Ik kan het niet geloven..

RYW schreef:

Susan schreef:

Eucalypta schreef:dat hij de relatie verbreekt en vreemdgaat heeft hem niet minder recht om zijn kind te zien. En haar niet meer recht om hun kind te zien. Dus ik vind dit wel logisch van hem: hij wil van zijn relatie af, niet van zijn kind. Beetje bijzonder dat hij ook meteen een slechte vader is, en zijn kind niet eens meer alleen mag zien alleen omdat hij uit de relatie wil en dat kloterig aanpakt.

Dat zegt RYW toch ook niet? Als je gescheiden bent zie je je kind niet meer iedere dag, dat is toch gewoon zo?

Sowieso, RYW is zelf gescheiden, het lijkt mij wel dat ze weet hoe die dingen gaan.

Inderdaad.

Ik wil deze er toch nog even uitlichten hoor, Euc. Al zeg je later dat het je niet alleen om mijn post gaat, toch quote je de mijne, en dat je dan zo belerend tegen mij doet terwijl ik nota bene de ervaringsdeskundige ben en dit verdriet zelf heb meegemaakt vind ik best ongepast.

Wat Proudmom beschrijft, de reactie van haar zoontje en dat verdriet dat nog eens bovenop haar eigen verdriet komt, een schuldgevoel (als ik leuker was geweest was hij niet op me uitgekeken en had mijn kind zijn gezin nog bij elkaar), de machteloosheid dat je zijn verdriet niet op kan lossen, dat je in je verdriet sterk moet zijn voor je kind, dat JIJ degene bent die dit uberhaupt aan hem moet vertellen, dat herken ik zo goed, en ik kan je met zekerheid zeggen dat Proudmom meer dan wie ook verdrietig is voor haar zoontje dat vader weg is en dat zij hem niet terug kan brengen voor hem.

Je kan wel leuk zeggen dat papa ook gewoon doorgaat met zijn kind, maar hij KAN hem gewoon niet dagelijks zien als ze uit elkaar gaan. Feit. Plus, het hele gezin krijgt straks een nieuwe dynamiek waarin B ook zijn plek zal moeten vinden en dat gaat niet vanzelf. Dat gaat gepaard met enorm veel verdriet, loyaliteitsconflicten en spanningen. En hoe je het ook beziet, het is een gevolg van ZIJN beslissing. Hij heeft dit niet alleen Proudmom aangedaan, maar ook zijn eigen zoon.

Proudmom, dit is een enorm zware tijd waar je aan begonnen bent. Wat Nour al zegt, bedonderd worden in je relatie is het hoogste verraad. En dan huilt jouw hart ook nog voor B. Als je iets kwijt wil of wil vragen kan je altikd een PM sturen!

Nogmaals: het was niet naar jou bedoeld. Ik snap je punt echt, ik vond alleen dat er té makkelijk vanuit werd gegaan dat hij wel even weg ging, dat hij zijn kind niet meer alleen mag zien en dat zij verder moet met haar kind. Hij maakt een beslissing en dat heeft ook gevolgen voor hun kind. En dat is niet handig en niet goed, maar het maakt hem niet meteen een slechte vader, daarvoor kennen we de achtergrond van de relatie te slecht. Misschien is hij een beroerde vader, maar dan was hij dat al de hele relatie, en niet opeens nu lijkt me.

Maar los van of een vader recht heeft om zijn kind te zien en als ik me moet verplaatsen in PM dan kan ik me heel goed voorstellen dat als zij diegene is die het haar zoon mag vertellen, hem moet troosten, hem moet opvangen, dat je dan niet altijd je eigen emotie uit kan zetten en dan ook zo iets hebt van die l*l ziet zijn kind maar even niet.

Ook al is dat misschien niet verstandig ook PM is naast moeder ook echtgenoot geweest.

Proudmom, hoe gaat het met jou en B?

RYW schreef:Proudmom, hoe gaat het met jou en B?

Daar ben ik ook naar benieuwd!

Moon schreef:

RYW schreef:Proudmom, hoe gaat het met jou en B?

Daar ben ik ook naar benieuwd!

+1

Parisienne schreef:

Moon schreef:

RYW schreef:Proudmom, hoe gaat het met jou en B?

Daar ben ik ook naar benieuwd!

+1

+1

**weg**

Wat een verhaal meid! En je dilemma's snap ik volkomen. Je wil het beste voor je zoontje en dat wordt nu even flink veranderd. Maar ook al ga jij fulltime werken, je bent er wel voor je zoon. Het zal voor jou en voor hem heel erg wennen worden maar dat komt wel. Ik ben een half jaar thuis geweest en daarna moest ik ook aan het werk (fulltime want door crisis maar weinig banen). Het was ook ontzettend wennen en nog steeds is het wel eens rot dat ik niet wat meer thuis ben. Maar ik denk dat jij sterk genoeg bent om hier doorheen te komen.

