Dingen heel erg aantrekken

Ik had vandaag al een klote dag, ik heb het pasje van mijn 80-jarige buurvrouw per ongeluk in de vuilniscontainer laten vallen (onze pas deed het niet, dus leenden we de pas van haar). Nu kan ze niet meer gratis met de bus, en ook geen vuilnis weggooien, daar voel ik me al vreselijk over..
Daarna heb ik woorden gehad met een vrouw die bij ons verderop woont. Ik ga niet verder in detail treden maar ze heeft dingen gezegd die ik me onwijs heb aangetrokken. Dit is vanmiddag gebeurd maar ik kan nu nog steeds nergens anders meer aan denken dan aan die ruzie.

Ik weet dat ik gevoeliger ben dan gemiddeld en dat ik snel ga huilen, maar ik moet het toch van me af kunnen zetten op de 1 of andere manier? Ik voel me nog steeds zo verontwaardigd, verdrietig en boos, en ik kan me niet concentreren, terwijl zij het waarschijnlijk allang vergeten is.

Herkent iemand dit?

Ja, dat herken ik wel. Ik trek me dat soort dingen ook heel erg aan en kan me daar nog dagen rot om voelen. Net wat jij zegt, die ander denk er waarschijnlijk niet eens meer aan. Ik heb helaas geen tip voor je!

***

Ik herken het niet bij mezelf maar kan het me wel voorstellen. Je mag je er ook rot over voelen maar denk dat je het op een gegeven moment wel moet proberen van je af te zetten. Dat pasje van je buurvrouw heb je er niet expres ingegooit en dat zou zij vast ook wel weten. Ik denk dat je die woordenwisseling niet te persoonlijk aan moet trekken. Als je het niet van je af kan zetten is het dan niet wat om er op terug te komen bij die vrouw?

Ik kan eigenlijk vrij snel loslaten wat een ander over me denkt en zo.. Maar wat ik wel bijna als een 'probleem' ervaar, is 't feit dat ik problemen van mensen om wie ik geef, overneem en me daar misselijkmakend zorgen om kan maken. Dát kan ik niet loslaten..

Hoe zette je vroeger dingen van je af?

Ik herken het wel, ik bel een vriendin of mijn man waarbij ik het verhaal gewoon 'dump' (niet analyseren, niet kijken hoe ik het anders had kunnen doen, niet willen oplossen) en vaak ben ik het dan wel kwijt. Relativeren helpt ook nog weleens bij mij, dan vraag ik me af of ik het over een jaar nog zo belangrijk zou vinden of hoe belangrijk het is als ik het wegzet tegen echt belangrijke dingen.

Haha Hazeltje ja heel erg herkenbaar! Ik ga ook altijd huilen uit boosheid/frustratie, ik zat vanmiddag bij mijn bejaarde buurvrouw de ogen uit mijn kop te janken....niet alleen omdat ik haar pas had kwijtgemaakt maar omdat die vrouw zo tekeer ging tegen me. Naderhand ga ik dan hele gesprekken voeren met mezelf over hoe ik het had moeten aanpakken enzo, heel vervelend. Op zo'n moment sta ik met mijn mond vol tanden.

Maar jouw internist had zich niet zo onbeschoft op moeten stellen, zeg! Wat onprofessioneel..kun je geen andere krijgen?

Sjors schreef:Ik herken het niet bij mezelf maar kan het me wel voorstellen. Je mag je er ook rot over voelen maar denk dat je het op een gegeven moment wel moet proberen van je af te zetten. Dat pasje van je buurvrouw heb je er niet expres ingegooit en dat zou zij vast ook wel weten. Ik denk dat je die woordenwisseling niet te persoonlijk aan moet trekken. Als je het niet van je af kan zetten is het dan niet wat om er op terug te komen bij die vrouw?

Met die vrouw valt niet te praten. Echt niet. Ze zit bij de Verening van Eigenaren en ze denkt een hele hoop te zeggen te hebben, waar ze zich dus ook naar gedraagt. Redelijk een gesprek voeren kun je niet met haar, want ze begint gelijk haar stem te verheffen en op een hele valse toon te praten. Ook laat ze je niet uitspreken, wat ik ook bloedirritant vind.

Supertalentje schreef:Hoe zette je vroeger dingen van je af?

Niet, dat is het probleem...ik heb nooit dingen van me af kunnen zetten, het blijft op de 1 of andere manier altijd zeer doen als ik eraan terugdenk ofzo wat er ooit gebeurd is enzo.

