Ik voel me zó leeg..

James schreef:Ik denk ook dat het daar door komt hoor. Ik had dat namelijk bij mijn zoon ook. Het is nooit door een arts in het ziekenhuis onderzocht, maar mensen om mij heen hadden elke maand van dat draderige slijm zeg maar rond de eisprong en ik had dat nooit! Bij mij plakte er helemaal niks en draden had ik al helemaal niet. Ik ben toen naar de iriscopist gegaan waar ik toen eens was geweest voor mijn allergie en die zei dat het inderdaad zo was, dat kon hij zien. Die heeft mij toen een middel gegeven en 1,5 maand later was ik zwanger (in totaal 9 maanden geduurd voordat ik zwanger was). Nu ben ik na de 2e ivfpoging weer geweest en slik nu weer hetzelfde middel en ik kon ook verschil merken. En ik had inderdaad weer een positieve test. Het is alleen mis gegaan..

gewoon SHIT! Echt zo kut, helemaal door die positieve test. ZO dichtbij..

Susan schreef:

James schreef:

Daar heb je ook gelijk in, maar ik kan niet met die opmerkingen omgaan. Ik ben normaal gesproken altijd iemand die kijkt naar wat ze heeft en dat ontzettend waardeert. Ik kan het nu alleen even niet meer. Dat zijn ook mensen die zeggen dat je krijgt wat je aan kan. En dat vind ik nu ook zo'n bullshit.

Herkenbaar hoor, wij zitten dan wel in een andere situatie, maar wij krijgen soms ook de hoofdprijs aan achterlijke opmerkingen. Soms niet eens rechtstreeks, maar via via, waardoor ik me ook nog afvraag of ik die mensen er wel of niet op aan moet spreken.

En wat doe je dan meestal?

Ik vind het zo ontzettend klote voor jullie! Maar ik moet ook een beetje denken aan dat stel van babyboom die een vlokkentest deden om te kijken of het kindje die spierziekte weer had. (Dat stel had een zoontje lucas, ik weet niet of je gekeken hebt).Nu weet ik totaal niet hoe erg de ziekte is waar het omgaat, en of je kind enige levenskans heeft.. Maar er is een keuze om na die test de zwangerschap af te breken (al lijkt me dit echt ontzettend killing en vreselijk zwaar).

Sorry als ik nu domme dingen zeg, want ik weet natuurlijk niet precies om welke 'afwijking' het gaat en een abortus na een vlokkentest is natuurlijk een ontzettende big deal maar misschien wel een mogelijkheid om een gezond kindje te krijgen? Mits je natuurlijk die 'afwijking' wel kunt zien in een vlokkentest.

Het is echt niet mijn bedoeling om ideeen of tips aan te dragen want ik ben er echt totaal niet in thuis, ik wil je ook niet voor je hoofd stoten. Sorry als ik dat met deze reactie wel doe, dan haal ik hem direct weg.

2CKC2 schreef:

James schreef:Ik denk ook dat het daar door komt hoor. Ik had dat namelijk bij mijn zoon ook. Het is nooit door een arts in het ziekenhuis onderzocht, maar mensen om mij heen hadden elke maand van dat draderige slijm zeg maar rond de eisprong en ik had dat nooit! Bij mij plakte er helemaal niks en draden had ik al helemaal niet. Ik ben toen naar de iriscopist gegaan waar ik toen eens was geweest voor mijn allergie en die zei dat het inderdaad zo was, dat kon hij zien. Die heeft mij toen een middel gegeven en 1,5 maand later was ik zwanger (in totaal 9 maanden geduurd voordat ik zwanger was). Nu ben ik na de 2e ivfpoging weer geweest en slik nu weer hetzelfde middel en ik kon ook verschil merken. En ik had inderdaad weer een positieve test. Het is alleen mis gegaan..

gewoon SHIT! Echt zo kut, helemaal door die positieve test. ZO dichtbij..

Ja, ik baal ook als een stekker dat ik niet eerder weer naar die vent ben gegaan. Maar ik was te naief, ik dacht , dat komt wel goed met IVF. Misschien dat als ik eerder was gegaan, ik nu al lang en breed zwanger rond liep.

