Mijn man heeft net zo goed het recht om het te weten!

Wij gaan regelmatig bij zijn zus eten en van haar horen we dan regelmatig dingen over hun ouders. Dat zijn kleine dingen, maar ook grote.
Toen hun opa nog leefde toen had hij een beroerte ofzo gehad en mijn mans moeder ( was haar vader) had niks gezegd tegen mijn man.
Dat hoorde hij van zijn zus of soms kwam zoiets ter sprake op een verjaardag en dan zei zijn moeder het tussen neus en lippen door.

Laatst waren we weer bij zijn zus en het ging over hun vader.
Hij heeft hartproblemen, maar het heeft geen naam, maar de artsen weten wel dat hij nog ongeveer 5 jaar te leven heeft. Heel apart vind ik dat als ze niet weten wat het exact is, maar goed.

Dus dit hoorde wij weer van zijn zus en ik vind dit te belangrijk dat dat gewoon verzwegen word voor mijn man. Hij heeft evenveel recht als zijn zus om dat te weten. Ik vind het echt belachelijk dat ze hem zoiets niet vertellen en ook wat er in het verleden wel eens gebeurd is.

Zo zijn er wel vaker dingen over zijn moeder, vader, opa en als iemand zwanger was, ging trouwen, dan hoorde we dat van zijn zus of van zijn moeder die het dan erover had met mijn schoonzus. Dus nooit werd er gezegd ''die gaat trouwen, die is zwanger'' etc.

Stel als zijn zus hierover niks had gezegd, dan had mijn man het wellicht nooit geweten. Dus stel als zijn vader over een half jaar overlijd, dan zeggen ze achter pas ''ja de artsen gaven hem 5 jaar dat wisten we''.

Ik vind dat ze dat helemaal niet mogen achter houden voor mijn man. Vraag me dan ook af of het wel waar is, want als het echt erg zou zijn, lijkt me toch dat ze dat niet achterhouden voor hem.

Als het wel waar is, vind ik het gewoon achterbaks.

Ja, dat is lullig voor je man. Maar ja ik ken de relatie niet tussen jouw man en zijn ouders...

Lulliger vind ik dat je schoonvader nog maar 5 jaar te leven heeft.

herkenbaar. Wij "horen" soms dingen via twitter van andere familieleden.

Zero schreef:Ja, dat is lullig voor je man. Maar ja ik ken de relatie niet tussen jouw man en zijn ouders...

Lulliger vind ik dat je schoonvader nog maar 5 jaar te leven heeft.

Zijn relatie is vrij goed met hun, maar blijkbaar is hij niet belangrijk genoeg dat ze hem dit belangrijke laten weten. Dus ik betwijfel of het echt waar is en dat klinkt misschien hard, maar dan zouden ze het toch wel gezegd hebben lijkt me.

Mijn man is wel belangrijk genoeg om hun katten te eten te geven als zij voor de zoveelste keer op vakantie zijn voordat hij naar zijn werk gaat ( 6.30 !!!) dus moet hij ook nog eens omrijden!
Ook kan hij net als zijn zus dan komen stofzuigen, wij wonen amper 10 min. rijden van ze vandaan en zijn zus 40 min.

Dat is behoorlijk lullig ja....

Sarah1985 schreef:herkenbaar. Wij "horen" soms dingen via twitter van andere familieleden.

Erg vind ik dat en echt te gek voor woorden!
Zijn moeder was een keer van een huishoudtrappetje gevallen, een keer aan haar spataderen geholpen en dat zijn kleine dingen, maar weer hoorde we dat pas veel laten van haar of mijn schoonzus.

Niet alles wat niet bij jullie aan komt is maar gelijk niet waar.
In hoeverre zoekt jouw man zelf contact met zijn ouders, en vraagt hij hoe het met hun gaat? Het kan natuurlijk een wisselwerking zijn.

