Zwangerschapstopic vanaf 12 weken

Hey, leuk, wat nieuwe schrijfsters. Welkom!

En wat toevallig dat de geboortes en uitgerekende data van de kindjes van Snoepy en Laurientje zo dichtbij elkaar liggen.

@Earane: als het goed is zijn jullie gisteren in ondertrouw gegaan! Hebben jullie nog wat leuks gedaan daarna? Op zich is het maar een formaliteit, maar wij vonden het toch wel heel bijzonder destijds om bij afsluiting een hand te krijgen met de woorden: "Gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk!" Vanaf dat moment werd het allemaal wel erg echt.

Hier gaat het de laatste dagen weer wat minder. Ik ben bezig geweest met het proberen af te bouwen van Emesafene, met als gevolg dat ik weer veel meer aan het spugen was. Met momenten heb ik het er best wel moeilijk mee dat ik medicatie nodig heb tijdens het zwanger zijn. Ook al schijnt het geen kwaad te kunnen voor het kindje, naar mijn idee zijn het toch gifstoffen die je in je lichaam stopt. Het lijkt alleen op dit moment niet echt een keuze te zijn, zonder lukt het me niet om vocht binnen te houden, met functioneer ik enigszins. Dus dat toch maar die Emesafene.

Verder geniet ik wel van het heerlijke weer en probeer ik af en toe even wat te doen. Langzaamaan begin ik ook met het verzamelen van de baby-uitzet. In eerste instantie wilde ik dat pas gaan doen na de verhuizing, maar bij nader inzien voelde ik me daar toch niet zo prettig bij. De tijd gaat zo snel, en eigenlijk wil ik zo rond de 30 weken toch wel het grootste gedeelte van de spullen in huis hebben zonder daarvoor te moeten haasten. Uitgebreid de stad in lukt me nog niet, maar lang leve de webshops! Kom al misselijk en liggend aardig wat tijd door met prijs/kwaliteit vergelijken en spulletjes uitzoeken op internet.

Liefs!

Hier nog iemand heel dicht bij Laurientje en Snoepy!
Ik ben 12 weken vandaag, dus kom me in dit topic melden
Hallo allemaal!

Leuk, alle nieuwerikken

Ik heb alles meegelezen, maar de puf niet gehad om mee te schrijven...slecht hè

Ik ben ondertussen alweer 22 weken zwanger en voel me prima!
Ik voel de baby heel veel, echt heerlijk!
Vanmiddag de intake gehad van de kraamzorg, niet veel nieuws maar wel gezellig, haha. De kraamverzorgster die bij ons was toen D.aan thuiskwam, is daar niet meer werkzaam...jammer, maar helaas. Nu hopen op een andere leuke
Morgen met m'n vriend de stad in, babyshoppen

Lejow, mooie echo!

Tiramisu, wat balen dat je je de afgelopen dagen niet goed voelde...irritant! Fijn dat je lekker via internet kunt shoppen.

Blondje, voor jullie gaat het opschieten zeg...spannend!

Lana, ben benieuwd wat de uitkomsten zijn van dat onderzoek, hoop dat het positief voor je uitpakt!

Moet even mn best doen om me in dit topic in te lezen hihi
En wat fijn dat er al zoveel meiden zover zijn, is een mooi vooruitzicht

Gaan er nog meiden naar de zwangere mutsen koopavond vnaaf?

Tiramisu, zolang je misselijk voelt, gewoon die medicijnen blijven gebruiken.
Ik gebruik primperan en denk ook iedere keer: ik bouw het af, maar als dat betekent dat je er ziek van wordt, moet je het gewoon niet doen!
En het uitgebreid stadten herken ik, vond het altijd heerlijk.. nu doodvermoeiend haha
Beterschap!

Jammer Linda, dat die kraam er niet meer is!
Ik had ingevoerd dat ik zou bevallen in het geboorte centrum, maar na een gesprek met de VK ga ik dit toch niet doen. Ik hoop dat ik het nog kan veranderen...

Ik wilde namelijk bevallen in het geboortecentrum bij het Erasmus MC hier in Rdam. Alleen is dat een gespecialiseerd ziekenhuis waar ze liever geen normale bevallingen doen, dus stel dat mijn bevalling in het geboorte centrum toch medisch wordt, is de kans groot dat ik alsnog naar een ander ziekenhuis moet :S
Ja en ik ging nou net naar dat geboortecentrum om dicht bij het ziekenhuis te zijn...

Hey Lejow, ook jij welkom hier! Met jouw misselijkheid gaat het echt stukken beter he? Fijn! Ik ben inderdaad gewoon maar weer begonnen met Emesafene. Ik vind het niet fijn, maar het is even niet anders. Wat jammer dat je niet in het geboortecentrum kunt bevallen. Is een geboortecentrum net zoiets als een kraamhotel? Het ziekenhuis waar ik ga bevallen (mits er plek is) heeft kraamsuites. Niet de sfeer, maar wel de veiligheid van het ziekenhuis.

