geen resultaat zal hebben en dat is erg jammer.
Soms hoef je maar een achternaam te zien en dan weet je bij wijze van spreken al hoe de hulpverlening zal verlopen...

Maar wellicht beïnvloedt dit beeld onbewust de manier waarop die mensen geholpen worden, waardoor de hulpverlening ook minder succesvol zal zijn. Helaas werkt het wel zo. Onbewuste discriminatie is een groot probleem. De discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt is voor een groot deel ook onbewust. Als jij al bij een naam denkt 'goh dit wordt vast niks', dan zul je onbewust iemand ook anders behandelen.

0 euro. Het is soms vervelend, als ik weer eens geld tekort kom. En ja, ik ben ook wel eens jaloers op mensen die een 'makkelijk' leven hebben en van alle kanten geld toegestopt krijgen. Maar ik weet dat ik trots op mezelf kan zijn dat ik mezelf kan redden en gelukkig kan ik af en toe nog leuke dingen doen, dus ik kan er mee leven

SuperGrover schreef:

Zininzon schreef: Maar soms weet je bij voorbaat al dat het geen resultaat zal hebben en dat is erg jammer.
Soms hoef je maar een achternaam te zien en dan weet je bij wijze van spreken al hoe de hulpverlening zal verlopen...

Maar wellicht beïnvloedt dit beeld onbewust de manier waarop die mensen geholpen worden, waardoor de hulpverlening ook minder succesvol zal zijn. Helaas werkt het wel zo. Onbewuste discriminatie is een groot probleem. De discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt is voor een groot deel ook onbewust. Als jij al bij een naam denkt 'goh dit wordt vast niks', dan zul je onbewust iemand ook anders behandelen.

Ik zeg niet dat onbewuste discriminatie niet bestaat, maar de hulpverlening zal inhoudelijk weinig anders (moeten) zijn. Ik werk met vaste formulieren en uitleg etc om de financien in kaart te brengen, ik bel een vaststaand aantal keren op als iemand niet op de afspraak is gekomen, daarna krijgt hij/zij standaard een brief.
Het is juist heel handig om te weten dat het gaat om intergenerationele problematiek, omdat je dan weet dat de problemen structureel zijn, de basis van huis uit vrij weinig is etc. Dan ga je toch anders met de situatie om (meer psycho-educatie geven) dan wanneer iemand wel weet hoe het moet en door bijv werkloosheid in de problemen komt.

Zininzon schreef:

SuperGrover schreef:

Zininzon schreef: Maar soms weet je bij voorbaat al dat het geen resultaat zal hebben en dat is erg jammer.
Soms hoef je maar een achternaam te zien en dan weet je bij wijze van spreken al hoe de hulpverlening zal verlopen...

Maar wellicht beïnvloedt dit beeld onbewust de manier waarop die mensen geholpen worden, waardoor de hulpverlening ook minder succesvol zal zijn. Helaas werkt het wel zo. Onbewuste discriminatie is een groot probleem. De discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt is voor een groot deel ook onbewust. Als jij al bij een naam denkt 'goh dit wordt vast niks', dan zul je onbewust iemand ook anders behandelen.

Ik zeg niet dat onbewuste discriminatie niet bestaat, maar de hulpverlening zal inhoudelijk weinig anders (moeten) zijn. Ik werk met vaste formulieren en uitleg etc om de financien in kaart te brengen, ik bel een vaststaand aantal keren op als iemand niet op de afspraak is gekomen, daarna krijgt hij/zij standaard een brief.
Het is juist heel handig om te weten dat het gaat om intergenerationele problematiek, omdat je dan weet dat de problemen structureel zijn, de basis van huis uit vrij weinig is etc. Dan ga je toch anders met de situatie om (meer psycho-educatie geven) dan wanneer iemand wel weet hoe het moet en door bijv werkloosheid in de problemen komt.