In zaken mbt ziekte en privacy kun je iemand niet dwingen het te vertellen natuurlijk, maar helemaal netjes en normaal vind ik het niet dat ze hem buiten sluiten. Maar goed, ik ken jouw familie niet en het lijkt me heel naar als het zo gaat.

Lejow schreef:Niet alles wat niet bij jullie aan komt is maar gelijk niet waar.
In hoeverre zoekt jouw man zelf contact met zijn ouders, en vraagt hij hoe het met hun gaat? Het kan natuurlijk een wisselwerking zijn.

Oh hij vraagt dat regelmatig hoor dus daarom is het zo belachelijk.

Caribbeanlover schreef:

Sarah1985 schreef:herkenbaar. Wij "horen" soms dingen via twitter van andere familieleden.

Erg vind ik dat en echt te gek voor woorden!
Zijn moeder was een keer van een huishoudtrappetje gevallen, een keer aan haar spataderen geholpen en dat zijn kleine dingen, maar weer hoorde we dat pas veel laten van haar of mijn schoonzus.

Ik vind dit inderdaad kleine dingen en niet zo heel boeiend. De grotere dingen die je in je openingspost vertelt, vind ik veel schokkender.

ProudMama schreef:In zaken mbt ziekte en privacy kun je iemand niet dwingen het te vertellen natuurlijk, maar helemaal netjes en normaal vind ik het niet dat ze hem buiten sluiten. Maar goed, ik ken jouw familie niet en het lijkt me heel naar als het zo gaat.

Je kan iemand idd niet dwingen, maar het is idd niet netjes en zijn zus lijkt steeds maar weer te worden voorgetrokken.

Het is zijn familie btw.

Caribbeanlover schreef:

ProudMama schreef:In zaken mbt ziekte en privacy kun je iemand niet dwingen het te vertellen natuurlijk, maar helemaal netjes en normaal vind ik het niet dat ze hem buiten sluiten. Maar goed, ik ken jouw familie niet en het lijkt me heel naar als het zo gaat.

Je kan iemand idd niet dwingen, maar het is idd niet netjes en zijn zus lijkt steeds maar weer te worden voorgetrokken.

Het is zijn familie btw.

haha, jouw schoonfamilie bedoelde ik.

Wat vinden jullie ervan dat hij dan wel goed is om te komen voor de katten en het stofzuigen wat ik al helemaal belachelijk vind?!
Katten deed hij eerst omdat zijn ouders daar net woonde en de buren er niet om wilde vragen dus dat snap ik ergens wel. Nu doen de buren het al weer even.
De katten lopen zeker in de zomer vaak buiten en komen alleen binnen om te eten. Dat heeft zijn zus tegen hun ouders gezegd zo van ''dan is stofzuigen toch niet nodig'', maar nee zijn moeder wil dat dat gedaan word.
Normaal gesproken zeg ik niks erover,maar laatst bij zijn zus zei ik dat hun ouders voor de katten hebben gekozen en wij vragen toch ook niet of ze dat hier komen doen als wij weg zijn.
Heb tegen zijn zus gezegd dat ze ook nee kan zeggen en dat ik het wel wist als het mijn ouders waren.
Ik heb veel voor mijn ouders over,maar als zij kiezen voor katten, vissen oid, dan is dat hun keuze en moet je anderen er niet mee opzadelen als je weg gaat.
Voor buren is het makkelijker dat die ze verzorgen, maar als het niet anders zou kunnen, dan rijd ik wel heen en weer dat wel.

Kan het niet zo zijn dat jij je misschien teveel bemoeit met jouw man's relatie met zijn ouders en dat het daarom stroef loopt?

Ik hoor je niet vaak positief over ze, als ik een schoondochter had die me niet mocht was zij ook niet de eerste aan wie ik alles zou vertellen.

Zero schreef:
Kan het niet zo zijn dat jij je misschien teveel bemoeit met jouw man's relatie met zijn ouders en dat het daarom stroef loopt?