Linda; de tijd gaat snel he...ik zit ook alweer in week 21 en voel de baby ook heel veel. Inderdaad: heerlijk! Wat zijn ze lekker vroeg met de intake van de kraamzorg. Hier doen ze dat pas rond 32 weken. Ik ben benieuwd Veel plezier met babyshoppen!

Lejow; vindt je het kraamhotel bij Rotterdam Airport niet iets?

Annie24 schreef:Lejow; vindt je het kraamhotel bij Rotterdam Airport niet iets?

Die is denk te ver weg vanaf hier (achteraf het erasmus ook, midden in de stad natuurlijk), en daar werken de VK's geloof ik ook niet mee samen.
Dus ga gewoon voor het ziekenhuis hier in de buurt. Ze hebben binnenkort een info avond, dus maar eens bij kijken!


Tiramisu, zolang ik mijn medicijnen op tijd blijf nemen en goed blijf eten is het hier wel te doen. Soms alleen in de avond heel erg misselijk Maar ach het is al een heel stuk beter dan het geweest is!

Fijn dat het met de medicatie zoveel beter gaat. En inderdaad: (kleine beetjes) blijven eten! Want een lege maag kan vreemd genoeg ook weer voor misselijkheid zorgen.

Tip voor de toekomstige mama's die een schommelstoel op de babykamer willen: bij Praxis hebben ze daar nu een aanbieding van. Een witte schommelstoel voor E39,- zie folder. De actie is geldig tot 9 oktober, maar op=op.

Liefs.

Tiramisu schreef:
@Kruumel: Inderdaad HG ja. Vind het een beetje lastig terugkijken, volgens mij was ik vanaf ongeveer week 6 misselijk en vanaf een week of 7/8 flink aan het braken. Het naar de dokter/verloskundige gaan heb ik lang uitgesteld - zowel ikzelf als mijn omgeving wisten me te vertellen: het hoort erbij. Mijn houding daardoor? Niet zeuren en doorgaan. In week 10 bij de verloskundige ben ik wel volledig open geweest in mijn hoeveelheid braken waar achteraf gezien niet correct op is gehandeld. Een lange tijd heb ik wel nog wat vocht binnen kunnen houden, maar op een bepaald moment ging ik zelfs braken van het drinken van water. Toen heb ik de huisartsenpost gebeld (het was weekend), urine controle, 4 plusjes ketonen dus direct door naar het ziekenhuis. Daar heb ik vervolgens 6 dagen aan een infuus gelegen.

De opname in het ziekenhuis heb ik als zwaar ervaren, maar ik werd daar wel goed gezien en gehoord. Er werd me daar veel uitleg gegeven over wat het nou precies was, over het maar te zien als zwangerschapsziekte en er werd me vooral verteld dat als ik weer thuis was véél rust te houden. Eenmaal thuis kwam ik erachter dat dat ook echt nodig was - vaak ging ik al braken wanneer ik van de bank naar de wc liep.

De begeleiding toen ik eenmaal thuis was heb ik als minder prettig ervaren. 2 weken na ontslag heb ik nog een controle gehad in het ziekenhuis. Daar werd me laconiek verteld dat het 'nu toch wel zo ongeveer over moest zijn'. Zat ik dan, 14 weken zwanger, niet kunnen lopen zonder over te geven, gewicht dat bleef afnemen en weinig meer binnen kunnen houden dan roos vicee en perenijsjes. Een lul van een gynaecoloog die besloot om vanaf dat moment de 3 zetpillen per dag maar te vervangen voor 1 orale pil per dag. Gelukkig heb ik een eigenwijze huisarts die wel inzag dat het daarmee niet ging

Vanaf ongeveer week 17 is het langzaam beter gegaan. Inmiddels gebruik ik nog maar één zetpil per dag en nu zijn vooral de ochtenden nog zwaar, maar dat is al zo'n ontzettende verademing bij hoe het was. In de middag en avond kan ik inmiddels weer gewoon eten, en de kg's vliegen er nu dan (gelukkig) ook aan. Wel ben ik nog heel erg moe en slap, maar dat is ook niet vreemd met zo'n 2 maanden nauwelijks eten en lopen. Dat probeer ik nu langzaam weer op te bouwen.

Pff. Heel verhaal geworden! Merk dat er toch wel veel verdriet omheen zit ook, het gevoel van machteloosheid en niet gehoord worden. Hoe heb jij het ervaren? En mag ik ook vragen hoe bij jou het herstel gaat/is gegaan?

Bedankt voor je reactie hier. Ook ik kom weinig mensen tegen die het kennen en het voelt toch wel fijn om mijn verhaal even te doen. Enerzijds wil ik vooral niet zeuren, ik ben zó blij met dit kindje en het is zó ontzettend gewenst, maar het zwanger zijn valt me wel ook gewoon erg zwaar, en er zijn toch veel mensen die daar weinig begrip voor hebben.

Liefs.

Heey Tiramisu,

Sorry dat ik nu pas reageer... beetje druk gehad en geen tijd om achter de laptop te gaan. Via de telefoon is het wat lastig zo'n verhaal te gaan typen.

