Zwanger: vanaf wanneer voel je zekerheid...

Vorige week hebben wij onze 1e echo gehad. Alles zag er goed uit. Het kindje bewoog, we hebben het hartje al gehoord.
Aanstaande dinsdag hebben we weer een echo en dan word het termijn vastgesteld. Dit kon het beste tussen de 10 en 12 weken werd ons verteld.
Ik ben heel blij dat ik zwanger ben en na de goede echo hebben we het aan iedereen verteld.
Wel heb ik zoiets van, het kan natuurlijk altijd nog mis gaan. Je weet nooit zeker of het allemaal wel goed zal gaan.

Vanaf wanneer hadden jullie er vertrouwen in dat het allemaal wel los zal lopen en goed zou gaan?

Na de 1e echo (met 7 weken) voelde ik me zo opgelucht dat ik vanaf dat moment voelde ik me zeker. Ook mijn eigen gevoel zei dat het goed zat.

Na de eerste echo met 10 weken.
Toen hebben we het dan ook van de daken geschreeuwd

na de eerste echo van 7 week was ik opgelucht.
heb er ook eigenlijk niet over nagedacht dat het mis kon gaan.
ik denk dat ik nu veel onbezorgder zou zijn als ik weer zwanger zou zijn vanwege de mk

Beide keren na een goede echo, dat was met 12/13 weken.

Na de 20 weken echo pas echt...

Na de 12 weken had ik er een goed gevoel bij. Helaas was dat van korte duur omdat met 15 weken mijn buik begon te zeuren en vanaf toen harde buiken begon te krijgen. Met 21 weken al weeen gehad en nu met 24 weken nog steeds. Vanaf 24 stellen ze de grens dat een kind levensvatbaar is, maar toch heb ik angst dat het geboren gaat worden, omdat er teveel complicaties bij komen kijken.

Ik heb dat gevoel de hele zwangerschap niet gehad. Ik zuchte pas opgelucht toen hij op mijn buik lag.

Heel ergens had ik dat goede gevoel wel maar de angst overheerste.

Pas na de tweede helft van de 20 weken echo die met 22 weken gemaakt werd voelde ik voldoende zekerheid. Daarvoor helemaal niet... Er was geen reden voor hoor dat we de 20 weken echo in twee delen kregen, niet anders dan dat ons kindje zo dwars lag dat ze niks konden zien de eerste poging. Zo bang geweest dat we het kindje zouden verliezen... Zonder aanwijsbare reden, zo voelde ik het gewoon.

Toch wel na volgende de termijn echo en misschien wel zelfs na nog een echo by de gynecoloog.

Met 12 weken kregen we de termijn echo, daarna dus, daarvoor eigenlijk ook wel. Maar dan heb je alleen een test en kwaaltjes.

SarahKey schreef:Ik heb dat gevoel de hele zwangerschap niet gehad. Ik zuchte pas opgelucht toen hij op mijn buik lag.

Heel ergens had ik dat goede gevoel wel maar de angst overheerste.

Herken ik wel! Ik heb ook vaak gedacht 'zo, nu ben ik zoveel weken dus...' Telkens van die soort mijlpalen zeg maar. Tikketlje onrust heb ik de hele zwangerschap wel gehad.

Ik heb altijd wat 'angst' gevoeld, bij een nichtje ging het namelijk nog fout bij de bevalling dus dat heb ik altijd wat in mijn achterhoofd gehouden.

Heb ook vaak in onzekerheid geleefd, merendeels te maken omdat ik R niet genoeg voelde, moederkoek was vrij dik. Maar heb ook veel kunnen genieten van mijn zwangerschap.

Vanaf dat ik wist dat ik zwanger was, had ik een soort gevoel over me dat het niet mis zou gaan. Hoewel ik me er ook wel van bewust was dat er altijd iets mis zou kunnen gaan hoor, maar het gevoel dat het goed zat overheerste toch wel. Op wat momenten na dan, als er een aanleiding voor was om me zorgen te maken dan deed ik dat ook wel (bijvoorbeeld met uitdroging in het ziekenhuis, toen was ik wel even bang dat het niet goed zou gaan).