Ik hoor je niet vaak positief over ze, als ik een schoondochter had die me niet mocht was zij ook niet de eerste aan wie ik alles zou vertellen.

Nee dat heeft er niks mee te maken. Het gaat nu erom dat hem nooit wat verteld word, het gaat niet om mij dat doet er niet toe, maar hij heeft net zo goed als zijn zus het recht om dat soort dingen te weten.

Hm ik denk dat jouw slechte relatie met zijn ouders wel degelijk hun band kan beïnvloeden waardoor hij (wellicht indirect) slachtoffer wordt van dit soort taferelen, maar als jij zegt dat dat niet kan dan ligt het vast gewoon aan iets anders.
Misschien zijn ze bang dat je man te emotioneel wordt ofzo.

Zero schreef:Hm ik denk dat jouw slechte relatie met zijn ouders wel degelijk hun band kan beïnvloeden waardoor hij (wellicht indirect) slachtoffer wordt van dit soort taferelen, maar als jij zegt dat dat niet kan dan ligt het vast gewoon aan iets anders.
Misschien zijn ze bang dat je man te emotioneel wordt ofzo.

Zou kunnen, maar dan nog is het belachelijk!
Mijn man is niet een emo persoon.

Een keer op een verjaardag hoorde ik bij toeval dat zijn moeder met zijn zus het tussen neus en lippen erover had dat hun nicht zwanger was en toen heb ik gezegd ''goh leuk dat ons dat ook word verteld'' met de bedoeling zo van ''dat had je ons ook wel kunnen vertellen ipv op deze manier het te horen''.

Toen zijn opa een beroerte had gehad en wij hier weer op een klotemanier achterkwamen zei ik tegen mijn man ''straks zeggen ze.........oh ja nog even dit tussendoor.........je opa is overleden en de begrafenis is inmiddels al geweest''.

Maar wat vindt je man hier zelf van? Vindt hij het net zo vervelend dat hij alles via zijn zus hoort maar wel de katten eten mag geven? Als hij dat vindt dan kan hij zijn vader bellen en hem zeggen dat hij het schokkende nieuws heeft gehoord en het ook vervelend vindt dat hij dit van een ander hoort.

Ik vind het trouwens heel vervelend/verdrietig voor je man dat het zo slcht gaat met zijn vader.

Supertalentje schreef:Maar wat vindt je man hier zelf van? Vindt hij het net zo vervelend dat hij alles via zijn zus hoort maar wel de katten eten mag geven? Als hij dat vindt dan kan hij zijn vader bellen en hem zeggen dat hij het schokkende nieuws heeft gehoord en het ook vervelend vindt dat hij dit van een ander hoort.

Ik vind het trouwens heel vervelend/verdrietig voor je man dat het zo slcht gaat met zijn vader.

Dat van zijn vader zei hij tegen zijn zus dat zijn vader dat zelf moet vertellen dat hij er niet om gaat vragen en daar heeft hij gelijk in.
Van de katten dat vind hij niet erg om te doen en heeft hij voor ze over.
Tja weet niet of het echt zo slecht met zijn vader is, want hij kan alles nog en werkt gewoon nog. Vraag me dus echt af of die 5 jaar wel kloppen en dat zijn ouders met name zijn moeder en wat jaartjes vanaf heeft gehaald (ze kan dingen nog wel eens overdrijven nl).

Off optopic, hoe gaat het met je nu je zwanger bent toch?!
Ook sinds het overlijden van je broertje (wat ik echt verschrikkelijk voor jou en je familie vind)?

Wat erg dat je aan eraan twijfelt of je schoonvader echt nog maar 5 jaar te leven heeft. Hoe denkt je man hierover ? Zeg je dit ook zo tegen hem, of troost je hem met het feit dat zijn vader nog maar 5 jaar te leven heeft ? Dat zijn vader nog werkt wil natuurlijk helemaal niets zeggen, mijn moeder werkt ook nog een paar ochtenden per week en gezien haar ziekte zou ze binnen nu en 6 maanden kunnen overlijden. Wat moet ze dan doen, hele dagen voor het raam gaan zitten te staren, of gewoon doorgaan met haar leven ?