Fijn dat je regeageerd hebt op mijn post. Goed dat het voor jou fijn voelt om je verhaal even te doen... ik vind het ook fijn eens te lezen van iemand die soort van hetzelfde mee heeft gemaakt. Ik ken niemand die het ook (gehad) heeft, en mensen hebben wel begrip, maar snappen het gevoel niet.

Ik zal even mijn verhaal/ervaring vertellen:

Ik wist vanaf 4 weken dat ik zwanger was, de eerste week heb ik nergens last van gehad, de tweede week begon het met misselijkheid, maar nog zonder overgeven. Vanaf de zesde week ben ik heel erg misselijk geweest en heb ik veel moeten overgeven. Voordat ik ging werken had ik vaak al een aantal keer overgegeven, en op het werk ook heel veel. Ik ging elke keer werken, en ging dan na een paar uur weer ziek naar huis... de dag erna bleef ik ziek thuis, en daarna ging ik weer werken wat dus helemaal niet ging. Toen ik 8 weken was heb ik het maar verteld, want ik moest zo vaak overgeven en ziek naar huis, iedereen maakte zich zorgen en stuurde me naar de huisarts. Bij de verloskundige heb ik het wel aangekaart, maar die zei dat er niks aan te doen was. Zij willen natuurlijk eerst weten of het werkelijk zo erg is, want iedereen zegt natuurlijk dat ze zó misselijk zijn. Wel moest ik iedere 2 weken op controle, omdat ze me in de gaten wilden houden. De huisarts en verloskundige wilden allebei geen emesafene voorschrijven, zij waren van mening dat je dan gaan onderdrukken wat je lichaam probeert te balanseren, en dat je het daarna erger krijgt omdat het er toch een keer uit moet.

Toen ik bijna 11 weken was had ik een controle en vertelde ik toch wel heel erg misselijk te zijn en 8 kg afgevallen was in 2 weken tijd, toen moest ik naar het ziekenhuis voor spoedspreekuur, zij zouden dan kijken wat ze met me gingen doen, het was puur een extra controle (2e lijn). Toen ik daar urine en bloed afgegeven had bleek dat ik niet meer naar huis mocht... ik werd die vrijdagmiddag meteen opgenomen. (Mijn man werd die zaterdag 30, dus iedereen afgebeld, vond het erg vervelend, terwijl ik daar lag). Ik was dus uitgedroogd. Ik heb 4 dagen in het ziekenhuis aan het infuus (vocht en vitamines) gelegen. Verder heb ik op drinkvoedingen geleefd... bah wat zijn die flesjes smerig. Toen ik thuiskwam moest ik bedrust nemen en 3 van die flesjes drinkvoeding per dag opdrinken, naast een paar crackers, toast en bouillon. Rond de 16 weken ging het wat beter en ben ik weer langzaam gewoon eten gaan eten. Ik ben begonnen met groenten, en daarna aardappelen, en op t laatst een stukje vlees/vis erbij.

Die 11 weken waren echt verschrikkelijk. Ik heb veel in bed gelegen. Na het werk elke keer naar bed met een emmer langs me. Echt alles kwam eruit, de hele dag door. Zelfs een slokje water kwam er weer uit. In het begin dacht ik nog 'ik zal het wel iets erger hebben dan iemand anders' 'ik ben niet ziek, ik ben zwanger' en ging ik maar steeds proberen te werken, maar het ging echt niet. Na de ziekenhuisopname was mijn conditie ook helemaal nul... zelfs douchen kostte te veel energie, en moest ik weer overgeven.

Vanaf de 20 weken ging het weer normaal... ik kon weer eten en ben weer 2 halve dagen per week gaan werken. Ik werkte daarvoor full-time, en ben dus 10 weken volledig thuis geweest. Toen heb ik tot de 32 weken 2 halve dagen in de week gewerkt. Dat was echt genoeg. Mijn lichaam heeft echt enorm geleden van het ziek zijn en veel bedrust, je conditie is helemaal weg.

Na de 20 weken heb ik nog wel echt genoten van mijn zwangerschap, ik vond het zo geweldig om met zo'n dikke buik rond te lopen, en het gevoel van de baby in mijn buik... heerlijk!

Met de 32 weken had ik heel veel harde buiken, de vk heeft me weer doorgestuurd naar het zkh voor een controle 2e lijn, en weer werd ik onverwacht opgenomen. Ze waren bang dat mijn harde buiken over zouden gaan in weeen, en dat was met 32 weken nog echt te vroeg. Na een ctg en meting van baarmoederhals echo moest ik 2 uur daarna weer een meting en toen werd ik opgenomen. 's avonds en 's ochtend nog een meting en toen mocht ik weer naar huis. Toen mocht ik helemaal niet meer werken, dus die ene week, 2 halve werkdagen tot mijn verlof, heb ik niet meer af mogen maken. Dat vond ik heel erg.

Uiteindelijk is mijn zoontje met 39+4 geboren.

