Het einde van 2011.....

En het stemt me verdrietig. Dit was immers het jaar waarin mijn vader nog leefde, maar ook stierf. Een moeilijk jaar, een zwaar jaar, en ik maak me geen illusies dat 2012 beter zal worden.

Het verdriet is nog altijd rauw, de 'wat als-en' bezetten nog steeds mijn hoofd, het ongeloof voert de boventoon. Mijn lieve, lieve papa, wat mis ik je toch. Nog maar 5 jaar geleden ging ik op kamers en had ik zo'n heimwee naar mijn papa, en nu....woorden schieten tekort.

Ik wil jullie een heel fijn en mooi 2012 wensen, vol liefdes en babygeluk, nieuwe wonngen, nieuwe banen en afgeronde studies!!

Voor mezelf wens ik in ieder geval mijn studie af te ronden, voor de rest neem ik de dagen zoals ze komen. Fijn dat ik dit met jullie kan en mag delen, jullie steun is zo waardevol.

Kus en knuffel!

Dikke knuffel voor jou lieve Leaf

Een dikke knuffel voor jou

Knuffel

Ik hoop dat je volgend jaar met prachtige cijfers je studie kan afronden.

Leaf een dikke knuffel voor jou! Het is idd een zwaar jaar voor je geweest en ik wens je heel veel geluk en liefde in het nieuwe jaar.

Oh wat ben je toch lief, Leaf.

Je hebt zelf veel pijn en nog een hoop te verwerken, maar staat liefdevol in het leven naar anderen toe. Volgens mij ben jij een prachtig mens en ik geloof dat jouw papa dat ook wel weet.

Mijn jaar had ups en downs, en die heb ik al jaren. 2011 was niet mijn mooiste jaar. Een vriendin heeft me op zeer harde en onterechte wijze aan de kant geschoven via een sms. De man van mijn moeder is eindelijk geopereerd na maanden en maanden van extreme pijn aan zijn borstwervelhernia. Ik heb nog elke dag rugpijn en nekpijn en we komen geld tekort. De ex-man van mijn moeder kiest voor mijn broertje ( zijn stiefzoon ) en niet voor mij. Mijn zusje zit tussen haar ouders in....
Maar ik wil het graag afsluiten met een halfvol glas, niet half leeg. Want het leven heeft ook zoveel mooie kanten!!

Zo is mijn beste vriendin getrouwd, zwanger van haar tweede kindje. Verder heb ik nog nooit zo'n intense band met mijn moeder gehad als voorheen en ondanks liefdesperikelen houden mijn vriend en ik heel veel van elkaar.
Mijn contract bij mijn werkgever is met een half jaar verlengd
En één van de leukste dagen uit het jaar was een dag wandelen met Zusje, wat heb ik genoten van de natuur en onze gesprekken.

Ik heb nu, op dit moment, geen wens. Het gaat gewoon zoals het gaat. Ik wil alleen dat 2012 een mooi jaar wordt. Voor iedereen die ik mag en lief heb, in mijn dagelijks leven en hier op het forum.

Een dikke knuffel voor jou!

Ik heb geen woorden, alleen een dikke

Lieve Leaf: ik kan je zoveel dingen zeggen. Dat je de 'wat als-en' je leven niet moet laten beheersen, dat dit alles ooit een plaatsje gaat krijgen, dat 2012 alleen maar beter gaat worden enz. Maar daar schiet je ten eerste niks mee op en ten tweede, je bent een intelligente vrouw, ergens zul je dit zelf ook allemaal weten. Daarom eeen hele dikke en alle goeds, positiviteit en kracht voor 2012!

lieve leaf ik weet precies wat je bedoelt en hoe je je voelt, ik had dat aan het einde van 2010 zo raar, dat was ook het jaar waarin mijn pa nog heeft geleefd, had helemaal geen zin om naar 2011 te gaan,ging dus echt huilend het jaar 2011 in deed echt pijn dat je dat moet vieren waaar hij niet meer bij was. , ik hoop echt dat 2012 een mooi jaar voor je word met mooie herinneringen nog aan je vader wens je sterkte

Dikke knuffel voor jou, lieve Leaf!

voor jou Leaf!! Ik hoop dat 2012 een mooi jaar mag worden met mooie herinneringen aan je vader!

Leaf, ik wens jou een goed 2012 toe, waarin je jezelf verder kunt ontplooien, waarin je verdriet wat meer naar de achtergrond raakt en de mooie herinneringen naar voren..

Ah, dat is lief van je Leaf.

Jou wens ik een positiever jaar dan 2011, al zal je nog wel verdriet hebben. Maar vergeet niet dat dat gewoon mag!

Lieve Leaf, een dikke knuffel voor jou! En natuurlijk zal het verdriet blijven, maar hopelijk geeft komend jaar je ook heel veel mooie momenten!

Wat een mooie woorden, Leaf.

Dankjewel voor jullie lieve woorden! 2012 valt me nu even zwaar, dat accepteer ik maar even. Even wil ik helemaal niets. Niemand om me heen ook. Het is geen feestje, geen knallend uiteinde, geen nieuw begin. Het is oppakken en weer doorgaan. Me soms afvragend waar ik het precies voor doe, allemaal. De band met mijn papa zat zo, zo diep. Hij was meer dan mijn vader alleen. Ik probeer er hoop en kracht uit te putten dat hij nu over me waakt, dat me niets zal gebeuren. Maar geloven doe ik alles nog maar half. Kan me niet voorstellen dat dit mij echt overkomen is....

Sterkte Leaf