Brief aan mijn eetstoornis

Ik vind je heel dapper, Alex, en wat heftig . Heel veel sterkte in je strijd!

Wow.. ook ik val even stil!
Wat ontzettend knap dat je het zo kan beschrijven...
Heel veel sterkte en je gaat het winnen!

Wow, wat knap dat je dit hebt kunnen schrijven, en dat je je gevoel met ons wil delen. Respect hoe je me dit alles om kan gaan

Storm schreef:Alex..ik word er emotioneel en stil van. Wat heb ik toch een respect voor jou. Ik vind het heel knap en goed dat je ons een blik laat gunnen in jezelf, in het gevecht tegen je eetstoornis.
Echt meid, ik ben trots op je!

Helemaal mee eens..

Pf, ik had het even zwaar tijdens het lezen. Ik vind het echt ontzettend knap van je dat je de strijd aangaat en wil je heel veel succes en sterkte daarin wensen.

Alex wat ben jij onwijs goed bezig met je eetstoornis! Respect!
Dat je dit zo deelt met ons en je er voor uit komt en er mee bezig bent zijn echt enorm goede stappen.
Het gaat je dan ook wel lukken er vanaf te komen, hoe lang het ook gaat dure, jij gaat het winnen!

Lieve meid, wat knap dat je dit zo op papier hebt gezet! Ik hoop dat je jezelf over een tijdje kan zien als de vrouw die andere mensen ook zien, je bent het dubbel en dwars waard! Heel veel sterkte met je groeiproces, je komt er wel! Het moment waarop je denkt dat je het minst groeit, groei je het meest.

En zie mijn onderschrift....

Wat dapper dat je die brieven hebt geschreven en wat gedurfd dat je ze hier gewoon neerzet. Veel respect daarvoor. Ik ben heel trots op alleen al deze stap en ik weet dat er nog veel meer stappen in de goede richting gaan volgen voor je.

Lex, ik heb je brieven even vluchtig doorgelezen ,maar de rest van het topic nog niet want ik ben nu te moe om er écht mijn aandacht in te leggen dus ik kom er eerdaags nog op terug.
Maar ik wil je laten weten dat ik je dapper vindt, een bikkel die zich door alle moeilijkheden heen slaat. Het komt goed, meis... ooit!

Iedereen zegt het al, maar het is ook echt zo: Wat heb je het mooi verwoordt in je brieven! Dat vind ik echt heel knap van je, als ik het zo lees ben je al op de goede weg! Jij komt er wel!!!

_Liv schreef:Ik ben er ook even stil van. Ik vind dat je mooi hebt geschreven. Ik kreeg gewoon kippenvel toen ik je brieven las.

+1

Heel bijzonder!

De tranen rollen over mijn wangen! Ten eerste omdat je het prachtig heb geschreven en ten tweede omdat ik (bijna) weer voel wat jij op dit moment doormaakt, pure herkenning!

Ik vind het juist heel goed dat je het hier hebt geplaatst. Dealen met een eetstoornis is al iets waardoor je erg in jezelf keert, wat je niet graag wilt delen uit angst voor onbegrip. En daarom vind ik het juist heel dapper dat je het hier neer wilt zetten. Je hoeft je ook niet te schamen, het is iets wat jou overkomen is en waar je keihard tegenaan het vechten bent en wie weet helpt het je, al is het maar een ieniemini beetje, om een klein beetje meer vertrouwen in je zelf en je kunnen te krijgen.

Ik vraag me af of ik het zonder jou kan redden. Ik vraag me af of er dan nog iemand zou zijn die me zo goed begrijpt als jij.

Ik begrijp heel erg goed dat je dit typt. Die gedachten heb ik ook heel erg lang gehad. Maar neem van me aan, jij kan het zeker redeen zonder haar, júist zonder haar! Dat voelt nu niet zo, dat weet ik, maar als jij eraan toe bent om haar stukje bij beetje los te gaan laten, zal je vanzelf merken dat je er veel meer voor terugkrijgt. Als jij er aan toe bent om je open te stellen voor een leven buiten de eetstoornis, een leven zonder de eetstoornis, zal je merken dat het zoveel makkelijker is! Misschien is er inderdaad niemand die je zo goed zal begrijpen als je eetstoornis (wellicht mensen die het zelf hebben meegemaakt), maar dat heb je dan ook niet meer nodig. Dan heb je vrede met jou 'zijn' en kan je trots zijn op jezelf en de manier waarop jij die eetstoornis uit je leven hebt verbannen. Het voelt als een opluchting. Ik weet ook wel dat je hier nu niet veel aan hebt, want je bent nog niet zover dat je die knop volledig om kan zetten, maar ik hoop dat je het wel in je op kan nemen en wilt geloven dat het écht zoveel beter is zonder! En dat het kán, hoe lang en hoe diep je er ook in zit/hebt gezeten. De wereld ligt voor je open! Laat dat toe meid, je bent het driedubbeldwars waard en je bent gewoon goed zoals je bent!

