Bewust kinderloos & de toekomst

Ik heb altijd gezegd dat ik geen kinderen wil... En eigenlijk denk ik er nog steeds zo over. Ik ben nu 28 dus opzich zou die keuze wel veranderd moeten zijn ondertussen. Nu scheelt het ook dat mijn vriend 5 jaar jonger is en hij er sowieso nog helemaal niet mee bezig is.

Ik vind kinderen wel leuk maar het lijkt mij zo vreselijk zwaar. Altijd maar moeten zorgen, weinig tijd voor jezelf, veel afhankelijk zijn niet eventjes lekker weg kunnen met zn tweeën. Vooral in de eerste jaren lijkt het me zwaar. Ik hou echt van mijn vrijheid en van uitslapen en van lekker weggaan en leuke dingen doen. Met kinderen gaat dat allemaal niet zo makkelijk. Ook lijkt mij die hele bevalling en het veranderen van je lichaam vreselijk.

Persoonlijk ken ik oudere mensen die geen kinderen hebben maar genoeg mensen om zich heen hebben dus dat zegt helemaal niks. Ik denk ook niet dat je je daar druk om moet maken al. En ik zou dat zeker geen reden vinden om dan wel kinderen te nemen, voor die zekerheid.

Ik snap wel wat de TO bedoelt. Mijn man heeft 1 tante aan zijn moeders kant en zij heeft bewust geen kinderen gekregen. Pas nu haar moeder (mijn man's oma) meer zorg nodig heeft en dement word begint ze wel kinderen te 'missen'. Ze vraagt zich nu (pas) af hoe dat later gaat als zij 'alleen' overblijft.

Ik vind dat geen reden om maar aan kinderen te beginnen. Mijn moeder is vrijwilligster in een verzorgingstehuis en zij kent ook wel ouderen die wel kinderen hebben maar hun kinderen nooit zien. Lijkt me nog erger.

Ik snap best dat er mensen zijn die geen kinderen willen. Nu heb ik ook nichten/neven die bewust geen kinderen hebben gekregen, ik vind dat heel normaal.
Maar dan opmerken van: Je gaat kinderen nog wel leuk vinden vind ik dan zo'n dooddoener. Niet iedereen vind kinderen leuk.
Kan me ook zo irriteren aan de zin: En wanneer NEMEN jullie kinderen. Maar goed dat is weer wat anders

Effie, ik snap inderdaad wel wat je bedoelt.
Laat ik zeggen dat het voor ons geen reden is om kinderen te willen maar ik snap wel dat je erover na denkt...

Die opmerkingen is ook precies waar ik een zeer GROTE hekel aan heb.
Of toen ik op een familiedag even bij mijn nichtje zat kreeg ik een opmerking ''staat je leuk hoor'' arghh kots kots!
Het is geen accosoire (hoe schrijf je dat?).
Ik vond ze vroeger niet leuk, nu niet en zal dat ook nooit gaan vinden.
Willen ze me bekeren ofzo?!

Loura, je hebt geen vrijgheid meer met kids, omdat je altijd rekening met ze moet houden.

Caribbeanlover schreef:Die opmerkingen is ook precies waar ik een zeer GROTE hekel aan heb.
Of toen ik op een familiedag even bij mijn nichtje zat kreeg ik een opmerking ''staat je leuk hoor'' arghh kots kots!
Het is geen accosoire (hoe schrijf je dat?).
Ik vond ze vroeger niet leuk, nu niet en zal dat ook nooit gaan vinden.
Willen ze me bekeren ofzo?!

Loura, je hebt geen vrijgheid meer met kids, omdat je altijd rekening met ze moet houden.

Ik snap wat je bedoelt hoor, maar mensen bedoelen dat lief en zo vat ik het dan ook altijd op. Kinderen zijn geen accessoire inderdaad, maar wel een soort van trofee voor veel ouders, iets waar je enorm trots op bent en graag over praat.

En je hebt heus wel vrijheid met kids, de eerste maanden wat minder, maar vrienden van me zijn nu drie weken aan het backpacken met hun zoontje van 9 maanden. Ik zie mezelf dat niet eens zonder baby doen . Het hebben van een hond of een kat zorgt toch ook dat je rekening met ze houdt?

