Hoe begon jullie bevalling?

Met het breken van de vliezen + een infuus, want ik werd ingeleid.

Mijn vliezen braken spontaan vlak voor dat ze me wilde gaan inleiden
uurtje later de ween die meteen voor ontsluiting zorgde !

Mijn vliezen braken om 3 uur snachts. Om 4.30 uur begonnen de weeen maar waren nog niet heftig genoeg. Ik werd dus ingeleid. Kreeg om 7.00 uur de infuus en de weeen begonnen gelijk. Om 12.55 uur is A geboren.

De weeen voelen niet precies als menstruatie kampen. Susan haar omschrijving komt het meest overeen. Ik dacht altijd dat je krom zou gaan liggen net als je heel erg buikpijn hebt. Maar dat was niet zo. Het voelde gek genoeg alsof ik weg welke lopen van de pijn. (snap je t nog? Haha!)

Met lichte weeen.

Chelle schreef:Mijn vliezen braken om 3 uur snachts. Om 4.30 uur begonnen de weeen maar waren nog niet heftig genoeg. Ik werd dus ingeleid. Kreeg om 7.00 uur de infuus en de weeen begonnen gelijk. Om 12.55 uur is A geboren.

De weeen voelen niet precies als menstruatie kampen. Staan haar omschrijving komt het meest overeen. Ik dacht altijd dat je krom zou gaan liggen net als je heel erg buikpijn hebt. Maar dat was niet zo. Het voelde gek genoeg alsof ik weg welke lopen van de pijn. (snap je t nog? Haha!)

Hahahaha vandaar dat al die zwangere vrouwen lopen zo fijn vinden!
Ik denk dat ik straks een stuk beter snap wat je bedoeld

Floor schreef:@chipa, die rugweeeen overdag, waar het mee begon, kwamen die ook in vlagen om de zoveel minuten of was dat meer een constante rugpijn (of hoe moet ik het zien?)

Dat waren wel vlagen. Dan ging ik even een rondje lopen en was het over.

Met weeën die ik op gang moest houden door te blijven lopen, daarna de hele dag weeën gehad waar ik weinig last van had, de volgende dag 's morgens in het ziekenhuis bevallen (ik ben woensdag op donderdag wakker geworden van een wee, vrijdagochtend pas bevallen) Vliezen zijn gebroken bij 4 cm, nadat ik een ruggenprik had gehad.

Je weet het als de bevalling begonnen is, ik maakte me er ook een beetje druk om, maar je weet het meteen, geloof me. Zeker nu je op het einde loopt en het verwacht.

Bij de eerste met een wee terwijl we bij mijn schoonmoeder op de koffie waren. Ik herkende het meteen. Het was ook vrij duidelijk, want ze kwamen direct om de drie minuten. Vier uur later was de oudste er.

Bij de tweede werd ik rond kwart voor zeven wakker met het idee; het gaat vandaag gebeuren! Nu had ik toevallig ook een afspraak staan om ingeleid te worden (om negen uur die ochtend). Maar om 7 uur had ik uit mezelf daadwerkelijk de eerste wee en anderhalf uur later was de jongste er (nog voor het tijdstip dat ik bij de gyn moest zijn dus ).

Parels schreef:

Chelle schreef:Mijn vliezen braken om 3 uur snachts. Om 4.30 uur begonnen de weeen maar waren nog niet heftig genoeg. Ik werd dus ingeleid. Kreeg om 7.00 uur de infuus en de weeen begonnen gelijk. Om 12.55 uur is A geboren.

De weeen voelen niet precies als menstruatie kampen. Staan haar omschrijving komt het meest overeen. Ik dacht altijd dat je krom zou gaan liggen net als je heel erg buikpijn hebt. Maar dat was niet zo. Het voelde gek genoeg alsof ik weg welke lopen van de pijn. (snap je t nog? Haha!)

Hahahaha vandaar dat al die zwangere vrouwen lopen zo fijn vinden!
Ik denk dat ik straks een stuk beter snap wat je bedoeld

Haha! Ja dat zou kunnen. Ik kon alleen geen kant op met infuus, ctg en bloeddrukmeter aan mijn arm...
Ik wist me soms geen houding aan te nemen. Ik was ook spontaan vergeten hoe ik moest puffen. Zonde voor het geld voor de zwangerschapscursus. Daar heb ik dus echt niets aan gehad..

Ik had in de 2 weken daarvoor al 2 dagen flinke voorweeen gehad. Ik moest die dag naar de verloskundige. Zij ging kijken of het iets gedaan had. Ik had toen al 3cm ontsluiting zij heeft me toen meteen gestript.
Ze adviseerde om in een warm bad te gaan liggen. Als ik thuis was. Het is eigenlijk meteen gaan rommelen en vanaf een uur of drie voelde het aan als echte weeen.
Om 17.00 naar het ziekenhuis gegaan met 5cm ontsluiting en om 21.02 is M.ax geboren.

