'taboe' op bekend maken zwangerschap

Bruintje Beer schreef:

Mama_van2 schreef:Even off topic, maar bruintje beer, nu weet ik weer wie jij eerst was. Wat een ramp moet dat zijn geweest om met 15 weken zwangerschap je kindje te verliezen. Ik heb daar nog vaak aan gedacht, maar ik dacht dat je niet meer hier op het forum kwam.

En dat terwijl je me op hyves heb als vriend!

Het was inderdaad geen pretje nee, Gelukkig kon/kan ik er nog goed over praten en zie dit ook echt als mijn 1ste kindje maar dan niet voldragen
Maar het was bij de zwangerschapen die ik daarna had wel telkens spannend en kon ook pas intens genieten als ik ze voelde trappen in mijn buik.

Ja, dat kan ik me voorstellen!

Lejow schreef:Oh bah.. wat een walgelijke opmerking!!
Diens hersens zijn zeker nooit verder gekomen dan dat klompje cellen?

Haha,
Mijn man was toen ook echt woedend toen en sleurde mij achter de computer vandaan. Zat met haar op msn. En heeft haar even flink laten schrikken. Hij liet ook een plaatje zien van een kindje van 15 weken.

Ze heeft inmiddels zelf een kindje van 1 jaar. Dus ze weet nu wel dat het geen klompje cellen is,. Maar nog als ik en mijn man haar zien dan moet ik aan die opmerking denken.

Wij hebben het eigenlijk meteen verteld, gewoon, omdat ik graag meteen het nieuws van mijn zwangerschap wilde delen. Natuurlijk is er de eerste weken een risico dat het misgaat, maar de kans dat het goed gaat is nog altijd groter, het was voor mij geen reden om te overwegen om het langer te verzwijgen.

De tweede keer heb ik overigens wel overwogen om het langer stil te houden, omdat ik tijdens mijn eerste zwangerschap zo'n last had gehad van angsten en ik eerst voor mezelf wilde 'bewijzen' dat ik die angsten deze keer onder controle had. Ik wilde geen veelbetekende blikken, geen 'oh jee, als het maar niet zo wordt als de vorige keer'. Maar goed, toen kreeg ik familie op visite een paar dagen na de test en toen kon ik het toch niet voor me houden.

Kan ik me goed voorstellen!

Wij hebben het beide keren vrijwel meteen verteld zodra we het wisten.

Ik was helemaal hyper en een een open boek.
Zoiets had ik nooit 12 weken voor me kunnen houden.

Sassa schreef:Wij hebben het beide keren vrijwel meteen verteld zodra we het wisten.

Ik was helemaal hyper en een een open boek.
Zoiets had ik nooit 12 weken voor me kunnen houden.

Whaha +1 dus

Ik zou het echt niet aan kunnen om het pas na de 12e week te vertellen. Ik zou het echt niet geheim kunnen houden voor mijn moedr en zus.Mijn zus moest ook via foto op de mail even goedkeuren of ik wel echt zwanger was haha. Wij hebben het dan ook rond de 4e week aan naaste familie vertelt en op min werk rond de 6e week ivm besmettingsgevaar.

Als ik nu zwanger raak, interesseert het me geen lor meer dat iedereen het meteen weet. Ik schreeuw het van de daken en als ik een miskraam krijg, dan is dat maar zo. Het boeit me echt helemaal niks meer.

Bij mijn eerste zwangerschap hebben we het met 8 weken (1e echo) naar buiten gebracht. Geen speciale reden voor. Ja, omdat het zo 'hoorde' denk ik.

De verloskundige vertelde dat de kans dat het nog mis zou gaan na een goede echo met kloppend hartje bij 8 weken wel erg klein was. Wij hadden het onze ouders en mijn mans zus vrijwel meteen verteld, mijn broers en opa en oma's na de eerste goede echo (7 weken) en alle anderen na de tweede goede echo (met 8 weken), we hadden nog wel ietsje langer willen wachten, maar oma had haar mond al voorbijgepraat.
Het lijkt me toch wel moeilijk als iedereen weet dat je een miskraam hebt gehad, ook omdat mensen niet goed weten hoe erop te reageren. Toch lijkt het me wel fijn als je juist veel steun krijgt in je omgeving.

Ik heb het uiteindelijk tot 9 weken stil weten te houden voor de meeste mensen. Directe familie heb ik het wel meteen verteld. Omdat ik ook in het ziekenhuis terecht kwam ivm met uitdroging kon ik het daarna niet goed meer stil houden. Wilde ik ook niet, het liefst had ik het meteen tegen iedereen verteld

Maar met 9 weken had ik al goede echo's gehad en ik moest toch vertellen wat ik meerdere dagen in het ziekenhuis deed.. Dus toen maar verteld, en de volgende keer zou ik het denk ik nog eerder vertellen.

