Heb jij mensen gekend die zelfmoord hebben gepleegd?

Sunprincess schreef:

Jolee schreef:

joyce0606 schreef:mijn broer is suicidaal.......ik krijg de kriebels als ik op een raar tijdsstip wordt gebeld, en heb ALTIJD mijn telefoon bij mij...waar ik ook ben..

Herkenbaar. Heb ook eens mijn telefoon niet bij me gehad en toen ik terug kwam van zwemmen had ik iets van 20 gemiste oproepen, ja foute boel dus. Sindsdien schrik ik ook heel erg als ik op een raar tijdstip wordt gebeld. Of als ik zelf bel en er niet wordt opgenomen.

Herkenbaar, bij mij zit dat er inmiddels ook ingebakken.

Het val mij trouwens op dat er verschillend gereageerd wordt op gelukte en mislukte pogingen. Als ik vertel dat mijn oom zelfmoord heeft gepleegd heb ik niet het gevoel dat er een taboe heerst, wel als ik vertel over de pogingen van mijn moeder.

Ik denk dat dat komt omdat een moeder dichtbij staat en je je daar beter een voorstelling van kan maken dan van een oom of ander familielid.

Ja, een paar mensen zelfs. De 'ergste' was wel mijn directe collega van de afdeling. Wij hebben hem zelf 'gevonden'.

Daarnaast heb ik het in 14 jaar straatwerk helaas ontelbare keren meegemaakt en ook in elke vorm zo'n beetje. Die mensen ken ik natuurlijk niet persoonlijk. Maar doordat jij hen vindt komt het wel heel erg dichtbij aangezien wij het slechte nieuws dan ook moeten aanzeggen bij de nabestaanden. Heel moeilijk hoor en ook al heb je het ontzettend vaak gezien het blijft vreselijk!

Lieskuh schreef:Ja, een paar mensen zelfs. De 'ergste' was wel mijn directe collega van de afdeling. Wij hebben hem zelf 'gevonden'.

Daarnaast heb ik het in 14 jaar straatwerk helaas ontelbare keren meegemaakt en ook in elke vorm zo'n beetje. Die mensen ken ik natuurlijk niet persoonlijk. Maar doordat jij hen vindt komt het wel heel erg dichtbij aangezien wij het slechte nieuws dan ook moeten aanzeggen bij de nabestaanden. Heel moeilijk hoor en ook al heb je het ontzettend vaak gezien het blijft vreselijk!

Dat lijkt mij echt 1 van de moeilijkste dingen uit jouw vak, om nabestaanden verschrikkelijke berichten te brengen.

Dat is inderdaad 1 van de moeilijkste dingen ja

Ja joh, nog maar iemand erbij die ik ken.

Rush schreef:Ja joh, nog maar iemand erbij die ik ken.

Wat dan Rush??


Joyce, lijkt me erg moeilijk om te leven met de gedachte dat het 'kan' gebeuren.

Een jongen uit Hveen heeft er vannacht een eind aan gemaakt. Hij is de beste vriend van een vriendin, dus ik zag hem wel regelmatig..

Ach jezus.... Hier wordt je toch helemaal misselijk van..

Kun je me zijn naam pm'en? Ik ken veel mensen uit H'veen...

Ja, een vriend van m'n ouders, maar toen was ik nog vrij jong, en iemand die ik ken, maar bij haar is het niet helemaal zeker of het een ongeluk was of een bewuste keuze. Verder heb ik 't twee keer van dichtbij (letterlijk, trein en boom) meegemaakt, maar die mensen ken ik verder niet.

Jemig Rush, jij krijgt t ook wel voor je kiezen als het om dit onderwerp gaat.

In het werk ben ik het wel regelmatig tegengekomen maar gelukkig privé niet heel dichtbij. Wel mensen waarvan ik wist wie ze waren maar geen vrienden oid.

Rush schreef:Een jongen uit Hveen heeft er vannacht een eind aan gemaakt. Hij is de beste vriend van een vriendin, dus ik zag hem wel regelmatig..

Jeetje wat naar!!!!!
Echt vreselijk dat je zoiets meerdere keren moet meemaken!