Om nog even te reageren op jouw verhaal:
Mijn instelling was hetzelfde... niet zeuren en doorgaan. Je bent immers heel blij dat je zwanger bent, en misselijkheid hoort erbij. Ik had alleen niet door dat het er niet bij hoort dat het zo erg is.

Ik ben in het zkh helemaal niet zo goed begeleid... er heeft niemand gesproken van de ziekte HG, niemand heeft me uitgelegd wat dat is en wat dat inhoudt. Ik heb vrijdag met de dietiste een schema opgesteld, iedere paar uur een cracker/toast/bouillon, drinkvoedingen en geen warm eten. Elke keer kreeg ik met etenstijd warm eten voorgeschoteld (ik moest al bijna overgeven als ik het rook) en elke keer moest ik zelf vragen voor een cracker oid, en dan deden ze ook nog heel moeilijk, terwijl dit zo af is gesproken met de dietiste. Ik zal toch niet de enige zijn die met HG in het zkh is beland?

Toen het beter ging heb ik ook nog de ochtenden last gehad. Meestal moest ik nog wel een keer overgeven 's ochtends en moest ik echt rustig opstaan als ik ergens heen moest, dat ik de tijd had een cracker te eten, eventueel over te geven en me weer op te frissen. Maar dat was al heerlijk tegenover de hele dag overgeven, dus dat vond ik toen niet eens erg. Dat ging ook weer vanzelf over... ik weet nog dat ik het geweldig vond toen ik al 3 dagen niet overgegeven had.

Tja, en de reactie van mensen... sommige zeiden echt ´ik was ook heel erg misselijk hoor, maar ik heb niet overgegeven, want dat kan ik niet, dat vind ik zo vies´ Oohh dan werd ik zo boos van binnen, alsof ik dat kan... overgeven... het komt er echt vanzelf uit hoor, probeer het maar tegen te houden. Ik kan er nu nog boos om worden.

Ik hoop heel erg dat ik dit bij een tweede zwangerschap niet meer zal hebben, maar ergens heb ik het een plaatsje gegeven en vind ik het nu niet meer zo erg. Ik ben het niet vergeten, dat lang niet, maar het was nou eenmaal zo... ik heb net pech gehad.

Hoe is het met jouw gewicht? Ik ben 8 kg afgevallen en daarna 11 kg aangekomen.

Dikke knuffel voor jou, en ik hoop dat het snel ook beter met jou gaat!

Hey meiden, wat een hitte zeg! Geloof dat ik slecht tegen de warmte kan nu ik zwanger ben. Net boodschappen wezen doen en wist niet hoe snel ik weer naar huis moest. Niet dat het binnen zo koel is, haha. Hebben jullie daar geen last van?

@ Snoepy, Laurientje, Papilio en Lejow: Leuk jullie hier ook weer te zien!

@ Tiramisu: Het zinnetje ‘gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk’ was inderdaad leuk om te horen! We hebben niks bijzonders gedaan na het ondertrouw, behalve een gebakje eten!
Kan me goed voorstellen dat je het er af en toe moeilijk mee hebt dat je medicijnen moet slikken. Als het geen kwaad kan voor je kindje moet je er toch maar proberen op te vertrouwen, al is het natuurlijk altijd fijner om helemaal niks te slikken. Dan heb je echt zekerheid dat het geen kwaad kan. Wel fijn inderdaad dat je op webshops kan rondneuzen!
De schommelstoel heb ik ook gezien in de folder, twijfel nog of ik de stoel ga halen… Weet niet of het zo lekker zit! Zou wel mooi staan in de babykamer.

@ Linda: Wat fijn dat je de baby veel voelt! Maakt het toch wel echter, kan niet wachten tot ik de baby ga voelen. Jammer dat de vorige kraamverzorgster er niet meer is!

@ All: Morgen 16 weken! Vind dat het best snel gaat. Maandag hebben we de pretecho/geslachtbepalingsecho en ik hoop zo dat de baby goed ligt dan! Mijn vader en schoonmoeder gaan ook mee dus dat is ook wel leuk! Ben echt zo benieuwd… Echt erg mijn nieuwsgierigheid en ik zou echt nooit kunnen wachten tot de geboorte!

Mijn week stage zit er weer op. Gisteren was ik niet meer zo kapot aan het eind van de dag, dus hoop dat het de komende tijd zo blijft.

Ben op internet een beetje aan het rondkijken voor kinderwagens, maar wat een keuze zeg! Ik zit nu te denken aan een Mutsy transporter. We gaan morgen denk ik even kijken bij een babywinkel in de buurt en hopelijk hebben ze daar de wagen ook. We moeten ook even kijken voor een goede matras, maar vind het zo lastig om te bepalen wat nou een goed matras is.

Gaan jullie nog wat leuks doen dit weekend? Hier een rustig weekend, morgen naar wat winkels en een verjaardag en zondag gaan we naar de stad want dan is het koopzondag. Tussendoor even wat dingen voor de studie doen en dan is het weekend wel weer om!

