met je kind(eren) naar een restaurant

tot een maand geleden zou ik zeggen: ja
momenteel: nee.

Hij wil nu continu stappen en rondlopen langs tafels/stoelen/etc. Toen hij dat nog niet kende, kon hij gerust uurtje in de stoel zitten rondkijken.

Dromertje schreef:
Als je kind niet lang stil kan zitten, dan vind ik niet dat je kunt maken om naar een (wat sjieker) restaurant kunt gaan of urenlang kunt gaan dineren. Er zitten namelijk ook nog mensen om die daar gewoon last van kunnen hebben. Ook als je kind constant heibel trapt vind ik dat je dan maar iets anders uit moet kiezen, een mc donalds bijvoorbeeld, of iets anders wat helemaal op kinderen is gericht.

Naar een sjieker restaurant zou ik ook niet gaan, maar wel naar een restaurant waar het geen probleem is als je kind wat rondloopt, waar bijvoorbeeld een kinderhoek is of waar het niet storend is om af en toe rond te lopen, bijvoorbeeld een buffetrestaurant.

Dat staat trouwens al in mijn laatste zin, dus eigenlijk had ik dat al gezegd.

Susan: ik heb nu als referentiepunt Y.inthe natuurlijk, die gaat gillen en huilen als iets haar niet zint, dan zou ik een buffetrestaurant ook niet geschikt vinden. Als je het hebt over kindjes van een jaar of drie, vier die wat rond kuieren en willen spelen, dan wel, maar als dat kind van een jaar of drie, vier iedere keer een scène schopt als hij ijs wil, terwijl de soep op tafel staat vind ik ook een buffetrestaurant niet geschikt.

Als wij met Ezra voor het eerst gaan eten denk ik ook dat we niet voor een voorgerecht gaan, maar gewoon een hoofdgerecht en toetje. Niet omdat ik denk dat hij een scène schopt om ijs, maar omdat ik denk dat het anders wel erg lang is voor een eerste keer.

Susan, vervelend dat jij het daardoor niet snel zou doen. Wel begrijpelijk hoor want er wordt van kinderen van een bepaalde leeftijd al snel dingen verwacht. En andere mensen kunnen niet weten wat er aan de hand is. Maar ik zou -misschien heel makkelijk gezegd- het toch gewoon doen. Je weet als ouders het beste hoe je met je kind om moet gaan en dan zou ik het gewoon op die manier doen, zoals jij je er goed bij voelt. En zolang er niet te veel overlast is voor anderen kan het mij in ieder geval verder altijd weinig schelen.

Ik ga wel eens uit eten met 2 autistische kinderen. Ook dat is soms lastig. Maar ook heel fijn om gewoon te doen. Je kan zelf alleen wat minder relaxen. Maar dat vind ik vaak sowieso met kinderen erbij.

Ik bedoelde het ook echt niet vervelend he. Over het algemeen vind ik gewoon dat kinderen moeten weten wat wel en niet kan en dat ouders dan kunnen bepalen of ze wel of niet mee gaan. Maar uiteraard zijn er ook altijd andere situaties. Ik zou het echt zonde voor je vinden als dit je tegen zou houden.

Susan schreef:Als wij met Ezra voor het eerst gaan eten denk ik ook dat we niet voor een voorgerecht gaan, maar gewoon een hoofdgerecht en toetje. Niet omdat ik denk dat hij een scène schopt om ijs, maar omdat ik denk dat het anders wel erg lang is voor een eerste keer.

Verstandig. Wij doen ook echt niet altijd de hele mikmak.

We gaan ook wel hoor, we zijn van plan om binnenkort naar een kindvriendelijk restaurant te gaan met een aparte speelhoek, op loopafstand, dus als het niet gaat zijn we zo terug. Vier volwassenen en twee kinderen, Yrsa kan vrij goed aan tafel eten, dus we kunnen Ezra heel goed begeleiden en op hem letten, ik verwacht niet echt problemen. Het is meer in het algemeen dat ik bang ben in de toekomst tegen dat soort dingen aan te lopen, dat mensen dingen van hem verwachten die hij nog niet kan en denken dat hij onopgevoed is - al moet ik wel zeggen dat dat nu niet zo vaak gebeurt, de meeste mensen vinden hem eigenlijk wel schattig met zijn krulletjes en zijn grote bruine ogen, daarbij heeft hij ook niet echt gedragsproblemen, hij is gewoon een beetje anders en veel regels heeft hij nog niet goed door.

Susan schreef:Als wij met Ezra voor het eerst gaan eten denk ik ook dat we niet voor een voorgerecht gaan, maar gewoon een hoofdgerecht en toetje. Niet omdat ik denk dat hij een scène schopt om ijs, maar omdat ik denk dat het anders wel erg lang is voor een eerste keer.

maar ik bedoel het ook niet specifiek in jouw situatie hoor, juist niet. Het moge duidelijk zijn dat jullie daar anders mee om (moeten) gaan vanwege de problemen van hem. Ik heb het met name over kinderen met een normale ontwikkeling en zonder noemenswaardige problemen.
In jullie geval zou ik het ook gewoon eens proberen, wie weet gaat het super goed, de laatste tijd lees ik dat Ezra zich enorm ontwikkeld heeft, wie weet lukt dit ook prima! En als het niet lukt, dan weet je dat ook meteen weer, dan probeer je het over een half jaartje weer opnieuw.


@ dat kinderen moeten weten wat wel en niet kan: 100% mee eens, maar dat kinderen dat dan ook wel of niet doen is een tweede...

Mag ik vragen waar je dan precies bang voor bent? Waardoor zouden mensen kunnen denken dat hij niet goed opgevoed is? Want dat heeft denk ik niet te maken met zijn taalontwikkeling toch?

Zal ik je anders even een PM sturen?

Susan schreef:Zal ik je anders even een PM sturen?

Ja is goed.

Ik heb je een PM gestuurd.