Ongeduld en kind(eren)

Ik ben in bepaalde opzichten redelijk ongeduldig helaas en merk soms dat het best lastig is in relatie tot l.
Met opvoeden ben ik wel geduldig overigens en word niet snel boos. Leg alles uit en als hij driftig wordt praat en handel ik om zijn woede heen.

Maar l wil gewoon niet meer slapen en dat is nu twee weken ong. een drama...vooral s avonds.
Vanavond heeft mn vriend een uur naast hem gelegen op zijn kamer. Ik heb daar echt niet het geduld voor.

Op welke gebieden wordt jullie geduld het meest op de proef gesteld.

Ik heb, vanuit mijn beroep, eigenlijk enorm veel geduld maar ben wel van het klaar is klaar geen gemiep/gezeur. Wanneer we samen een afspraakje maken (nog 1 verhaaltje en dan slapen bijv.) of wat dan ook dan ben ik er wel heel duidelijk in en ben dan erg consequent.

Momenteel eigenlijk niet zo heel veel, ik ben best rustig en heb veel geduld.

Edit: Wat wel af en toe mijn geduld vergt is dat meneer de hele dag wil bellenblazen, maar als hij het potje zelf beet houd word het echt een waterballet, dus moet ik dat doen.
Nu heb ik daar natuurlijk niet altijd zin in, en dat gaat gepaard met heeeel veel gejammer en gezeur.

Verder eigenlijk niets meer echt, hij is redelijk braaf, luistert goed. Eten en slapen is wat minder, maar daar ben ik nu zodanig aan gewend dat ik daar geen issue meer van maak.

Dit scenario speelt zich meerdere keren per dag af en daar word ik heel ongeduldig van:

Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, Yrsa, wat is er?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, mama luistert, zeg maar wat er is.
Yrsa: Mama?

Na een tijdje gaat ze dan ook nog met een raar stemmetje praten en dan spreekt ze mama uit als mèhmèh.

Of als ze met zo'n huilstem gaat praten terwijl er niks aan de hand is, dan word ik ook erg kriegel.

hahahahahha Susan zo herkenbaar

Maar vooral op school,

Juf, juf juf
even wachten ik ben aan het praten
juffrouuuuuuuuuuuuuuuuw
Ja ik heb je al gehoord maar ik wil dat je even wacht tot ik klaar ben..
Juffffffffffff juuffff S...... (ondertussen op mijn schouder tikken)

daar word ik soms ook wel heeeeeeeeeel kriegel van.

Ik verlies vooral als ik zelf moe ben te snel mijn geduld.
Meestal is tegen die tijd mijn zoontje ook al moe, dus dan werkt dat elkaar ook nog tegen.

Hij gaat dan heel snel miepen en zeuren als iets niet gaat zoals hij het wil. Praten met een zeurstemmetje en half huilen/jammeren. Ik kan dan nog wel eens te snel boos worden. Vooral als dat meerdere keren achter elkaar is.

De laatste tijd luistert hij ook niet altijd even goed. Ik moet regelmatig tot 3 tellen en dan nog luistert hij niet. Dan kan ik daarna ook wel eens te boos reageren
Maar daarna maken we het wel altijd weer goed

Momenteel is ze een beetje zeurderig (niet helemaal lekker in orde), dus ik heb elke dag wel een paar momentjes dat ik haar achter het behang kan plakken.

Als ze vindt dat ik zeur laat ze haar tong uit haar mond hangen als ik praat. En ze bemoeit zich aan de lopende band met de verzorging van haar jongere zus: Neehee, ze heeft helemaal geen dorst, ze wil spelen. Gaat ze alweer naar bed, ze is helemaal niet moe. Ze lust helemaal geen broccoli mama. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.

Ik was vandaag heel blij dat ik naar mijn werk kon. Normaal is ze wel lief hoor .

Wat ook goed werkt hier is als R zo'n bui heeft (gelukkig is dat heeeeel zelden) dan ga ik hem nadoen

Dan ga ik ok zeggen
R R R R?
en dan is het meteen klaar en over.

Wat ik ook lastig vind is als we in de stad lopen en ze vraagt de hele tijd om van alles, een ijsje, een bal, alles wat ze ziet. Ik ben dat niet gewend, want Ezra heeft dat nooit gehad, ik kon met hem gewoon een speelgoedwinkel in gaan zonder dat hij iets wilde hebben. Als ik met Yrsa in een speelgoedwinkel kom dan rent ze van het een naar het ander en dan wil ze alles wel hebben. Het stomme is dat ik me dan echt gemeen voel dat ze niks krijgt, als ik diep in mijn hart kijk zou ik haar het liefst van alles geven, maar ik weet gewoon dat het niet kan en dat het niet goed is. Maar ik voel me dan serieus rot dat ik nee moet verkopen en haar moet teleurstellen.

