Huilen en muziek

Hebben jullie ook stukken tekst uit nummers waarbij je de tranen achter je ogen voelt prikken? Ik ben nogal (over)gevoelig voor muziek (ook zonder tekst), maar als ik dan ook nog naar de tekst luister, dan moet ik vaak serieus huilen .

Maar goed, voorbeelden graag! Ik heb het bij 'Don't you remember' van Adele op dit moment en dan bij dit stukje tekst:

I gave you the space
so you could breathe
I kept my distance
so you would be free
I hope that you find the missing piece
to bring you back to me



Nu zijn jullie!

Ik ben echt een jankbal met muziek

Muziek kan mij ook erg raken. En dan vooral de melodie. Tekst doet minder met me, over het algemeen.

I wake up in the morning and I wonder
Why everything's the same as it was
I can't understand, no, I can't understand
How life goes on the way it does

Godver zit nu dus weer te huilen... 't Is al bijna 10 jaar geleden, maar dit liedje was favoriet van mijn oma en werd gedraaid op haar uitvaart. Ik mis haar nog steeds onwijs en ik mis haar alleen maar meer naarmate ik ouder word, omdat ik haar zoveel had willen vragen en haar gewoon zoveel bewuster had mee willen maken. Op zich, 't liedje doet me niet héél veel, maar er gaat een stukje van oma's geschiedenis achter verschuild en bovenstaande regels waren heel lang voor mij gewoon.. Realiteit.

Maar ergens is het ook wel heel mooi dat je bij zo'n nummer dan echt aan haar denkt. Wel heel erg dat ze er niet meer is natuurlijk .

@ Lotus: Dat heb ik ook heel erg hoor. Toen ik klein was, luisterde mijn vader vaak zielige muziek (nog steeds trouwens (familiekwaal)) en als mijn moeder dan weg was en ik haar miste, dan werd dat zo ontzettend versterkt door de muziek, dat ik echt het gevoel had dat ik weg moest bij die muziek. Wat dat betreft had de melodie dus ook altijd al een sterke invloed op mij, want in die tijd begreep ik niks van de tekst.

Ik heb overigens nog steeds periodes dat ik 'zielige' muziek niet kan horen, omdat het mijn emoties zo ontzettend versterkt.

Alleen met Ave Maria begin ik te huilen, zoveel herinneringen aan..

Voor de rest ben ik overgevoelig met zielige film, documentaires, programma's... Zoals Extreme Home Make Over daar kan ik zooooo bij huilen :S

Door dit topic zit ik me te bedenken wanneer ik voor het laatst heb gehuild bij het luisteren van muziek. En ik kom tot de conclusie dat het jaren geleden is dat ik heb gehuild om muziek. En dan niet gewoon gehuild, maar meer janken/gieren/brullen. Het was het nummer van Boris Titulaer - When you think of me.

Anouk - For bitter or worse


Miss Montréal - So this is home, jammer dat daar geen clip van is, het échte brok in de keel-moment (op 3:00) valt hier een beetje weg..


Green Day - Wake me up when september ends

Niet om de tekst of het nummer zelf, maar de herinnering die ik erbij plaats.
Als ik alleen ben of in gedachten en ik hoor dit nummer, dan ga ik weer helemaal terug naar die momenten.



En nu begin ik al, het is echt erg..
Zie gewoon een heel filmpje in mijn hoofd voorbij gaan.

Opvallend dat een groot deel weer over die verdomde mannen gaat! Ik snap dat jij in veel nummers waarschijnlijk herkenning vindt nu, Maple .

Smaragdje: Ik ken het nummer erg goed en ik vind het naar voor je dat je het herkent .

June schreef:Opvallend dat een groot deel weer over die verdomde mannen gaat! Ik snap dat jij in veel nummers waarschijnlijk herkenning vindt nu, Maple .

Smaragdje: Ik ken het nummer erg goed en ik vind het naar voor je dat je het herkent .

Dat niet hoor, zitten andere herinneringen aan ;-) Maar die herinneringen doen mij wel veel.

June schreef:Opvallend dat een groot deel weer over die verdomde mannen gaat! Ik snap dat jij in veel nummers waarschijnlijk herkenning vindt nu, Maple .

Het valt gelukkig mee, bij Anouk en Green Day had ik het sowieso al, Miss Montréal is daar wel sinds kort pas bijgekomen.

Ohh en deze, gegarandeerd tranen:

De muziek van Adele raakt mij altijd wel, maar bij de eerste noot van onderstaand nummer zit ik vaak al te huilen
Vooral het stukje, voor het nummer, waarin ze vertelt hoe ze er nu over denkt en wellicht in de toekomst, daar kan ik mij best in vinden.

mij doet de melodie vaak meer dan de tekst. op de een of andere manier komt dat niet bij me binnen (engels sowieso niet, dat kan ik niet, maar nederlands ook niet altijd)
maar dat wil niet zeggen dat ik het niet mooi vind, of er door geraakt kan worden

Hier krijg ik altijd tranen van in mijn ogen.
Zit dan ook een minder mooi herinnering aan, maar ook wel weer een mooie.

Ik heb dat met dit nummer, echt zo zielig....

Net nog midden in de Blokker voelde ik de tranen prikken, het nummer Dochters van Marco Borsato.

Spetterdespat schreef:

Hier krijg ik altijd tranen van in mijn ogen.
Zit dan ook een minder mooi herinnering aan, maar ook wel weer een mooie.

Balloon schreef:Net nog midden in de Blokker voelde ik de tranen prikken, het nummer Dochters van Marco Borsato.

Herkenbaar! Toen het nummer uit kwam woonde ik in Engeland. Ik zat dan gewoon te huilen toen ik het hoorde, vooral omdat ik ook 'zo ver weg' was van mijn vader.

Zelda: Ik luister dat nummer veel en ik vind het erg mooi, maar ik ga er niet van huilen.

June schreef:Zelda: Ik luister dat nummer veel en ik vind het erg mooi, maar ik ga er niet van huilen.

Ik wel een beetje haha. Niet elke keer dat ik het hoor gelukkig

Reva schreef:Ik ben echt een jankbal met muziek

+1.

SnowWhite schreef:

Bij dit liedje lopen soms echt de tranen over mijn wangen. Vooral omdat ik me dan realiseer hoe stom ik ben geweest.

ik heb een film met alle filmbeelden van mijn (overleden) paard. Aan het eind heb ik een fotocollage met dit nummer eronder.


Ook over mijn paard.


Dit nummer 'ontdekte' ik toen ik net een beetje uit een depressie begon te krabbelen.

Verder kan ik het hele topic wel volzetten met dit soort nummers maar deze springen er voor mij echt uit.