Het lijkt me namelijk juist fijn dat iedereen het vroeg weet. Aan de ene kant om je vreugde te delen, en mocht het misgaan lijkt het mij juist fijn om daar ook over te kunnen praten. Ik snap die 12 weken grens op zich wel, maar ook dit is geen garantie dat het daarna wel goed gaat. De grootste kans op complicaties is dan wel al achter de rug, en daarom snap ik wel dat veel mensen wachten tot die periode voorbij is. Zelf doe ik daar alleen niet aan.

Het is voor iedereen anders en iedereen moet het zelf weten.

Ik had ervoor ook al een paar keer van dichtbij meegemaakt dat het na die "grens" nog fout ging.
Dat ze de zwnagerschap af moesten breken.
Dus voor mij had die zogenaamde grens ook maar vrij weinig waarde eigenlijk.

Sassa schreef:Het is voor iedereen anders en iedereen moet het zelf weten.

Ik had ervoor ook al een paar keer van dichtbij meegemaakt dat het na die "grens" nog fout ging.
Dat ze de zwnagerschap af moesten breken.
Dus voor mij had die zogenaamde grens ook maar vrij weinig waarde eigenlijk.

+1

Als ik de meeste reacties hier lees denk ik, zie je, we vertellen het gewoon!
Om dan morgen weer te denken, maar als ik een miskraam krijg wil ik niet dat iedereen het weet.
En dan met name niet dat iedereen daarna weet dat je 'bezig bent' voor een kindje.
Ik word echt gek van mezelf met het getwijfel!

blondje1313 schreef:De verloskundige vertelde dat de kans dat het nog mis zou gaan na een goede echo met kloppend hartje bij 8 weken wel erg klein was.

Dat zei de verloskundige tegen ons ook, volgens mij is die grens van 12 weken ook vooral ontstaan in de tijd dat er nog niet standaard een echo werd gemaakt.

Als je dat niet wil, dan moet je het ook niet vertellen.

Ik moest stoppen met medicijnen dus da wist iedereen het toch al wel

Hier beide keren al vrij vroeg (6 weken) verteld aan ouders, broers en zussen..
ten eerste omdat ik vreselijk misselijk was, en ook zodat we het met iemand konden delen, mocht het fout gegaan zijn.
Vrienden, verdere familie en werk hebben we de eerste keer met 12 weken ingelicht en de 2e keer met 10 weken.

Ik ben ook zo'n flapuit en de eerste keer wist dan ook bijna iedereen wel dat ik zwanger was met 8 weken.

Deze keer waren we voorzichtiger. Ouders/broers en aanhang, paar vriendinnen en een vriend wisten het zo rond de 8-10 weken en de rest na de 12 weken echo. Voor sommige kwam het ook als een verrassing.
We hadden namelijk tegen iedereen gezegd: na de zomer gaan we weer aan de hormonen. Maar dat was dus begin mei al en dat hebben we echt tegen niemand gezegd.

Ik zou de volgende keer, mocht die er komen, weer zo doen. Zou het niet meteen vertellen bij 4-5 weken. Dat vind ik persoonlijk veel te vroeg. Je moet zelf er nog aan wennen dat je zwanger bent en dan is het risico voor een miskraam nog erg groot.

Ik heb het helemaal laat verteld: met 16 weken. Ik had er helemaal geen moeite mee mijn mond hierover te houden, ik zat zo in spanning over de zwangerschap. Ik wilde net als anderen hierboven niet het medelijden van anderen wanneer het mis zou gaan. Verder was er bij mij een bovengemiddelde kans dat het mis zou gaan en ik wilde het vertellen op een tijdstip dat het echt een blijde boodschap was en dat ik er niet bij hoefde te zeggen dat er nog van alles kon gebeuren.

SarahKey schreef:
Ik zou de volgende keer, mocht die er komen, weer zo doen. Zou het niet meteen vertellen bij 4-5 weken. Dat vind ik persoonlijk veel te vroeg. Je moet zelf er nog aan wennen dat je zwanger bent en dan is het risico voor een miskraam nog erg groot.

Maar dat hangt denk ik ook erg van je situatie af.
Je hebt het helaas al eens meegemaakt.

Ik heb beide keren niet echt hoeven te "wennen" aan het feit dat ik zwanger was.
En ik ben ook beide keren niet bang geweest voor een miskraam.
Dat het nu deze keer heel dichtbij gekomen is, is wat anders.
ocht ik ooit een derde keer zwanger raken zou me dat er niet van weerhouden het weer zo vroeg te vertellen.

Sassa schreef:Het is voor iedereen anders en iedereen moet het zelf weten.