Ik (ook maatschappelijk werker, werk in een opvangtehuis voor daklozen) vind dit een beetje een spijtige uitspraak van jou. Ja, ik kom ook in contact met mensen die keer op keer terugkeren, telkens weer in de problemen komen en daar heus zelf hun aandeel ook in hebben. Maar ik vecht tegen mezelf als ik denk: 'ik weet al hoe dit zal aflopen'. Want reken maar dat die mensen dat voelen en dat is net wat ze zo hard nodig hebben; iemand die heb het gevoel geeft dat ze het waard zijn en dat ze 'er toch nog kunnen geraken'. Ondanks het feit dat ze telkens opnieuw in de fout gaan.

En ja, ik ben ook iemand die "alle armen altijd maar zielig vind". Ondanks mijn jarenlange ervaring met mensen die geen hulp willen aannemen, die mij uitschelden voor al wat niet mooi is als ik niet doe wat ze willen. Ik keur hun gedrag af maar nooit hun persoon. Ik oordeel zo weinig mogelijk en help waar mogelijk. Het is niet omdat je het de laatste 10 jaren zogenaamd hebt 'verpest', dat ik niet meer in je geloof. En het is niet omdat je mijn hulp niet wilt, dat ik je niet meer wil helpen.

Zininzon schreef:Soms hoef je maar een achternaam te zien en dan weet je bij wijze van spreken al hoe de hulpverlening zal verlopen...

Ik ben hier nog steeds over aan het nadenken..

@ Isis: en moet jij dan nooit moedeloos een hele diepe zucht slaken? Dat kan ik me namelijk best heel erg goed voorstellen en ik denk dat vanuit die emotie ook die reactie is gegeven. Ik geloof namelijk eerder dat een hulpverlener af en toe die gedachten heeft, maar vervolgens zijn of haar schouders er weer onder zet, dan dat ze heilig zijn en letterlijk nooit oordelen. Volgens mij zijn hulpverleners namelijk ook mensen.

Antibes schreef:@ Isis: en moet jij dan nooit moedeloos een hele diepe zucht slaken? Dat kan ik me namelijk best heel erg goed voorstellen en ik denk dat vanuit die emotie ook die reactie is gegeven. Ik geloof namelijk eerder dat een hulpverlener af en toe die gedachten heeft, maar vervolgens zijn of haar schouders er weer onder zet, dan dat ze heilig zijn en letterlijk nooit oordelen. Volgens mij zijn hulpverleners namelijk ook mensen.

Tss. Als een hulpverlener een mens is, heb ik al geen interesse meer in de hulp hoor. Pléase!

Nog betweterige mensen ook, ze zijn echt enorm belerend..

Ik zit net boven m'n eigen gestelde grens!
Heb momenteel 4300 op m'n spaarrekening staan. Niet heel veel, maarjaa heb nu gewoon niet de mogelijkheid om te sparen.

Antibes schreef:@ Isis: en moet jij dan nooit moedeloos een hele diepe zucht slaken? Dat kan ik me namelijk best heel erg goed voorstellen en ik denk dat vanuit die emotie ook die reactie is gegeven. Ik geloof namelijk eerder dat een hulpverlener af en toe die gedachten heeft, maar vervolgens zijn of haar schouders er weer onder zet, dan dat ze heilig zijn en letterlijk nooit oordelen. Volgens mij zijn hulpverleners namelijk ook mensen.

Ik hoop dat ik een mens ben! En ja, ik kan soms moedeloos worden maar dat is net wat ik bedoel met 'dan vecht ik daar tegen'. Ik heb af en toe die gedachte en ga vervolgens weer terug naar mijn waarden en normen; veroordeel het gedrag en niet de mens. Misschien kom ik over als hypocriet of onecht maar ik heb me ooit (als hulpvrager) voorgenomen om het gedrag te veroordelen en niet de mens. En dat lukt me aardig in mijn werk. Sommige van mijn collega's vinden mij te lief en vinden dat ik teveel verdraag maar mijn leidinggevende is heel tevreden over mij en (nog belangrijker) ik heb een goede band met veel van mijn cliënten, met veel doorzettingsvermogen en geduld bekomen.

