Zit hier nog wel toekomst in?

Ik voel me op dit moment zo ontzettend klote en ik heb geen flauw idee op dit moment wat ik met de situatie aan moet. Ik wil het sowieso gewoon even kwijt..

Ik heb al jaren een beste vriendin genaamd R. Ik heb haar 5 jaar geleden leren kennen op onze opleiding toendertijd. Ze was een ontzettende leuke meid waar ik veel lol mee kan hebben. R is wat onzeker omdat zij een beperking heeft en vroeger erg gepest werd in haar jeugd. Tijdens de opleiding hadden wij beiden als vriendin ook S. Een ontzettend leuke vriendin waar wij altijd veel lol mee konden beleven. Na de opleiding (vorig jaar) zijn wij allemaal een wat andere fase in gegaan. Ik kreeg een vast contract aangeboden en ben nu dus werkende, R komt niet aan werk en zit thuis en S is een vervolgopleiding gaan doen. We hebben naderhand wel contact gehouden en zien elkaar nog steeds vaak. Doordat R thuis zit en zich krom solliciteert, probeerde ik hier haar zo goed mogelijk bij te helpen. Inmiddels doet ze vrijwilligerswerk bij mij op het werk (ik werk in de zorg).

R is binnenkort jarig en vertelde dat ze op een bepaalde datum een high tea wilde houden voor haar verjaardag. Echter moet ik die dag werken en omdat ik zo kort van tevoren kreeg wanneer ze het hield, kon ik geen vrij meer nemen en ik kon niet meer ruilen. Zelf baalde ik er ook van, maar kon er verder niet veel aan doen. Echter reageerde zij hierover heel gepiekeerd en eiste dat ik het maar moest regelen. Hier kon ik zo niet tegen, omdat het zo gewoon niet werkt.

Nu was ik van de week bij S en er zat haar iets vreselijk dwars wat ze aan me kwijt wilde. Ze vertelde dat R dingen over mij had gezegd. En dat waren niet kleine roddeltjes. R had S verteld dat ze mij niet meer als vriendin zag en had allerlei kleinerende opmerkingen gemaakt. R had aangegeven dat ze dit gevoel al een hele poos had en dat ze niet met me kon praten, maar wel met S en dat S meer een vriendin voor haar was. Ik stond versteld van het hele verhaal en S ook en we hadden beiden besloten om hierover met R in gesprek te gaan. S had namelijk wat dingen met R mee gemaakt die haar dwars zaten. Wij hadden R hierover gebeld, maar zij kon echter niet.

Nu moest ik de dag erop werken en R kwam die avond ook vrijwilligerswerk doen. Zij ging met enkele clienten naar een musical. Ze kwam alleen binnen met een lang gezicht en er kon nog geen hoi vanaf tegen mij, maar ook tegen mijn collega's en de clienten. Het was zelfs zo erg hoe ze zich gedroeg dat enkele clienten vroegen of ze wel lekker was. Op dat moment lag het echt op het randje van mijn tong om er iets over te zeggen, maar dat kon ik uiteraard niet maken tegenover mijn werk. Toen zij op weg waren naar de musical zat het me zo dwars, dat ik S even hierover gebeld had en dat ik eigenlijk even niet wist wat ik moest doen.

Een collega van mij die ook aan het werk was heb ik over de situatie verteld omdat zij het ook maar raar vond hoe R zich gedroeg. Mijn collega zei dat het echt wel besproken moest worden en dat ze het wel goed vond dat ik naderhand met R hierover in gesprek zou gaan en dat zij mijn clienten wel in de gaten hield. Toen R terug kwam met de clienten heb ik R even apart genomen en heb ik haar hiermee geconfronteerd. Ik had haar allereerst verteld dat het niet kon dat ze met een lang gezicht stond en er nog geen woordje vanaf kon tegenover de clienten. Daarna heb ik haar verteld wat ik heb gehoord wat ze allemaal over me had gezegd. R reageerde hierop paniekerig. Ik heb haar gezegd dat we even gingen zitten om er over te hebben. Ik heb R duidelijk gemaakt dat ze me diep genaaid en gekwetst heeft om achter mijn rug achterbaks te lullen. R gaf hierop als reactie dat ze me minder als vriendin zag de laatste tijd en dat ze meer met S had. Ik heb haar gezegd dat het wel pijnlijk is om te horen, maar dat ik het nog veel erger vind dat ze me het zelf niet heeft verteld en dat ik het via een ander moet horen. Hierop kreeg ik als reactie dat ze dit niet naar mij durfde. Ik heb haar gezegd dat vriendinnen open en eerlijk tegenover elkaar moeten zijn omdat dat juist een basis is van een vriendschap. R was gelijk kwaad op S omdat zij mij dit verhaal wel had verteld. Ik heb R hierop duidelijk gemaakt dat zij niet kwaad moet zijn op S, omdat vriendinnen open naar elkaar moeten kunnen zijn. Toen ratelde R dat ze het moeilijk vond dat ik gebekter ben dan haar en dat ik een baan heb waar ik het naar mijn zin heb en dat ik soms in de weekenden moet werken. Ook gaf ze aan dat ze het niet leuk vond als ik met S bleek af te spreken en dat ze zich klote voelde omdat zij nog geen baan had. Ik heb haar hierop gezegd dat ik niet voor niks haar help met een baan zoeken en dat ik weet hoe klote het voor haar is, maar dat ik het nog geen garantie vond dat ze zo achterbaks achter iemands rug om moet gaan lullen en dat je vriendinnen dan nog wel met respect kan behandelen. Ook gaf ik aan dat het geen strijd moet zijn met S, maar dat we gewoon open naar elkaar kunnen zijn. Naderhand vroeg R me gelijk of ik niks tegen S hierover wilde zeggen. Ik heb R duidelijk gemaakt dat ik dat wel doe, omdat ik gewoon eerlijk tegenover mijn vriendinnen wil kunnen zijn.