Ik had ervoor ook al een paar keer van dichtbij meegemaakt dat het na die "grens" nog fout ging.
Dat ze de zwnagerschap af moesten breken.
Dus voor mij had die zogenaamde grens ook maar vrij weinig waarde eigenlijk.

+1 zo dachten wij er ook over.

Susan schreef:

blondje1313 schreef:De verloskundige vertelde dat de kans dat het nog mis zou gaan na een goede echo met kloppend hartje bij 8 weken wel erg klein was.

Dat zei de verloskundige tegen ons ook, volgens mij is die grens van 12 weken ook vooral ontstaan in de tijd dat er nog niet standaard een echo werd gemaakt.

Ze willen in het ziekenhuis (naja 'mijn' ziekenhuis dan) geen uitspraken doen over dat als je het hartje hebt zien kloppen nog maar weinig procent een miskraam krijgt. Hun ervaring is dat dit niet zo is en dat er nog heel veel procenten van de mensen daarna een miskraam krijgen.
Zij houden zelfs de grens van 13 weken aan.

SarahKey schreef:

Susan schreef:

blondje1313 schreef:De verloskundige vertelde dat de kans dat het nog mis zou gaan na een goede echo met kloppend hartje bij 8 weken wel erg klein was.

Dat zei de verloskundige tegen ons ook, volgens mij is die grens van 12 weken ook vooral ontstaan in de tijd dat er nog niet standaard een echo werd gemaakt.

Ze willen in het ziekenhuis (naja 'mijn' ziekenhuis dan) geen uitspraken doen over dat als je het hartje hebt zien kloppen nog maar weinig procent een miskraam krijgt. Hun ervaring is dat dit niet zo is en dat er nog heel veel procenten van de mensen daarna een miskraam krijgen.
Zij houden zelfs de grens van 13 weken aan.

In het ziekenhuis waar ik zit ook (of we zitten in hetzelfde ziekenhuis ).

Dat zij het vaak zien wil niet zeggen dat de kans ook nog groot is, want zij zien in zo'n ziekenhuis natuurlijk wel ontzettend veel zwangere vrouwen. Als de kans op een miskraam in die termijn 2% is dan maken zij dat alsnog heel vaak mee.

Sassa schreef:

SarahKey schreef:
Ik zou de volgende keer, mocht die er komen, weer zo doen. Zou het niet meteen vertellen bij 4-5 weken. Dat vind ik persoonlijk veel te vroeg. Je moet zelf er nog aan wennen dat je zwanger bent en dan is het risico voor een miskraam nog erg groot.

Maar dat hangt denk ik ook erg van je situatie af.
Je hebt het helaas al eens meegemaakt.

Ik heb beide keren niet echt hoeven te "wennen" aan het feit dat ik zwanger was.
En ik ben ook beide keren niet bang geweest voor een miskraam.
Dat het nu deze keer heel dichtbij gekomen is, is wat anders.
ocht ik ooit een derde keer zwanger raken zou me dat er niet van weerhouden het weer zo vroeg te vertellen.

Dat is ook persoonlijk, dat schreef ik ook in mijn stukje.
Als ik denk wie jij bent hebben jullie ook wel wat angsten doorstaan tijdens de eerste weken.

Ik vind het wel heel naief om niet bang te zijn voor een miskraam. Even in het algemeen he. Ik ben altijd al een beetje gereserveerd geweest omdat miskramen bij ons in de familie vaak voorkomen. Vooral van eerste kindjes. Ook kindjes die overleden zijn verder in de zwangerschap. Ik zal ook nooit blij de eerste weken doorstaan, de angst dat het wéér overkomt zit er bij mij goed in.
Maar als je eigenlijk geen miskraam hebt meegemaakt of in je omgeving dan weet je ook niet echt dat het ook mis kan gaan. Naja wat het inhoud.

Twellie schreef:

SarahKey schreef:

Susan schreef:

blondje1313 schreef:De verloskundige vertelde dat de kans dat het nog mis zou gaan na een goede echo met kloppend hartje bij 8 weken wel erg klein was.

Dat zei de verloskundige tegen ons ook, volgens mij is die grens van 12 weken ook vooral ontstaan in de tijd dat er nog niet standaard een echo werd gemaakt.

Ze willen in het ziekenhuis (naja 'mijn' ziekenhuis dan) geen uitspraken doen over dat als je het hartje hebt zien kloppen nog maar weinig procent een miskraam krijgt. Hun ervaring is dat dit niet zo is en dat er nog heel veel procenten van de mensen daarna een miskraam krijgen.
Zij houden zelfs de grens van 13 weken aan.

In het ziekenhuis waar ik zit ook (of we zitten in hetzelfde ziekenhuis ).

Ik loop in het westfries gasthuis in Hoorn. Zal wel heel toevallig zijn mocht dat dezelfde zijn