Heel veel succes!

Wauw, wat een prachtige brieven ben er helemaal stil van, vind het zo knap!!

Sterkte, je komt er wel...

Ik sluit me aan bij de rest: wat ontzettend knap dat je het zo opgeschreven hebt, en dapper dat je het wilt delen!
Het zal nog een lange weg zijn, maar hopelijk overwin je de strijd!
Sterkte en succes!

voor jou topper!

Wat een gevoel en kracht zit er in je brieven zeg! Wel ontzettend heftig voor je. Ik geef je ook een

Ik kan maar één ding zeggen en dat is: Respect voor jou meis!

Wauw! Heel mooi geschreven, brieven vol kracht. Als je met deze kracht verder gaat, gaat het vast goedkomen en zul je hopelijk deze strijd overwinnen! Ik heb heel veel respect voor je meis!

Lieve Lexie,

Om eerlijk te zijn, vind ik het soms heel moeilijk om op je te reageren als je (bijv. in het dagcafé) iets vertelt over je dag en over hoe je je voelt. Waarom? Omdat ik me totáál niet kan verplaatsen in hoe het is om een eetstoornis te hebben. Daarom volsta ik er soms maar mee om je een te sturen en je te vertellen dat ik trots op je ben. Want dat bén ik sowieso!
Nu ik je beide brieven heb gelezen, krijg ik een beter beeld van hoe het moet zijn om met een eetstoornis te leven. Niet dat ik me nu ineens wél in je kan verplaatsen, maar ik begrijp je iets beter. Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om het zo tegenstrijdig te voelen: enerzijds is ze je vriendin maar tegelijkertijd is ze ook je vijand.

Het valt me op dat in de brief aan je vijand zóveel kracht en energie spreekt! Je erkent haar aanwezigheid, maar wilt tegelijkertijd dat ze je leven verlaat. Ik vraag me af (en tegelijkertijd hoop ik het vooral) dat je deze strijdlust écht zo ervaart want dat is de enige manier waarop je je vijand te lijf kunt gaan. Je moet er zélf achter staan, met je man en dochter als stok achter de deur. Maar als je deze strijd alleen maar aangaat omdat zij en anderen dat graag van je willen, is het een verloren strijd.

Lieve Lex, je komt er wel. Ook al is het niet altijd makkelijk en is het een strijd die een hele tijd gaat duren: uiteindelijk komt voor jou alles op z'n pootjes terecht. Keep the faith!

Lieve schat, ik word er helemaal stil van. Jij bent zo dapper, en jij komt er wel, kanjer! En dat meen ik echt.

WAUW! wat heb je dat goed gedaan zeg! Zo eerlijk naar jezelf toe, en zo ontzettend helder! Heel goed van je!!

Ik vind het heel dapper van je en knap geschreven. Vooral de brief waarin je het als vijand ziet raakt me echt en daarvan krijg ik tranen in mijn ogen. Omdat het (meer dan de vriendenbrief) aangeeft hoe slopend deze ziekte is en hoe jij worstelt er vanaf te komen. Ik vind het nog steeds moeilijk om mensen met een eetstoornis te begrijpen en er begrip voor de hebben, maar ik denk dat deze brief me wel heeft geholpen om er meer van te zien, begrijpen en ook begrip te hebben hoe het in z'n werk gaat. Dat het aan je kleeft, je ervan af wilt, maar het probleem wil jou niet loslaten en houd je in z'n macht. Ik vind je heel sterk en hoop echt voor je dat die feestdag mag komen. En tot die tijd wil ik jou(maar ook man en A) heel veel sterkte wensen in het hele proces en succes met vechten!