Hond en einde zwangerschap

Ik heb een vraag voor diegene die honden hebben en zwanger zijn geweest of op het einde lopen.
Heb 2 jack russels, 1 van mij en 1 van mijn vriend. Ben nu bijna 39 weken zwanger en mijn hond wijkt praktisch niet meer van mijn zijde, waar ik sta ligt hij aan mijn voeten.
Ik zeg wel eens dat hij door heeft dat er wat gaat veranderen, maar zou dat uberhaupt kunnen en heeft iemand hier het ook mee gemaakt met haar hond (of misschien katten?).

Ik heb het niet zelf meegemaakt, maar ik heb het wel vaak gehoord. Het schijnt dat honden merken dat er een verandering op komst is en ze wijken niet van je zijde omdat ze je willen ondersteunen en beschermen. Wel heel lief eigenlijk.

Ik vind het ook erg lief, mijn hond doet er alles aan om bij me te kunnen liggen. T is een echte schoothond haha, van de week deed ie zelfs moeite om op mijn buik te gaan liggen met z'n koppie omhoog (doet ie normaal nooit) met als gevolg dat die kleine uk in mijn begon te schoppen haha.

Onze hond is ook niet meer van me weg te slaan.
Even als onze 2 katten die willen heel de tijd in de buurt zijn van mij.
Dieren voelen het wel degelijk aan,als er iets veranderd.

Ja, hier doe de katten ook anders dan anders.

1 Van hun komt normaal alleen in de winter op schoot liggen.
Als ze dan al op je schoot komt.
Maar nu ligt ze altijd op mijn zij en de ander ligt tegen mijn buik aan.

Ja honden voelen dat zeker aan. Bij mij is de hond ook beide zwangerschappen niet bij me vandaan geweest. Tijdens mijn weeën lag ze ook naast me te piepen en keek ze me de hele tijd zielig aan. Ook legde ze haar kop de hele tijd op mijn schoot alsof ze er voor me wilde zijn. Heel bijzonder. Toen ik bevallen was was ze niet weg te slaan bij de kinderen. Als ik 's morgens alleen naar beneden kwam, zonder baby, dan was ze gewoon teleurgesteld hahah. Het is hier altijd 4 handen en 2 poten op 2 buikjes geweest, dat is tot het einde toe zo gebleven. Helaas hebben we haar in november in moeten laten slapen, ze was ziek.

Ik ken het, tot vervelens toe hing ze op mijn schoot de laatste tijd. Alsof ze wist dat ze de aandacht moest gaan delen en er nog even van wilde genieten.

Nu loopt ze nog wel continue achter me aan, maar vind het ook prima als ik met de ukkies bezig ben. Al zit ze er wel graag bij op bed als ik ze aan het voeden ben, maar dat vind ik geen probleem aangezien ze toch maar klein is (chihuahua).
Ze doet trouwens helemaal niks met de ukkies, ruikt er eens aan en kwispelt een beetje, verder laat ze ze gewoon met rust.

Leuk te horen dat ik het me dus niet inbeeld, het gebeurd dus ook bij jullie.

Ik ben benieuwd hoe het straks zal gaan met de kleine erbij, mijn hond is erg rustig en houdt niet van drukte, maar de hond van mijn vriend is echt een adhd beestje en wil overal bij zijn. We hadden van de week een vriendin met haar 8 weken oude dochter op bezoek, die van mij ging gewoon op zijn plek liggen, maar de hond van mijn vriend zat op het voetenbankje naast de box.

@ Lieskuh, was je hond thuis toen je beviel? Ons is aangeraden om ze even weg te doen, omdat het af zou leiden en ze heel erg zenuwachtig worden.

@ PM, hoe heb jij dat de eerste keer gedaan toen je thuis kwam met J en S uit het ziekenhuis?

Onze hond liep ook voordurend achter mij aan en met uitlaten moest iedereen op een gepaste afstand blijven. Nu moeten andere honden niet te dicht in de buurt van ons zoontje komen. Niet heel handig dus.

Ow en als mijn man een beetje zat te pesten en ze merkte dat ik het niet leuk vond, dan ging ze naar hem grommen (terwijl hij haar echte baas is) om vervolgens heel onderdanig op haar rug te gaan liggen.