TGR schreef:

Caribbeanlover schreef:Die opmerkingen is ook precies waar ik een zeer GROTE hekel aan heb.
Of toen ik op een familiedag even bij mijn nichtje zat kreeg ik een opmerking ''staat je leuk hoor'' arghh kots kots!
Het is geen accosoire (hoe schrijf je dat?).
Ik vond ze vroeger niet leuk, nu niet en zal dat ook nooit gaan vinden.
Willen ze me bekeren ofzo?!

Loura, je hebt geen vrijgheid meer met kids, omdat je altijd rekening met ze moet houden.

Ik snap wat je bedoelt hoor, maar mensen bedoelen dat lief en zo vat ik het dan ook altijd op. Kinderen zijn geen accessoire inderdaad, maar wel een soort van trofee voor veel ouders, iets waar je enorm trots op bent en graag over praat.

En je hebt heus wel vrijheid met kids, de eerste maanden wat minder, maar vrienden van me zijn nu drie weken aan het backpacken met hun zoontje van 9 maanden. Ik zie mezelf dat niet eens zonder baby doen . Het hebben van een hond of een kat zorgt toch ook dat je rekening met ze houdt?

Ja maar je moet altijd rekening houden met je kind... Helemaal in die eerste jaren ben je ook nog eens je hele interieur aan het meeslepen voor je baby/peuter Ik bedoel ook, zoals nu kan ik rustig douchen, schoonmaken, boodschappen doen en dat is een stuk makkelijker alleen dan als je een kind moet meenemen. Dat is ook wel een stukje vrijheid waar ik het over heb.

loura schreef: ben je ook nog eens je hele interieur aan het meeslepen

loura schreef:

Ja maar je moet altijd rekening houden met je kind... Helemaal in die eerste jaren ben je ook nog eens je hele interieur aan het meeslepen voor je baby/peuter Ik bedoel ook, zoals nu kan ik rustig douchen, schoonmaken, boodschappen doen en dat is een stuk makkelijker alleen dan als je een kind moet meenemen. Dat is ook wel een stukje vrijheid waar ik het over heb.

Dat is echt het minste waar ik me dan weer druk om maak... Al die technische dingetjes zijn bijzaak. Je moet wel een mensje grootbrengen en opvoeden, daar maak ik me veel drukker om. Bij voorbaat al.

TGR schreef:

loura schreef:

Ja maar je moet altijd rekening houden met je kind... Helemaal in die eerste jaren ben je ook nog eens je hele interieur aan het meeslepen voor je baby/peuter Ik bedoel ook, zoals nu kan ik rustig douchen, schoonmaken, boodschappen doen en dat is een stuk makkelijker alleen dan als je een kind moet meenemen. Dat is ook wel een stukje vrijheid waar ik het over heb.

Dat is echt het minste waar ik me dan weer druk om maak... Al die technische dingetjes zijn bijzaak. Je moet wel een mensje grootbrengen en opvoeden, daar maak ik me veel drukker om. Bij voorbaat al.

Ja dat ook nog eens :p

Maar als je echt geen kinderen wilt dan zie je ook overal bezwaren.

Wil je wel kinderen of is er 1 in aantocht dan denk je eerder: dat komt dan wel goed of zoeken we dan wel een oplossing voor als het kind er eenmaal is. Je denkt dat veel anders.

Als wij nu weggaan moet de hond ook mee incl bench, eten, mand en speelgoed. Ik zie eigenlijk niet veel verschil met een kind. Ja dat we straks dubbel spullen moeten meenemen maar daar zul je ook wel makkelijker in worden, met wat je meeneemt als je op pad gaat met een baby/kind.

Ik snap heel goed wat Effie bedoelt en vind het goed dat iemand verder nadenkt dan: "dat zien we tegen die tijd wel weer", maar het hebben van een gezin is daarentegen idd ook geen garantie dat je op steun kan rekenen indien nodig. Nederland is geen wij-cultuur waar de familiebanden prevaleren, althans het is niet de norm zoals in veel niet-westerse culturen.

Verder kan ik me alleen maar aansluiten bij TGR. Heb er ooit op het oude forum eens een topic over geopend en daar kreeg ik toen met name van veel moeders fijne reacties op, waar ik eerlijk gezegd ook meer waarde aan hecht dan aan meiden die kinderen willen maar nog niet hebben. Ik zou best wel kinderen willen, maar zie mezelf daar niet als geschikt persoon voor en die angst dat ik daarin faal zit best diep.