Earane schreef:Ben op internet een beetje aan het rondkijken voor kinderwagens, maar wat een keuze zeg! Ik zit nu te denken aan een Mutsy transporter.

* Breekt even in *

wij hadden in eerste instantie ook gekozen voor de mutsy transporter tot ik steeds meer negatieve verhalen hoorde over de transporter! wat sowieso een groot nadeel is is dat zodra ze in de wandelwageninzet gaan zitten, ze alleen maar van je af kunnen zitten. Daarnaast schijnt de bak vrij klein te zijn en heb ik verhalen gehoord dat hij gewoon niet zo heel stevig is. wij hebben uiteindelijk geswitchd naar een mutsy slider en ben er zó blij om!!

zie maar wat je met deze info doet, misschien kun je eens googlen op mutsy transporter. ik wilde het in ieder geval even zeggen!

* breekt weer uit *

Thanks, Pien! Altijd fijn om ervaringen te lezen. Ik zal eens meer informatie zoeken over de wagen. We willen sowieso meerdere kinderwagens bekijken, maar blijft toch lastig!

Spannend Earane, de geslachtsbepaling!! Doe je dat bij je eigen VK of bij een ander bureau?

Kruumel, wat een verhaal zeg Wat moet jij je ellendig gevoeld hebben!!!

Heel even een kort berichtje vanaf hier.. Het lijkt wel of de medicijnen steeds minder zijn werk doen, ben weer vaker misselijk en ook erg moe. De afgelopen dagen lag ik steeds tussen 19.00 en 20.00 te slapen. Ik mis alle programma's waar ik zo graag naar kijk en wordt vervolgens tig keer wakker 's nachts om elke keer te moeten plassen.
Ben nu 12,5 week en ik hoop zo graag dat er snel een dag komt dat ik me de hele dag goed voel!!

Earane: Hebben jullie nog een kinderwagen uitgezocht?

Lejow: Wat vervelend dat je nog steeds zo misselijk bent! Ik hoop voor je dat het snel overgaat.
Meestal rond de twaalf weken toch?

Lejow schreef:Spannend Earane, de geslachtsbepaling!! Doe je dat bij je eigen VK of bij een ander bureau?

Kruumel, wat een verhaal zeg Wat moet jij je ellendig gevoeld hebben!!!

Heel even een kort berichtje vanaf hier.. Het lijkt wel of de medicijnen steeds minder zijn werk doen, ben weer vaker misselijk en ook erg moe. De afgelopen dagen lag ik steeds tussen 19.00 en 20.00 te slapen. Ik mis alle programma's waar ik zo graag naar kijk en wordt vervolgens tig keer wakker 's nachts om elke keer te moeten plassen.
Ben nu 12,5 week en ik hoop zo graag dat er snel een dag komt dat ik me de hele dag goed voel!!

Lejow ; vervelend dat je zo moe bent! Je hebt ook een vrij intensieve baan met ook nog eens wat reistijd en thuis zal je ook nog wel iets proberen te doen. Ik heb het in het begin (en de laatste weken weer) ook erg gehad, nu werk ik onregelmatig dus kon de ene dag uitslapen, de andere dag smiddags bijslapen en de andere dag vroeg naar bed.. Ook werd en word ik nog steeds gem. 5x wakker per nacht om te gaan plassen, en dat zijn dan een paar druppels.. Overdag heb ik er minder last van, want dan ben ik gewoon te druk bezig. Natuurlijk breekt dat snachts wakker worden je ook wel een beetje op, dus gewoon gaan slapen zodra je kan, in je verlof heb je alle tijd om je programma's terug te kijken!

Ja, overdag hoef ik inderdaad helemaal niet zo vaak te plassen!!
Ik merk wel, ik ben nu minder moe als gisteravond en voel me dus ook beter. Moeheid triggert dus de misselijkheid..
Nou ja ach, weten we dat ook weer, lekker vroeg slapen dus!

Nog even leuk berichtje, heb sinds vandaag een nieuwe telefoon een HTC , dus kan eindelijk de nieuwste apps er op zetten, helemaal leuk!!!

Gefeliciteerd met je nieuwe telefoon

Je lichaam is dan gewoon op, en dus triggert het de misselijkheid!
Op den duur ben ik me in het weekend zo rustig gaan houden, om energie te sparen voor de werkweek. Absoluut niet het leukste van alles, maar het hielp wel. Oh, en veel fruit eten, ik kom nog steeds niet aan mijn groentetoevoer in de week, puuur omdat ik de kracht niet heb om te koken en warm eten maar moeilijk kan verdragen! Het is wat allemaal, zoals ik altijd zeg ; ik mag hopen dat er een fantastisch leuk, lief kind uitkomt

Ik merk wel aan mezelf, dat ik voordat ik zwanger werd er echt niks van wist, en het hele zwanger zijn flink heb overgeromantiseerd. Natuurlijk zijn er ook heel veel leuke, mooie kanten, maar af en toe wegen de klachtjes en belemmeringen hier toch het zwaarst.

