Nee dat gaat écht niet gebeuren..

Mijn man was bij ons degene met de rammelende eierstokken , voor T.eun zijn zijn we mede hierdoor elfs nog uit elkaar geweest .

Toen was daar T.eun , en ik helemaal in de gloria met mijn mannetje .. ik was klaar..

Toch niet , Na heel lang wikken en wegen , twijfelen etc etc was daar M.iek..

En geloof me IK BEN KLAAR ! Het is compleet , ben gelukkig zo enzovoorts..

M.iek is jarig geweest , en voor mijn liefhebbende echtgenoot is dat reden om weer met rammelende what ever aan te komen , en ja hoor het grote woord was eruit .. Ik wil nóg graag een kindje ..

Mijn antwoord hierop was , dat gaat écht niet gebeuren , en eerlijk waar ik denk er nog niet eens over na.

Hier in de straat is een baby geboren schattig , lief alles wat een baby zijn kan máár zo blij dat die tijd achter me ligt.

Om allerhande praktische en totaal niet praktische redenen wil ik echt geen baby meer ..


Nu weet ik dat er hier meiden - vrouwen zij bij wie het omgedraaid is , en dat is eigenlijk mijn vraag ..

Is het nu echt erg dat ik mijn man een derde ( 4e , 5e , 6e wanneer houd het op ? ) kind ontzeg ? Hoe zouden jullie ermee omgaan als bij jullie die wens zo groot was , en je partner totaal niet wel willend is ?

Ik hoop heel diep vanbinnen ook nog wel dat we ooit een derde krijgen, maar als Dion niet wil houdt het op, hoe jammer ik dat dan ook vind. Ik vind dat ook geen kwestie van ontzeggen.

Ik zou best graag nog een derde kindje willen. Maar voor mijn man is het (voor nu) compleet.
En daar leg ik me bij neer. Tuurlijk vind ik het jammer, maar ik vind dat als je een kindje krijgt, je er allebij voor 100% achter moet staan. En ik ben al erg blij met mijn 2 gezonde kindjes.

-Ieniemienie- schreef:Ik zou best graag nog een derde kindje willen. Maar voor mijn man is het (voor nu) compleet.
En daar leg ik me bij neer. Tuurlijk vind ik het jammer, maar ik vind dat als je een kindje krijgt, je er allebij voor 100% achter moet staan. En ik ben al erg blij met mijn 2 gezonde kindjes.

Hier hetzelfde.

Het is ook gewoon fijn zo , goed zo en nog tamelijk gemakkelijk. Een 3e zou een verbouwing betekenen of zelfs een verhuizing of ze moeten kamers gaan delen , en dan te weten dat er in M.iek dr kamer net een bed en een kast past, stel dat het een meisje zou zijn dan , kan ik toch moeilijk ergens in een kast steken ofzo ?

Mijn man ziet die problemen allemaal niet , verhuizen is voor mij totaal geen optie we hebben dit huis in de goede tijd gekocht , waardoor een garagebox huren al duurder zou zijn dan deze hypotheek.

Ik werk nu niet meer , en wil als M.iek ook op schooltje zit me omscholen , dat zou dan ook weer langebaan werk worden ..

Het lijkt mij wel duidelijk dat jij het echt niet wil. Dan houdt het, hoe jammer het ook is voor je man, helaas op.

Dan is de keuze toch gemaakt? Jij wilt weer meer voor jezelf gaan leven ipv dat je een wandelende broedmachine bent. Je raakt niet zwanger omdat je man daar zo van gaan glunderen lijkt me.

Parels schreef:
Als jullie nu geen kinderen zouden hebben en hij wilt wel heel graag, dan zou ik misschien dat idee kunnen krijgen als er geen gegronde redenen zouden zijn.

Hoezo, geen gegronde redenen? Het niet hebben van een kinderwens is toch al reden genoeg?

ik zou best nog wel een kindje willen als dit ons gegund is.
Mijn vriend absoluut niet, en dan is het voor mij klaar, moet ik dat accepteren.
Dit voelt voor mij niet alsof hij me iets ontzegt. Het is een keuze waar je beide voor de volle 100% achter wil staan

lastig onderwerp hahah

wij hebben ook 2 kids, en soms kruipen er bij mij en mijn man ook wel eens gedachten rond van goh een 3de zou leuk zijn,

Maar eerlijk gezegd heb ik geen zin meer om weer 9 maanden zwanger te zijn, weer te moeten bevallen en al die dingen wat je bij een pasgeboren baby hebt, dus alle slaapjes en flesjes enz enz, ik ben blij dat ze nu beide een leeftijd hebben waarop ze zelf iets kunnen , maar toch ....af en toe kriebelt het toch


Als jij geen 3de wilt zou ik dat gewoon aangeven, en je bent nog jong, je kan altijd over een paar jaar nog eens je keuze veranderen ofzo he

Misschien een beetje raar gezegd, maar jij hebt hem al 2 keer zijn "zin" gegeven, nu moet hij zich er maar bij neerleggen.

Ik vind het nogal wat, zwanger zijn en daarna weer die periode, dat kan je niet iemand opdringen.

PiP schreef:Misschien een beetje raar gezegd, maar jij hebt hem al 2 keer zijn "zin" gegeven, nu moet hij zich er maar bij neerleggen.

Ik vind het nogal wat, zwanger zijn en daarna weer die periode, dat kan je niet iemand opdringen.

