Dat ga IK écht niet doen...

Haha, ik ben helemaal erg als het om bewaren gaat, ik heb er ook moeite mee om de grote dingen weg te doen, dus staat nog steeds de Rainforest babyschommel van Ezra in de berging, ruim drie jaar niet gebruikt want Yrsa wilde er niet in. Er staan ook nog steeds twee wiegjes op zolder, al anderhalf jaar ongebruikt. Draagdoeken idem dito.

Ik vond het werkelijk waar een genot om hem het eerste jaar af en toe uit logeren te brengen. Konden we eindelijk weer bijslapen! Zou het zo weer doen. Ouders blij, kind heeft er ook geen last van. Win-win situatie.

[quote="Linda"]Wat is lactulose?? [quote]
Laxeermiddel. Mierzoet.

Dat moeten ze overigens gewoon hebben, geef het niet om het 'lekker', anders stoppen ze met poepen. Nu is het zelfs maar 1x per week, en anders hebben ze er echt veel last van.
Schijnt een typisch prematurenkwaaltje te zijn.

Jolicious schreef:Ik vond het werkelijk waar een genot om hem het eerste jaar af en toe uit logeren te brengen. Konden we eindelijk weer bijslapen! Zou het zo weer doen. Ouders blij, kind heeft er ook geen last van. Win-win situatie.

Dat snap ik op zich ook wel, maar Ezra en Yrsa sliepen in het eerste jaar allebei zo dramatisch slecht dat ik dat echt te belastend vond voor mijn ouders.

Onze dochter bij ons in bed laten slapen. Tijdens de zwangerschapscursus die we gevolgd hebben kregen we nog een heel praatje over hoe je dat veilig kan doen. Toen zei ik nog tegen mijn man dat gaan we dus echt nooit doen.
En nu ligt onze dochter regelmatig bij ons in bed. Tja bij te weinig slaap maakt dat soort keuzes makkelijker blijkbaar.
Gister heeft onze dochter voor het eerst een potje op, zou ik ook nooit doen haha. Tot nu toe heeft ze altijd vers gegeten, maar dat is soms zo'n gedoe. Toen ze nog alleen groente at was het gewoon een kwestie van wat groente apart voor haar koken, maar nu ze hele maaltijden eet vind ik het een stuk lastiger. Ook met het oog op onze vakantie aan t eind van de maand toch maar eens een potje geprobeerd. En ze smulde ervan.

Zo heb ik nu wel meer dingen waarvan ik denk dat ik dat nooit ga doen zoals veel tv laten kijken, computeren, snoepen etc. Grote kans dat als het zover is ik de eerste tijd heel streng ben erin en dan toch makkelijker zal zijn.

Stoppen met werken. Ik riep telkens dat ik gewoon 32 uur zou blijven werken.
Nu heb ik op het moment geen werk en moet ik er ook niet aan denken om straks te gaan werken. Dat komt vooral omdat ik dan mijn dochter naar de creche moet brengen en dat vind ik vreselijk.

Ik zei ook altijd dat ik ze 's avonds gewoon mee zou nemen op visite en dat ze daar dan wel even op bed zouden liggen, maar dat doe ik ook niet, nooit gedaan ook. Na bedtijd gaan ze niet meer mee op bezoek.

Overigens zijn dat wel van die dingen die je dan nog tot in de eeuwigheid nagedragen worden, 'Jij riep toen toch zo hard dat...'

Kinderachtig is dat, Susan.
Je roept van te voren wel dat je dingen zus of zo gaat doen. Maar je weet pas echt hoe je handelt wanneer een situatie zich voordoet.

Op visite gaan in de avond doe ik ook niet. Tenminste, mijn dochter gaat niet mee.
Dat wil ik liever niet. Een verjaardag van mijn vader of broertje ofzo wel maar verder niet.

Biancy schreef:Kinderachtig is dat, Susan.
Je roept van te voren wel dat je dingen zus of zo gaat doen. Maar je weet pas echt hoe je handelt wanneer een situatie zich voordoet.

.

Dat klopt, maar mensen die commentaar op mij hadden omdat ik bijv. mijn kind niet de hele kamer rond liet gaan als baby en zelf nog véél erger waren, daar zeg ik dat wél tegen. Er waren mensen in mijn omgeving die bijv. vonden dat ik teveel rekening met mijn kinderen hield omdat ik ze niet liet huilen, en die riepen dat ook constant. Nu hebben ze zelf kinderen en doen ze precies hetzelfde. Dan zeg ik wel even 'goh, snap je nu waarom ik dat toen en toen op die manier deed?'. Want op het moment dat jij dat commentaar krijgt is het best vervelend, vooral als het door mensen is die zelf geen kinderen hebben en roepen 'het wel even anders te gaan doen'.

Tuurlijk heb ik ook vriendinnen bij wie ik dacht 'wacht maar tot je bevallen bent' als ze tijdens de zwangerschap riepen 'je moet gewoon alles blijven doen, kinderen máák je flexibel, ik ga heus niet thuis zitten met een baby', maar als die daar dan op terugkomen zal ik hen dat niet inwrijven. (ze zijn er overigens allemaal op terug gekomen ) Maar als mensen eerst commentaar leveren op mij en beweren het zelf hélemaal anders aan te pakken, dán zeg ik er wel iets van.

Nee, maar ik had ook geen commentaar op anderen.

Gelijk heb je ook!

Mensen die de hele tijd hardop zeggen: 'wacht maar tot...' vind ik trouwens wel irritant. Wacht maar tot ze zes weken zijn/kruipen/tanden krijgen/lopen/twee zijn/drie zijn/naar school gaan, dán begint het pas. Zucht.

