Nekplooimeting, waarom wel of niet?

De nekplooimeting, waarom hebben jullie ervoor gekozen om het wel of juist niet te doen?

Wij hebben het niet gedaan omdat we niet in een risicogroep vielen en omdat als ik gehoord zou hebben een kans van 1 op 500 ofzo dat ik dan alleen maar bezorgd zou zijn.

Wij hebben 'm niet gedaan.

Mocht er wel een verhoogde kans uit komen, dan moet je ervoor kiezen of je risicovolle vruchtwaterpunctie wilt en als blijkt dat je kind één van de syndromen heeft waarop getest wordt, moet je de keuze maken of je het kindje wilt aborteren of niet. Die keuze wilden wij niet maken. Wij wilden het liever niet weten en er dan wel mee móeten leven als het kindje uiteindelijk geboren wordt in plaats van voor de verschrikkelijke keuze te komen staan aan de start van je zwangerschap en dat de kans dan groot is dat we er toch voor kiezen het kindje te laten komen.

wij hebben em niet gedaan, ik viel in de laagste categorie (25 toen ik zwanger was) en dan is de test het minst betrouwbaar. en ik wilde toch geen vervolgonderzoek.

bij een volgend kindje weet ik het nog niet, ik ben dan natuurlijk wel wat ouder.

ik vond het trouwens wel moeilijk om een keus te maken. en toch heb ik gedurende mijn zwangerschap afgevraagd of alles goed was, maar goed zekerheid heb je never nooit! en daarbij wordt niet alles gezien op een echo.

joyce0606 schreef:wij hebben em niet gedaan, ik viel in de laagste categorie (25 toen ik zwanger was) en dan is de test het minst betrouwbaar. en ik wilde toch geen vervolgonderzoek.

bij een volgend kindje weet ik het nog niet, ik ben dan natuurlijk wel wat ouder.

ik vond het trouwens wel moeilijk om een keus te maken. en toch heb ik gedurende mijn zwangerschap afgevraagd of alles goed was, maar goed zekerheid heb je never nooit! en daarbij wordt niet alles gezien op een echo.

het minst betrouwbaar als je jong bent? Echt waar? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord!

Rejoy. schreef:Wij hebben 'm niet gedaan.

Mocht er wel een verhoogde kans uit komen, dan moet je ervoor kiezen of je risicovolle vruchtwaterpunctie wilt en als blijkt dat je kind één van de syndromen heeft waarop getest wordt, moet je de keuze maken of je het kindje wilt aborteren of niet. Die keuze wilden wij niet maken. Wij wilden het liever niet weten en er dan wel mee móeten leven als het kindje uiteindelijk geboren wordt in plaats van voor de verschrikkelijke keuze te komen staan aan de start van je zwangerschap en dat de kans dan groot is dat we er toch voor kiezen het kindje te laten komen.

+1

Parisienne schreef:

Rejoy. schreef:Wij hebben 'm niet gedaan.

Mocht er wel een verhoogde kans uit komen, dan moet je ervoor kiezen of je risicovolle vruchtwaterpunctie wilt en als blijkt dat je kind één van de syndromen heeft waarop getest wordt, moet je de keuze maken of je het kindje wilt aborteren of niet. Die keuze wilden wij niet maken. Wij wilden het liever niet weten en er dan wel mee móeten leven als het kindje uiteindelijk geboren wordt in plaats van voor de verschrikkelijke keuze te komen staan aan de start van je zwangerschap en dat de kans dan groot is dat we er toch voor kiezen het kindje te laten komen.

+1

+1

Ik heb hem wel gedaan. Ook al was ik 22 toen ik zwanger raakte, en hij blijkbaar (lees ik hier voor het eerst) minder betrouwbaar is. De kans die eruit kwam was 1 op ruim 29.000 dacht ik.

Niet dat je daar veel aan hebt, want je kunt altijd net die ene persoon zijn. Maar ik heb er wel voor gekozen omdat ik me graag goed op dingen wil voorbereiden. En ik zou het alleen gaan doen, en het lijkt me een stuk zwaarder om voor een gehandicapt kindje te zorgen dan wanneer je samen bent.