Wij hebben helaas 2,5 maand geleden onze hond, ook een jack russel, met veel pijn en verdriet weg moeten doen. Zij was trouwens helemaal niet zo aanhankelijk tijdens mijn zwangerschap, ze was net zoals altijd, ze was ook lief naar mijn zoontje toe en erg blij als ze mijn zoontje zag.
Pffff ik mis haar nog iedere dag
Ze was bij mijn schoonouders toen onze zoon werd geboren en een paar dagen later is ze weer bij ons thuis gekomen.

@ annemie, waarom hebben jullie je hondje weg moeten doen dan?

Ze kon ons zo ineens aanvallen, dan zat je gewoon en kwam ze op je af en beet in je voet en liet haar tanden dan zien en grommen en liet dan ook niet meteen los, we waren te bang dat ze dat een keer bij mijn zoontje zou doen, ook als je bijv. per ongeluk tegen haar mand aan liep, dan had ze je alweer in de voet te pakken.
Dat zou te gevaarlijk zijn voor mijn zoontje en ze heeft ons ook al een paar in de hand gebeten, dat was de druppel, maar dat neemt niet weg dat ik er echt elke dag nog steeds verdrietig van ben hoor, ze was als een kind voor me en ik mis haar ontzettend, ondanks dat ze soms zo was, want ze kon ook superlief zijn....

Ooh wat naar zeg, jammer dat ze zulk gedrag vertoonde maar ik kan me wel voorstellen dat je haar dan weg doet, het risico dat ze je zoontje grijpt kun je niet nemen.
Mijn hond vertoonde ook zulk gedrag, hebben een gedragstherapeut gevraagd, hielp niet. Uiteindelijk is ie in februari gecastreerd en ik heb een andere hond terug gekregen, in positieve zin dan. Mijn hond doet nu heel anders, veel liever rustiger en valt niemand meer aan.
Heb tijdens de afspraak voor de castratie bij de dierenarts zitten janken als een klein kind, bang dat ik mijn hond, mijn kindje weg moest doen. Ik begrijp het dus volledig als je zegt dat je haar nog iedere dag mist.

Wij hebben de ukkies in de box gelegd en de hond even laten kennis maken. Een paar minuten laten snuffelen. Daarna stond ze ook iedere keer tegen hun bedjes of ons bed te springen om te kijken, heel lief en viel me echt mee, ze is behoorlijk pittig.

Ze is er nu ook wel voorzichtig mee, alleen ziet ze de zwaaide handjes aan voor spelen zo nu en dan, en gaat dan staan spingen en blaffen om ze heen. Maar spelen zijn ze nog een beetje te klein voor...
Aanraken of likken doet ze niet echt, meer kijken en kwispelen.

Alleen alle visite reageert ze soms een beetje fel op qua uithalen, maar echt bijten doet ze gelukkig niet, ze mag sommige mensen gewoon niet, heel apart is dat.

De hond van mijn ouders (die we al hadden toen ik er nog woonde) voelde al heel snel dat ik zwanger was... en week de zondag voor mijn bevalling toen we daar waren niet van mn zijde. Hij bleef de hele tijd bij mij in de buurt.

Hier ook 2 aanhankelijke katten waarvan er 1 echt niet bij me weg te slaan is tot vervelends toe. Onze hond is vorig jaar ingeslapen en moet zeggen dat ik haar nu ontzettend mis. Merk trouwens dat de paardjes ook voorzichtiger met me zijn. Denk dat beesten meer in de gaten hebben dan je denkt!

Wij hebben ook een hond van 13 jaar.
Echt verschil merk ik niet echt... ja ze wil er altijd al graag bij zijn, dat is onveranderd gebleven.
Maar als ik ga bevallen dan brengt mijn vriend haar naar mijn moeder.
Als de hond beneden is en iedereen is boven zet ze tegenwoordig de hele boel op de kop.
Door te gaan piepen janken en aan deuren te gaan krabben... Nou dat kan ik er dus echt niet bij hebben he...
Gedrag dat ze eerder nooit heeft vertoond...
Is de baby er dan mag ze weer snel terug komen.

Naast onze hond hebben wij 2 katten.
1 is aanhankelijker naar mij toe geworden, gaat tegenwoordig graag bij mij liggen heel apart maar wel gezellig.

Fearie schreef:
@ Lieskuh, was je hond thuis toen je beviel? Ons is aangeraden om ze even weg te doen, omdat het af zou leiden en ze heel erg zenuwachtig worden.