Ook ik ben van mening dat jouw kijk op je schoonfamilie, de band met je man kan verstoren. Heb je daar al eens aan gedacht ? Hoe moet het voor hem voelen, dat zijn vrouw altijd, maar dan ook altijd wat op en aan te merken heeft bij zijn familie ?Hoe zou je het vinden al jou man altijd wat te 'zeuren' had over jou ouders, niemand is tenslotte perfect, toch ?

Caribbeanlover schreef:

Supertalentje schreef:Maar wat vindt je man hier zelf van? Vindt hij het net zo vervelend dat hij alles via zijn zus hoort maar wel de katten eten mag geven? Als hij dat vindt dan kan hij zijn vader bellen en hem zeggen dat hij het schokkende nieuws heeft gehoord en het ook vervelend vindt dat hij dit van een ander hoort.

Ik vind het trouwens heel vervelend/verdrietig voor je man dat het zo slcht gaat met zijn vader.

Dat van zijn vader zei hij tegen zijn zus dat zijn vader dat zelf moet vertellen dat hij er niet om gaat vragen en daar heeft hij gelijk in.
Van de katten dat vind hij niet erg om te doen en heeft hij voor ze over.
Tja weet niet of het echt zo slecht met zijn vader is, want hij kan alles nog en werkt gewoon nog. Vraag me dus echt af of die 5 jaar wel kloppen en dat zijn ouders met name zijn moeder en wat jaartjes vanaf heeft gehaald (ze kan dingen nog wel eens overdrijven nl).

Off optopic, hoe gaat het met je nu je zwanger bent toch?!
Ook sinds het overlijden van je broertje (wat ik echt verschrikkelijk voor jou en je familie vind)?

Ik denk dat als je je ongenoegen met omwegen kenbaar maakt en je man gaat zitten wachten tot zijn vader het zelf vertelt het niet veel oplost... Misschien klopt die 5 jaar wel niet, maar vertellen zijn ouders het hem uiteindelijk wel of kan hij nu wachten tot hij een ons weegt? Als het echt zo slecht gaat met zn vader dan zou ik dat persoonlijk belangrijker vinden dan principieel boos zijn omdat ze het zelf niet verteld hebben. En als je man het niet egr vindt die katten eten te geven probeer je er dan niet zo druk om te maken, je hebt toch veel leukere dingen om je tijd/energie in te steken? Wanneer ga je weer op vakantie bijvoorbeeld?

Met mij gaat het goed hoor. Ik ben blij met kleine baby in mn buik en tegelijkertijd ontzettend verdrietig, het is moeilijk dit tegelijk te handelen, maar ik red het wel.

Kan me voorstellen dat het niet leuk is om zulk nieuws via via te moeten horen.
Maar toch kan ik me niet voorstellen dat dit niet waar is. Over zoiets ga je niet liegen lijkt me...

Vervelend dat jullie het altijd via een omweg moeten horen, dat zou ik persoonlijk ook heel vervelend vinden. Maar als je het niet gelooft van die 5 jaar, waarom vragen jullie het dan niet gewoon aan je schoonvader?
Lijkt me dat die daar het beste antwoord op kan geven.

Als ik je schoonmoeder was had ik het trouwens écht heel naar gevonden als je mij niet had geloofd als ik had gezegd dat mijn man nog maar 5 jaar te leven had.