Susan schreef:Mensen die de hele tijd hardop zeggen: 'wacht maar tot...' vind ik trouwens wel irritant. Wacht maar tot ze zes weken zijn/kruipen/tanden krijgen/lopen/twee zijn/drie zijn/naar school gaan, dán begint het pas. Zucht.

Dat vond ik ook altijd irritant ja. Vooral omdat ik kennelijk altijd andere dingen lastig vond dan anderen. Dan was het 'wacht maar tot ze lopen, dán krijg je het druk' terwijl ik dat een verademing vond, eindelijk een lopend kind. En 'wacht maar tot ze gaan praten, dan heb je altijd discussies' terwijl ik blij was dát ik een gesprek met ze kon voeren.

En nu idd: 'wacht maar tot ze puber zijn...' dus ik trek me er niet zoveel meer van aan.

Oh, wat ik nóóit zou doen: Zeggen 'omdat ik het zeg' of 'daarom'. Ik zou altijd alles begripvol uitleggen

Eucalypta schreef:Oh, wat ik nóóit zou doen: Zeggen 'omdat ik het zeg' of 'daarom'. Ik zou altijd alles begripvol uitleggen

whahaha die ken ik! Nou ik doe het soms toch!

Mamsie schreef:

Eucalypta schreef:Oh, wat ik nóóit zou doen: Zeggen 'omdat ik het zeg' of 'daarom'. Ik zou altijd alles begripvol uitleggen

whahaha die ken ik! Nou ik doe het soms toch!

Ik nóóit

Oh, ik had hele theorieën over de opvoeding, over hoe ik het allemaal ging brengen, hoe ik alles uit ging leggen. Zelfs over Sinterklaas had ik een waslijst principes, ik zou niet doelbewust gaan liegen, maar ook niet expliciet vertellen dat hij niet bestond, ik zou het in het midden houden en als ze ernaar zouden vragen een of ander politiek correct verhaal ophangen.

En nu loop ik tegen dingen op waar ik nog nooit over heb nagedacht. Nu zou ik dolgraag de prachtigste, meest fantasievolle verhalen ophangen over Sinterklaas, het spel vol overgave meespelen, winterpenen kopen voor in zijn schoen, met een kalligrafeerpen brieven schrijven van de Sint, maar goed. Het loopt anders.

Waarom loopt dat anders, Susan?

Omdat Ezra zich anders dan anders ontwikkelt.

Susan schreef:Oh, ik had hele theorieën over de opvoeding, over hoe ik het allemaal ging brengen, hoe ik alles uit ging leggen. Zelfs over Sinterklaas had ik een waslijst principes, ik zou niet doelbewust gaan liegen, maar ook niet expliciet vertellen dat hij niet bestond, ik zou het in het midden houden en als ze ernaar zouden vragen een of ander politiek correct verhaal ophangen.

En nu loop ik tegen dingen op waar ik nog nooit over heb nagedacht. Nu zou ik dolgraag de prachtigste, meest fantasievolle verhalen ophangen over Sinterklaas, het spel vol overgave meespelen, winterpenen kopen voor in zijn schoen, met een kalligrafeerpen brieven schrijven van de Sint, maar goed. Het loopt anders.

Dat is helemaal hard inderdaad.

Overigens ben ik met het Sinterklaas verhaal ook de mist in gegaan. Ik zou daar ook niet over liegen, maar gewoon de waarheid vertellen als ze ernaar vroegen. In praktijk lieg ik kéihard.

Susan schreef:Ik zei ook altijd dat ik ze 's avonds gewoon mee zou nemen op visite en dat ze daar dan wel even op bed zouden liggen, maar dat doe ik ook niet, nooit gedaan ook. Na bedtijd gaan ze niet meer mee op bezoek.

Overigens zijn dat wel van die dingen die je dan nog tot in de eeuwigheid nagedragen worden, 'Jij riep toen toch zo hard dat...'

Dat zeiden wij ook maar doen het ook niet! Hier krijgen we dan ook vaak van vrienden zonder kinderen te horen dat hun dat echt wel gaan doen, want daar worden ze zo makkelijk van...

Oke, hoe het zit weet ik niet, maar ik kan me goed voorstellen dat als dat soort dingen niet mogelijk zijn, dat erg hard is.

Susan schreef:Ik had gedacht dat ik de televisie minder vaak aan zou hebben.

Hier ook, als ik even iets voor mezelf moet doen zet ik Dora aan en is ze wel even zoet.

Ik heb altijd geroepen dat als mijn kind twee is hij/zij dan écht geen speen meer mag. Ze heeft 'm nog steeds (wel alleen als ze gaat slapen, of als ze ziek is).

Laurientje85 schreef:

Susan schreef:Ik zei ook altijd dat ik ze 's avonds gewoon mee zou nemen op visite en dat ze daar dan wel even op bed zouden liggen, maar dat doe ik ook niet, nooit gedaan ook. Na bedtijd gaan ze niet meer mee op bezoek.

Overigens zijn dat wel van die dingen die je dan nog tot in de eeuwigheid nagedragen worden, 'Jij riep toen toch zo hard dat...'

Dat zeiden wij ook maar doen het ook niet! Hier krijgen we dan ook vaak van vrienden zonder kinderen te horen dat hun dat echt wel gaan doen, want daar worden ze zo makkelijk van...

hahahhaa +1 Ik riep altijd heel hard ach dan gaat hij gewoon mee, wordt hij makkelijk van hahaha in de praktijk doe ik dit dus echt niet hahaa.
Ook zei ik altijd hij gaat gewoon vanaf kleins af aan logeren bij opa/oma maar ook dat komt zelden voor.

Mijn vriendin heeft een zoontje die de 19e een half jaar is, hij kreeg al vrij vroeg een papfles en krijgt nu al lange vingers...is dat wel goed? Daar zit toch suiker op wat ze nog niet mogen hebben?