Hoe begon bij jou de bevalling?

De vraag lijkt me wel duidelijk, ben benieuwd wat bij jullie de eerste tekenen waren dat jullie gingen bevallen...

Nadat ik de dag voordat ik ingeleid zou worden hardhandig was onderzocht door de gyn, begon 's avonds laat de bevalling.

Eerst kramp, en die bleef aanhouden. Omdat ik dat wel vaker had gehad zocht ik er niet direct iets achter. De krampen bleven echter aanhouden, op een gegeven moment werden ze ook sterker en begon er ook een soort ritme in te komen. Toen had ik al het idee dat het weleens begonnen kon zijn Daarna werd het nog wat erger en toen ik vervolgens ging plassen ben ik wat bloed en de slijmprop verloren. Daarna deed het nog meer pijn.
Toen wist ik zeker dat het begonnen was en niet lang daarna heb ik ook het ziekenhuis kunnen bellen omdat er 5 minuten tussen de weeën zat.

Ik werd wakker met weeen. Na een uurtje twijfelen de vk gebeld, die dacht dat het voorweeen waren omdat ik pas 36 weken was. Mijn gevoel was dat ik ging bevallen en dat was dus ook zo. Na alle harde buiken en heel veel bloedverlies, vond ik dat ik hem toch nog best lang binnen had gehouden

2 x met gebroken vliezen :-)

De eerste keer begon ik op woensdag de slijmprop te verliezen, op donderdag zat er ook bloed bij, in de nacht van donderdag op vrijdag dacht ik lichte weeën te voelen, maar die waren op vrijdagochtend weer verdwenen. Net toen we naar de verloskundige zouden gaan braken de vliezen gedeeltelijk. De verloskundige is toen bij ons thuis geweest en omdat het in het begin nog zo weinig vruchtwater was, dacht ze dat het afscheiding was, maar toen ze weg was kwam er een hele golf uit. Pas aan het eind van de dag kreeg ik ook weeën. Helaas waren die weeën te onregelmatig om voor een vlotte ontsluiting te zorgen waardoor ik naar het ziekenhuis moest voor een infuus.

De tweede keer waren er eigenlijk niet echt voortekenen, ik had al wel flink wat voorweeën gehad waarvan ik een aantal keer had gedacht dat het ging beginnen, maar steeds vals alarm. Ik lag 's morgens nog op bed met de laptop toen ik om de 10 minuten lichte krampen had. Omdat het zo regelmatig was en ik de pijn herkende, had ik het idee dat het was begonnen. Nadat ik Ezra naar bed had gebracht was het weer heel even weg, maar toen ben ik eerst in bad gegaan en ben toen heen en weer gaan lopen door de kamer en toen kwamen de weeën weer, ook meteen een stuk heviger en sneller achter elkaar, al vrij snel om de 4 minuten. Toen de verloskundige aan het eind van de middag langskwam had ik 3 centimeter ontsluiting en toen ging het daarna vrij snel.

's middags voelde ik wat krampjes. Tegen 20u begonnen ze regelmatiger te komen, om 23.45 had ik 5cm en rond 04u 10cm. Vliezen gebroken door vk en ik mocht gaan persen.

Het begon dus met krampen...eigenlijk gewone krampen, maar dan net wat heftiger. In de middag nog geen pijl op te trekken...vreselijk onregelmatig. 's Avonds regelmatiger en toen ben ik paar uur gaan klokken. Ik liep tegen het einde aan (ruim 38wkn) dus ik wist in mn achterhoofd wel dat de kans groot was, dat de bevalling was begonnen.

EDIT: ik was die ochtend voor de 4de keer een deel slijmprop verloren. Met 35 weken voor het eerst geloof ik.

Bij de eerste met weeën om de vijf minuten, die vrij snel overgingen in om de 2 minuten. Met 10cm zijn toen mijn vliezen gebroken.

Bij de tweede met gebroken vliezen en toen kreeg ik na 30 minuten ongeveer weeën, die duurden 25 minuten.

ik was s'ochtends gestript en s'avonds kreeg ik wat menstruatieachtige krampen met het gevoel erbij dat ik naar het toilet moest. Op het toilet slijmprop verloren en eigenlijk gelijk krampen rond de 15 á 20min. S'nachts en vrijdags waren deze ook aanwezig rond de 10 á 15min. Zaterdags nog 2maal gestript weeen bleven onregelmatig en een uur weeenstorm gehad. Na 3nachten nauwelijks slapen en krampen/weeen uiteindelijk naar ziekenhuis gegaan waar onze dochter op zondagochtend geboren.