Punk'd schreef:Ik vind het zo ontzettend klote voor jullie! Maar ik moet ook een beetje denken aan dat stel van babyboom die een vlokkentest deden om te kijken of het kindje die spierziekte weer had. (Dat stel had een zoontje lucas, ik weet niet of je gekeken hebt).Nu weet ik totaal niet hoe erg de ziekte is waar het omgaat, en of je kind enige levenskans heeft.. Maar er is een keuze om na die test de zwangerschap af te breken (al lijkt me dit echt ontzettend killing en vreselijk zwaar).

Sorry als ik nu domme dingen zeg, want ik weet natuurlijk niet precies om welke 'afwijking' het gaat en een abortus na een vlokkentest is natuurlijk een ontzettende big deal maar misschien wel een mogelijkheid om een gezond kindje te krijgen? Mits je natuurlijk die 'afwijking' wel kunt zien in een vlokkentest.

Het is echt niet mijn bedoeling om ideeen of tips aan te dragen want ik ben er echt totaal niet in thuis, ik wil je ook niet voor je hoofd stoten. Sorry als ik dat met deze reactie wel doe, dan haal ik hem direct weg.

Het gaat bij ons om hemofilie, een ziekte waarbij je minder dan 1 procent stollingsfactor in je bloed hebt. Om te vergelijken, bij een gezond mens heb je rond de 90/100 procent stollingsfactor. Er is tegenwoordig redelijk mee te leven, dus een abortus is voor ons geen optie meer. Het is alleen wel een leven vol ziekenhuisbezoeken, medicijnen, spanning (wat als hij een keer een harde knal maakt?), er moet altijd iemand in de buurt zijn die stollingsfactor kan toedienen, je moet leren prikken enzovoort enzovoort. Het is gewoon wel een leven met onzekerheid. Maar geen reden voor ons om het kindje weg te laten halen. Dat zou ik namelijk alleen maar doen als het geen kans van leven heeft. Tegenwoordig komen er steeds meer medicijnen die het mogelijk maken om er oud mee te worden. De levensverwachting was 100 jaar geleden 14 jaar. Tegenwoordig kan je de 80 halen. Alleen dan wel met heel wat hulp. Plus dat medicijnen €200.000,- per jaar kosten voor de overheid.

James schreef:

2CKC2 schreef:

James schreef:Ik denk ook dat het daar door komt hoor. Ik had dat namelijk bij mijn zoon ook. Het is nooit door een arts in het ziekenhuis onderzocht, maar mensen om mij heen hadden elke maand van dat draderige slijm zeg maar rond de eisprong en ik had dat nooit! Bij mij plakte er helemaal niks en draden had ik al helemaal niet. Ik ben toen naar de iriscopist gegaan waar ik toen eens was geweest voor mijn allergie en die zei dat het inderdaad zo was, dat kon hij zien. Die heeft mij toen een middel gegeven en 1,5 maand later was ik zwanger (in totaal 9 maanden geduurd voordat ik zwanger was). Nu ben ik na de 2e ivfpoging weer geweest en slik nu weer hetzelfde middel en ik kon ook verschil merken. En ik had inderdaad weer een positieve test. Het is alleen mis gegaan..

gewoon SHIT! Echt zo kut, helemaal door die positieve test. ZO dichtbij..

Ja, ik baal ook als een stekker dat ik niet eerder weer naar die vent ben gegaan. Maar ik was te naief, ik dacht , dat komt wel goed met IVF. Misschien dat als ik eerder was gegaan, ik nu al lang en breed zwanger rond liep.

Wisten we maar alles van te voren.

Misschien is het een bakerpraatje, maar wellicht kan je een tijdje het meisjes dieet proberen? Als jullie bezig gaan?
En als het toch een jongen is dan hopen,bidden en wensen dat hij net zo gezond is als jullie zoontje?

James schreef:

En wat doe je dan meestal?

Meestal niks, maar ik blijf er dan wel mee rondlopen.

