Brief aan mijn eetstoornis

Ik heb tijdens mijn therapie de opdracht gekregen om een brief te schrijven aan mijn eetstoornis. Eigenlijk twee brieven, één aan mijn eetstoornis als vriend en één aan mijn eetstoornis als vijand. Ik wil ze hier graag plaatsen, gewoon om duidelijk te maken hoe ik me voel en hoe ik mijn eetstoornis ervaar, en misschien ook wel voor begrip. Alvast bedankt voor het lezen ...

Aan mijn eetstoornis (als vriend):

'Wat ben je toch een goede vriendin voor me. Wat zeg ik? Je bent de beste vriendin die ik me kan wensen! Je geeft me een veilig en vertrouwd gevoel. Je bent een deel van me geworden. Je gaat overal mee naartoe, je bent altijd bij me. Door jou heb ik het gevoel dat ik controle over iets heb. Eindelijk kan ik een keer trots op mezelf zijn.

Als ik verdrietig ben of boos, dan help je me er weer bovenop. Elke keer als ik voor een keuze sta help je me. Ik heb door jou gekozen voor afvallen in plaats van dikker worden en dik te blijven. Je wijst me op de gevolgen als ik teveel eet. Dankzij jou word ik niet dik. Misschien zien mensen mij wat eerder staan als ik wat slanker ben. Ik had gehoopt dat ik, sinds ik jou ken, wat meer de moeite waard zou zijn, maar helaas ben ik dat nog niet. Misschien moet je daarvoor wat langer bij me blijven.

Het doet me pijn als mensen me niet snappen als ik probeer uit te leggen wie je bent. Je betekent zo veel voor me. Ik sta niet meer alleen. Samen zijn we sterk, jij en ik horen bij elkaar. Jij bent mijn houvast. Met jou als vriendin heb ik zekerheid. Je weet precies wat ik wil, wat ik nodig heb en waar ik gelukkig van word. Ik vraag me af of ik het zonder jou kan redden. Ik vraag me af of er dan nog iemand zou zijn die me zo goed begrijpt als jij. Ik weet in ieder geval dat jij me nooit uit jezelf zult verlaten. Ik heb je nodig. Ik wil dat jij mijn vriendin blijft, voor altijd. Een vriendin waar ik altijd op kan rekenen, zoals ik de afgelopen tien jaar ook kon. Samen komen we er wel. Bedankt dat je zo'n goede vriendin voor me bent.'

Aan mijn eetstoornis (als vijand):

'Ik haat je! Ik haat je vanuit het diepst van mijn hart. Jij hebt de afgelopen tien jaar van mijn leven verwoest. Ik was kwetsbaar en onzeker en jij hebt daar misbruik van gemaakt. Door jou heb ik een hekel aan mezelf, vinden mensen mij een aansteller, ben ik mijn werk en zelfs vrienden kwijtgeraakt. Mijn man kan niet meer aanzien hoe ik mezelf door jou de vernieling in help. Je hebt me nog steeds in je macht. Je bent sterk, maar ik wil sterker zijn. Ik wil kunnen leven zonder jou, ik wil zelf de touwtjes in handen kunnen nemen. Ook al kan ik je nu nog niet loslaten, ik ga ervoor zorgen dat het me op den duur wel lukt.

Momenteel ben ik nog veel te bang om je te laten gaan, want zonder jou raak ik alle controle kwijt, zonder jou moet ik het ineens zelf doen. Dat vind ik eng en dat weet je. Je zult vechten om bij mij te kunnen blijven, maar ik zal harder vechten om van je af te komen. Ik wil gelukkig zijn, zonder jou. Ik wil verder met mijn leven, zonder jou. Ik wil een goede moeder zijn voor A.my en haar laten zien hoe sterk mama is door jou los te laten. Want ik gá je loslaten, ik wil je niet langer kennen. Het zal nog even duren voor ik echt van je af ben, maar de dag dat wij definitief afscheid nemen van elkaar wordt een feestdag, mijn overwinning. Ik wil mezelf weer recht in de ogen kunnen kijken en trots zijn op wie ik ben. Zolang jij bij me bent kan ik dat niet. Ik wil jou uit mijn leven. Het is genoeg geweest.'

Ik weet even niks te zeggen geloof ik...

Lieve Lexie, wat ontzettend knap dat je deze brieven geschreven hebt. Ik vind het ook heel goed van je dat je kunt benoemen wat je negatief aan dit alles vindt en ik weet zeker dat jij dit gaat overwinnen!

Alex..ik word er emotioneel en stil van. Wat heb ik toch een respect voor jou. Ik vind het heel knap en goed dat je ons een blik laat gunnen in jezelf, in het gevecht tegen je eetstoornis.
Echt meid, ik ben trots op je!