Het lijkt me verschrikkelijk als iemand die dicht bij me staat er zelf voor kiest om uit het leven te stappen, ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dat moet zijn.
Mama van 2, het lijkt me een heel raar gevoel als je ex vriend zelfmoord pleegt, dat moet toch zeker ook moeilijk zijn geweest voor je.

Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is dat ik toen ik 15 was op een feestje een vriend van een goede vriend leerde kennen, we vonden elkaar meteen leuk en hadden afgesproken om die week wat te gaan doen. Op de dag dat we hadden afgesproken was ik een beetje ziek en mocht ik van mijn moeder niet gaan, we zouden dus later die week nog iets afspreken. Ik hoorde daarna opeens niets meer en toen ik uiteindelijk naar zijn huistelefoon belde hoorde ik van zijn broer dat hij voor de trein was gesprongen. Ik heb dat toen ook aan zijn vriend moeten vertellen.

Helaas heeft een vriend van mijn broertje zich gister van het leven beroofd...
*edit* Rush, we hebben het over dezelfde...

En vorige week een oud buurmeisje van mijn vriend....

FryskeFlinter schreef:Helaas heeft een vriend van mijn broertje zich gister van het leven beroofd...
*edit* Rush, we hebben het over dezelfde...

En vorige week een oud buurmeisje van mijn vriend....

Bij dat buurmeisje was mn vriend zaterdag op crematie denk ik.

Ja mijn moeder heeft drie keer geprobeerd zelfmoord te plegen dat ik weet. Een keer als jong meisje van 6 heb ik het gezien, dat beeld vergeet ik nooit meer. Volgens mijn vader heeft ze voordat ik geboren werd ook meerdere malen zelfmoord proberen te plegen.

Rush schreef:

FryskeFlinter schreef:Helaas heeft een vriend van mijn broertje zich gister van het leven beroofd...
*edit* Rush, we hebben het over dezelfde...

En vorige week een oud buurmeisje van mijn vriend....

Bij dat buurmeisje was mn vriend zaterdag op crematie denk ik.

Ja dat is best mogelijk, die was idd zaterdag....

FryskeFlinter schreef:

Rush schreef:

FryskeFlinter schreef:Helaas heeft een vriend van mijn broertje zich gister van het leven beroofd...
*edit* Rush, we hebben het over dezelfde...

En vorige week een oud buurmeisje van mijn vriend....

Bij dat buurmeisje was mn vriend zaterdag op crematie denk ik.

Ja dat is best mogelijk, die was idd zaterdag....

Jup uit St J kwam ze officieel. Ze zat in onze vriendengroep.

Ja klopt... en nu R. wel heftig zo... wie volgen?

Ik kende hem persoonlijk niet, maar de vriend van de beste vriendin van mijn zus heeft zelfmoord gepleegd en zichzelf voor de trein gegooid.
Het ergste is dat hij daarvoor zijn vriendin eerst vermoord heeft en haar lichaam in huis verborgen heeft (weet niet meer precies waar, maar dacht in de kruipruimte).

Ik was toen zelf nog vrij jong, maar kan me nog goed herinneren dat mijn zus erg overstuur was

Angela_1986 schreef:

Lorna mercedez schreef:

joyce0606 schreef:mijn broer is suicidaal.......ik krijg de kriebels als ik op een raar tijdsstip wordt gebeld, en heb ALTIJD mijn telefoon bij mij...waar ik ook ben..

Is er geen hulp mogelijk. Zo verdrietig en moeilijk voor jullie allemaal.

Ik kan natuurlijk niet voor Joyce spreken maar alleen namens mezelf en mijn ervaring is dat de (psychische) hulpverlening moeilijk bereikbaar is (lange wachtlijsten) en dan hebben we het nog niet eens over góede hulpverlening... Ik heb weinig goede woorden over voor instellingen als de G.GZ en zodra het woordje 'PAA.Z' valt gaan mijn nekharen overeind staan. Mijn indruk is dat psychische problemen nogal eens onderschat worden en dat zodra je niet helemaal binnen het kader van 'n bepaald ziektebeeld valt, men niet weet wat er gedaan moet worden en het maar laat 'sudderen'.
Helaas...