We hebben hier 3 uur lang over gesproken en er zijn nog tig dingen gebeurd en gezegd, maar ik voel me gewoon zo gekwetst en genaaid dat ik me afvraag of ik hier wel verder mee wil met de vriendschap. We hebben 5 jaar lang liefde en leed gedeeld en waren elkaars beste vriendinnen, maar nu begin ik te twijfelen omdat dat dus wie weet voor de schijn was. Ik was en ben zo compleet over de zeik, dat ik tranen met tuiten heb gejankt en gewoon niet weet wat ik verder met de situatie aan moet en wil. Ik kreeg naderhand een smsje dat het haar zo speet en dat we er sterker uit zouden komen. Ik heb haar gezegd dat ik echt niet weet hoe het op dit moment verder moet en daar even de tijd voor moet nemen. Ik vraag me alleen af in hoeverre zij beseft hoe belangrijk openheid en eerlijkheid in een vriendschap zijn. Ook vraag ik me af of zij uberhaupt in de toekomst het dan niet weer flikt om achterbaks te doen achter mijn rug om. Ik weet het gewoon even niet meer. Nu gaat S maandag met haar praten, omdat zij ook twijfelt over de vriendschap. Ik weet op dit moment niet wat ik moet doen. Aan de ene kant wil ik het zo leuk hebben als eerst, maar aan de andere kant voel ik mij zo gekwetst en genaaid dat ik niet weet of ik haar in de toekomst wel kan vertrouwen.

Sorry voor het wazige verhaal, maar ik wilde het gewoon even kwijt..

Ik heb je verhaal even gelezen en vind het eigenlijk moeilijk er een reactie op te geven. Zoals je al zegt geeft R. aan dat jij wat 'gebekter' bent. Wellicht vind ze het heel moeilijk dit soort dingen te bespreken en al helemaal het recht in jouw gezicht te zeggen. Ook geeft ze aan jaloers te zijn/tegen jou op te kijken, wat misschien niet helemaal eerlijk is maar wat ik me absoluut kan voorstellen.
Wat ze heeft gedaan praat ik niet goed en ik snap dat jij je gekwetst voelt. Maar ik vind je woordkeuze ook raar over komen (genaaid, geflikt, achterbaks etc.) Het gaat wel over een vriendin die duidelijk ook in een heel lastige situatie zit.

Open en eerlijkheid is inderdaad de basis van een goede vriendschap en dat moet ook voor R. duidelijk zijn, maar niet iedereen kan/durft altijd open en eerlijk te zijn.

Ik kan alleen maar zeggen dat je met haar moet gaan praten, misschien nog niet nu want je bent nu nog te boos. Maar spreek over een paar dagen met elkaar af. Gooi dan beide je gevoelens op tafel en praat er rustig over, probeer je ook in haar situatie te verplaatsen.

Verder zou ik proberen S. hier zo weinig mogenlijk bij betrekken. Het is iets tussen jou en R. waar S. eigelijk niets mee te maken heeft. Zo zorg je voor alleen maar meer problemen.

Ik denk dat je dit het beste even kan laten rusten, geen/nauwelijks contact met R. te leggen. Jij hebt je best gedaan haar te helpen en blijkbaar kan zij dat niet waarderen / is ze jaloers. Dit is niet hoe een vriendschap hoort te werken, het is geven en nemen.

Ik zou afwachten wat S. nog te horen krijgt van haar. Is er ook een reden dat R. geen baan kan vinden trouwens, of is het en stukje presentatie naar de buitenwereld?