Om 11.55 uur zat ik nog met een collega te mailen die 4 weken daarvoor was bevallen en 5 minuten later kwam ik zonder enig voorteken terecht in een weeenstorm. Ik dacht eerst dat ik moest poepen totdat mijn vriend opmerkte dat ik binnen de minuut elke keer in elkaar kromp van de pijn. Weeen? Neeee dat kan niet, toch? Want op tv (jaja op tv ) begint het altijd met bv om de 10 minuten, dan om de 8 en zo steeds korter op elkaar. Maar direct een weeenstorm had ik totaal niet over nagedacht

Meteen de vk gebeld en ik had 3cm ontsluiting. Omdat ik het niet meer trok en het zo snel ging zijn we om half 2 naar het ziekenhuis gegaan en om 18.29 uur is Y. geboren.

Ik was 2 weken overtijd en werd midden in de nacht wakker met een soort menstruatie achtige krampen. Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik dacht dat het begonnen was en ben in een warm bad gaan zitten. Na een tijdje zijn we de tijd bij gaan houden en heb ik de verloskundige gebeld. Een uurtje later was ze er, ik had toen pas een paar cm ontsluiting maar we konden toen al op ons gemakje naar het kraamcentrum gaan.

Pfft, hoopte dingen te lezen die ik totaal niet zou herkennen, maar helaas.

Zeker s avonds is mijn buik heel onrustig en begin de angst weer te komen, stel dat ik het niet herken en te laat ben om naar een speciaal ziekenhuis gebracht te worden? Stel dat...

Pfft, dan weet ik gewoon niet waar ik het zoeken moet!!

ProudMama schreef:Pfft, hoopte dingen te lezen die ik totaal niet zou herkennen, maar helaas.

Zeker s avonds is mijn buik heel onrustig en begin de angst weer te komen, stel dat ik het niet herken en te laat ben om naar een speciaal ziekenhuis gebracht te worden? Stel dat...

Pfft, dan weet ik gewoon niet waar ik het zoeken moet!!

wat herken je dan precies? alleen die krampen?

Ik heb ook heel vaak een onrustige buik gehad, maar ben uiteindelijk echt pas met 39+3 bevallen. Het hoeft dus niet persé iets te zeggen. Ik snap wel dat je erg ongerust ben, en als je ook maar twijfelt zou ik gewoon direct het ziekenhuis bellen. Daar zijn ze voor, en beter een keer te vaak bellen dan te weinig toch?

ivax schreef:

ProudMama schreef:Pfft, hoopte dingen te lezen die ik totaal niet zou herkennen, maar helaas.

Zeker s avonds is mijn buik heel onrustig en begin de angst weer te komen, stel dat ik het niet herken en te laat ben om naar een speciaal ziekenhuis gebracht te worden? Stel dat...

Pfft, dan weet ik gewoon niet waar ik het zoeken moet!!

wat herken je dan precies? alleen die krampen?

Ik heb heel veel harde buiken en menstruatie- achtige krampen, zeker 's avonds. Slijm verlies ik regelmatig.
Mijn CTG is ook altijd duidelijk onrustig, en een week geleden had ik natuurlijk de nacht dat ze dachten dat ik ging bevallen en ik op dinsdagochtend naar een ander ziekenhuis gebracht werd.

Ik werd wakker met kramp in mijn rug, die binnen een uur al om de 5-7 minuten kwamen. Toen wist ik dat het waarschijnlijk wel was begonnen.

Maar wat vervelend dat je buik nog steeds heel onrustig is. Snap dat je daar angstig van wordt!! Als je het niet vertrouwd, gewoon naar het ziekenhuis bellen!

Smaragdje schreef:Ik werd wakker met kramp in mijn rug, die binnen een uur al om de 5-7 minuten kwamen. Toen wist ik dat het waarschijnlijk wel was begonnen.

Maar wat vervelend dat je buik nog steeds heel onrustig is. Snap dat je daar angstig van wordt!! Als je het niet vertrouwd, gewoon naar het ziekenhuis bellen!

Precies, als je er angstig van wordt, is het misschien beter om toch het ziekenhuis te bellen. Dit maakt het er niet beter op, die stress en angst.