helemaal mee eens, ik heb heel wat uren bij GGZ gezeten, en zelfs gesmeekt mijn broer op te laten nemen! maar vergeet het hij is meerderjarig dus moet zelf toestemming geven. paar weken geleden was het zo ver dat hij zelf ook wilde opgenomen te worden, ik ben met hem naar crisis opvang gegaan, daar kreeg hij een gesprek (ik was erbij), nou blijkbaar was het niet "ernstig" genoeg. ik kreeg een telefoonnummer mee voor als het echt shit aan de hand was...maar ik denk dan dat het zeker te laat is..... het is alsof je staat te gillen midden op een druk plein, maar niemand hoort je!

sterkte meiden, ik lees weer hele nare berichten!! gedsie!!

weg ivm privacy

vreselijk nina! hoe wordt hiermee omgegaan door school ?

joyce0606 schreef:

Angela_1986 schreef:

Lorna mercedez schreef:

joyce0606 schreef:mijn broer is suicidaal.......ik krijg de kriebels als ik op een raar tijdsstip wordt gebeld, en heb ALTIJD mijn telefoon bij mij...waar ik ook ben..

Is er geen hulp mogelijk. Zo verdrietig en moeilijk voor jullie allemaal.

Ik kan natuurlijk niet voor Joyce spreken maar alleen namens mezelf en mijn ervaring is dat de (psychische) hulpverlening moeilijk bereikbaar is (lange wachtlijsten) en dan hebben we het nog niet eens over góede hulpverlening... Ik heb weinig goede woorden over voor instellingen als de G.GZ en zodra het woordje 'PAA.Z' valt gaan mijn nekharen overeind staan. Mijn indruk is dat psychische problemen nogal eens onderschat worden en dat zodra je niet helemaal binnen het kader van 'n bepaald ziektebeeld valt, men niet weet wat er gedaan moet worden en het maar laat 'sudderen'.
Helaas...

helemaal mee eens, ik heb heel wat uren bij GGZ gezeten, en zelfs gesmeekt mijn broer op te laten nemen! maar vergeet het hij is meerderjarig dus moet zelf toestemming geven. paar weken geleden was het zo ver dat hij zelf ook wilde opgenomen te worden, ik ben met hem naar crisis opvang gegaan, daar kreeg hij een gesprek (ik was erbij), nou blijkbaar was het niet "ernstig" genoeg. ik kreeg een telefoonnummer mee voor als het echt shit aan de hand was...maar ik denk dan dat het zeker te laat is..... het is alsof je staat te gillen midden op een druk plein, maar niemand hoort je!

sterkte meiden, ik lees weer hele nare berichten!! gedsie!!

Wat vervelend om te lezen dat jij ook zulke negatieve ervaringen met de G.GZ hebt... Je voelt je zó machteloos he? Je wilt je naaste, in jouw geval je broer, helpen maar er is niemand die je schijnt te kunnen helpen. Totdat het te laat is en dan zeggen ze 'Oh sorry, we hadden niet in de gaten dat het zo ernstig was!'
Als ik er aan denk wat wij daar allemaal hebben meegemaakt... Dat is gewoon met geen pen te beschrijven, mensen geloven ons vaak ook niet, kunnen het niet begrijpen.
Echt, al kreeg ik iedere maand het tienvoudige van mijn huidige salaris; ik zou nooit of te nimmer voor zo'n organisatie willen werken!

Sterkte Joyce!!! En alle andere natuurlijk ook!

joyce0606 schreef:vreselijk nina! hoe wordt hiermee omgegaan door school ?

Tsja er werd snel een briefje in beide personeelskamers gehangen met het bericht zodat iedereen het wist. Bij minder ernstige dingen gaat dit via de mail maar nu moest het natuurlijk snel.
Hoe ze dit verder op gaan pakken weet ik eigenlijk niet. Het meisje woonde gelukkig al een paar maanden bij haar vader dus ze hoeft niet te verhuizen ofzo. Maar daarom is het nog wél verdrietig.
Ik merk dat ik mijn emoties even uit moet zetten. Het liefst huil ik met ze mee maar daar schieten ze niets mee op. Zij en haar klasgenoten dan. Maar daarom wel mijn medeleven getoond. Mja als iemand door ziekte of ongeluk overlijdt dan is het vaak makkelijker om iets geruststellends te zeggen als dat iemand door zelfmoord om het leven komt.