Niet dat ik abortus had laten plegen bij een slechte uitkomst, het was puur om me zo goed mogelijk te kunnen voorbereiden op wat me dan eventueel te wachten zou kunnen staan, voor zover mogelijk.

Wij hebben de nekplooimeting wel gedaan. Ons risico (want met de combinatietest krijg je een risicoberekening) is dermate klein dat de kans nihil is. We hebben wel nog een punctie overwogen om het zeker te weten, maar het risico om baby te verliezen was ons weer te groot (juist omdat ons risico zo klein is). Mocht uit de nekplooi gekomen zijn dat het risico hoger was (buiten een bepaalde marge) dan hadden we wel een punctie laten doen en een abortus mocht eruit gekomen zijn dat baby een van die drie ernstige aandoeningen zou hebben. Voor ons betekende het dus wel kiezen.

Bij onze eerste zwangerschap niet, maar de tweede wel. We voelden nu dat we ook verantwoordelijk waren voor het leven van ons zoontje. Een eventueel gehandicapt kindje zou niet alleen ons leven maar ook dat van hem op zijn kop zetten. Ook al wisten we dat er genoeg handicaps zijn die niet via de nekplooimeting naar voren komen.

Wij hebben de nekplooimeting ook laten doen en niet omdat we bang waren voor een kindje met het syndroom van down. Ik was eerder bang voor een ernstige hartafwijking of iets anders wat niet met het leven verenigbaar is. Op een ander forum waar ik mee lees is dat helaas nu ook gaande. Zij heeft de test laten doen en het kindje blijkt een niet met het leven verenigbare ziekte te hebben...zo ontzettend erg. Ik zou het dan ook liever weten met 12 weken dan wanneer je baby dood geboren wordt. Echt verschrikkelijk.
Ieder zijn eigen keuze natuurlijk en ik snap het ook heel goed als mensen het liever niet willen doen. Je moet doen wat voor jezelf goed voelt.

Wij hebben het beide keren niet gedaan. Dit omdat een kindje met het syndroom van down net zo welkom is als een 'gezond' kindje.

Wij hebben het niet gedaan omdat ik vind dat je de natuur niet koste waar het kost zou moeten willen controleren.
Als we een kindje met down hadden gekregen, was dat zo geweest.
Ik vind het niet aan mij om daarover beslissingen te nemen.

Sunprincess schreef:Wij hebben het niet gedaan omdat ik vind dat je de natuur niet koste waar het kost zou moeten willen controleren.
Als we een kindje met down hadden gekregen, was dat zo geweest.
Ik vind het niet aan mij om daarover beslissingen te nemen.

Dit bedoel ik dus precies. Wij geloven niet dat het aan ons te beslissen is om een niet gezond kindje niet geboren te laten worden. Zo is het ook goed dat Mara bij ons geboren is.

Mama_van2 schreef:Wij hebben het beide keren niet gedaan. Dit omdat een kindje met het syndroom van down net zo welkom is als een 'gezond' kindje.

Daarom hebben wij het ook niet gedaan.
Als ons kindje een down syndroom heeft zullen we er net zoveel van houden. We houden nu al veel van hem of haar, dat kan alleen nog maar meer worden.

Printje schreef:Wij hebben het niet gedaan omdat we niet in een risicogroep vielen en omdat als ik gehoord zou hebben een kans van 1 op 500 ofzo dat ik dan alleen maar bezorgd zou zijn.

+1

Daarbij heeft een collega van mij deze test laten doen. Daar kwam uit dat ze niet een verhoogde kans hadden. Maar 3 maanden geleden is ze toch bevallen van een kindje met down.