James schreef:

Punk'd schreef:Ik vind het zo ontzettend klote voor jullie! Maar ik moet ook een beetje denken aan dat stel van babyboom die een vlokkentest deden om te kijken of het kindje die spierziekte weer had. (Dat stel had een zoontje lucas, ik weet niet of je gekeken hebt).Nu weet ik totaal niet hoe erg de ziekte is waar het omgaat, en of je kind enige levenskans heeft.. Maar er is een keuze om na die test de zwangerschap af te breken (al lijkt me dit echt ontzettend killing en vreselijk zwaar).

Sorry als ik nu domme dingen zeg, want ik weet natuurlijk niet precies om welke 'afwijking' het gaat en een abortus na een vlokkentest is natuurlijk een ontzettende big deal maar misschien wel een mogelijkheid om een gezond kindje te krijgen? Mits je natuurlijk die 'afwijking' wel kunt zien in een vlokkentest.

Het is echt niet mijn bedoeling om ideeen of tips aan te dragen want ik ben er echt totaal niet in thuis, ik wil je ook niet voor je hoofd stoten. Sorry als ik dat met deze reactie wel doe, dan haal ik hem direct weg.

Het gaat bij ons om hemofilie, een ziekte waarbij je minder dan 1 procent stollingsfactor in je bloed hebt. Om te vergelijken, bij een gezond mens heb je rond de 90/100 procent stollingsfactor. Er is tegenwoordig redelijk mee te leven, dus een abortus is voor ons geen optie meer. Het is alleen wel een leven vol ziekenhuisbezoeken, medicijnen, spanning (wat als hij een keer een harde knal maakt?), er moet altijd iemand in de buurt zijn die stollingsfactor kan toedienen, je moet leren prikken enzovoort enzovoort. Het is gewoon wel een leven met onzekerheid. Maar geen reden voor ons om het kindje weg te laten halen. Dat zou ik namelijk alleen maar doen als het geen kans van leven heeft. Tegenwoordig komen er steeds meer medicijnen die het mogelijk maken om er oud mee te worden. De levensverwachting was 100 jaar geleden 14 jaar. Tegenwoordig kan je de 80 halen. Alleen dan wel met heel wat hulp. Plus dat medicijnen €200.000,- per jaar kosten voor de overheid.

Okee op die manier. Het lijkt mij ook vreselijk om je altijd zorgen te moeten maken over je kindje (als in 'extra' zorgen). Ik wil je in iedergeval heel veel sterkte en geluk toewensen met betrekking tot een eventuele zwangerschap in de toekosmt

Heel veel sterke James

James schreef: Plus dat medicijnen €200.000,- per jaar kosten voor de overheid.

Dat is natuurlijk helemaal zuur. Bestaat er niet een of andere overheidsinstantie waar je dit aan de kaak kunt stellen?

Wij zijn juni 2009 begonnen, dus al ruim 2 jaar (de tijd dan man nu weg is wel gewoon meegerekend).
Is al lang, maar op de een of andere manier mag ik dat van mezelf niet vinden ofzo. Hier op het forum, maar ook daarbuiten zijn er zat mensen die al veel langer bezig zijn of bij wie het helemaal niet lukt en voor hun vind ik het eigenlijk nog veel erger. Heb nog steeds het gevoel dat ik 'net kom kijken'.

Lieverd ik wil je een enorme dikke knuffel geven. Ik weet niet zo goed wat ik verder moet zeggen.
Maar ik leef echt met jullie mee en vind het echt enorm rot !
Ik had zo'n goed gevoel erover de laatste keer en ik gunde het jullie zo erg.

Ik hoop dat je dit allemaal een plekje kan geven en je rust terug krijgt ! Het heeft tijd nodig dus niet gek dat jij nu zo verdrietig bent !

Darius schreef:

James schreef: Plus dat medicijnen €200.000,- per jaar kosten voor de overheid.

Dat is natuurlijk helemaal zuur. Bestaat er niet een of andere overheidsinstantie waar je dit aan de kaak kunt stellen?

Die medicijnen zijn nou eenmaal zo duur denk ik. Ze moeten namelijk een eiwit nabootsen wat normaal in je bloed voor komt. Er zijn maar 1400 mensen in Nederland die het hebben

Luthien schreef:Wij zijn juni 2009 begonnen, dus al ruim 2 jaar (de tijd dan man nu weg is wel gewoon meegerekend).
Is al lang, maar op de een of andere manier mag ik dat van mezelf niet vinden ofzo. Hier op het forum, maar ook daarbuiten zijn er zat mensen die al veel langer bezig zijn of bij wie het helemaal niet lukt en voor hun vind ik het eigenlijk nog veel erger. Heb nog steeds het gevoel dat ik 'net kom kijken'.