+ 1

-Ieniemienie- schreef:Ik zou best graag nog een derde kindje willen. Maar voor mijn man is het (voor nu) compleet.
En daar leg ik me bij neer. Tuurlijk vind ik het jammer, maar ik vind dat als je een kindje krijgt, je er allebij voor 100% achter moet staan. En ik ben al erg blij met mijn 2 gezonde kindjes.

Zo zou ik het ook zien, denk ik. Gelukkig zijn we het er wel over eens dat we er graag nog eentje willen, over een tijdje. Ik vind niet dat je je man iets 'ontzegt'. Als je niet wil, dan wil je niet, en dan houdt het daarbij op, toch?

ik vraag me eigenlijk ook af of je man eerder heeft aangegeven hoeveel kinderen hij uiteindelijk graag zou willen. Voor de 1e zijn jullie om deze reden als eens uit elkaar gegaan. Waren jullie toen ook weer samen gekomen met het besluit toch voor een kindje te gaan, of eerst samen en is daarna de keuze voor een kindje gekomen? Daarin bedoel ik dus eigenlijk te vragen, heeft hij in eerste instantie voor jou gekozen, met het idee dat er geen kinderen zouden komen? Dan denk ik dat hij dat idee van een 3e ook weer makkelijker neer kan leggen, aangezien jullie er nu 2 hebben.

Ik denk dat je dingen nooit zeker weet of je gevoel bij een aantal kinderen hetzelfde blijft. Maar ik heb wel altijd geweten kinderen te willen. En als Dave in het begin van onze relatie had gezegd geen kinderen te willen, was ik een andere man gaan zoeken. Maar als je al kinderen hebt kun je dat niet maken natuurlijk. Dan is het hoe dan ook kiezen tussen kwaden.... Er zijn altijd mensen die zich moeten aanpassen hierin. Maar ik denk wel dat als er al kinderen zijn, dan degene die graag meer kinderen wil zich daarbij neer moet leggen als de ander dat niet wil.

Overigens denk ik wel dat als jij nu echt zo zeker van je zaak bent, je daar heel duidelijk in moet zijn bij hem. Ook daarin weet ik niet hoe dat de vorige keer ging, bleef het ter sprake komen, door hem of jou? Ik denk dat het hierin belangrijk is dat je aangeeft dat je weet dat hij een 3e ziet zitten, en jij niet. En dat als voor jou dat gevoel nog veranderd je het zal laten weten. Maar dat je het tot die tijd kan laten rusten. En dat hij er in tussen vanuit gaat dat het hierbij blijft. Want de vorige keer weet ik wel dat ik super verbaasd was toen je weer zwanger bleek te zijn. Je was inderdaad zo zeker, en toch ben je meerdere keren omgeslagen. Dus ergens snap ik wel dat hij misschien blijft hopen dat je dat weer zult doen.

Lmc .. We zijn terug samen gekomen met de afspraak dat ik er over ging nadenken.
De keus voor een 2e zwangerschap is versneld gemaakt doordat mijn moeders sterven naderde , toen ging bij mij een knop om van wat als ik dan toch een 2e kindje wil , dan liever dat ze het dan nog kan zien i.p.v dat ik pak hem beet een jaar na haar overlijden zwanger zou worden.

Mn man wil veel kinderen , een groot gezin met het liefst 4 kinderen daarom weet ik wel dat stel ik zou toch voor de 3e keer zwanger worden , na de verjaardag van baby nummero 3 hetzelfde verhaal weer beginnen.

Ken een gezin waar net hun 7e baby geboren is en waar ik dan denk oh mijn goede genade wat een hel zou dat zijn , denkt mijn man oooooooooooooo wat is dat leuk

Ik denk dat het altijd wel blijft kriebelen op een bepaalde manier, bij mij wel iig. Dan denk ik, oh leuk, lief, schattig enz. Maar als ik dan denk aan nachtvoedingen, nog meer strontluiers, krampjes en weet ik veel allemaal wat, denk ik nee! Het is goed zo
Mijn vriend wil hier ook niet meer, dus het zou er sowieso niet van komen. En daar heb ik me maar bij neer te leggen

frolic schreef:
Ken een gezin waar net hun 7e baby geboren is en waar ik dan denk oh mijn goede genade wat een hel zou dat zijn , denkt mijn man oooooooooooooo wat is dat leuk

Sorry, ik moest lachen om je laatste zin Ik kom uit een gezin van zeven en ik moet er zelf niet aan denken, terwijl mijn man het ook altijd hoog op zijn verlanglijstje had staan (misschien geen zeven, maar wel een groot gezin). Inmiddels is hij genezen na het zoveelste kerstdiner, als wij nl met zn allen zijn dan is het gewoon 1 groot gekkenhuis. Iedereen praat door elkaar, bekvechten onderling, kletsen, maken grapjes en schreeuwen zodat we aan de andere kant van de tafel nog gehoord worden Ondertussen staat mijn moeder te koken alsof het een gaarkeuken is en tegen de tijd dat we daadwerkelijk gaat eten is de chaos compleet. Serieus, ik gedraag me nergens anders zo behalve als we met zn allen zijn, maar ik ben blij dat mijn man is bijgedraaid

Dus, neem je man gewoon eens mee naar dat leuke gezin met hun 7de baby, haha!

Edit: verder heb ik niks zinnigs te melden dat niet al gezegd is.