Ja, dat advies heb ik ook niet gekregen. Zij zou er gewoon bij geweest zijn in huis. Zij weliswaar op de benedenverdieping en ik op de eerste verdieping, maar toch. Uiteindelijk ben ik in het ziekenhuis moeten bevallen beide keren.

@ Lieskuh, het zal vast niet erg zijn geweest dat je hond thuis is geweest. Alleen in ons geval is het aangeraden, omdat ze zo snel zenuwachtig zijn (en beide kunnen traplopen).

onze labrador is helaas afgelopen donderdag overleden we hebben haar een spuitje moeten geven want ze had teveel pijn. tijdens mijn zwangerschap was ze heel waaks naar anders honden er mocht er geen bij mij in de buurt komen. toen ik eenmaal bevallen was bleef ze even op afstand de eerste week ze vond de baby een beetje eng. daarna ging ze er vaak zo dicht mogelijk bij in de buurt liggen en ze was ook heel lief voor onze zoon. zelfs toen hij begon te krijpen ipv aaien gaf ze geen kik.

@ Loesje, wat zielig dat Lusha is overleden, gecondoleerd! Hoe oud is ze geworden?

@ fearie, wij hebben er ook alles aan gedaan, haar laten sterilisteren, gedragscursus, gedragstherapeut aan huis en zelfs nog een hondenfluisteraar (tja je gaat de raarste dingen doen) , maar helaas mocht dat allemaal niet baten

Hier geen ervaring met een hond, maar wel met onze kat.
De week voor m'n bevalling is ze veranderd van een super lief, aanhankelijk beestje tot een echte kattekop!
Normaal kon ik alles met haar doen maar ze werd echt gemeen. Direct slaan wanneer ik dr wou aaien de dag voor m'n bevalling zat ik er s'middags zo doorheen dat ik op bed lag te huilen. Ze kwam naar me toe gerent om een tik te geven:S haha

De weken na m'n bevalling moest ze erg wennen. Ook omdat we bijna niet thuis waren maar in het ziekenhuis bij ons zoontje. Maar nu is het weer helemaal goed en doet ze geen vlieg kwaad!

Ik heb 2 honden. De ene hond toonde weinig interesse in mijn zwangerschap en kwam knufffelen wanneer ze zelf zin heeft en nog steeds. De andere hond lag dagelijks op mijn buik. Hij voelde dat ook prima aan.

Toen ik eenmaal weeën had zijn beiden honden rustig gebleven en kwamen allebei niet in mijn buurt. Mijn t.eefje was tijdens mijn zwangerschap, schijnzwanger .

Uiteindelijk ben ik in het ziekenhuis bevallen. Toen ik na een aantal dagen weer thuis kwam, waren de honden erg geïnteresseerd in onze dochter en mochten dan ook gelijk snuffelen aan haar. Ons t.eefje is een echt doetje en onze dochter kan alles bij haar doen zonder dat ze iets zal doen. Onze dochter vind haar dan ook erg lief en liggen dagelijks samen in de bank te luieren. De andere hond was in het begin erg beschermend, inmiddels heeft hij ook zijn ritme gevonden.

@ Ezzer, wat jammer dat je kat zo raar en vals deed. Doet ze nu wel weer normaal?

@ Loesje, wat naar te horen dat je hond is overleden

@ Annemie, bij ons werkte de gedragstherapeut dus ook niet. Gelukkig werkte het castreren wel, meneer heeft nu nog wel z'n nukken (beestje is al 7) en ik weet wat z'n nukken zijn, dus kan er rekening mee houden. Mijn hond is niet dol op drukte en zoekt dan zijn rust in de keuken of de gang, terwijl de hond van mijn vriend het niet gek genoeg kan qua drukte. We hebben het er hier ook al over gehad dat als meneertje zijn gedrag niet aanpaste dat ie weg moest, krijg nog iedere keer een brok in mijn keel als ik daar aan denk.

@ Jelin, het is hier dus voornamelijk mijn hond die super aanhankelijk is. Hoe deden jullie dat met het thuiskomen, maxi cosi op de grond en meteen laten snuffelen of kleine bij je op schoot en dan de honden erbij

@Annemie ze is bijna 12 geworden, dus als je het zo bekijkt wel een mooie leeftijd.