Tea-Leaf schreef:Mijn keuze voor wel of geen kinderen zou ik niet af laten hangen van het feit dat je iemand nodig hebt om voor je te zorgen als je ziek, dementerend of anders hulpbehoevend bent op latere leeftijd.

Wij willen heel graag kinderen, maar ik heb nog nooit gedacht of verwacht dat als we ze mogen krijgen, ze voor ons zouden zorgen als het nodig is. Daarvoor krijg je geen kinderen.

+1

Vergelijken mensen nou baby's met honden/katten in dit topic onder de noemer evenveel werk/zorg? Ik kan niet eens bedenken waar ik moet beginnen. Wat een belachelijk vergelijking! Ik laat mijn kat gerust alleen een nacht alleen thuis. Zet wat extra voer neer en ze is blij. Als ik m'n 4 jarige kind een uurtje alleen laat op de boot om 300 meter verderop een kopje koffie te drinken word ik opgepakt.

als ik eerlijk ben, ben ik nu wel blij dat ik een kind heb. Als je geen kinderen hebt, weet je zeker dat ze er niet voor je zullen zijn op je oude dag, als je kinderen hebt, dan heb je in ieder geval een grote kans dat ze er voor je zijn op je oude dag. Een kind krijgen hebben we absoluut niet gedaan met het oog op de oude dag, maar nu ze er is, vind ik dat wel een prettig idee.

En kinderen met huisdieren vergelijken vind ik ook altijd een beetje apart. We hebben zowel een hond als een kind, maar voor dat kind heb je toch heel wat meer verantwoordelijkheid en heb je heel wat meer werk mee hoor.

Dromertje schreef:als ik eerlijk ben, ben ik nu wel blij dat ik een kind heb. Als je geen kinderen hebt, weet je zeker dat ze er niet voor je zullen zijn op je oude dag, als je kinderen hebt, dan heb je in ieder geval een grote kans dat ze er voor je zijn op je oude dag. Een kind krijgen hebben we absoluut niet gedaan met het oog op de oude dag, maar nu ze er is, vind ik dat wel een prettig idee.

Ga je er dan vanuit dat jullie dochter voor jullie zal zorgen als het nodig is? Ik ben namelijk niet van plan om een zorgtaak op me te nemen voor mijn moeder, terwijl zij toch op nummer 1 staat in mijn leven. Daar heb je andere mensen voor. Niet dat ik te beroerd ben om dingen voor haar te doen, ik zal echt wel voor haar klaar staan. Maar ik heb toch ook mijn eigen leven.. Andersom verwacht ik ook niet dat zij alles laat vallen om maar zoveel mogelijk voor mij te zorgen mocht ik ziek worden.

Maar.. Van mijn partner verwacht ik dat wel, en vice versa zal dat ook zo zijn.

Tea-Leaf schreef:

Dromertje schreef:als ik eerlijk ben, ben ik nu wel blij dat ik een kind heb. Als je geen kinderen hebt, weet je zeker dat ze er niet voor je zullen zijn op je oude dag, als je kinderen hebt, dan heb je in ieder geval een grote kans dat ze er voor je zijn op je oude dag. Een kind krijgen hebben we absoluut niet gedaan met het oog op de oude dag, maar nu ze er is, vind ik dat wel een prettig idee.

Ga je er dan vanuit dat jullie dochter voor jullie zal zorgen als het nodig is? Ik ben namelijk niet van plan om een zorgtaak op me te nemen voor mijn moeder, terwijl zij toch op nummer 1 staat in mijn leven. Daar heb je andere mensen voor. Niet dat ik te beroerd ben om dingen voor haar te doen, ik zal echt wel voor haar klaar staan. Maar ik heb toch ook mijn eigen leven.. Andersom verwacht ik ook niet dat zij alles laat vallen om maar zoveel mogelijk voor mij te zorgen mocht ik ziek worden.

Maar.. Van mijn partner verwacht ik dat wel, en vice versa zal dat ook zo zijn.