Ik ken collega's die achter de rug van hun cliënten de lelijkste dingen zeggen over die persoon. Ik lucht ook wel eens mijn hart en heb het ook wel eens gehad maar ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik me niet veel anders voordoe bij cliënten dan dat ik over hen denk. Ik heb het gevoel dat sommige van mijn collega's hulpverlener spelen maar het niet echt zijn.

Daarmee bedoel ik niet dat ik vind dat Zininzon zo'n hulpverlener is. Maar ik blijf het wel een gevaarlijke uitspraak vinden, dat je bij de naam alleen al kan voorspellen hoe het traject er zal uitzien. Ik stel mezelf steeds in vraag als ik zoiets voel en ik hoop dat Zininzon dat ook doet.

Niet zo heel veel, ik ben student en houd niet zoveel over na aftrek van schoolgeld, verzekeringen etc. Op dit moment heb ik 500 euro, in maart wil ik rond de 2000 euro gespaard hebben om 2 maanden te gaan reizen
Mn ticket heb ik nu dus bijna bij elkaar, nu ga ik verder sparen voor verblijf daar Ik ga naar Azie en ga backpacken dus scheelt al enorm veel in de kosten daar en gelukkig is Azie niet zo duur

Sunshine schreef:Ik zit net boven m'n eigen gestelde grens!
Heb momenteel 4300 op m'n spaarrekening staan. Niet heel veel, maarjaa heb nu gewoon niet de mogelijkheid om te sparen.

Niet zo heel veel?
Ik vind het nogal wat hoor.

N.a.v. dit topic maar even naar mijn spaarrekening gekeken. Ik wist het gewoon niet meer, haha. Was een mooie meevaller, want ik dacht dat er een stuk minder op zou staan! Helaas kan ik niet meer zoveel sparen als voorheen toen ik nog thuis woonde. Heb nu zo'n 11.000 euro erop staan.

Antibes schreef:

Zininzon schreef:

Zelda schreef:

Lotus schreef:

Zelda schreef:

Lotus schreef:*

En dat is erg omdat...?

Mja, dat weet ik niet goed eigenlijk. Het voelt een beetje oneerlijk ofzo.

Je hoeft je er niet voor te schamen iig, er wordt toch gewoon naar gevraagd in dit topic.

Zolang je het niet hebt gejat, kun je er alleen maar trots op zijn toch?

Ik weet niet waar het over gaat, want ik zie voornamelijk sterretjes van Lotus. Maar ik kan me wel voorstellen dat het vreemd voelt.

Mijn pap heeft net *een flink bedrag* op mijn naam gezet (iets van verzekering/lijfrente ofzo wat vervalt) wat in de komende jaren jaarlijks uitgekeerd gaat worden, zodat ik daarvan kan leven tijdens mijn studententijd. Dat voelt ook best oneerlijk tegenover anderen eigenlijk. En ik praat er dus ook niet over verder, wat ook weer naar is, want het is zoiets groots wat ik zo fantastisch vind van ze, maar wat je tegelijkertijd met niemand wilt delen.

(wat is een forum toch handig voor die dingen)

Ik vind zowel wat jij schrijft als Lotus schaamte herkenbaar. Zeker hier op het forum word soms raar gereageerd als je geld hebt wat je niet zelf hebt verdiend. Mijn ouders hebben mij tijdens mijn hele studentenperiode financieel ondersteund met een vast bedrag per maand en ik heb dus een spaarrekening en aandelen met een fiks bedrag. Dat geld zijn voornamelijk schenkingen van mijn oma die dat geld door de jaren heen geschonken heeft omdat dat belastingtechnisch voordeliger is. Ook mijn moeder is daar nu mee begonnen. Ik schaam mij vaak voor dit geld. 't is ook een vreemde situatie want het word beheerd door mijn moeder, ik moet voor alles wat ik er mee wil doen toestemming vragen en daar hebben mijn moeder en oma soms nogal vreemde ideeën over. 't komt er momenteel op neer dat wij chronisch geld te kort hebben, we hebben maandelijks te weinig inkomsten. We moeten boodschappen doen bij de Lidl (niet dat ik dat erg vind, maar t gaat even om het idee) maar als mijn mac stuk gaat kan ik zo een nieuwe kopen...