Storm schreef:

Sjors schreef:Ik herken het niet bij mezelf maar kan het me wel voorstellen. Je mag je er ook rot over voelen maar denk dat je het op een gegeven moment wel moet proberen van je af te zetten. Dat pasje van je buurvrouw heb je er niet expres ingegooit en dat zou zij vast ook wel weten. Ik denk dat je die woordenwisseling niet te persoonlijk aan moet trekken. Als je het niet van je af kan zetten is het dan niet wat om er op terug te komen bij die vrouw?

Met die vrouw valt niet te praten. Echt niet. Ze zit bij de Verening van Eigenaren en ze denkt een hele hoop te zeggen te hebben, waar ze zich dus ook naar gedraagt. Redelijk een gesprek voeren kun je niet met haar, want ze begint gelijk haar stem te verheffen en op een hele valse toon te praten. Ook laat ze je niet uitspreken, wat ik ook bloedirritant vind.

Nee, dan zou ik het hier maar bij laten inderdaad! Maar dan zegt het meer over haar dan over jou en zou ik me er helemaal niet druk meer over maken. Maar dat is natuurlijk veel makkelijker gezegt dan gedaan! Zo iemand kan dan zo intimiderend overkomen dan heb je ook niks meer terug te zeggen (dat herken ik dan weer wel!).

Storm schreef:Haha Hazeltje ja heel erg herkenbaar! Ik ga ook altijd huilen uit boosheid/frustratie, ik zat vanmiddag bij mijn bejaarde buurvrouw de ogen uit mijn kop te janken....niet alleen omdat ik haar pas had kwijtgemaakt maar omdat die vrouw zo tekeer ging tegen me. Naderhand ga ik dan hele gesprekken voeren met mezelf over hoe ik het had moeten aanpakken enzo, heel vervelend. Op zo'n moment sta ik met mijn mond vol tanden.

Maar jouw internist had zich niet zo onbeschoft op moeten stellen, zeg! Wat onprofessioneel..kun je geen andere krijgen?

Dat heb ik dus ook! En achteraf denk je: Shit! Dat had ik moeten zeggen!!!!
Maar op dat moment komt het niet in je op.

Ja, ik kan vast een ander krijgen.
Maar 1 heeft mijn opa behandeld en daar heb ik geen vertrouwen in.
En een ander heeft mij na H. haar bevalling zo lang door laten lopen (hij wilde geen beslissing nemen terwijl mijn eigen internist op vakantie was...) dat ik in het ZH ben beland.
En uiteindelijk is die ik nu heb wel één van de betere van Nederland...

Bij mij wisselt het, ik kan dingen soms heel makkelijk naast me neer leggen, maar als mensen die me lief zijn zich kut voelen, dan voel ik mezelf ook heel down en onrustig, dus in dat opzicht trek ik me dingen wel heel veel aan.

Dit klinkt zoooo bekend! Dus, helaas, kan ik je niet helpen.

Heel herkenbaar. Ik weet ook niet zo goed hoe daar mee om te gaan. Mijn ex zei/zegt dan altijd; je moet het je niet zo aantrekken! Aan de ene kant weet ik dat hij gelijk heeft, maar je krijgt het niet zomaar uit je hoofd.
Vanmiddag kwam ik een vriendin van me tegen (haar moeder lag op sterven) en ik zei heel vrolijk: 'Yo!', en toen zag ik dat ze helemaal van de kaart was...haar moeder vanmorgen overleden. En ik weet dat ik het niet kon weten, maar toch voel ik me ontzettend lullig dat ik zo vrolijk tegen haar deed terwijl zij in een toestand verkeerde en ik dat totaal niet zag eerst. Ook bij dit heb ik dus dat het me nog steeds bezig houd en ik niet van me af kan zetten dat ik zo vrolijk deed. Maar ik voel me ook altijd heel snel lullig/schuldig.

Helaas ook hier heel erg herkenbaar. Ik kan ook om serieus alles huilen; van blijdschap tot wanneer iemand mij niet gelooft als ik gewoon zeker weet dat het klopt wat ik zeg, om onrecht etc etc.
Ik probeer het maar de accepteren, kan mezelf daar toch niet in veranderen dit hoort echt bij mij.

Ik kreeg vanmiddag trouwens ook slecht nieuws te horen over iemand, dat blijft nu ook de hele tijd door m'n hoofd malen, dat het zo oneerlijk is hoe dingen soms gaan.