Toetje; Ja, het zijn ook de niet de goede woorden, maar ik ben op dit moment te boos en te verdrietig. Ik wil S er het liefst ook niet bij betrekken, maar S geeft aan dat ze een escalatie heeft gehad met haar en dat daardoor haar ook veel dingen dwars zitten. Ook heeft zij het gevoel dat het voor R een strijd is om vrienden van elkaar te zijn en dat willen we beiden niet. Ik vind het gewoon vervelend dat R zich klote moet gaan voelen omdat ik ook met S bevriend ben en dat wil ik gewoon niet en S ook niet. Ik wil geen machtspelletje en strijdgevoelens hebben in een vriendschap. Daarnaast vind ik het gewoon kwetsend dat R zich mijn beste vriendin noemde terwijl ze niet eerlijk tegen me durft te zijn, maar achter mijn rug om mij zwart loopt te maken. Ik kan daar zo niet tegen. Tuurlijk is het een klap dat ze mij niet meer zo als vriendin ziet, maar als zij dit eerlijk had gezegd en eerder kan ik dat een plekje geven en kan ik daar wel mee handelen. En misschien ben ik soms wat te enthousiast over mijn werk en te gebekt en ik heb haar ook gezegd dat ik daar echt wel bereid aan ben om daar aan te werken en op te letten, maar dan verwacht ik wel openheid terug. Echter missen S en ik het initiatief van R. Er wordt ons beiden bijna nooit gevraagd hoe het met ons gaat en worden we vaak afgekapt als we iets vertellen wat we mee hebben gemaakt. Het doet me gewoon veel pijn dat ze dus hier al een lange tijd mee rond loopt, terwijl we in die tijd veel leuke dingen hebben gedaan. Het voelt nu gewoon alsof ze maar de schijn heeft opgehouden, terwijl in die tijd achter mijn rug om dit allemaal werd gedaan en gezegd.

SunnyScience; Inderdaad, dat stukje van geven en nemen mis ik gewoon. Het erge vind ik gewoon dat deze hele toestand niet had hoeven gebeuren als ze gewoon eerlijk was geweest en niet achter mijn rug om met anderen over mij te hebben. En natuurlijk roddelt iedereen weleens iets over elkaar, dat is menselijk, maar dit gaat mij gewoon iets te ver. En natuurlijk had ik me nog naar gevoeld als ze me had mede gedeeld dat ze de vriendschap niet meer ziet en met S wel, maar daar had ik gewoon mee moeten handelen en accepteren. Maar hoe het zo is gegaan doet me vooral pijn.

R heeft dezelfde studie gedaan als mij en ik werk in de zorg. Omdat zij zelf een beperking heeft en onzeker is komt zij niet aan werk. Het stuk onzekerheid komt ook steeds terug in de feedback van haar sollicitaties. Clienten met lager niveau kan ze niet mee aan het werk omdat ze vanwege haar beperking de verzorging niet kan doen en clienten met hoger niveau kan ze niet mee werken omdat ze te onzeker is en daar toch wel belangrijk is. Dit krijgt zij ook te horen op haar sollicitaties. Het is zo zonde, omdat ze op haar opleiding geen een stage succesvol heeft afgerond.

Tja, het is niet helemaal goed te praten hoe zij zich opgesteld heeft ten opzichte van jou. Maar goed, ze geeft uiteindelijk ook een aantal redenen op voor haar gedrag. Ze komt op mij erg onzeker over, het is net alsof ze S. een beetje naar zich toe probeert te trekken door over jou te 'roddelen'.

Ik ben van mening dat, wanneer je echt zo goed bevriend bent met elkaar, je niet na één zo'n gebeurtenis gelijk de handdoek in de ring gooit en de vriendschap verbreekt.

Op mij komt het over alsof R gewoon ontzettend onzeker is en vooral ook vrij jaloers op het feit dat jij een baan hebt en zij niet. Ik kan me ook wel voorstellen dat ze zich zo voelt, het lijkt mij ook wel heel moeilijk als je dezelfde opleiding hebt gedaan als je vriendin en zij heeft een goede baan, terwijl jij bij gratie Gods af en toe wat onbetaald werk mag verrichten bij diezelfde instelling. Geef toe, dat ís ook gewoon heel erg confronterend en moeilijk, zeker als jij ook nog boven haar staat en veel meer verantwoordelijkheden en bevoegdheden hebt dan zij en haar zelfs direct mag aansturen.