@Kruumel: Fijn om ook eens de ervaringen van een ander te lezen. Ik herken ook veel van jou ervaringen. Volgens mij weten veel verloskundigen en gynaecologen ook gewoon niet wat ze met HG aanmoeten. Het komt zo weinig voor, het is zo onbekend en er is maar zo weinig onderzoek naar gedaan. Desalniettemin denk ik wel dat vrouwen met ernstige zwangerschapsmisselijkheid wat beter in de gaten gehouden mogen worden. Nu is dat bij jou zo te lezen in eerste instantie ook wel enigszins gebeurd dmv extra controles, bij mij werd er gewoon maar een afspraak gepland voor 5 weken later.

Wat je schrijft over het onderdrukken van de misselijkheid met Emesafene; ik begrijp denk ik wel wat daarmee bedoeld wordt. Dat is wat ik zelf ook wel heb ervaren. In eerste instantie ben ik met één Emesafene per dag begonnen. Wanneer die dan was uitgewerkt was ik inderdaad extra misselijk en kwam er inderdaad nóg meer uit. Één zo'n pil zou 8 uur moeten werken, in het ziekenhuis hebben ze me op drie pillen per dag gezet. Op die manier onderdruk je dus eigenlijk de hele dag de misselijkheid, waardoor het ook niet de kans krijgt het erger te maken op het moment dat de pillen zijn uitgewerkt. Inmiddels zit ik op één pil in de ochtend. Ik heb nu het idee dat de Emesafene me over die ergste misselijkheid heen tilt, want zonder is het nog steeds drama.

Het gaat zo snel opeens hé, als je eenmaal doorverwezen bent naar het ziekenhuis. Bij mij ging het ongeveer op een zelfde manier. Bij de huisartsenpost heeft mijn man urine afgegeven, daar wisten ze alleen te vertellen dat ik naar het ziekenhuis moest voor extra controle en dat de gynaecoloog daar zou besluiten hoe verder. Ik ging naar het ziekenhuis met de gedachte dat ik in het ergste geval misschien een nacht zou moeten blijven. Eenmaal daar wisten ze me te vertellen dat ik in het meest gunstige geval 4 dagen later weer naar huis zou mogen, maar dat ik maar moest rekenen op langer.

Het advies dat ik meekreeg van de diëtiste is eten waar ik trek in had. Al was dat een big mac, als dat was waarin ik trek had dan was dat wat ik moest eten. Wat ik at wisselde dan ook per dag. De ene dag waren het alleen beschuitjes, dan weer wat brood of crackers, en daarna is toen het iets beter ging het eigenlijk veelal in fases gegaan. Fases van soep, fases van lasagne (maar dan wel de meest saaie kant-en-klaar lasagne die er te vinden was), ik heb dagen alleen maar sinaasappels gegeten. Op een bepaald moment begon ik weer trek te krijgen in vlees en dat is zich langzaam uit gaan breiden naar een normale volledige maaltijd. In het ziekenhuis heb ik één keer een warme maaltijd voorgeschoteld gekregen. Dat was A) geen succes, en B) is daar meteen actie op ondernomen door het verplegend personeel. Ik ben wat eten betreft ook heel erg blij geweest dat ik een éénpersoonskamer had, zelfs het denken aan die etensgeur maakte me al misselijk, laat staan het zien of ruiken.

Wat ik merkte was, dat wanneer ik voelde dat ik moest overgeven en ik ging stil liggen, het liefste in het donker en zonder andere prikkels om me heen, het veelal wel binnen bleef. Dat heeft alleen wel geresulteerd in vele weken alleen maar liggen. Inderdaad, met een emmer naast het bed. Want voelde ik dat ik moest overgeven en ik moest dan nog naar de wc, dan wist ik zeker dat het eruit zou gaan komen.

"Ik ben niet ziek, ik ben zwanger", dat is er ook wel een die ik herken. Dat heb ik veel tegen mezelf gezegd. Ook ik ben in het begin nog gewoon gaan werken. De twee weken voordat ik het ziekenhuis in ging had ik vakantie, na mijn vakantie ben ik niet meer teruggegaan. Door de misselijkheid en het vele overgeven, doordat ik me zo ongelooflijk slap voel. Ik werkte als gastouder bij mensen thuis, het is dan ook niet zo dat als het halverwege de dag niet gaat je het over kunt dragen aan een andere collega of zegt: "ik maak het morgen wel af". Anders dan kon ik me inderdaad wel voorstellend dat ik over een tijdje weer wat halve dagen zou gaan werken, want missen doe ik het wel.

Het advies van het ziekenhuis was om wanneer ik me weer wat beter voelde te beginnen met fysiotherapie. Sinds een paar weken eet ik nu weer redelijk, en ik kan nu ook weer kleine stukjes lopen zonder bij thuiskomst weer zo ziek te zijn dat ik niets meer kan. A.s. woensdag begin ik dus met fysio, ik hoop dat dat gaat helpen mijn lichaam weer wat sterker te maken.