Ik herken dat wel. Mensen om me heen zeiden altijd 'jeetje jullie moeten veel moeite doen om zwanger te raken" en dan dacht ik , nou dat valt nog mee vergeleken met andere mensen die ik ken. Maar daarom is het wel verdrietig dat het nog steeds niet zo is.. Dat mag je ook vinden als je al 2 jaar bezig bent. Het kan altijd erger, maar dat betekent natuurlijk niet dat het bij jou niet erg is..

Stuiterbal schreef:Lieverd ik wil je een enorme dikke knuffel geven. Ik weet niet zo goed wat ik verder moet zeggen.
Maar ik leef echt met jullie mee en vind het echt enorm rot !
Ik had zo'n goed gevoel erover de laatste keer en ik gunde het jullie zo erg.

Ik hoop dat je dit allemaal een plekje kan geven en je rust terug krijgt ! Het heeft tijd nodig dus niet gek dat jij nu zo verdrietig bent !

terug!

Ik kan me een deel vinden in je verhaal. Ik voel me ook klote alles mensen zo zwanger zijn. Wij zijn ook al een tijdje weer bezig en dan denk waarom lukt het niet zo. We zijn allebei gezond en ze kunnen geen oorzaak vinden waarom het bij ons niet lukt. Ik zou zo graag ook willen voelen om zo zwanger te worden, dat lijkt me echt geweldig maar helaas zit het bij ons er niet in. Ik voel me ook door dit allemaal een "oude" mama. We waren 23 jaar toen we er voor gingen en we werden pas zwanger toen ik 27 jaar was en op die leeftijd had ik al voor ogen dat ik van de tweede zwanger was. Eigenlijk stom dat ik zo had gedacht maar zo had ik het helemaal gepland in mijn hoofd.

Nu gaan we voor de tweede weer via een ivf behandeling. We waren er al in het begin van het jaar aan begonnen. Maar allebei waren we er voor ons gevoel niet klaar voor, vooral omdat we nu ook ons zoontje erbij hebben. Elke keer ziekenhuis voor een echo, het prikken weer en de punctie waar ik als een berg tegen op ziet omdat ik geen verdoving kreeg. Maar nu we op vakantie geweest zijn en goed over gepraat hebben samen, gaan we er weer voor. Ik hoop zo dat het ons weer gegund is om de eerste behandeling weer zwanger te zijn maar je weet natuurlijk nooit.
Mijn zoontje wil ook graag een grote broer worden en ik denk dat het extra veel verdriet gaat doen als we naar drie pogingen met lege handen staan omdat ons zoontje het ook graag wil. Tuurlijk hebben we hem niet uitgelegd over de behandeling ofzo maar hij ziet in zijn omgeving allemaal kinderen die een broertje of een zusje hebben en zijn alle grote wens is dat. Hij vraag het voor zijn verjaardag of aan de sinterklaas een broertje of een zusje en wij willen het ook heel graag maar elke keer in mijn achterhoofd hoor ik een stemmetje dat we er rekening mee moeten houden dat het niet lukt.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, meis. Geef het de tijd en trek je niks aan van mensen met opmerkingen. Ik weet het is makkelijk gezegd, ik trok het me ook heel erg aan maar probeer het naast je neer te leggen.

2CKC2 schreef:

James schreef:Is dat inclusief het stukje PGD? Want het lijkt me sterk dat het dan maar €2700,- kost. Maar goed, het is sowieso geen optie al zou ik het willen, want mijn vriend wil het niet meer. Die ziet hoeveel het mij doet en hoeveel verdriet ik er van heb elke keer en die wil dat gewoon echt niet meer.

Niet nu. Over een tijd.. misschien?
http://www.humanfirstivf.nl/arrangementen/tarieven-ivf/icsi

Ik kan niet zien of dat ook voor PGD opgaat..

