goed gehandeld? Wie heeft er tips?

en als je het er later, op een rustig moment nog eens met haar over hebt, wat zegt ze dan? Waarom gedraagt ze zich op die manier? Heeft ze door dat het voor haar vervelend is, voor jou vervelend is en dat de dag daardoor vervelend begint? Ik zou benieuwd zijn waarom ze zich op dat moment zo gedraagt, ze wil iets doordrammen, maar waarom?

Tuurlijk heb ik het er later nog met haar over.
ze zegt dan dat ze nog moe was en nog wilde slapen, dus ik reageerde met dat ze aan het gillen was omdat wij haar uit bed moesten tillen.
Ze antwoorde met, ik wist niet meer hoe ik er makkelijk uit kon klimmen..... Het klinkt nu best grappig maar wat moet ik ermee. Ben dan snel uitgepraat, hebben wel afgesproken dat we dit allebei niet leuk vinden en dat ze voortaan toch echt zelf uit komt, gelijk.
En als ze dat niiet doet en weer te laat op school komt dat dan ze dan na moet blijven.
we zullen zien, ik ken haar wel goed genoeg om te weten dat ze dit voorlopig niet meer doet.
Maar er komen vast nog andere dingen waar we tegen aanlopen de komende jaren....

Ik vind het vaak bijzonder om te zien hoe N zijn gedrag bijna altijd wel een reden heeft. En 9 van de 10 keer geen reden die ik kan linken aan bepaald gedrag. Als hij bijvoorbeeld boos en opstandig is en me de hele dag op afstand houdt (wegduwen etc) mist hij mijn aandacht. Dan heb ik bijvoorbeeld veel gewerkt en mist hij me.
Vaak is bepaald gedrag moeilijk te vertalen, maar heeft het wel een reden. En dat is nog geen reden om dat gedrag toe te laten. Maar je beseffen dat er waarschijnlijk iets achter zit, maakt het makkelijker te accepteren.

Ik denk niet dat ik er een punt van gemaakt zou hebben en haar uit bed getild zou hebben. Of er een grapje van zou maken "laat eens zien hoe mooi jij uit bed kan springen" en dan haar handjes vasthouden. Dan bepaal jij uiteindelijk weer wat er gebeurt (er gebeurt niet wat ze wilde doordrammen, en je hebt geen strijd).

Ik zou een kind niet een uur lang hysterisch laten zijn denk ik. Dan loopt een driftbui zo uit de hand dat zo'n kind ook niet meer weet hoe daar nou uit te komen. Dus ik had haar evengoed niet uit bed getild, maar het ook niet zo uit de hand laten lopen dat ze te laat op school kwam (want aandacht door te laat komen is ook aandacht en al is ze niet uit bed getild, ze heeft evengoed haar zin, want aandacht).

En 'niet afspreken' of 'geen tv vanmiddag' vind ik ook beiden geen geschikte straffen. Er zit dan zo lang tussen hetgeen waar ze voor gestraft worden en de straf dat het geen enkel effect meer heeft. Dan heeft zo'n kind zich de rest van de ochtend braaf gedragen op school en dan komt ze thuis en dan mag ze nog voor straf niet afspreken. Dan heeft het geen effect meer, behalve dan dat je nog een keer de sfeer verpest.

Maar als ik er over nadenk: ik straf nooit. Ik verbind wel consequenties aan dingen: vechten om speelgoed is speelgoed weg, want als jullie er niet samen mee kunnen spelen moet ik het wel opruimen totdat jullie bedacht hebben hoe je er wél samen mee kan spelen. Zeggen dat je geen honger hebt mag, maar dan heb je dus ook geen ruimte voor een toetje, want je had geen honger. Enzovoorts. Ik zoek altijd het 'logische gevolg' van een actie. Dus ze willen hier graag 's ochtends even tv kijken voor ze naar school gaan: niet opschieten houdt in geen tv kijken, want daar is dan geen tijd meer voor. Ze willen altijd graag nog even spelen na het eten, niet opschieten met eten en zeuren is direct naar bed, want dan is er geen tijd meer voor spelen. Klieren bij het naar bed brengen is geen verhaaltje, want dan is mama zo sjacherijnig dat ze geen zin meer heeft in voorlezen. De kat pesten is risico op een krab over je handen, want dat vindt de kat niet fijn, enzovoorts. In praktijk hoef ik dat bijna niet te doen. Maar ik verzin nooit straffen, dat heeft geen zin.