Wachten op zekerheid?

De titel zegt het al een beetje...

waar hebben jullie op gewacht voordat jullie besloten voor een kindje te gaan?
en dan bedoel ik bijvoorbeeld financiele zekerheid, vast contract, grote aanschaf van dingen....?

Ik wil zo ontzettend graag een kindje, kan het zo langzamerhand niet eens meer onder woorden brengen....
We zouden vorig jaar al stoppen, maar omdat ik toen mijn baan kwijtraakte, hebben we het uitgesteld.
Nu heb ik sinds 3 maanden weer een vaste parttime baan, en per 1 oktober krijg ik urenuitbreiding en ga ik fulltime werken....

Door mijn werkloosheid is onze spaarrekening echt wel zo goed als leeg, en ik moet een instantie nog 1000 euro terugbetalen.... en technisch gezien zouden we ook aan een grotere auto moeten, want hier past niet eens kratje bier achterin, laat staan een kinderwagen... (en de autogordels zijn te kort om de maxicosi vast te kunnen maken)

Ik ga niet wachten op een vast contract, aangezien dat nog wel 3 jaar kan duren.... maar hoe denken jullie over de zekerheid voor je aan een kindje begint?

Gister was er weer een vriendin die ging vertellen toen ze zwanger was, en toen ik thuis kwam heb ik gewoon een potje zitten janken.... ik gun het iedereen, maar mezelf ook zo.....en ik wil niet meer wachten!

dus....hadden jullie veel gespaard? een grote auto gekocht? een vast contract?

In het leven heb je nooit zekerheid.

Wij hebben deels wel gewacht op wat zekerheid, ik wil wel zekerheid voordat ik ergens aan begin. Ik had zelfs sowieso een vast contract, we hadden een koophuis en wat spaargeld. Ook hadden we al een nieuwe auto gekocht. Voor mij is het dus wel deels een beetje belangrijk dat ik wat zekerheid heb, ook voor je eventuele kindje.

HeartBeat heeft wel gelijk denk ik.
Toch hebben wij gewacht tot we getrouwd waren, een koophuis hadden en beiden een vast contract.

Maar feitelijk is dat misschien ozin, een vaste aan is tegenwoordig ook geen garantie meer...

Hier was ons eerste kindje ongepland, dus niet echt aan de orde. Het is wel allemaal goedgekomen.

Maar ik zou wel zorgen dat je maandelijks rond kan komen, het kindje kan bieden wat het nodig heeft, maar wat een kindje nodig heeft dat is voor iedereen anders. Veel dingen kun je net zo duur maken als je zelf wil. En het is sowieso handig om geld achter de hand te hebben maar dat is ook als je geen kinderen hebt. Een grote auto is ook handig maar geen must, wij hebben 4 jaar in een Peugeot 205 rondgereden met 2 kinderen en die hebben er niks van gekregen.

Maar ik zou wel wachten als je al weet dat je het niet kan betalen en maandelijks niet rond zou kunnen komen als jij je baan weer verliest.

Ik zou als ik de TO was, nog even 2 / 3 maandjes wachten. Dan heb je de instantie afbetaald, heb je urenuitbreiding = meer salaris, beter overzicht inkomsten / uitgaven. En ondertussen sparen en wegstrepen van (al dan niet tijdelijk) misbare dingen.

Er is inderdaad nooit iets zeker in het leven, maar ik zou zelf proberen mijn leven eerst gewoon op orde te hebben voor aan kinderen te beginnen. En natuurlijk is er altijd iets wat je nog meer kan wensen- toch een groter huis, een grotere auto, een grotere tuin, nog nog die grote wereldreis.. Weet ik t.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je zelf voelt dat het moment goed is en dat je het kindje een fijne toekomst kan bieden en je beide kan genieten. En dat is voor iedereen anders...
Als jij je alleen maar zorgen loopt te maken of je het einde van de maand gaat halen, is dat mijns insziens niet genieten en kan je beter even wachten... Maar het perfecte moment zal er nooit zijn waarschijnlijk, dus daar moet je ook zeker niet op wachten...

nou als wij gewoon beide werken, dan kunnen we prima rondkomen, ook met een kindje, en ook als ik minder zou gaan werken. enige wat er nu niet is, is een dikke spaarrekening. ik raakte mijn baan kwijt terwijl we de sleutel van ons huis kregen, dus t was een pittige tijd. als ik mijn baan kwijtraak kunnen we sowieso niet rondkomen van alleen het salaris van mijn vriend.... maar ja, ik kan echt niet nog 3 jaar wachten op een vast contract.....dat is de gok die ik well wil nemen, al vind ik het wel doodeng....
vriend heeft gelukkig wel een vast contract, dus dat zit wel goed.

ik stel me waarschijnlijk ook aan, maar ik ben er zó klaar voor, we hebben het nergens anders over....en omdat we vorig jaar al zouden stoppen, dan is het zo lang wachten als je pas volgend jaar ervoor gaat....vooral als iedereen om je heen zwanger raakt.... ik wil ook!