Printje schreef:Wat ook goed werkt hier is als R zo'n bui heeft (gelukkig is dat heeeeel zelden) dan ga ik hem nadoen

Dan ga ik ok zeggen
R R R R?
en dan is het meteen klaar en over.

Oh, goede tip, dat ga ik eens uitproberen.

Susan schreef:

Printje schreef:Wat ook goed werkt hier is als R zo'n bui heeft (gelukkig is dat heeeeel zelden) dan ga ik hem nadoen

Dan ga ik ok zeggen
R R R R?
en dan is het meteen klaar en over.

Oh, goede tip, dat ga ik eens uitproberen.

Werkt hier heel goed! Op school doe ik het ook weleens en vraag dan aan het kind of dat fijn was dat ik dat deed.

i kkan er niet zo goed tegen dat H. totaal géén geduld heeft.
Ik denk dat toen ze het geduld aan het uitdelen waren en H. aan de beurt was dat het op was ofzo.
Jemig. Ze heeft haar laatste hap nog niet doorgeslikt: Mama, ik wil er nu uit! Nu even poetsen en ik er uit.
Ga je een doekje pakken mama? Ja doe maar even. Dan even mijn handjes en toet poetsen, kan ik weer spelen. Schiet je op mama? Of anders papa even doen misschien? Oh nee, papa moet werken. Mamaaaaa, doe je nu dan eventjes poetsen??? Broer wacht wel even, eerst poetsen en ik spelen.
En dat ratelt ze achter elkaar op, ik krijg nog niet de kans om iets te zeggen.

Printje schreef:

Susan schreef:

Printje schreef:Wat ook goed werkt hier is als R zo'n bui heeft (gelukkig is dat heeeeel zelden) dan ga ik hem nadoen

Dan ga ik ok zeggen
R R R R?
en dan is het meteen klaar en over.

Oh, goede tip, dat ga ik eens uitproberen.

Werkt hier heel goed! Op school doe ik het ook weleens en vraag dan aan het kind of dat fijn was dat ik dat deed.

Oeh, dat werkt hier averechts, hij gaat dan nog harder en harder roepen!

Susan schreef:Dit scenario speelt zich meerdere keren per dag af en daar word ik heel ongeduldig van:

Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, Yrsa, wat is er?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, mama luistert, zeg maar wat er is.
Yrsa: Mama?

Na een tijdje gaat ze dan ook nog met een raar stemmetje praten en dan spreekt ze mama uit als mèhmèh.

Of als ze met zo'n huilstem gaat praten terwijl er niks aan de hand is, dan word ik ook erg kriegel.

Ooohja, dat heeft Ben ook een tijdje gedaan rond die leeftijd, en dan inderdaad met zo'n babystemmetje. En eindeloos mamamamamamamamamamama... dan denk ik ook wel eens, hou je waffel nou eens gewoon

Maar ze zijn inmiddels gelukkig in de leeftijd waarop je kan uitleggen dat ze gewoon even op hun beurt moeten wachten en dat ze vanzelf aan de beurt komen. Ook leren ze nu dat ze niet dwars door een gesprek heen moeten gaan praten, dus de frustratie neemt wel af, gelukkig

Ik word soms gek van dat gejengel om een koekie of boterham, terwijl hij net gegeten heeft. Dan laat hij de korstjes liggen en wil hij wéér een nieuwe...ja dag. Hij blijft soms aan de gang....en inderdaad als hij moe is dan wordt hij ook heel huilerig, en als ik dan óók moe ben, dan is het wel even mijn ogen sluiten en tot 10 tellen.

Wat ik echt heel vervelend vind, is het wegrennen en niet meewerken als ik een luier wil verschonen of zijn kleren aan wil doen. Uiteraard altijd op momenten dat ik haast heb.

Oh Susan dat laatste heb ik ook hoor, en vast veel moeders met ons. Ik vind het ook niet leuk als ik M. iets moet weigeren, ik zou hem het liefst alles geven maar soms is het beter van niet.

Soms heeft L van die momenten dat hij gewoon al chagerijnig uit bed komt smiddags. Dan gaat de deur open en dan mag ik niet eens naar hem kijken, want dan al explodeert hij. Dat duurt dan gerust een half uur. Daar kan ik me soms zo aan ergeren. Stiekem denk ik dan: 'sjonge ga lekker weer terug naar bed met je middaghumeur'

Printje schreef:Wat ook goed werkt hier is als R zo'n bui heeft (gelukkig is dat heeeeel zelden) dan ga ik hem nadoen

Dan ga ik ok zeggen
R R R R?
en dan is het meteen klaar en over.

Dat doe ik ook altijd, soms zit hij me dan heel raar aan te kijken maar het werkt meestal wel inderdaad.