Ik verwacht niet dat mijn dochter mij volledig zal verzorgen, maar ik verwacht eigenlijk toch wel een beetje dat zij me op m'n oude dag zal ondersteunen. Thuiszorg voor me regelt bijvoorbeeld of met me mee gaat naar het ziekenhuis als dat nodig is. Ik ben best wel bang dat ik eenzaam zal zijn op mijn oude dag. Dat komt misschien ook wel omdat ik nu in de thuiszorg zo veel eenzame ouderen zie. De mensen met kinderen in de buurt hebben het in mijn ogen meestal echt getroffen wat dat betreft.
Dit is dus geen reden waarom wij onze dochter hebben gekregen, maar wel een heel groot bijkomend voordeel als je het aan mij vraagt.

Oké, ik snap je wel dromertje. Maar zelf denk ik er echt niet zo over. No hard feelings

Dromertje schreef:

Tea-Leaf schreef:

Dromertje schreef:als ik eerlijk ben, ben ik nu wel blij dat ik een kind heb. Als je geen kinderen hebt, weet je zeker dat ze er niet voor je zullen zijn op je oude dag, als je kinderen hebt, dan heb je in ieder geval een grote kans dat ze er voor je zijn op je oude dag. Een kind krijgen hebben we absoluut niet gedaan met het oog op de oude dag, maar nu ze er is, vind ik dat wel een prettig idee.

Ga je er dan vanuit dat jullie dochter voor jullie zal zorgen als het nodig is? Ik ben namelijk niet van plan om een zorgtaak op me te nemen voor mijn moeder, terwijl zij toch op nummer 1 staat in mijn leven. Daar heb je andere mensen voor. Niet dat ik te beroerd ben om dingen voor haar te doen, ik zal echt wel voor haar klaar staan. Maar ik heb toch ook mijn eigen leven.. Andersom verwacht ik ook niet dat zij alles laat vallen om maar zoveel mogelijk voor mij te zorgen mocht ik ziek worden.

Maar.. Van mijn partner verwacht ik dat wel, en vice versa zal dat ook zo zijn.

Ik verwacht niet dat mijn dochter mij volledig zal verzorgen, maar ik verwacht eigenlijk toch wel een beetje dat zij me op m'n oude dag zal ondersteunen. Thuiszorg voor me regelt bijvoorbeeld of met me mee gaat naar het ziekenhuis als dat nodig is. Ik ben best wel bang dat ik eenzaam zal zijn op mijn oude dag. Dat komt misschien ook wel omdat ik nu in de thuiszorg zo veel eenzame ouderen zie. De mensen met kinderen in de buurt hebben het in mijn ogen meestal echt getroffen wat dat betreft.
Dit is dus geen reden waarom wij onze dochter hebben gekregen, maar wel een heel groot bijkomend voordeel als je het aan mij vraagt.

Jij zal dus best balen als je dochter de liefde van dr leven vind in new zealand?

Odilia schreef:

Dromertje schreef:

Tea-Leaf schreef:

Dromertje schreef:als ik eerlijk ben, ben ik nu wel blij dat ik een kind heb. Als je geen kinderen hebt, weet je zeker dat ze er niet voor je zullen zijn op je oude dag, als je kinderen hebt, dan heb je in ieder geval een grote kans dat ze er voor je zijn op je oude dag. Een kind krijgen hebben we absoluut niet gedaan met het oog op de oude dag, maar nu ze er is, vind ik dat wel een prettig idee.

Ga je er dan vanuit dat jullie dochter voor jullie zal zorgen als het nodig is? Ik ben namelijk niet van plan om een zorgtaak op me te nemen voor mijn moeder, terwijl zij toch op nummer 1 staat in mijn leven. Daar heb je andere mensen voor. Niet dat ik te beroerd ben om dingen voor haar te doen, ik zal echt wel voor haar klaar staan. Maar ik heb toch ook mijn eigen leven.. Andersom verwacht ik ook niet dat zij alles laat vallen om maar zoveel mogelijk voor mij te zorgen mocht ik ziek worden.

Maar.. Van mijn partner verwacht ik dat wel, en vice versa zal dat ook zo zijn.

