Ziekmelden - wanneer doe jij dat?

Ik snap niet waarom er zo moeilijk wordt gedaan over ziek melden. Waarom zou je je schuldig moeten voelen? Als je je nou om de haverklap ziek meldt, ja dan snap ik het, dat je je bezwaard voelt, maar iedereen kan toch wel eens ziek zijn? En iedereen is te missen, als je een been breekt ben je er toch ook niet gelijk de volgende dag weer? Ik heb een collega die regelmatig ziek is, maar ze kan er niks aan doen, ze is snel ziek, maar ik denk daar niks van, ik vind het eerder sneu voor haar.

Ik werk nu 5 jaar en ik heb me 1 keer ziek gemeld, toen had ik bijholteontsteking en koorts daarbij. Verder ben ik, hoe ironisch ook, ziek in het weekend of vakanties, lekker dan, haha!

Puk schreef:Ik snap niet waarom er zo moeilijk wordt gedaan over ziek melden. Waarom zou je je schuldig moeten voelen? Als je je nou om de haverklap ziek meldt, ja dan snap ik het, dat je je bezwaard voelt, maar iedereen kan toch wel eens ziek zijn? En iedereen is te missen, als je een been breekt ben je er toch ook niet gelijk de volgende dag weer? Ik heb een collega die regelmatig ziek is, maar ze kan er niks aan doen, ze is snel ziek, maar ik denk daar niks van, ik vind het eerder sneu voor haar.

Ik werk nu 5 jaar en ik heb me 1 keer ziek gemeld, toen had ik bijholteontsteking en koorts daarbij. Verder ben ik, hoe ironisch ook, ziek in het weekend of vakanties, lekker dan, haha!

Natuurlijk is het supervervelend voor de persoon in kwestie, maar hoe je het ook wendt of keert; veelal bezorg je je collega's extra werk mee en dat vind ik wel degelijk vervelend. Ik ben niet graag de persoon die anderen met extra taken opzadelt omdat ik die om welke reden dan ook niet kan uitvoeren. Lijkt me overigens een gezonde werkhouding...

Edit: met die gezonde werkhouding doel ik erop dat ik het niet meer dan normaal vind dat je wel een bepaalde verantwoordelijkheid voelt naar je werk toe en ik denk dat die druk wellicht alleen maar sterker wordt, zodra er serious money bij komt kijken; althans dat is wel hoe ik het zelf ervaar.

Ik heb me nog nooit ziek hoeven melden ( hooguit middagje vrij omdat ik koorts had). Nu ik intensief contact met mensen heb zal ik me bij koorts wel ziekmelden.

Guattari, hoe ik het hier lees (dus wellicht zit ik er volledig naast) maak jij jezelf onmisbaar. Door zo ontzettend veel uren te maken en door te gaan als je ziek bent maak je het je baas veel te makkelijk. Hij hoeft dan gewoon nooit een oplossing te bedenken of uberhaupt jou workload te evalueren en te herzien. Het moet toch gewoon mogelijk zijn dat je er een keer niet bent?

Lavendel schreef:Guattari, hoe ik het hier lees (dus wellicht zit ik er volledig naast) maak jij jezelf onmisbaar. Door zo ontzettend veel uren te maken en door te gaan als je ziek bent maak je het je baas veel te makkelijk. Hij hoeft dan gewoon nooit een oplossing te bedenken of uberhaupt jou workload te evalueren en te herzien. Het moet toch gewoon mogelijk zijn dat je er een keer niet bent?

Hee Lavendel, ik heb altijd wel verantwoordelijkheid gevoeld voor het werk wat ik deed, maar dat is denk ik ook omdat ik in relatief korte tijd "grote" stappen heb gemaakt. Voor mezelf maakt het me niet eens zo heel veel meer uit nu, maar ik probeer hierin wel te denken aan mijn collega's die er over een maand nog wel zitten. Het bedrijf zit middenin een reorganisatie en als deze 2 collega's zich niet bewijzen, vliegen ze eruit. Dat betekent dus geen achterstanden hebben etc etc., en als ik nu 2 dagen niet had gewerkt, was die achterstand er wel gekomen.

Ik hoor het wel vaker om me heen dat het toch eigenlijk geen probleem mag zijn als je er niet bent, hoewel ik juist in mijn omgeving vaak anders zie. Als ik kijk naar mijn zus of haar vriend, zij doen zulk specifiek werk, waarin alles zo erg vaststaat ruim van tevoren, dat je op die dag zelf wel half dood in je bed moet liggen wil je niet op komen dagen, zegmaar. Dan zouden bijvoorbeeld alleen overlijdensgevallen gelden als geldige reden om thuis te blijven, bij wijze van spreken. Dit zie ik bij meer mensen om me heen.

Ik doe ook wel iets specifieks, maar als ik er een dag niet ben is er echt geen man overboord. Wel krijg ik te maken met zeer boze klanten met wie zaken wordt gedaan. Zij hebben er geen boodschap aan dat ik ziek ben; de zaken liggen stil in hun ogen en verder dan dat wordt er dan niet gekeken. Het is dus ook niet persoonlijk naar mij toe bedoeld, maar ik ben wel degene die dit over zich heen krijgt en dat werkt erg onprettig en demotiverend.

Oftewel: het zijn dus meerdere dingen bij elkaar.

Ja als je het zo uitlegd snap ik het zeker, vooral gezien de positie van je collega's. Je moet er wel tegen kunnen zo'n werksituatie. Ik vraag me af of ik dat langdurig zou kunnen.

Hoe gek het wellicht ook mag klinken; het afgelopen jaar heb ik zoveel geleerd door mijn werk (op zakelijk gebied maar ook persoonlijk) en dat is iets wat niemand me afneemt. Zo kijk ik ernaar en het is ook min of meer zo gelopen en doordat het zo is gegroeid zou iedereen dit wel voor een bepaalde periode aankunnen hoor. Ik ben daarin geen uitzondering, want heb ook echt wel momenten dat ik er even doorheen zit, om het zo maar te noemen.

Ervaring is zoveel waard. Ik heb dat zelfs al gemerkt tijdens een bestuursjaar. Klinkt heel lullig aangezien het geen baan was maar ik heb daar zo gigantisch veel zelfkennis opgedaan en zoveel vaardigheden geleerd. ik kijk er enorm positief op terug terwijl het echt niet altijd leuk was. Ik snap dat je daar heel blij mee kunt zijn. En in jou geval, deze baan heeft ook zoveel deuren voor je geopend, je krijgt gewoon banen aangeboden nu! Het is logisch dat je nu zoveel geeft en zo hard werkt, je krijgt zoveel voor terug. Maar, ik denk wel dat dit soort werk echt slopend is mocht je dit nog 15 jaar op deze manier moeten doen. Hopelijk is de druk in een nieuwe baan/functie iets minder.