Niet echt. Eerst keek ik uit naar de 12 weken. Toen de 20 weken echo. Nu de 27 weken. Dan waarschijnlijk zo lang mogelijk.

Ik heb bij mijn 1e zwangerschap een mk gehad met 15 weken. Ook nog een mk met 8 weken.
Ik ben eigenlijk bij beide voldragen zwangerschapen onzeker geweest. Vooral toen ik mijn kindjes nog niet voelde schoppen. Toen ik ze duidelijk voelde schoppen werd de onzekeheid minder. Maar ik was altijd blij als ze op mijn buik lagen.

Ik heb het nog niet geloof ik, ik ben te bang :-( Na de 30 weken dacht ik wel dat het goed zat, op het eind weer bang voor overlijden tijdens de bevalling. Nu hoop ik dat mijn zoon iig 17 wordt, in de tussentijd (en daarna ook vast wel) hou ik mijn (moeder)hart vast.

Charlie schreef:Niet echt. Eerst keek ik uit naar de 12 weken. Toen de 20 weken echo. Nu de 27 weken. Dan waarschijnlijk zo lang mogelijk.

zo deed ik dat ook. Al was ik na de 30 weken eigenlijk niet meer gefocussed op een bepaald termijn.

Na de eerste echo met 8 weken voelde het goed! Ik was wel blij dat ik haar begon te voelen met 17 weken, vanaf toen voelde het perfect

Ik heb steeds een onzeker gevoel gehad tijdens de zwangerschap. Bang dat er iets zou gebeuren ( hele scenario's: auto ongeluk waardoor miskraam, dat het kindje dood zou gaan in mijn buik, afwijkingen e.d.) Bijna werd dat gevoel bevestigd met 37 weken zwangerschap toen de placenta los liet. Maargoed hopelijk krijg jij wel snel een zekerder gevoel.

Star007 schreef:Ik heb steeds een onzeker gevoel gehad tijdens de zwangerschap. Bang dat er iets zou gebeuren ( hele scenario's: auto ongeluk waardoor miskraam, dat het kindje dood zou gaan in mijn buik, afwijkingen e.d.) Bijna werd dat gevoel bevestigd met 37 weken zwangerschap toen de placenta los liet. Maargoed hopelijk krijg jij wel snel een zekerder gevoel.

Hoe kwam je erachter dat jouw placenta losliet? Misschien een stomme vraag hoor maar ik heb eigenlijk geen idee, bloedingen?

Makamba schreef:

SarahKey schreef:Ik heb dat gevoel de hele zwangerschap niet gehad. Ik zuchte pas opgelucht toen hij op mijn buik lag.

Heel ergens had ik dat goede gevoel wel maar de angst overheerste.

Herken ik wel! Ik heb ook vaak gedacht 'zo, nu ben ik zoveel weken dus...' Telkens van die soort mijlpalen zeg maar. Tikketlje onrust heb ik de hele zwangerschap wel gehad.

Ja die mijlpalen idd. Voelde me rond de 36 weken het fijnst. De kritieke fase was voorbij en als meneer zou komen dan was hij niet al te vroeg. Maar na 37 weken was dat gevoel alweer weg want begon hem minder te voelen en was alsnog bang dat ik hem zou gaan verliezen.

Je hoort ook zoveel nare verhalen om je heen. Eigenlijk moet je er als zwangere niet naar luisteren maar je ontkomt er niet aan.

Het is ook wel 'goed' denk ik dat je ook bewust bent van de dingen die mis kunnen gaan.
Zo hebben wij voor de bevalling ook besproken wat er zou gaan gebeuren als ik zou komen te overlijden.
Op een ander forum waar ik kom is 4 jaar terug een moeder tijdens de bevalling overleden. Het komt niet vaak voor, maar goed het zal maar net in jou gezin gebeuren. Zei ook tegen mijn man: als je tijdens de bevalling moet kiezen tussen mij en Siem, kies dan voor Siem. Hij heeft nog zijn hele leven voor zich.
Gelukkig heeft hij die keuze niet hoeven te maken.