Bleh.. kan me heel erg voorstellen hoe je je nu voelt.

Een kennis van ons doet de behandeling in Turkije ook en zij zegt ook dat het een stuk goedkoper is en zij vind de behandeling daar prettiger. Ik zou haar eens een keer vragen hoeveel zij er voor betaald heb.

Heel begrijpelijk dat je je zo voelt.
Een dikke knuffel voor jou!

Lieve James,

Een dikke knuffel voor je. Je weet dat mijn situatie net wat anders is, maar het draait wel om dezelfde dingen, en je gevoelens zijn dan ook weer eens pijnlijk herkenbaar.
Ik weet alleen niet of er ook maar iets is wat een ander kan zeggen, wat dat wegneemt of draagbaarder zou kunnen maken. Zelf heb ik die woorden nog niet gevonden of gehoord in elk geval. Wij gaan ook voor de natuurlijke manier trouwens, de rest is ws. medisch überhaupt geen optie meer en voelt voor mij ook steeds minder als de juiste weg. Wat overblijft is echter nog steeds de confrontatie met die k*ziekte en dat blijft niet makkelijk, momenteel weer dezelfde emoties als die jij hier beschrijft. Mocht je daar eens persoonlijk over verder willen praten, dan weet je me wel te vinden via de Hyve of een PM-tje hier.

Lilou (M. op Hyve)

Lieve James.. Ik heb gewoon geen idee wat ik nu moet zeggen Hoe confronterend moet het voor je zijn geweest dat we tegelijk positief testte
Ik kan me niet eens indenken hoe je je moet voelen!!!
Vind het wel heel knap van je dat je het zo kunt uiten!

Ik wens je echt alle kracht en sterkte voor de komende tijd, en ik hoop hoop zo ontzettend hard dat er nog een gezond mini Jamesje mag komen!!!!

Dikke knuffel!!!!!!

Lieve James, ook hier een dikke knuffel voor jou!

Ik weet dat een nieuwe IVF poging uitgesloten is, vanwege jouw vriend en de kosten. Wat betreft de kosten...ik heb andere bedragen gehoord. Ik geloof dat de medicijnen inderdaad rond de 3000 euro zijn. Het stuk PGD wordt vergoed vanuit het AZM. Wat ik begreep willen zij, indien ze verwachten dat de kans op een zwangerschap in een 4e of eventueel 5e poging reeel is, daaraan meewerken. Ik weet niet dat dit inhoudt of het stuk PGD dan ook een 4e x door hen vergoed wordt, en hoe dit zit met de kosten voor de echo's, punctie en tp. Wellicht kun je dit donderdag aan de IVF-arts vragen? Of heb je een gesprek met een arts in Groningen? Want dan zou een arts van het AZM daar misschien meer over weten...

he meid,

Logisch hoor dat je je zo voelt! Het is allemaal niet niks!
Ik heb al momenten (zoals na het vervelende telefoontje van van de week) dat ik me zo leeg voel, laat staan hoe dat dan bij jou moet staan. Dat is allemaal nog heftiger!
Je hoeft je niet schuldig te voelen. Ook niet tegenover L. Je gaat je weer jezelf voelen en dan kun je ook weer positiever zijn. Je mag je echt wel even rot voelen om dat alles het is niet niks.

Hele dikke en sterkte!

Ik wil je even een dikke knuffel geven.

Jeetje, James wil je ook een dikke knuffel geven..
Ben eigenlijk zelf nog niet zo heel lang bezig met zwanger te worden maar als je eenmaal begonnen bent wil je niets liever dan zo snel mogelijk een kindje in je armen. En als het dan na zo'n lange tijd nog niet leukt is echt heel erg K*t..
Hoop echt dat je ontzettend veel lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen!
Sterkte x Elmo

James, ik herken het niet want ik zit niet in zo'n situatie en ik ken ook niemand in zo'n situatie. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je na je eerdere positieve instelling nu in een gat valt. Mijn advies is dan ook om je gevoelens toe te laten want des te eerder kun je ermee dealen en kun je met een rechte rug weer verder gaan met je toekomst.

Ik wil jou en je gezin heel veel sterkte wensen en ik geef je een virtuele knuffel