Mama_van2 schreef:Wat erg dat je aan eraan twijfelt of je schoonvader echt nog maar 5 jaar te leven heeft. Hoe denkt je man hierover ? Zeg je dit ook zo tegen hem, of troost je hem met het feit dat zijn vader nog maar 5 jaar te leven heeft ? Dat zijn vader nog werkt wil natuurlijk helemaal niets zeggen, mijn moeder werkt ook nog een paar ochtenden per week en gezien haar ziekte zou ze binnen nu en 6 maanden kunnen overlijden. Wat moet ze dan doen, hele dagen voor het raam gaan zitten te staren, of gewoon doorgaan met haar leven ?

Ook ik ben van mening dat jouw kijk op je schoonfamilie, de band met je man kan verstoren. Heb je daar al eens aan gedacht ? Hoe moet het voor hem voelen, dat zijn vrouw altijd, maar dan ook altijd wat op en aan te merken heeft bij zijn familie ?Hoe zou je het vinden al jou man altijd wat te 'zeuren' had over jou ouders, niemand is tenslotte perfect, toch ?

Ik bedoel ik vind het gewoon zo vaag, stel als het nog maar 1 jaar was, dan vraag ik me af of ze dat ook niet zouden zeggen. Mijn man heeft zoiets dat als zijn vader het wil zeggen hij er zelf wel mee komt. Ik vind het gewoon achterlijk dat ze zijn zus wel hebben ingelicht.

Dat ik niet zo goed met hun op kan schieten is waar, maar ik vind dat gewoon absurd dat zijn ouders het daardoor (als dat de reden is) niet persoonlijk tegen mijn man zeggen en eigenlijk vind ik dat kinderachtig gedrag.

Mijn situatie zou erbuiten moeten staan en hij is hun zoon en dus heeft hij evenveel recht als zijn zus om het van hun te weten.
Het gaat nu al wat beter, laatst waren we uit eten en z'n ouders waren met de bus. Aangezien ze dichtbij woonde bood ik aan ze te brengen, maar het maakte ze niks uit om ook terug te gaan met de bus (zijn zus kon dat niet ivm kinderen dus geen plaats meer in de auto).
Ik probeer me best te doen, maar ben nou eenmaal nooit een familiemens geweest.

Maar zij kunnen er ook wat van hoor. Ik wilde vorig jaar mijn verjaardag niet vieren, want mijn goed recht is. Heb geen kaart of telefoontje gehad van zijn ouders op mijn verjaardag, niks!
Met kerst ging zijn moeder over de rooie dat ik het niet vierde en dat ze nooit mogen komen ( heben we nooit gezegd en ook mijn man vond dat raar dat ze dat zei).

Toen zijn vader het een keer niet vierde heb ik zoals hem een kaart gestuurd wat mijn man pas achteraf van mij hoorde. Ik heb een keer bloemen laten bezorgen op zijn moeders verjaardag van mijn eigen geld.
Wij zijn vaak op vakantie tijdens zijn moeders verjaardag en gaan dan altijd even daarvoor alsvast even langs (ze viert het vaak op de dag zelf). Dat terwijl hun niet eens de moeite nemen om een kaart te sturen. Dus ik lijk wel gek om te blijven gaan om die reden, maar ik zeg maar niks om niks te veroorzaken.

Sinds een aantal jaren viert ze het het weekend ervoor of erna en dan kunnen we vaak wel dus gaan we ook. Af en toe lijkt ze wel een klein kind, want ze zei een keer ''ik ben jarig, dus ik hoef niks te doen'' als in koffie inschenken, vragen wat men de drinken wil. Heb een hekel als men dat zegt.
Dus mijn mans zus doet zowat alles incl. de afwas en zij doet niks op hun verjaardagen qua helpen, zit altijd maar op de bank. Vaak ga ik haar dan maar helpen omdat ik het zo lullig vind.

Ook moest ze tot 3x toe een keer zeggen dat haar ramen pas goed waren gezeemd en die van haar dochter niet (serieus 3x !). Toen was ik het meer dan zat en zei ''nou weten we het wel !''.
Ze vind ook dat zij vaak gelijk heeft en heeft dat serieus hardop in het bijzijn van anderen ooit gezegd!