Ik ben niet eens naar een cursus geweest, maar had ook geen nut gehad op dat moment... Ik had echt mijn vriend nodig om me te kunnen concentreren op het puffen, die hele cursus zou ik dan al lang en breed vergeten zijn haha

Maandag op dinsdagnacht verloor ik wat vruchtwater. Ben toen in het ziekenhuis geweest voor een CTG. Had lichte weeënactiviteit, alhoewel de verloskundige het daar harde buiken noemde.
Dinsdag de hele dag wat buikpijn gehad, maar kon nog prima boodschappen doen, op bezoek bij vrienden en naar de shoarmatent, haha.
Om 23 uur begon het echt pijn te doen. Ik dacht toen dat het voorweeën waren. Ik kreeg er toen ook rugweeën bij, maar had nog steeds het idee dat het voorweeën waren. Om 20 over twee braken mijn vliezen, daarna werd het echt een hel.
Vriend de verloskundige gebelt, maar die deed het lekker rustig aan, omdat het de eerste keer was dat we belden. Om 03:01 kwam zij binnen en om 03:04 was C. er al. Ik was toen echt heel erg bang en in paniek. Ik had toen dus ook pas drie kwartier door dat mijn bevalling echt begonnen was, dus naar mijn idee ging het ook echt heel snel.

De tweede keer kreeg ik zaterdagavond wat buikpijn. Ben toen naar bed gegaan en kon er prima door slapen. Om zes uur werd ik weer wakker en ben ik wat gaan forummen en internetten. Om negen uur mijn vriend wakker gemaakt en mijn ouders gebelt voor de kids. Daar nog koffie gedronken tot een uur of 12. Toen we thuis waren toch maar de VK gebelt. Ik vond het allemaal nog prima te doen, maar met het oog op de vorige keer, leek het me verstandig om haar toch even te laten komen. Had 1 cm verwacht ofzo. Zij was er om 13:10 en toen had ik al acht cm. En dat met heel weinig pijn. Om 13:39 was hij er. Dus ook bij hem had ik niet langer moeten wachten met bellen.

Ik had beide keren dus niet echt door dat het begonnen was of al zo ver was. Terwijl ik de tweede keer wel het gevoel al had moeten kunnen herkennen, maar ook toen herkende ik de weeën niet echt bewust.

Ik hoor vaak van mensen; 'als het echt begonnen is, dan weet je dat'
Maar bij mij was dat dus echt niet het geval.

3 x begonnen met weeën.
Bij de 2e en 3e meteen om de 4 min. Maar ik had het niet door en dacht wat zit ik me hier nou aan te stellen??? Bij de 2e heeft mijn vriend toch maar de vk gebeld en die trok mij met 8 cm onder de douche uit en bij de 3e heb ik toch zelf maar even naar de praktijk gebeld om te vragen of de vk ergens die dag nog een gaatje had? whahah had ik ook al meteen 7 cm.

Bij de 1e begon het met weeen nadat ik gestript was en 6 uur later braken mij vliezen. 21uur later was ze er pas.
Bij de 2e begon het met gebroken vliezen w.s. op maandagmorgen. Ben 5 dagen later met spoed ingeleidt omdat we toen pas achter kwamen dat daadwerkelijk mijn vliezen waren gebroken.

Bij de eerste met precies 43 weken, weeen zichtbaat op de CTG en 2 c ontsluiting. Infuus geplaatst en de echte weeen begonnen meteen (rugweeen).

Bij de tweede toen ik klaar lag voor een ruggenprik en een infuus + catheter, kreeg een geplande keizersnede

Het valt me sowiezo op dat sommige meiden het zo weinig pijn vonden doen... Ik vond die eerste 4 centimeters al zwaar! Nouja, donderdagochtend had ik 1 cm en heb ik nog de hele dag doorgelopen, maar toen ik in het ziekenhuis was kreeg ik het op een gegeven moment toch wel echt zwaar, en ik was blij dat ik een ruggenprik mocht. En dat waren nog maar de eerste 4 centimeters!

Ayla schreef:

Je weet het als de bevalling begonnen is, ik maakte me er ook een beetje druk om, maar je weet het meteen, geloof me. Zeker nu je op het einde loopt en het verwacht.

Dat dacht ik van tevoren dus ook. Maar nee hoor, ik had niets door haha

Ik werd smorgens wakker doordat ik voor mn gevoel in m'n bed plaste, was gewoon vruchtwater..niet heel veel. Ben toen naar de wc gegaan en terug naar bed, toen voelde ik krampen en merkte ik dat het steeds terug kwam. Dus ik mijn man wakker gemaakt, en gezegd dat ik volgens mij (voor)weeën had. Hij heeft toen de tijd genoteerd en later vk gebeld. Toen was zij nog niet echt overtuigd, op moment dat ze weg wilde gaan verloor ik opeens weer wat vocht en kon zij meten met een staafje of het vruchtwater was en dat bleek het inderdaad te zijn. Toen duurde het niet heel lang meer voor de weeën echt begonnen. En ik verloor trouwens een paar dagen ervoor ook al vocht en dat was ook gewoon vruchtwater denk ik (was hetzelfde namelijk) alleen toen 'geloofde' de verloskundige me ook al niet. Dus zal het een volgende keer wel eerder herkennen en geen genoegen nemen met iemand die denkt dat het niks is.