Ik denk trouwens dat veel meiden het gevoel krijgen 'het gaat beginnen', mede doordat de 37 weken gepasseerd zijn. Bij mij was dat iig wel zo. Ik dacht "vanaf nu kan het elk moment gebeuren". Stom eigenlijk want het kon met 35 weken ook, maar toch.

Op dit moment is het denk ik gewoon een beetje de herinnering aan vorige week die me parten speelt, heb ook een snelle hartslag en zweethandjes

Wat moet jij jezelf toch steeds zenuwachtig en angstig voelen, dat lijkt me echt vreselijk om te moeten ervaren. Natuurlijk begint iedere bevalling weer anders en misschien horen deze harde buiken en krampen wel bij jou zwangerschap ? Zou dat mogelijk zijn of hebben ze daar in het ziekenhuis niets over gezegd ? Hoe dan ook wil ik je heel veel sterkte wensen en duim ik nog steeds zoals vele met mij voor jullie mee

Tsja, sorry PM ik kan er niets nuttigs over zeggen!
Ik wil je alleen ff 'feliciteren' met het feit dat je morgen weer een weekje erbij bent! Whoehoe!
Morgen weer controle toch?

Ze kunnen er zo weinig over zeggen. De afgelopen week had het in elk geval geen verdere 'schade' aangericht. Morgen weer controle, zou blij zijn als ik die gehad heb, dan weet ik weer waar ik aan toe ben.
Nadeel is dat ze er gewoon niks over kunnen zeggen. Ik kan bij wijze van spreken vannacht nog bevallen, maar het kan ook zijn dat ik met 37 weken ingeleid moet worden. Het is gewoon afwachten, dat is het rotte.

Maar het ff over hebben helpt toch al, even mijn hart luchten en relativeren...

Ze moeten gewoon iets uitvinden zodat je het thuis zelf even kan checken!

Dat lijkt me ook onwijs vervelend, continue dat onzekere gevoel te moeten meedragen. Spannend morgen weer op controle, succes alvast en inderdaad je hebt morgen gelukkig weer een weekje erbij. Op naar hopelijk nog een aantal weken.

Allereerst, wat moet het ontzettend moeilijk zijn om steeds die angst te hebben dat het ineens kan beginnen. Ik duim heel hard voor je dat ze nog heel lang blijven zitten. Fijn dat je morgen weer controle hebt, zodat je (hopelijk) gerustgesteld kan worden.

Mijn eerste bevalling begon met het breken van mijn vliezen om 1 uur 's nachts, na het breken van de vliezen begonnen ook meteen de weeen.
De tweede bevalling begon met weeen om 3 uur 's nachts.

Oh PM, wat moet jij je inderdaad onrustig, angstig en zenuwachtig voelen. Ik zou precies hetzelfde hebben als ik in jouw situatie zou zitten.. wie niet?! Ook ik kan er weinig nuttigs over zeggen, ik ben ingeleid met 39 weken en 6 dagen. Ik hoop zo dat het wat rustiger wordt in je buik.. al is het alleen maar voor je eigen gemoedsrust. Bel dan ook zo snel mogelijk als je het echt niet vertrouwd. Beter teveel dan 1 keer te weinig.

Kom je wel een beetje je dagen door? Zit je nu bij je ouders?

Ik werd snachts ( kwart over 2)wakker van wat buikkrampen ( ter vergelijken met die hebt als je ongesteld bent) ik dacht dat het voorweeen waren, en ben toen even een kruik gaan maken. Maar ze hielden aan en al vrij regelmatig om de 10 min ongeveer. Na een tijdje ben ik maar even gaan douche om te kijken of het wat afzwakte, want slapen kon ik ook niet echt. Maar minder werd het niet en ze kwamen toen rond de 7 min. Toen heb ik tegen me vriend gezegt dat het denk ik begonnen was en naar beneden vertrokken. Toen heb ik hier op het forum gehangen en smorgens vroeg braken me vliezen en toen ging het hard, de weeen werden heftig en om kwart over 12 ben ik bevallen.

(lees nu de rest van het topic)

Wat rot dat je je zo voelt. Ik zou als ik jou was zo rustig mogelijk aan proberen te doen en proberen om zo min mogelijk te stressen, want dat is ook niet goed natuurlijk.
Maar ik snap wel dat je je zo voelt, je wilt je kindjes zo lang mogelijk in je buik houden. Ik hoop voor je dat de controle morgen goed is en dat je kindjes voorlopig lekker blijven zitten!