Dit soort testen geven natuurlijk nooit een garantie. Als blijkt dat b.v Mara haar ziekte erfelijk is en er 10% kans om deze over te dragen op een volgend kindje dan weet je natuurlijk dat de kans bestaat om nog zo'n kindje als Mara te krijgen. Zo ook met deze nekplooi metingen. Ik ben van mening dat de medische wetenschap hierin een beetje teveel is doorgedraaid. Het is natuurlijk ontzettend fijn dat artsen van te voren sommige ziekte's kunnen opsporen, ziekte's waarbij het kindje niet levensvatbar zal zijn buiten de baarmoeder. Maar in mijn ogen wordt er vaak zo makkelijk gedaan over een kindje met het syndroom van down weg te laten halen. Argumenten als, 'dat past niet bij ons', 'daar kunnen we echt niet voor zorgen', 'dat willen we niet', ik vraag mezelf af of je wel iets te willen hebt ? Heeft de natuur al niet voor jou beslist dat dit kindje bij jou/jullie hoort ? Waarom ingrijpen en zelfs een kindje aborteren omdat het het syndroom van down heeft.

Ostara schreef:Daarbij heeft een collega van mij deze test laten doen. Daar kwam uit dat ze niet een verhoogde kans hadden. Maar 3 maanden geleden is ze toch bevallen van een kindje met down.

Het is ook alleen een kansberekening. Je kunt een kans van 1 op 60.000 hebben en net die ene zijn.

mama_van2: ik ben het helemaal met je eens. Op een ander forum heeft een as moeder na de 20 weken echo te horen gekregen dat haar kindje trimosie18 heeft. Het kindje heeft absoluut geen overlevingskansen. Een kindje met een syndroom van down wel.

SarahKey schreef:mama_van2: ik ben het helemaal met je eens. Op een ander forum heeft een as moeder na de 20 weken echo te horen gekregen dat haar kindje trimosie18 heeft. Het kindje heeft absoluut geen overlevingskansen. Een kindje met een syndroom van down wel.

Volgens mij was dit na de nekplooimeting.. En aan de hand daarvan heeft ze een vlokkentest laten doen. En dat is ook juist mijn punt. Bijna iedereen heeft het over het syndroom van down, maar dat is dus niet de enigste wat opgespoord wordt. Ook bepaalde niet met het leven verenigbare ziektjes...Kindjes die idd geen overlevingskansen hebben.

Ik heb het niet laten doen, waarom? Het is een kansberekening, de kans bestaat, ookal is het 1 op 100000. Je kunt net die ene zijn.

Wij hebben het wel gedaan maar er kwam niets bijzonders uit terwijl hij wel een lipspleetje had dat kwam pas naar voren met de 4 maanden echo

Wij hebben er niet voor gekozen.
Voor ons veranderde het niet als er wat uit zou komen. Dus wij vonden het niet nodig.

Julia schreef:

SarahKey schreef:mama_van2: ik ben het helemaal met je eens. Op een ander forum heeft een as moeder na de 20 weken echo te horen gekregen dat haar kindje trimosie18 heeft. Het kindje heeft absoluut geen overlevingskansen. Een kindje met een syndroom van down wel.

Volgens mij was dit na de nekplooimeting.. En aan de hand daarvan heeft ze een vlokkentest laten doen. En dat is ook juist mijn punt. Bijna iedereen heeft het over het syndroom van down, maar dat is dus niet de enigste wat opgespoord wordt. Ook bepaalde niet met het leven verenigbare ziektjes...Kindjes die idd geen overlevingskansen hebben.

Nee dit was na de 20 weken echo (misschien hebben we beide een ander voor ons?) Ze zagen op de 20 weken echo teveel dingen wat niet klopte. Maar na de 20 weken echo heeft ze wel dingen laten onderzoeken. Dat ging volgens mij idd met de vlokkentest.

Op babybites voor twee weken terug een moeder die met 15 weken zwangerschap haar kindje verloren is omdat deze na de vlokkentest een infectie gekregen heeft. De kans dat je daar een miskraam van krijgt is klein maar idd je hebt die kans wel. Ook dit was een reden bij ons om dat soort onderzoeken niet te laten. Straks is je kindje gezond en krijgt het wel een infectie oid.