Ik ben meestal wel heel geduldig maar de laatste tijd werd ik echt heel ongeduldig als ik ergens mee bezig was en J. deed voor de twintigste keer achter mekaar iets wat niet mocht (magnetron opentrekken, speelgoed op de grond gooien, in de vuilnisbak graaien enz). Maar dat ik dan boos werd werkte natuurlijk totaal averechts. Want ik werd geirriteerd en hij deed het daarom juist nog een keer en zo bleven we doorgaan.
Sinds ik weer werk en niet elke dag de hele dag thuis ben gaat het weer veel beter en gedraagt J. zich ook weer een stuk liever.

Susan schreef:Dit scenario speelt zich meerdere keren per dag af en daar word ik heel ongeduldig van:

Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, Yrsa, wat is er?
Yrsa: Mama?
Ik: Ja, mama luistert, zeg maar wat er is.
Yrsa: Mama?

Dit is zo herkenbaar, en dan dus in de auto.
En hij stopt ook niet meer. :-(

Met mijn eigen kind heb ik tot nu toe alle geduld.

Maar niet altijd op mijn werk.

1 jongentje is echt zo vermoeiend

Juf, mag ik een filmpje uitzoeken?
Nee, jij hebt gisteren al een filmpje uitgezocht
Maar dat was gisteren, vandaag is een nieuwe dag
En toch mag jij geen filmpje uitzoeken
Waarom niet dan?
Dat heb ik je net uitgelegd
Mag ik morgen dan een filmpje uitzoeken
Nee, dan is een ander kindje aan de beurt
Maar dat kindje wil niet, ik wil wel!
Dat weet je toch niet of dat kindje niet wil.
Wanneer mag ik dan een filmpje uitzoeken?

En soms gaat het over een filmpje, soms over de soepstengels uitdelen of op de vtech.
Bij de meeste kinderen die iets vragen en je zegt nee rennen ze meteen weer weg

In de zwangerschap had ik echt geen geduld. Was wel een voordeel want opeens heel veel kleine kleuters konden zelf hun jassen dichtkrijgen want ik deed het niet. (Eerst zelf proberen.... en dan erbij zitten en dan lukte het 9 van de 10 keer.... Zie je wel dat je het zelf kunt, goed hoor!)

Ik vind dat dat jongetje wel een punt heeft eigenlijk . Waarom vandaag niet als het gisteren ook mocht?

FlowerL, hier is het slapen nu ook moeizamer en houd mijn hart vast voor het slapen op de camping. Maar ik blijf heel consequent, we doen alle dingen en dan is het welterusten en dan kan het wel 45 minuten dren voor ze in slaap valt. Thuis vind ik dat niet erg, maar op de camping zal ik eerder naar haar toe gaan.

Ik kan er niet zo goed tegen als mijn zoon naar de wc moet en hij dan niet wil gaan. Hij loopt dan heel snel tig rondjes en springt op en neer. Als ik dan vraag of hij moet plassen is het standaard: nee hoor. En vervolgens plast hij in z'n broek.

Of als hij naar de wc moet dan trekt hij zijn schoenen,zijn broek en zijn onderbroek helemaal uit. Vervolgens is hij dan altijd wel iets kwijt. Zoeken doet hij met z'n ogen dicht dus dat duurt dan ook weer tijden. Meestal gebeurt dit als we weg moeten.

Luce schreef:Ik vind dat dat jongetje wel een punt heeft eigenlijk . Waarom vandaag niet als het gisteren ook mocht?

Omdat er nog 20 kinderen zijn die ook eens een flimpje willen uitzoeken.

Maar dat jochie is wel pienter, ben je 5 heb je al zo'n opmerking van maar dat was gisteren
Soms moet ik stiekem ook wel lachen om wat hij telkens opnieuw verzint.
Maja het feit blijft dat hij niet het enige kind is.

met de koekjes uitdelen werd het zo'n ramp dat we nu een koekjesuitdeellijst hebben

normaal heb ik echt een zee van geduld, zeker als ik goed geslapen heb, maar nu...
Ik word zelfs ongeduldig van mijn eigen ongeduld. Ik kan helemaal niks meer hebben. Wij zitten nu ook in de koekjes-zeur-fase. Heeft ze net twee boterhammen op, zit ze alweer te zeuren om een 'koekie'.


En verder dat jengelen of de hele tijd praten met zo'n zielig stemmetje, vind ik ook heel vervelend om naar te luisteren. Ze is net ziek geweest en nog niet weer helemaal fit. Vind ik echt heel erg dat ik daar het geduld niet voor heb, want zij kan er nu al helemaal niks aan doen. We hebben vanmorgen wel lekker lang geslapen, dus ik hoop dat vandaag mijn lontje een klein beetje langer is.