Ik verwacht niet dat mijn dochter mij volledig zal verzorgen, maar ik verwacht eigenlijk toch wel een beetje dat zij me op m'n oude dag zal ondersteunen. Thuiszorg voor me regelt bijvoorbeeld of met me mee gaat naar het ziekenhuis als dat nodig is. Ik ben best wel bang dat ik eenzaam zal zijn op mijn oude dag. Dat komt misschien ook wel omdat ik nu in de thuiszorg zo veel eenzame ouderen zie. De mensen met kinderen in de buurt hebben het in mijn ogen meestal echt getroffen wat dat betreft.
Dit is dus geen reden waarom wij onze dochter hebben gekregen, maar wel een heel groot bijkomend voordeel als je het aan mij vraagt.

Jij zal dus best balen als je dochter de liefde van dr leven vind in new zealand?

best balen? Ik zou er gigantisch van balen. (maar tegelijkertijd ook blij zijn voor haar natuurlijk, omdat ze de liefde van d'r leven heeft gevonden).

Tea: dat is prima, gelukkig hebben we niet allemaal dezelfde mening

Vind je dan niet dat je (valse) verwachtingen op haar schouders legt? Het is immers haar leven.

Odilia schreef:Vind je dan niet dat je (valse) verwachtingen op haar schouders legt? Het is immers haar leven.

ik zou het vreselijk vinden als ze zo ver weg emigreert, maar ik zou haar niet tegenhouden. Ik weet niet of ik daarmee (valse) verwachtingen op haar schouders leg. Ik zou het ook erg vinden als ze niet zou willen leren, leg je daarmee ook (valse) verwachtingen op haar schouders? Ik zou het heel waardevol vinden als de mensen waarvan ik hou bij mij in de buurt zijn en dat mag mijn dochter best weten. Ik denk dat als zij op de leeftijd is dat ze zou kunnen emigreren, ze ook heel goed dingen tegen elkaar af kan wegen en een goede beslissing kan maken. Als dat het buitenland is, dan leg ik me daar zonder te mopperen bij neer, maar ik zou het wel heel erg vinden als ik haar weinig meer kan zien.

Lijkt me vrij normaal dat je het vreselijk vindt als je kind naar de andere kant van de wereld vertrekt. Lijkt me eerder gek als je dat als ouder niet hebt. Ik moet er echt niet aan denken dat mijn zoon dat ooit zou willen. Ik denk dat mijn moederhart toch ergens breekt. Natuurlijk laat je hem gaan, je kan immers niet anders. Maar het lijkt me echt vreselijk.

Verder ook eens met Dromertje trouwens. Ik zie in de thuiszorg ook veel eenzame mensen.

Sorry dat ik zo'n oude post nu weer omhoog haal, maar dit was precies wat ik zocht na vandaag..

Ik ben 24 jaar en zeg al mijn hele leven dat ik geen kinderen wil.
Vandaag in de klas hadden we het over onze (best wel excentrieke) lerares. Zegt een klasgenoot tegen me (alsof het het meest belachelijke is wat ze ooit heeft gehoord); en ze is ook nog bewust kinderloos! Zodat ze meer liefde en aandacht aan haar hondjes kan besteden!
Ik heb me maar stil gehouden, had niet ALWEER zin in die discussie. Dingen als 'ach dat komt nog wel, je bent nog jong' vliegen mij regelmatig om de oren.
Mijn vriend en ik denken er gelukkig hetzelfde over. Ons lijkt het heerlijk om kinderloos te blijven. We hebben ook allebei niks met kinderen. Heel vervelend om dit altijd uit te moeten leggen vind ik.
En over het ouder worden/verzorgingshuis. Ik heb in verschillende stage gelopen en heb daar gezinnen gezien met >5 kinderen, waarvan ik er nooit (of HEEL zelden) een keer een van heb gezien in maanden tijd.. Sommige ouderen zonder kinderen kregen meer bezoek. Juist buren, vrienden etc. kwamen dan langs omdat ze geen kinderen hadden.
Voor ons niet dus.

Ik hoor dat ook altijd en dan zeg ik maar 'wie weet'.

Ik neig heel sterk naar geen kinderen, maar ik kan ook niet in de toekomst kijken.

Dat is ook weer zo hoor! Ik zeg het dan wel altijd al dat ik geen kinderen wil.
Maar ik zeg ook dat ik niet zou weten wat ik zou doen als het wel zou gebeuren.
Ik denk niet dat ik het dan weg zou kunnen laten halen en dan zou ik er wel 100% voor gaan.
Maar als ik de keuze heb (zeg maar) liever niet