Ik kan een goed potje klagen,maar zij is me ook een geval.
Laatst waren ze op vakantie, mochten gratis in een huisje van kennissen zitten alleen vliegticket diende ze zelf te betalen.
Had ze me schoonzus gesproken hoe het was ''we kunnen pas wat vanaf 16.00 doen en het zand is te warm !''.
Had ze echt gezegd! Mens wees dankbaar denk ik dan. Ze gaan een aantal keer per jaar en het kost haar niks en dan nog klagen. Ze wist dat het warm was, nou dan kan je ook niet gaan.

Ik weet dat dit niet met het onderwerp van dit topic te maken heeft,maar zo krijgen jullie misschien een beter beeld van haar.

Supertalentje schreef:

Caribbeanlover schreef:

Supertalentje schreef:Maar wat vindt je man hier zelf van? Vindt hij het net zo vervelend dat hij alles via zijn zus hoort maar wel de katten eten mag geven? Als hij dat vindt dan kan hij zijn vader bellen en hem zeggen dat hij het schokkende nieuws heeft gehoord en het ook vervelend vindt dat hij dit van een ander hoort.

Ik vind het trouwens heel vervelend/verdrietig voor je man dat het zo slcht gaat met zijn vader.

Dat van zijn vader zei hij tegen zijn zus dat zijn vader dat zelf moet vertellen dat hij er niet om gaat vragen en daar heeft hij gelijk in.
Van de katten dat vind hij niet erg om te doen en heeft hij voor ze over.
Tja weet niet of het echt zo slecht met zijn vader is, want hij kan alles nog en werkt gewoon nog. Vraag me dus echt af of die 5 jaar wel kloppen en dat zijn ouders met name zijn moeder en wat jaartjes vanaf heeft gehaald (ze kan dingen nog wel eens overdrijven nl).

Off optopic, hoe gaat het met je nu je zwanger bent toch?!
Ook sinds het overlijden van je broertje (wat ik echt verschrikkelijk voor jou en je familie vind)?

Ik denk dat als je je ongenoegen met omwegen kenbaar maakt en je man gaat zitten wachten tot zijn vader het zelf vertelt het niet veel oplost... Misschien klopt die 5 jaar wel niet, maar vertellen zijn ouders het hem uiteindelijk wel of kan hij nu wachten tot hij een ons weegt? Als het echt zo slecht gaat met zn vader dan zou ik dat persoonlijk belangrijker vinden dan principieel boos zijn omdat ze het zelf niet verteld hebben. En als je man het niet egr vindt die katten eten te geven probeer je er dan niet zo druk om te maken, je hebt toch veel leukere dingen om je tijd/energie in te steken? Wanneer ga je weer op vakantie bijvoorbeeld?

Met mij gaat het goed hoor. Ik ben blij met kleine baby in mn buik en tegelijkertijd ontzettend verdrietig, het is moeilijk dit tegelijk te handelen, maar ik red het wel.

Idd als het echt slecht met hem gaat, dan hadden ze dat toch wel verteld lijkt me of zeggen ze dat pas achteraf als hij dood is?! Van die katten zeg ik ook niks meer, maar dat doet een buurvrouw nu al weer een tijd iig voeren. Dat stofzuigen blijf ik belachelijk vinden, maar jij het zijn toch hun ouders en ik kan het niet verbieden natuurlijk.
We zijn nog net op tijd erbij voor zijn moeders verjaardag (zie reactie hierboven) en dat zou ik voor de grap een opmerking kunnen maken ''kom je bij ons de ramen lappen als we weg zijn?''.
Moeten ze maar tegen kunnen hoor.
We gaan binnenkort op vakantie, zie reizenpijler ''Vakantie geboekt !''.
Fijn dat het goed gaat met de baby. Wanneer ben je uitgerekend? Weet je nog wie ik was ivm deze nieuwe naam?