eeehm... onze situatie toen ik bewust zwanger raakte:

huurhuis (bovenwoning)
ik studerende
man een jaarcontract
een auto uit '93


en het is goed gekomen.. Nooit (grote) geldzorgen o.i.d. gehad.

edit: en nu heb ik trouwens een C1, buggy past er niet eens in (oké, als je 'm heel hard aan duwt, maar dan kun je 'm er nauwelijks meer uit krijgen. Bierkratje past er volgens mijn man prima in, alle flesjes los in de kofferbak en het kratje er op z'n kant naast )

Flower_L schreef:Ik zou als ik de TO was, nog even 2 / 3 maandjes wachten. Dan heb je de instantie afbetaald, heb je urenuitbreiding = meer salaris, beter overzicht inkomsten / uitgaven. En ondertussen sparen en wegstrepen van (al dan niet tijdelijk) misbare dingen.

ja we hebben nu min of meer afgesproken om in juni 2012 te stoppen met de pil.... maar dat lijkt een eeuwigheid!
heb wel tegen mijn werkgever gezegd dat ze me veel extra mag inzetten, zodat ik lekker kan gaan sparen inderdaad....de maand oktober werk ik al 5 dagen ipv 4...dus dat is alvast iets...

@rejoy,

ergens heb je ook gewoon gelijk hoor. Als ik nu per ongeluk zwanger zou worden, zou ik het uiteraard ook houden, en dan zou ook alles wel goedkomen....en technisch gezien heb je natuurlijk nog 9 maanden om nog even wat meer te sparen... als t al snel raak zou zijn.

en ja, die auto....tuurlijk moet het wel kunnen...kinderwagenbak op de achterbank en onderstel in de kofferbak?
maar dan hebben we ook nog een grote golden retriever die dan never nooit meer meekan in de auto....

Ik zou dat persoonlijk wel graag willen, maar soms heb je het nou eenmaal niet voor het kiezen..

Echt zekerheid heb je idd nooit. Wij hebben wel allebei een vast contract en zijn afgelopen juni getrouwd. Vonden we zelf fijn getrouwd zijn voor dat er een kindje komt. Maar dat is meer mijn gevoel dat hoeft natuurlijk niet.

Maar ik las net in de seks pijler dat je een soatest hebt laten doen omdat je vriend is vreemd gegaan. Zijn jullie er dan nu echt aan toe zeg maar? Ik bedoel dit zeker niets verkeerd hoor.

@puggle, het vreemdgaan is nu ruim en jaar geleden. we hebben het heel zwaar gehad, maar we zijn nu een jaar verder en het gaat harstikke goed. ik durf eindelijk voor 100% zekerheid te zeggen dat we er samen zijn uitgekomen, en dat ik hem voor voor 99,9 procent vertrouw.

en trouwen....sja dat wil ik heel graag, maar hij niet....dus de hoop om daarop te wachten heb ik min of meer opgegeven.

wij hadden beide een vast contract,inmiddels is mijn(ex)werkgever failliet en was ik dus werkloos.Dus zo zeker is zekerheid ook niet.
Ons ventje heeft geen eigen kamer en slaapt bij ons op de kamer,niet ideaal maar ik geloof niet dat ons mannetje ongelukkig is.Mijn mening is,zolang je een kindje een dak boven zijn hoofd kan bieden,eten op de plank(je kan het zo duur maken als je zelf wilt)en veel liefde moet alles lukken.of het ideaal is..is een ander verhaal.Ja wij hadden graag een kamertje voor ons mannetje gehad,en zijn daar ook nog steeds druk mee bezig,ondertussen doen we het nu bijna een jaar zo,en gaat nog goed.en zonder auto.

nu snap ik ook wel,als je voor een kindje gaat het perfect wilt hebben,maar dat kan met elk budget wel.

Ik snap je gevoelens heel goed,die had ik ook.Wilde zo graag een kindje,elke maand smeken of ik mocht stoppen met de pil(vriend wilde eerst alles op orde hebben,zoals de woning ect)

Ik begrijp het. Ik dacht dat het kort geleden was sorry.
Het is lastig, je moet ook echt je gevoel volgen je weet het zelf het beste. Het is zoiezo wel fijn dat je vriend wel een vast contract heeft. En je bent misschien ook niet gelijk zwanger dus kun je nog wel wat sparen misschien.

Wij hadden een koophuis, beiden een baan (ik heb nog steeds geen vast contract maar wel een vast aantal uren)
en allebei een auto. Heel veel spaargeld hebben we niet achter de hand, maar we komen prima rond.

Als mijn vriend zijn salaris ons enige inkomen was, dan zouden we flink wat luxe moeten inleveren.
Denk dat dat bij menigeen zo is.

Ik zou als ik jou was die instantie afbetalen, en de in- en uitgaven op een rijtje zetten, alles wat je kan sparen,
sparen de komende tijd. Ik zou wel stoppen met de pil persoonlijk, omdat er op korte termijn verbetering is.
En wie zegt dat je in 1 keer zwanger raakt? Het kan wel tot juni 2012 duren! Als jij en je vriend
het graag willen en er klaar voor zijn, komt de rest ook wel goed!