Succes met alles uitzoeken en regelen. Dat zal een hoop stress met zich mee brengen.

Lieve ProudMom,

Ik kan bijna de pijn en de wanhoop door het beeldscherm heen voelen en vind het verschrikkelijk naar voor jou en B.randon. Jullie hele wereld staat op z'n kop en dat is niet raar. Dat je niet boos bent, vind ik overigens ook niet uitzonderlijk. Je zit in een soort van rouwproces en boosheid is daarbij vaak niet de eerste emotie (soms ook wel, maar lang niet bij iedereen). Daarnaast is het niet jouw keuze geweest om de stekker uit jullie relatie te trekken, dus is jouw gevoel automatisch anders dan dat van jouw ex. Het gevoel van houden van is gegroeid en dat moet ook weer slijten of iig anders worden vormgegeven dan wat het was. Ik was ook letterlijk ziek van gemis en heb 2 maanden amper kunnen eten en slapen; het was slopend. Voor jou klinkt het nu vast ondenkbaar, maar het gevoel van gemis wordt steeds draaglijker en zal op den duur steeds minder overheersen in jouw dagelijkse bezigheden. Dat vergt alleen tijd; veel tijd, verdriet, machteloosheid, pijn, woede en vooral energie.

Ik snap heel goed dat je het heel naar vindt dat jouw ex niet meer voor jullie als gezinnetje wil vechten en voor hem de koek op is. Dat is zo'n harde conclusie en feitelijk gezien sta je in deze beslissing aan de zijlijn toe te kijken, terwijl de gevolgen voor jou en B.randon (evenals voor jouw ex) aanzienlijk zijn. Je benoemde zelf al dat je nu fulltime moet gaan werken, terwijl dit voorheen niet nodig zou zijn (geweest). Nu kan ik heel belerend gaan stellen dat het eerder uitzondering dan regel is dat dit mogelijk was, maar daar schiet jij niets mee op. Dit was namelijk hoe jullie dit konden regelen en dat maakte iedereen gelukkig. Daar mag je ook best heel verdrietig over zijn en angst voelen over de toekomst, bijv. over hoe B.randon hier mee om zal gaan. Uiteindelijk zullen jullie beiden hierin je weg vinden, dat weet ik zeker. Maar ook dit is voor jou natuurlijk weer toekomstmuziek en heb je nu niets aan. Jouw/jullie wereld staat stil, terwijl er eigenlijk zoveel geregeld moet worden. Ik vind het fijn om te lezen dat je ouders zo'n steun zijn. Ergens hoop ik dat dit je toch een sprankje hoop geeft voor de (nabije) toekomst.

Nogmaals, die boze gevoelens kunnen echt nog wel komen (in overheersende vorm), maar ergens denk ik dat het wel fijn is dat dit nu nog niet het geval is. De keerzijde ervan is namelijk dat je zou kunnen gaan denken dat alles wat jullie hebben gedeeld, gebaseerd is geweest op een grote leugen en die gedachte is ook erg pijnlijk. Het gevoel van eenzaamheid hangt doorgaans niet samen met hoeveel mensen je om je heen hebt. Het valt vaak meer samen met die ene specifieke persoon die er niet is en juist die persoon zou je om je heen willen hebben. En dan kom ik weer bij wat ik eerder zei: dat gevoel slijt, echt waar. Het duurt alleen langer dan een paar dagen. Destijds probeerde ik mezelf heel erg voor te houden dat het gemis ook niet meer gebaseerd was op hoe mijn ex was. Dat viel namelijk geheel samen met de keuze die hij had gemaakt om vreemd te gaan en dus was het vertrouwen in hem weg. Op de moeilijkste momenten bedacht ik me telkens dat ik alleen maar een bepaalde rust zou hebben, als hij naast me op de bank zat en daar netjes bleef zitten zonder gsm, laptop of welk ander middel tot contact opnemen met die andere vrouw dan ook. Die vriendin wilde ik niet worden of zijn; ik zou continu gestresst zijn en me afvragen of hij wel echt bij vrienden zou zijn als hij eens een avondje niet op de bank zou zitten. Ik zeg niet dat dit voor jou ook werkt om in gedachten te houden, maar wellicht is het een poging waard om eens bij stil te staan, als je hier ruimte voor hebt in je hoofd.