Overgeven tijdens het douchen herken ik trouwens ook. Daarbij kreeg ik als tip mee niet te warm te douchen en een stoel te gebruiken. Wanneer ik zittend douchte op een niet te warme temperatuur ging het vaak wel.

Genieten van mijn zwangerschap doe ik ook zeker. Ook ik vind het heerlijk om met mijn groeiende buik rond te lopen en uk te voelen trappelen. Ik ervaar het alleen wel ook nog steeds als heel erg zwaar. Het gaat al stukken beter dan dat het ging, maar ik moet me ook nog heel erg rustig houden anders is het weer mis. Ik het het idee dat ik het misselijk zijn wel wat heb geaccepteerd. Soms baal ik er enorm van, maar het is nou eenmaal niet anders. Het is zwaar, maar dit kindje is wel zo ontzettend gewenst. Bovendien; het is niet uitzichtloos. Nog maximaal zo'n 18 weken, denk ik dan maar De opmerkingen van mensen die 'ook zo misselijk zijn geweest hoor' laat ik maar snel van me afglijden. Ik ben blij voor ze dat het bij hen niet zo extreem is geweest, en ga er verder vooral maar niet op in. Wat ik moeilijker vind is het onbegrip van mensen die dichtbij me staan. Sommigen zijn heel lief en betrokken. Anderen kunnen maar niet begrijpen dat ik nu niet alles kan. Dat ik niet zomaar even in de stad kan gaan lunchen bijvoorbeeld. Ook dat probeer ik maar los te laten. Wanneer ik me ergens druk om maak, maakt dat de misselijkheid ook weer erger. Ik merk van mezelf dat ik wat makkelijker word in sommige dingen. Dat ik dingen waar ik me eerder druk om kon maken nu sneller loslaat.

Zelf ben ik zo'n 7 kg afgevallen en daarvan ben ik er nu weer zo'n 3 aangekomen. Ik zit dus nog steeds 4 kg onder het gewicht dat ik had voor ik zwanger was.

Hoe gaat het nu met je? Heb je het idee dat je lichaam weer wat hersteld is of is het nog steeds niet zoals het was?

Ik zou op termijn erg graag nog een tweede kindje willen, maar voor nu denk ik daar nog maar niet aan. Sowieso wil ik dat mijn lichaam eerst goed hersteld is en ook dan zal het wat meer planning vergen dan nu. Nu is het vooral naar, maar bij een tweede loopt er ook nog een kindje rond waarvoor gezorgd moet worden. Ik weet nog niet hoe we dat in de toekomst aan gaan pakken. Maar eerst deze zwangerschap maar eens af gaan maken.

Bedankt voor je reactie, en ik wens je veel kracht toe. Geniet maar van je kleine mannetje. Ik vind het knap hoe je nu op de HG terug kunt kijken. Het is ook gewoon een kwestie van pech, en bij een volgende zwangerschap hoeft het inderdaad niet perse terug te komen.

@Earane: Ik vond de keuze voor een kinderwagen ook zo moeilijk. Er is inderdaad zóveel keus! Wij zijn uiteindelijk gegaan voor de Maxi Cosi Mura 3. Dit omdat wij er ook graag mee in het bos willen wandelen en daarvoor schijnt die erg geschikt te zijn. Bovendien is hij lekker compact op te vouwen waardoor hij ook makkelijk mee te nemen is. Nu zijn wij ook aangekomen bij het dilemma van matrassen. Je hebt daarin zóveel variatie, en inderdaad: wat maakt de ene matras nou beter dan de ander? Soms zie ik het verschil ook echt niet, terwijl er wel weer een groot verschil in prijs kan zitten. Ik vraag me af waar het hem dan in zit.

@Lejow: kan het zijn dat het weer ook invloed heeft op je misselijkheid? Los van vermoeidheid heb ik bij mezelf het idee dat warmte ook veel doet. Ik moet nu niet in de zon gaan zitten, want die warmte maakt me misselijker. De schaduw gaat dan weer wel. Veel plezier met je nieuwe telefoon!

@All: Los van de misselijkheid gaat het wel prima hier, ik begin wat last te krijgen van bandenpijn, denk ik? Vooral zo tegen het einde van de dag is het niet fijn meer om te zitten en te lopen en wil mijn lijf het liefste liggen met een warme kruik! Maar goed, dat zullen we maar zien als een teken dat de beeb en de baarmoeder flink aan t groeien zijn.

Hoi meiden,

Daar ben ik ook weer is even
Druk weekend gehad en nu weer druk aan het werk.
Hier nog weinig veranderd, behalve dat ik de beeb kan voelen Is nog heel zachtjes en max 1 keer per dag, maar zo'n fijn gevoel!

@ Tiramisu, bandenpijn kan heel goed hoor! Vervelend is dat he! Doe maar lekker rustig aan dan.

@ Lejow, leuk een nieuwe telefoon! Vervelend van die misselijkheid en vermoeidheid, ik heb dat ook, hopelijk gaat het snel beter!