Lex... Respect meid echt !!! Je bent enorm goed op weg

Oh God, nu moet ik huilen ...

Ik ben er ook even stil van. Ik vind dat je mooi hebt geschreven. Ik kreeg gewoon kippenvel toen ik je brieven las.

Wow... Ik word er helemaal stil van, weet niet goed wat ik nu moet zeggen. Ik geef je dus maar een knuffel

Mooie brieven, Alex. En voor een groot deel ook herkenbaar wat je schrijft. Hebben de brieven je wat meer inzicht gegeven?

Alex schreef:Oh God, nu moet ik huilen ...

Dat moest ik al toen ik jouw brieven las, wat een emotie ligt daar in zeg..

Storm schreef:

Alex schreef:Oh God, nu moet ik huilen ...

Dat moest ik al toen ik jouw brieven las, wat een emotie ligt daar in zeg..

+1

Jeetje, ik krijg er kippenvel van. Ik ben ervoor dat je je vooral vasthoudt aan die laatste brief, want zoals ik het zie, is de eetstoornis vals en een nepvriendin. Iemand waarvan je dénkt erop kunnen vertrouwen, maar dat toch écht niet doet.

Sterkte!

Wat eerlijk naar jezelf toe. Ik hoop dat je snel beter wordt en van je eetstoornis af komt.

Sterkte.

Lotus schreef:Mooie brieven, Alex. En voor een groot deel ook herkenbaar wat je schrijft. Hebben de brieven je wat meer inzicht gegeven?

Ja, dat zeker. Het is wel heel lastig, aan de ene kant wil ik vrienden blijven, maar aan de andere kant (wat Caro ook zegt) wil je toch geen vrienden zijn met iemand die zoveel van je vraagt maar waar je niks voor terug krijgt? Want wat krijg ik er nou voor terug? Ik kan niet eten wat ik lekker vind, ik sta elke dag op de weegschaal, ik haat mezelf als ik in de spiegel kijk ...

Alex schreef:

Lotus schreef:Mooie brieven, Alex. En voor een groot deel ook herkenbaar wat je schrijft. Hebben de brieven je wat meer inzicht gegeven?

Ja, dat zeker. Het is wel heel lastig, aan de ene kant wil ik vrienden blijven, maar aan de andere kant (wat Caro ook zegt) wil je toch geen vrienden zijn met iemand die zoveel van je vraagt maar waar je niks voor terug krijgt? Want wat krijg ik er nou voor terug? Ik kan niet eten wat ik lekker vind, ik sta elke dag op de weegschaal, ik haat mezelf als ik in de spiegel kijk ...

Dat herken ik helemaal. Ik merk dat ik het stiekem niet los wil laten, maar tegelijkertijd besef ik dat ik er steeds meer last van heb en dat ik er eigenlijk niets mee opschiet zoals ik nu bezig ben.

Je hebt al een paar keer laten doorschemeren hoe je vecht met je eetstoornis en hoe moeilijk je het er mee hebt.

Ik vind het heeeeel erg knap van je dat je dit geschreven hebt en dat je het een naam durft te geven. Ik zie deze brieven en de manier waarop je het durft te noemen als een eerste stap! Ik vind je erg sterk en dat komt heel duidelijk over in de vijandige brief. Mijn tip: schrijf die brief over 5 jaar weer, puur uit zelfreflectie.

Jeetje Alex, wat knap van je dat je die brieven hebt geschreven én dat je hebt besloten om ze hier te plaatsen.
En, net zoals Caro zegt, houd vast aan je laatste brief! Als je volhoud, zul je inderdaad zien dat jij sterker bent!

wauw.. wat knap dat je dit zo geschreven hebt zeg!
Respect voor jou Alex!!!

Lieve Alex, ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren maar ik vind het zo knap van je. Dat je zo eerlijk naar en over jezelf kan zijn. Het doet me echt pijn om te lezen dat jij (en anderen) zo denken en dat dit jouw leven zo beheerst, terwijl ik je zo'n mooie, knappe en sterke vrouw vind!

Knap dat je het hebt weten op te schrijven en ook respect dat je het hier plaatst.

Wat is het toch goed van je dat je deze therapie volgt. Ik weet zeker dat je er zoveel sterker uit zult komen. Je hebt zoveel mee, je verdient het om dat eindelijk eens te gaan zien.

Wat knap dat je dit geschreven hebt en ook nog eens hier plaatst!

Ik vind dit echt ontzettend knap en sterk geschreven. Zoveel gevoel en emotie. Wees trots op jezelf meid, je bent denk ik nog sterker dan dat je zelf beseft want dit onder ogen komen vergt veel moed!