Eerlijk gezegd heb ik weinig financiele / praktische overwegingen mee laten tellen in mijn kinderwens. Die was gewoon zo sterk dat ik er hoe dan ook wel een mouw aan had weten te passen als dat allemaal was tegengevallen. Als je nu bijvoorbeeld lekker veel uren maakt en zo je spaarrekening weer spekt, zou je zo alweer een aantal maanden van werkeloosheid kunnen overbruggen, mocht dat uberhaupt aan de orde komen.

Ik had zelf een auto uit de jaren tachtig toen D. kwam, maar daar past ook gewoon een maxicosi in . De lengte van je autogordels is vast wel wat aan te doen en een kinderwagen kan desnoods toch ook op de achterbank?

sja we hebben gewoon een mooi nieuwbouwhuis, met een grote tuin, veel speeltuinen en 3 lege kamers....dus wat dat betreft ruimte genoeg:)
dak boven zn hoofd en brood op de plank is er ook....

ik denk ook dat ik onbewust toch ook wel bang ben voor mn baan. Ik werk er nu 3 maanden, ze zijn harstikke blij met me, maar mn manager is wel een rare.... ik ben dan bang dat ik het net zo'n beetje moet gaan vertellen als mn contract afloopt, en dat ze me geen nieuwe geeft....
maar aan de andere kant denk ik; ze heeft me aangenomen terwijl ze weet dat ik gek ben op kinderen (werk in de kinderopvang), 26 ben, een jaar in een nieuwbouwhuis woon en al 2 jaar samen woon...... dan kun je ergens natuurlijk ook wel weer verwachten dat zo iemand binnen niet al te lange tijd zwanger kan raken....

Ik zou zelf in eerste instantie zorgen dat je je schulden hebt afbetaald en iets op de spaar hebt staan.
Ik zou eens rondkijken wat je zelf ongeveer kwijt denkt te zijn als je de spullen koopt zoals je zou doen wanneer je zwanger bent. Dan weet je een beetje met welk budget je rekening moet houden. Wij hebben altijd geroepen alles via marktplaats te kopen, uiteindelijk alles nieuw maar dat heeft onze vele honderden euro's meer gekost. We hadden zo'n 1200 euro ingecalculeerd maar dat werd eerder richting de 3000 euro!


Daarnaast hebben wij gezegd dat we minstens 2000 euro op de spaar rekening wilde hebben vóór we aan kindjes begonnen, dat gaf ons en vooral mijn man, een veilig gevoel.

Tja ik ben zelf wel iemand die het graag voor elkaar heeft. Maar ja ik had een auto waar prima alles voor een kind in kon maar goed toen was ik in verwachting van een tweeling. En ging het in de auto niet passen.

Dus tja je kan goed voorbereid zijn maar er kan iets gebeuren zodat je je voorbereiding weer aan moet passen:-)

Maar ik zou wel even wachten tot je uren uitbreiding en dan ff flink sparen en er dan voor gaan. Maar dat zou ik doen omdat mij dat een beter gevoel geeft.

@parels, daar ben ik ook wel eens bang voor, dat het niet zo snel raak is.... iedereen om me heen is binnen 2 maanden zwanger, dat ik denk 'er moet toch ook iemand zijn bij wie het niet lukt...? wat als wij dat zijn?'.
Vooral omdat ik dus vorig jaar positief getest heb op chlamydia, en als de dood ben dat dat wat met mn vruchtbaarheid gedaan heeft....

maar dan nog, kun je ook niet denken van 'ach t zal wel niet meteen raak zijn, dus ik stop maar gewoon...' want voor hetzelfde geld is het meteen raak haha!

zucht.....lastig lastig....juni is gewoon zo laat....denk dat ik vriendlief maar eens lief ga aankijken of we er geen januari van kunnen maken ofzo

Pien schreef:Ik zou zelf in eerste instantie zorgen dat je je schulden hebt afbetaald en iets op de spaar hebt staan.
Ik zou eens rondkijken wat je zelf ongeveer kwijt denkt te zijn als je de spullen koopt zoals je zou doen wanneer je zwanger bent. Dan weet je een beetje met welk budget je rekening moet houden.

gelukkig heb ik een vriendin, haar kindje is nu 2,5 en zij hebben besloten het bij 1 kindje te laten, dus er zijn heel vele dingen die ik van haar over kan nemen....al dan niet tegen een klein prijsje. box,babykamer....sowieso die grote uitgaven. en het is nog een supermooi kamertje ook.... kinderwagen krijgen we van mijn ouders (roept mn moeder altijd;)) dus dat zijn de echte grote uitgaven in ieder geval....

Kinderopvang hebben we niet nodig omdat ik overdag werk, en mijn vriend s avonds, dus dat scheelt ook al aardig....

Ik denk dat je de angst van je baan verliezen (al snap ik waarom die er bij jou goed in zit)
naast je neer moet leggen.. Die angst zal er altijd blijven, want iedereen kan zijn baan verliezen!
En je baas weet heus wel dat je ooit zwanger kan raken hoor! En je verlof krijgt hij ook gewoon
vergoed.