Ik had ook helemaal niet door dat de bevalling begonnen was, ik heb tot ongeveer 5 cm gwoon aan de toastjes gezeten hahaha. De verloskundige kwam en geloofde niet dat er iets begonnen was maar dus wel. Zo heb ik eigenlijk de hele bevalling ervaren, het viel allemaal reuze mee en voor ik het wist mocht ik gaan persen, 5 min. later was ons ventje er al.

Ayla schreef:Het valt me sowiezo op dat sommige meiden het zo weinig pijn vonden doen... Ik vond die eerste 4 centimeters al zwaar! Nouja, donderdagochtend had ik 1 cm en heb ik nog de hele dag doorgelopen, maar toen ik in het ziekenhuis was kreeg ik het op een gegeven moment toch wel echt zwaar, en ik was blij dat ik een ruggenprik mocht. En dat waren nog maar de eerste 4 centimeters!

De ene bevalling is de andere ook niet. Met mijn eerste bevalling kan ik zeggen dat ik drie kwartier echte, helse pijn heb gehad. Bij de tweede hooguit vijf minuten tijdens het persen. Ik heb tien minuten voor J ter wereld kwam nog zelf de kraamverzorgster gebelt en koffie gedronken. Terwijl een ander al uren in een weeënstorm zit en totaal uitgeput raakt, wat dan ook logisch is.

ik kreeg weeen, direct om de 3 minuten en het hield 1 minuut aan en na 4 uurtjes was D. er al!
mijn bevalling heb ik als een "eitje" ervaren, het deed wel pijn maar ik heb ergere pijn gehad en ik had het veel erger verwacht.

Ik had met 41+6 de hele dag al krampen in m'n buik en schaamstreek, maar ik stond er eigenlijk niet zo bij stil Ik probeerde me voor te bereiden op een ingeleide ziekenhuisbevalling. Maar toen ik rond 20:00 uur ineens veel slijm verloor en me besefte dat die krampen toch wel redelijk regelmatig kwamen ben ik ze pas gaan timen. Toen bleek dat ze ongeveer om de 5 minuten kwamen en ongeveer een minuut duurden. Ze hielden ook aan toen ik in bad ging. Om 23:00 uur hebben we de VK gebeld, maar ik had slechts 1 cm ontsluiting (hetzelfde als de dag ervoor toen ik gestript ben) maar m'n baarmoedermond was wel verstreken. Die nacht zwakten de weeën af, ze werden korter en onregelmatiger. De volgende ochtend ben ik overgedragen aan het ziekenhuis. Daar had ik eerst precies om de 8 minuten weeën, deze zijn gedurende de dag veranderd in rugweeën en werden sterker en kwamen korter op elkaar. Pas bij de laatste centimeters kreeg ik ook weer buikweeën, maar ze bleven minder sterk dan de rugweeën.

Ik vond de buikweeën goed te doen, maar wellicht komt dit ook omdat ze waarschijnlijk erg licht waren. De rugweeën vond ik lastiger, zeker omdat ik veel in bed moest blijven liggen vanwege de CTG. Daarnaast ging het aan het einde ook erg snel. Om 22:00 uur had ik 5 cm ontsluiting, om 23:00 al 9 cm en om 23:15 mocht ik gaan persen. Ook de persweeën volgden elkaar snel op (ik weet nog dat de VK dat zei), en met 22 minuten persen was N. geboren!

Schism schreef:Ik geloof dat ik één van de weinigen ben waarbij eerst mijn vliezen braken, daarna begonnen de weeën meteen

Mijn verloskundige vertelde een keer dat, ik geloof, 80% van de bevallingen met weeën beginnen. Dat het begint met het breken van de vliezen is dus best "zeldzaam", in tegenstelling tot wat tv-series ons willen doen geloven

Mijn water brak om half 5 s'ochtends toen ik op de wc zat. Ik had het eerst niet door maar toen ik terug in bed wilde stappen was het duidelijk. 4 uur later had ik weeën die om de 5 minuten kwamen. Ik dacht nog "eitje die pijn valt reuze mee !" 3 uur later dacht ik daar wel anders over en af en toe wist ik gewoon niet waar ik het zoeken moest. Ik had zowel buikweeën, rugweeën en beenweeën. Mijn totale bevalling heeft vanaf de regelmatige weeën tot de keizersnede zo'n 23 uur geduurd