Euhm verder weet ik even niet meer .. haha

Ah wat leuk dat je de beeb al kunt voelen Snoepie! Lekker vroeg ook al! Zelf voel ik de beeb ook al vanaf week 14 of 15, maar het blijft genieten

Ik vermoed echt dat het bandenpijn is ja. Een naar, trekkerig/spierpijn gevoel onderin/aan de zijkant van mijn buik. Mn buik maakt ook echt een groeispurt op het moment. Ach ja, t hoort erbij, en een lekker warme kruik verricht soms al wonderen

Hallo meiden!

Earane: en en en? De echo al gehad?

Meiden die misselijk zijn: Ik kan me er geen voorstelling bij maken hoe het moet voelen om zo ontzettend misselijk te zijn en te moeten spugen. Ik dank god op mn blote knietjes dat ik "gelukkig" alleen maar last van vermoeidheid heb. Wel even een dikke voor jullie! Kunnen jullie ondanks de misselijkheid nog wel genieten van de zwangerschap?

Snoepy: Wow wat fijn dat jij de baby al kan voelen! Ik zit soms te twijfelen of ik de baby voel. Kunnen net zo goed mn darmen zijn haha. Ach er moet vast een moment komen dat het overduidelijk de baby is dus daar wacht ik rustig op.

Iedereen:
We hebben net onze kinderwagen besteld. Een Easy Walker sky (zwart). Halverwege januari kunnen we hem ophalen. Was wel leuk, we hadden van mijn oom en tante €500,- in briefjes van 5 euro gehad. Dus bij de aanbetaling gaven we mooi de envelop met de briefjes haha.. Zijn wij er maar vanaf toch? Het meisje bij de kassa wist even niet waar ze moest kijken hihi.

Verder hebben we zaterdag de geslachtsbepaling! Ben erg benieuwd.

Groetjes!

Clapperdie schreef:Hallo meiden!

Earane: en en en? De echo al gehad?

Meiden die misselijk zijn: Ik kan me er geen voorstelling bij maken hoe het moet voelen om zo ontzettend misselijk te zijn en te moeten spugen. Ik dank god op mn blote knietjes dat ik "gelukkig" alleen maar last van vermoeidheid heb. Wel even een dikke voor jullie! Kunnen jullie ondanks de misselijkheid nog wel genieten van de zwangerschap?
Snoepy: Wow wat fijn dat jij de baby al kan voelen! Ik zit soms te twijfelen of ik de baby voel. Kunnen net zo goed mn darmen zijn haha. Ach er moet vast een moment komen dat het overduidelijk de baby is dus daar wacht ik rustig op.

Iedereen:
We hebben net onze kinderwagen besteld. Een Easy Walker sky (zwart). Halverwege januari kunnen we hem ophalen. Was wel leuk, we hadden van mijn oom en tante €500,- in briefjes van 5 euro gehad. Dus bij de aanbetaling gaven we mooi de envelop met de briefjes haha.. Zijn wij er maar vanaf toch? Het meisje bij de kassa wist even niet waar ze moest kijken hihi.

Verder hebben we zaterdag de geslachtsbepaling! Ben erg benieuwd.

Groetjes!

Om heel eerlijk te zijn nee.. En ook ik had de zwangerschap heel anders voor me gezien. Ik ben nu op 1/3 van de zwangerschap en ben eigenlijk alleen maar moe en/of misselijk. Ik hoop zo dat het de komende weken beter gaat, maar echt genieten.. Nee dat heb ik nog niet gedaan. Of nou ja, tijdens de echo, die paar minuten dat ik naar het kindje mag kijken..

Lejow, kan het jou misschien helpen af en toe nog eens naar de echo foto's te kijken ofzo? Dat is iets wat mij er op de zware momenten toen ik de baby nog niet voelde er vaak wel doorheen sleepte.

Geniet ik nog van de zwangerschap? Ja, ik geniet van de bewegingen in mijn buik, ik geniet van de gedachte dat er een kindje in mij groeit en van de gedachte dat we die over een week of 18 vast mogen gaan houden. Natuurlijk had ik mijn zwangerschap liever anders gezien; op een roze wolk zit ik niet. Van de misselijkheid en het ziek en zwak zijn geniet ik niet, maar van het zwanger zijn an sich wel.

Clapperdie; leuk dat jullie de kinderwagen hebben besteld. Al dat soort dingetjes maken het geheel toch wat echter. Toen ik de baby net voelde, voelde het meer als gekriebel. Wat later werden het echt duidelijke schopjes/bewegingen. Spannend, zaterdag de geslachtsbepaling!

Liefs.

Ik durf me hier nu ook wel te melden. Had sinds vorige week vrijdag bloedverlies door een stolsel bij de placenta maar vanmiddag bij de controle was er niks meer te zien. De baby groeit goed en beweegt ook goed. Hij/zij schrok zelfs wakker toen de gynaecoloog ging kijken en dat voelde ik ook. Best vroeg maar volgens de gynaecoloog is dat normaal bij je 3e kind.