Natuurlijk is het verre van netjes hoe R zich heeft opgesteld, daarbij hoef jij je ook zeker niet schuldig te voelen dat jij wel werk hebt gevonden en zij niet, maar ik denk dat deze situatie, waarin jij het in haar ogen waarschijnlijk zo ontzettend duidelijk wint van haar, gewoon zorgt voor heel veel ongelijkwaardigheid en dat daar de wrijving vandaan komt. Met S heeft ze die ongelijkwaardigheid niet. Ze had ook zeker niet zo boos moeten worden om het feit dat jij moest werken op haar verjaardag, maar ik gok dat jouw werk voor haar een erg gevoelig punt is.

Jaloezie is ook een gevoelig punt, dus ik zou het niet op die manier bij haar benoemen, maar ik zou me dit wel realiseren. Daarnaast mag je natuurlijk wel je grenzen blijven bewaken, je hoeft je niet onbeschoft te laten behandelen of het te pikken dat zij mensen tegen je probeert op te stoken of zich afreageert terwijl jullie aan het werk zijn. Dat kan ze gewoon niet maken, hoe rot de situatie ook is voor haar.

Sorry voor de ietware latere reactie, maar er zijn nog wat dingen gebeurd. Bedankt voor jullie reacties, het is fijn om zo even het verhaal van me af te schrijven. 2 dagen nadat deze situatie was gebeurd belde R mij op met de vraag of ik van de week iets leuks met haar wilde doen. Ik heb haar eerlijk gezegd dat het me leuk lijkt, maar dat ik me nog steeds verdrietig en gekwetst voel en dat ik het niet zomaar kan 'vergeten en vergeven'. We hebben toen een poosje gekletst over deze situatie. Ik heb haar gezegd dat ik bereid ben om aan deze vriendschap te werken, maar dat de gehele situatie voor mij niet 1,2,3 over is. Dit begreep zij ook en ze gaf aan dat het haar heel erg speet en dat ze nou besefte hoe ik belangrijk ik juist voor haar was en dat ze het veels te ver heeft laten komen. Ze wil me alle ruimte geven om het een plekje te kunnen gaan kunnen geven en ze zegt dat we er sterker uit zullen komen. Ik heb haar eerlijk gezegd dat ik dat niet kan garanderen, maar dat ik er wel bereid toe ben om het in ieder geval te proberen. Dit vond ze fijn en ze gaf aan dat ze ervan bewust was dat zoiets echt niet door de beugel kon en dat ze me erg heeft gekwetst en dat ze me daarvoor nu alle ruimte wil geven. Echter gaf ze ook aan dat ze baalde dat ze S hierbij betrokken had en dat zij wilde dat zij zich meer naar de achtergrond zou trekken. Ik heb haar gezegd dat dit deels haar eigen schuld is, omdat ze S zelf hierbij teveel heeft betrokken. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat het echt niet verkeerd is om deze fout aan S toe te geven en dat ze daar eerder blij mee zou zijn. Het was in ieder geval een fijn gesprek en ik voel me daardoor ook fijner in mijn vel. Ik wil er ook echt energie in steken, al heb ik soms nog de twijfel of er niet zoiets in de toekomst voort zal komen. Deze twijfel komt ook uit onzekerheid omdat ik me nog gekwetst voel. De toekomst zal het uit gaan wijzen!

ik snap dat je je gekwets voelt maar ik zou het zeker nog een kans geven. Even wat ruimte tussen jullie twee en wellicht een beetje met zn drieen afspreken voor luchtige dingen en kijken of je het gevoel kwijt kan raken.

Heeft dit verhaal nog een staartje gekregen?

Ja, het verhaal heeft een staartje gekregen. R ziet in dat ze te ver is gegaan en ze geeft aan dat ze door alleen maar aan haar zelf te denken de mist in is gegaan. R gaf aan dat ze nu weer beseft wat voor goede vriendin ik ben en dat ze snapt dat het bij mij niet 1,2,3 over is en dat dat zij mijn vertrouwen terug moet winnen. Ik heb haar gezegd dat ik er wel voor wil gaan, maar dat ik nu niet de garantie kan geven dat het goed gaat. Heb haar aan gegeven dat ze aan bepaalde punten moet werken en dat de toekomst uit moet wijzen wat voor vriendschap het nou is. Ze belde me gisteren overhoop op, omdat S bij haar was geweest en haar nogmaals op haar gedrag had aangesproken en dat er iets veranderd moest worden, anders was ze het ook zat. Hier is R vreselijk van geschrokken.

Maar goed, we hebben het wel uitgepraat, maar het is gewoon de toekomst die uit moet maken of er verbetering in kan komen en of de vriendschap werkt. Ik ben er bereid voor te gaan en R ook. Maar er zullen gewoon dingen van haar kant moeten veranderen. Het is gewoon de tijd die uit zal moeten wijzen of het werkt.