Misschien een heel stomme vraag hoor, maar kun je die vuilnisbak niet omkieperen en dat pasje er tussenuit plukken? (waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd en is deze opmerking totáál overbodig... )

Ik begrijp je gevoel, helaas, heel goed Relativeren is een heel goede tip én je bedenken wie het zegt: is diegene erg belangrijk voor je? Zo nee, probeer het naast je neer te zetten; er zijn belangrijkere personen en gebeurtenissen in je leven. Maarrrr dat is erg gemakkelijk gezegd. Voor nu

Ik herken het ook. Ik kan dingen heel moeilijk loslaten, herhaal situaties oneindig in mijn hoofd en bedenk dan wat ik had kunnen zeggen. Ik kan me ook dagen druk maken om een klein incident en dan helpt niets want ik blijf maar malen. Ik merk ook aan mezelf dat ik emoties en gedachten invul voor anderen, dan denk ik bijvoorbeeld dat iemand een hekel aan mij heeft omdat ik ergens niet voor gevraagd ben (terwijl diegene het ook vergeten kan zijn). Ik kan me ook zo boos om iets maken dat ik ga huilen tijdens een gesprek of als de spanning hoog oploopt. Ik kan er niet goed mee omgaan maar ik probeer dan afleiding te zoeken. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt!

Ik blijf heel erg over dingen malen en piekeren, maar dan vooral over voorvallen met mensen die dicht bij me staan. Dingen met onbekenden zal ik niet zo snel over piekeren.
Zo'n ruzie met iemand die ik niet zo goed ken zal ik niet zo snel over piekeren, maar ik wil wel graag en vaak m'n verhaal kwijt. En dan als het even kan tegen iedereen die het maar horen wilt

Princess schreef:Zo'n ruzie met iemand die ik niet zo goed ken zal ik niet zo snel over piekeren, maar ik wil wel graag en vaak m'n verhaal kwijt. En dan als het even kan tegen iedereen die het maar horen wilt

Youandi schreef:Misschien een heel stomme vraag hoor, maar kun je die vuilnisbak niet omkieperen en dat pasje er tussenuit plukken? (waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd en is deze opmerking totáál overbodig... )

Ik denk dat het om zo'n ondergrondse container gaat, dan wordt omkiepen wat moeilijk

Maple schreef:

Youandi schreef:Misschien een heel stomme vraag hoor, maar kun je die vuilnisbak niet omkieperen en dat pasje er tussenuit plukken? (waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd en is deze opmerking totáál overbodig... )

Ik denk dat het om zo'n ondergrondse container gaat, dan wordt omkiepen wat moeilijk

Inderdaad, dat is het ergste...ik krijg dat pasje er nooit meer uit.

Storm schreef:

Maple schreef:

Youandi schreef:Misschien een heel stomme vraag hoor, maar kun je die vuilnisbak niet omkieperen en dat pasje er tussenuit plukken? (waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd en is deze opmerking totáál overbodig... )

Ik denk dat het om zo'n ondergrondse container gaat, dan wordt omkiepen wat moeilijk

Inderdaad, dat is het ergste...ik krijg dat pasje er nooit meer uit.

Dat besefte ik me ook net, haha! Dat zal inderdaad moeilijk gaan Kun je zoiets niet bij de gemeente melden? Ik weet niet hoe daar mee omgegaan wordt hoor, maar het is even een gedachte..

Youandi schreef:

Storm schreef:

Maple schreef:

Youandi schreef:Misschien een heel stomme vraag hoor, maar kun je die vuilnisbak niet omkieperen en dat pasje er tussenuit plukken? (waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd en is deze opmerking totáál overbodig... )

Ik denk dat het om zo'n ondergrondse container gaat, dan wordt omkiepen wat moeilijk

Inderdaad, dat is het ergste...ik krijg dat pasje er nooit meer uit.

Dat besefte ik me ook net, haha! Dat zal inderdaad moeilijk gaan Kun je zoiets niet bij de gemeente melden? Ik weet niet hoe daar mee omgegaan wordt hoor, maar het is even een gedachte..

De kosten om door de gemeente iets uit zo'n container te laten halen zijn vast hoger dan het opnieuw aanvragen van zo'n pas.



Storm, wat balen. Hoe reageerde de buurvrouw? Zo'n pas kun je opnieuw aanvragen, toch, met het verhaal erbij. En een nieuwe pas voor jullie zelf.