Ik kan je echt niet vertellen hoe B.randon zich voelt, omdat ik vermoed dat zijn verdriet heel anders is dan dat van jou. Jij bent je grote liefde kwijt, hij is zijn vader op een bepaalde manier kwijt, maar natuurlijk niet helemaal. Het wordt alleen anders vormgegeven vanaf nu en daar zal hij compleet aan moeten wennen.

Hoe graag ik ook zou willen, meer dan wat opbeurende woorden kan ik je niet geven. Het is namelijk geheel niet raar dat je je zo voelt. Het bevestigt alleen maar dat jij wel oprecht in jullie relatie stond tot op de dag van dat het over is gegaan tussen jullie en je hele toekomstplannen moeten nu worden bijgesteld. Dat is iets heel groots en raakt je in alle facetten van je leven. Ik wil je daar heel veel succes en sterkte in wensen.

Hoe is het nu met jou en B.randon?

Rose- schreef:Hoe is het nu met jou en B.randon?

+1

Tsjee, heb het verhaal gelezen en wat een situatie zeg! Onwijs veel sterkte voor jou en je zoon en denk ook aan jezelf he!

Wat heftig allemaal, echt verschrikkelijjk!
Heel veel sterkte de komende tijd, en een dikke knuf van jouw en je ventje!

Meid,wat een verhaal. Ik wil je heel veel sterkte wensen,ook voor je zoontje! Denk aan jullie...

jeetje zeg .... hou je taai

Wat een ongelooflijke laffe, labiele klootzak is die gozer! Mijn familie had 'm "aangepakt".

En wat vreselijk dat je je druk moet maken om het feit dat hij in staat zou kunnen zijn je kind te ontvoeren naar Suriname, bah, gadverdamme! Nog een zorg erbij!

Sterkte met het nemen van goede beslissingen komende tijd.

Muurvlindertje schreef:Wat een ongelooflijke laffe, labiele klootzak is die gozer! Mijn familie had 'm "aangepakt".

En wat vreselijk dat je je druk moet maken om het feit dat hij in staat zou kunnen zijn je kind te ontvoeren naar Suriname, bah, gadverdamme! Nog een zorg erbij!

Sterkte met het nemen van goede beslissingen komende tijd.

tokkiefamilie heb je dan. Maargoed, dat wisten we al. Het is wel de vader van haar kind.

Tsja, misschien dat ik daarom niet op zulke types val, omdat ik weet dat ze het over het algemeen niet zo nauw nemen met trouw zijn aan een partner.
Is misschien wel generaliserend, maar dat komt doordat ik dit niet voor de eerste keer hoor.

En ja, als mij dit aangedaan was, denk ik niet dat mijn familie hem heel had gelaten.

Daar bereik je nogal wat mee.

Muurvlindertje schreef:Tsja, misschien dat ik daarom niet op zulke types val, omdat ik weet dat ze het over het algemeen niet zo nauw nemen met trouw zijn aan een partner.
Is misschien wel generaliserend, maar dat komt doordat ik dit niet voor de eerste keer hoor.

En ja, als mij dit aangedaan was, denk ik niet dat mijn familie hem heel had gelaten.

Ja laten we alle mensen over één kam scheren. Maakt de wereld zo heerlijk eenvoudig.

Nora schreef:

Muurvlindertje schreef:Tsja, misschien dat ik daarom niet op zulke types val, omdat ik weet dat ze het over het algemeen niet zo nauw nemen met trouw zijn aan een partner.
Is misschien wel generaliserend, maar dat komt doordat ik dit niet voor de eerste keer hoor.

En ja, als mij dit aangedaan was, denk ik niet dat mijn familie hem heel had gelaten.

Ja laten we alle mensen over één kam scheren. Maakt de wereld zo heerlijk eenvoudig.

Zo bedoel ik het niet. Ik bedoel meer dat Surinaamse mannen, door hun cultuur, sneller vreemdgaan. Surinaamse kennissen van me bevestigen dit zelf, vooral in het land zelf is het normaal om meerdere vrouwen te hebben en kinderen bij meerdere vrouwen. De vrouwen doen ook voornamelijk de opvoeding daar.

http://www.suriname.nl/nieuws/viewnews.cgi?category=2&id=1059515560

Neemt niet weg dat Nederlandse mannen dit NIET doen.
En dat ik het heel triest vind voor Proudmom en haar kind.

Waar lees jij trouwens dat ze daar bang voor is?

Paar pagina;s geleden zegt ze dat het niet de eerste keer is dat de vader het kind naar het buitenland ontvoert, dus dat ze bij het contact wil zijn.